Για τον Τάσιο Του Κ. Γ. Καζανάκη

Stavros Theodorakis το μάθημά του ήταν -όπως όλοι πολύ καλά θυμόμαστε-, (και) ένα ρεσιτάλ "ηθοποιίας"! Θυμάμαι, μιά φορά, του Αγίου Ιωάννου, να επείγομαι να ταξιδέψω στην Αθήνα για να μη χάσω την παράδοσή του, αν και είχα αδελφό με αυτό το όνομα! Ο δάσκαλός μας διαθέτει στον υπέρτατο βαθμό εκπληκτικό χιούμορ, είναι αντικομφορμιστής και, ναι, είναι πολύ αυτοσαρκαστικός!  Αν τα αναφέρω αυτά τα τελευταία είναι γιατί λείπουν από πολλούς δήθεν "σπουδαίους". Τυχεροί που τον είχαμε δάσκαλο, στο πιό ενδιαφέρον, ίσως, και σπουδαίο μας μάθημα, αλλά και γενικώς! 

Είχα, μετά την αποφοίτησή μας, μιά πολύ αραιή αλληλογραφία μαζί του. Μιά φορά δε, -που αν και είχα λάβει όλα τα μέτρα ασφαλείας σε μιά μικρή οικοδομή ως επιβλέπων Μηχανικός- συνέβη το απροσδόκητο και απρόβλεπτο, κάτι το οποίο δεν μπορούσα να γνωρίζω ή να υποθέσω ότι ήταν ενδεχόμενο να συμβεί, και εξ αιτίας του οποίου θα είχαμε σκοτωθεί τρεις επιτόπου, πρώτος εγώ! Ήταν, τελικά, κάτι το εντελώς ανώδυνο -επειδή, ακριβώς, είχα, γενικώς, φροντίσει. Έστειλα μιάν αναφορά με φωτογραφίες, τη δικαστική απόφαση κλπ, στον Τάσιο, αγανακτισμένος γιατί, αντί να μου 'πούν ένα ευχαριστώ, μας είχαν τραβήξει, εμένα και τον ιδιοκτήτη, στα... δικαστήρια! (Παρεμπιπτόντως: εκεί αντιλήφθηκα τι καθάρματα είναι, εν πολλοίς, οι δικηγόροι, και ότι στα δικαστήρια κερδίζει όποιος λαδώνει!). Μου απάντησε, ο Θεοδόσιος, γιατί δεν τον είχα ειδοποιήσει εγκαίρως, να ερχόταν μάρτυράς μου!  Τόσο απλός, τόσο υποστηρικτικός! Αλλά σιγά, τώρα, μην απασχολούσα εγώ τον καθηγητή μας από τα σπουδαία που είχε να κάνει.

Είχα, επίσης, και μιά μικρή αλληλογραφία μαζί του, επί θεμάτων Ποιήσεως, γνωρίζοντας ότι τον ενδιαφέρει η ωραία, αυτή, Τέχνη του λόγου, όπως τον ενδιαφέρει, ως οικουμενικό και αναγεννησιακόν άνθρωπο που είναι, η Φιλοσοφία καθώς και τόσα άλλα. Συγκεκριμένα  του είχα στείλει μιάν απόπειρά μου στην Ποίηση, την οποία τη βρήκε πολύ ενδιαφέρουσα. 

Τον βλέπουμε, εδώ, μιά-δυό φορές τον χρόνο. Έρχεται τον χειμώνα για διαλέξεις και το καλοκαίρι για διακοπές στο πρώτο, ίσως, χρονολογικά, ξενοδοχείο παραλίας στην Κρήτη, κοντά  στην πόλη μας, φιλοξενούμενος από δύο συναδέλφους μας και φίλους του, οι οποίοι είναι ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης μονάδας. Η συγκεκριμένη φιλία κρατά από τον αείμνηστο πατέρα των δύο, αυτών συναδέλφων μας, επίσης συνάδελφο, με σπουδές, τότε, στη Γερμανία. Αλλ' ακόμη κι εκεί, στις διακοπές του, ο καθηγητής μας δεν χάνει την ευκαιρία να μας κάνει άλλη μία διάλεξη! Αυτό κι αν είναι πάθος με τη διδασκαλία! 

Μιά φορά, μάλιστα, καλοκαίρι, τον είχα συναντήσει, τυχαίως, στο αεροδρόμιο, όπου μόλις είχε αφιχθεί. Του ζήτησα να τον βοηθήσω στη μεταφορά των αποσκευών του. Αρνήθηκε ευγενικά. 

Στην περσινή του καλοκαιρινή διάλεξη, μάλιστα, του είχα χαρίσει ένα μικρό βιβλίο όπου συμμετείχα κι εγώ με μιά διάλεξή μου. Του έγραψα μιά προσωπική έμμετρη αφιέρωση με μιά μαντινάδα. Μου ζήτησε να του γράψω τη διεύθυνσή μου για να μου απαντήσει, όπως έκανε πάντα. Δεν μου απάντησε, όμως, κι αυτό με έχει κάνει πολύ ανήσυχο.

Έχει, χάσει, δυστυχώς, τη γυναίκα του, γεγονός που του έχει στοιχίσει πάρα πολύ, και αναφέρεται σ' αυτό...