- George Platanakis Κωνσταντίνος Καζανάκης όργιο ψεμάτων, δεν πείθεις κανένα, θα φάτε μαύρο που θα νομίζετε ότι είστε Κογκολέζοι, αλλού το παραλήρημα, σε καμμιά λαϊκή, ή στον διορθωτή των ποιημάτων σου στη Θεσσαλονίκη. Ναι, τα ξέρω όλα. Άντε γειά
- Κωνσταντίνος Καζανάκης George Platanakis George Platanakis α, καλά, εσύ έχεις ξεφύγει τελείως, και η κατάσταση σου είναι... τραγική! Σε λυπάμαι καημένε μου. Μα πολύ όμως! Μη έχοντας τι να 'πείς και τι να απαντήσεις, το γύρισες στο προσωπικό και πάλι! Και τα λες όπως ο... μάντης Κάλχας, ή ο... Τειρεσίας! 🤣 Πονηριά δείχνει αυτό, και ανευθυνότητα: μίλα στα ίσια λοιπόν! Αν δεν το κάνεις, αυτό σημαίνει ότι κάτι φοβάσαι, ή ότι κάτι ντρέπεσαι, τι όμως, ακριβώς; εκτός κι αν δεν θέλεις να αποκαλύψεις τους υπογείως κινουμένους φίλους σου (ή φίλες σου, καλύτερα;), γεγονός απολύτως κατανοητόν: για να μη χάσεις τις... αξιόπιστες πηγές των πληροφοριών σου. Και τι να περιμένει κανείς από κάποιον που αρέσκεται σε διαδόσεις, ανυπόστατες φήμες και κουτσομπολιά, τα οποία κάποιοι με ποιος ξέρει τι τρόπο, του τα μεταφέρουν υπογείως! "Ρουφιάνοι" λέγονται αυτοί, αν δεν το ξέρεις. Κι εσύ βασίζεσαι 'πάνω τους; Και είμαι ευτυχής που με μισούν -γιατί αυτό συμβαίνει! Και με μισούν γιατί, πιθανότατα, έχω λάβει με τη μικρή μου απόπειρα στην Ποίηση, ένα Πανελλήνιο βραβείο, ένα Παγκύπριο και ένα Παγκόσμιο, σε "κλειστούς" διαγωνισμούς, όταν αυτοί δεν έχουν λάβει το παραμικρό, και να με συγχωρείς για την αναγκαστική αυτοαναφορά. Κι ας μη νομίσεις ότι την (όποια) δουλειά μου τη μετρώ με βραβεία. Είναι, όμως, μιά ένδειξη ότι άρεσε σε κάποιους επαΐοντες, παντελώς αγνώστους μου. Την (όποια) Ποίησή μου, όμως, πολύ καλά τη γνωρίζεις. Και την έχεις επαινέσει δημοσίως, και μάλιστα ενώπιον κοινών φίλων. Τότε σου άρεσε, και δεν υπήρχε... διορθωτής, αλλά προέκυψε... μετά, ε; 🤣 Μήπως, λοιπόν, κι εσύ ζηλεύεις; δεν λέω, ανθρώπινο είναι. Αλλά τόσο; Εγώ, πάντως, τέτοια κόμπλεξ δεν έχω: δηλώνω και τώρα ακόμη θαυμαστής της ποιητικής σου δουλειάς. Με... διορθωτή ή όχι, καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Και το λέω αυτό σήμερα, που σε έχω γνωρίσει καλύτερα, γεγονός για το οποίο δεν είμαι και τόσο ευτυχής. Εγώ, ξέρεις, δεν ωθούμαι από ταπεινά ελατήρια, του τύπου, μου την είπε, άρα... Το έργο Τέχνης είναι, από κάποια στιγμή κι έπειτα, κτήμα κοινόν εσαεί, και παύει να ανήκει στον δημιουργό του, υπό την έννοιαν ότι δεν ενδιαφέρει τι χαρακτήρας ήταν, αλλά τι έδωσε στην ανθρωπότητα -αν έδωσε κάτι. Ο μέγας Καζαντζάκης, π.χ., ήταν θαυμαστής του Μουσολίνι και του Φράνκο αυτό, όμως, καθόλου δεν σημαίνει ότι θα απορρίψουμε το έργο του εξ αιτίας των αδυναμιών του χαρακτήρα του, κάθε άλλο. Κι ας μην εκληφθεί, παρακαλώ, αυτό, ως παραλληλισμός. Και τώρα ίσως να μπορούν να ερμηνευθούν τα πάντα: δεν είσαι αυτός ο Γιώργος που γνώρισα, γιατί με συνέδεσες, πολύ κακώς, με μιά προσωπική σου ιστορία, όχι ευχάριστη εξ όσων έχω ακούσει, βασιζόμενος, όπως τόνισα, σε κάποιες βρομερές, προφανώς, διαδόσεις! Όλα τα υπόλοιπα περί Αριστεράς κλπ, ήταν η... σάλτσα 🤣, χωρίς να αποκλείεται και η ζήλεια, όπως προανέφερα, η ψυχή του ανθρώπου είναι, άλλωστε, άβυσσος. Οπότε σε κατανοώ απολύτως, και δεν σου επιστρέφω τα ανάλογα, ποτέ δεν θα το έκανα, αντίθετα σε συγχωρώ. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ (Μία συνέχεια)
- Κωνσταντίνος Καζανάκης 1η ΣΥΝΕΧΕΙΑ & ΤΕΛΟΣ
