Για τη μάνα Του Κ. Γ. Καζανάκη

Για την εισαγωγή σου. Στην Κρήτη το λέμε πιο σκληρά: Ο ελεύθερος ζει σαν τον άνθρωπο, και πεθαίνει σαν τον... σκύλο, ο παντρεμένος το ακριβώς αντίστροφο: ζει σαν τον... σκύλο, και παθαίνει σαν τον άνθρωπο!🤣 Για τη μανούλα, που είναι το πιό ιερό πρόσωπο στον κόσμο: κάθε ημέρα είναι αφιερωμένη στη μητέρα! Οι πατεράδες είναι, τελικά, οι κομπάρσοι της ζωής. Κι αυτό σκληρό, αλλά έτσι είναι. Η γυναίκα έχει παρομοιαστεί, πολύ σωστά, με τη γη που γεννά, τρέφει και ανατρέφει και ο άνδρας με τον γεωργό: απαραίτητος μεν, αλλά...   Η σπορά, η καλλιέργεια, η φύλαξη, η προστασία και η φροντίδα είναι του άνδρα. Όταν, όμως, ξεριζωθεί ένα δένδρο, εκείνος που πονάει πιο πολύ (αν μπορεί να μπει μέτρο), είναι η γη. Γι' αυτό και η γυναίκα είναι ενισχυμένη συναισθηματικά,  πιό "σκληρή" θα λέγαμε καθ' υπερβολήν. Ας χαίρονται, λοιπόν, τις μανούλες τους όσοι τυχεροί της έχουν, και νά 'ναι καλά να τις θυμούνται όσοι τις έχουν στη μνήμη τους. Και τους πατεράδες, βεβαίως, βεβαίως. Από δύο μυλόπετρες, άλλωστε, βγαίνει το αλεύρι...