Και θέλω να πιστεύω ότι είσαι ο Γιώργος που γνώρισα και ως άνθρωπο αλλά, περισσότερο, ως εξαίρετο ποιητή. Όσο για την Αριστερά: η μεταστροφή σου δεν εξηγείται εύκολα, αν και έχει συμβεί πολλές φορές με άλλους. Άβυσσος είπαμε... Να έχεις επηρεαστεί από προσωπικά σου βιώματα; ναι, αλλά τόσο, ώστε να λατρεύεις αυτούς που πρώτα πολεμούσες; Αν ήσουν ποτέ ενταγμένος στην Αριστερά γιατί, απ' όσα γράφεις, φαίνεται να υποστήριζες αναφανδόν το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μόνο που Αριστερά δεν ήταν! Αριστερά ήταν, κάποτε, το ΚΚΕ και, από το '68 και μετά, η ανανεωτική Αριστερά. Το ΚΚΕ έγινε, έκτοτε, "Κ"ΚΕ Α.Ε., "υπέστειλε" την κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο, και δεν κυβέρνησε ποτέ, αντίθετα με την ανανεωτική Αριστερά που ως ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε και έσωσε την Ελλάδα από τον Καιάδα που μας είχαν ρίξει τα τωρινά ινδάλματά σου. Αλλά τότε πόθεν το μίσος για την Αριστερά; τότε έκανες (τραγικό) λάθος, ή τώρα; ή και τότε και τώρα; Ή, μήπως, ακολούθησες τον μύθο που λέει ότι νέοι θα πρέπει να είμαστε στην Αριστερά (που νομίζουμε), και όταν μεγαλώσουμε θα πρέπει να περάσουμε στη Δεξιά; Ομολογώ ότι αδυνατώ να προσεγγίσω επακριβώς την περίπτωσή σου, ένα παραπάνω που δεν είμαι ειδικός, αν και πολλά έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν. Και να ξέρεις πως σου μιλώ ως φίλος -παρόλο που με διέγραψες χωρίς κανένα λόγο!- και όχι ως κόλακας: φίλος είναι εκείνος που σου τη λέει μπροστά σου και πίσω σου σ' επαινεί, το αντίθετο είναι ο κόλακας! Να είσαι πάντα καλά, υγιής και ευτυχής, να γράφεις την εξαίσια Ποίησή σου και να την τυπώνεις, να τη διαβάζουμε και να ονειρευόμαστε! Κι όσο για τη δική μου Ποιητική απόπειρα, η οποία ήταν: ούτε την τύπωσα, ούτε και πρόκειται. Γιατί -και παρά τις βραβεύσεις της- δεν νομίζω ότι αξίζει το χαρτί που θα τυπωθεί να βαραίνει τα ράφια κάποιων βιβλιοπωλείων. Αν την έγραψα, ήταν διότι κάτι ανεξήγητο με έσπρωξε να βγάλω κάποια πράγματα και να τα μοιραστώ με φίλους που ήξερα ότι θα έσκυβαν επάνω της (οπότε θα επικοινωνούσα μαζί τους), και όχι με... ράφια και... βιτρίνες. Είμαι, δε,ευτυχής, που έχουν δημοσιευθεί σε ανθολόγιο κάποια από τα ποιήματά μου. Και ναι, δεν θα το κρύψω: κάποιοι φίλοι με κατακεραύνωσαν, κάποιοι άλλοι εκθείασαν την ποιητική μου, και κάποιοι τρίτοι ήταν στο ναι μεν αλλά, και αυτοί είναι που μου έκαναν... διορθώσεις 🤣, τις οποίες μπορώ και να σου στείλω, για να τις έχεις από πρώτο χέρι, κι όχι μέσω... ζηλιάρηδων καλοθελητών! Και είμαι, για μια φορά ακόμη, ευτυχής για όλα ετούτα, αφού δεν είμαι... Θεός, να ζω σε ουράνια δώματα απομονωμένος και να τα γνωρίζω όλα όπως, φαντάζομαι, εσύ, κατά που δείχνει η όχι πάντοτε ευπρεπής απολυτότητά σου και ο φανατισμός σου. Και λέγοντας αυτό, τι λες, θα ήταν σωστό να κάνω εκείνο που έκαναν κάποιοι άλλοι προφορικά, με γραπτά εγώ, -που δεν χωρούν αμφισβήτηση και παρερμηνεία-, και που κανείς δεν θα μπορούσε να με κατηγορήσει αφού είναι δημόσια, και όχι... υπόγεια; δεν θα το έκανα, όμως, ποτέ, γιατί δεν είναι του ήθους μου. Τελικά, η δουλειά μου που διάβασες και επαίνεσες, φέρει, ξέρεις, την υπογραφή μου. Κι αυτό είναι που μετρά, αφού ο τελευταίος διορθωτής ενός δημιουργού είναι ο εαυτός του! Αυτά τα... ολίγα, και ό,τι είπαμε... νερό κι αλάτσι! 🤣 Υστερόγραφο: Θα πρόσεξες ότι έκανα πολλές διορθώσεις σε αυτό εδώ το κείμενο. Είναι, ξέρεις, του διορθωτού μου από τη... Θεσσαλονίκη, και επειδή δεν ξέρει ούτε τι είναι υπολογιστής,πετάχτηκα... δυό λεπτά και του το πήγα! Αλήθεια, εσένα πόσα ποιήματα σου διόρθωσε, μια και γνωριζόσασταν και είναι και της δουλειάς; 🤣
Τρίτη 12 Μαΐου 2020
Περί διορθωτών, Ποίησης και Αριστεράς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου