Σαν σήμερα 8 Μαΐου 1945, λήγει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σε ένα ορεινό χωριό των Άλπεων, ο Αυστριακός αγρότης Φραντς Γαιγκερσταίτερ ζει την οικογενειακή ευτυχία με τη γυναίκα του Φραντσίσκα και τις τρεις ολόξανθες κορούλες τους μέσα στον παράδεισο της φύσης και της αγροτικής ζωής. Βρισκόμαστε στο 1939, την ειρηνική, οικογενειακή του ζωή, θα την σαρώσει ο πόλεμος, ο Χίτλερ προελαύνει.
Ο Φραντς δεν μπορεί να συνταχθεί με τον ναζισμό και την ιδεολογία του, στο δημοψήφισμα για την προσάρτηση της Αυστρίας, όταν το υπέρ επικράτησε με ποσοστό 97,75%, αυτός ρίχνει αρνητική ψήφο, αρνείται τα επιδόματα που του δίνει το Ναζιστικό κράτος, δεν χειροκροτεί στις ναζιστικές ομιλίες στο χωριό του, δεν δίνει τον οβολό του στον έρανο για την ενίσχυση του ναζιστικού στρατού. Και φθάνει η κρίσιμη ώρα, ο Φραντς καλείται να καταταγεί στο στρατό. Ο φιλήσυχος και ταπεινός αγρότης αρνείται να υπηρετήσει το Τρίτο Ράιχ!.
Δεν είναι αντιρρησίας συνείδησης, αλλά βαθιά θρησκευόμενος, ενεργό μέλος της μικρής ενορίας του χωριού του, που παίρνει τοις μετρητοίς το Ευαγγέλιο και την εντολή «ου φονεύσεις» και που βάζει την κρίση και τη δικαιοσύνη του Θεού πάνω από την κρίση και τη δικαιοσύνη των ανθρώπων, ως καλός χριστιανός αρνείται να σκοτώσει. Ο επίσκοπος προσπαθεί να τον μεταπείσει λέγοντάς του ότι έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί την πατρίδα, ο αγρότης του εξηγεί ότι κανένας πόλεμος δεν είναι ευλογημένος, απολύτως κανένας και για κανέναν λόγο. Οι συγχωριανοί του στρέφονται εναντίον του, εναντίον της γυναίκας του ακόμη και εναντίον των τριών μικρών κοριτσιών του.
Η απόφαση του έχει μόνο μια κατάληξη, εγκλεισμό σε ψυχιατρική φυλακή, τι άλλο θα μπορούσε να είναι από τρελός! Ο διορισμένος συνήγορος στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης τον πιέζει να δηλώσει πίστη στο καθεστώς «Μπορείς να υπογράψεις το χαρτί και να διατηρήσεις όποια άποψη έχεις στην καρδιά σου». Το ίδιο έκαναν βαριεστημένα, σαν μια διεκπεραιωτική ανώδυνη αγγαρεία κάθε επιστρατευμένος πολίτης από την άνοδο έως και την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος. Ποιος είναι αυτός ο «ψωροπερήφανος» , ο « κύριος τίποτα» , ο « πτωχαλαζόνας », όπως αυτοπροσδιοριζόταν ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης – που τολμάει να μη συμμορφώνεται με μια τετριμμένη «διαδικασία», με μια «τυπικούρα» που βρίσκει πρόθυμους να συμμορφωθούν εκατομμύρια άλλους;
Η γυναίκα του Φραντσίσκα ήταν η μόνη που τον στήριξε στην απόφασή του, παρά τον οδυνηρό εσωτερικό διχασμό της. Της στέλνει γράμματα από τη φυλακή, στα ελάχιστα τετραγωνικά του κελιού του, στην αντίθεση ανάμεσα στην Εδέμ του χωριού του και στο σκοτάδι της γερμανικής φυλακής συνέχεια σκέφτεται. Πιστεύει στην ελεύθερη βούληση, στο δικαίωμα να κάνεις κάτι όσο και στο δικαίωμα να μην το κάνεις.Μπορείς να αισθάνεσαι ελεύθερος και στο πιο σκοτεινό κελί, από τη στιγμή που θα πάψεις να θεωρείς την ίδια σου ζωή αυτοσκοπό.
Φωτο. Την ιστορία του παγκοσμίως άγνωστου Φραντς την μάθαμε από τον σκηνοθέτη Τέρενς Μάλικ στην ταινία «Μια κρυφή ζωή» που προβλήθηκε πρόσφατα στους κινηματογράφους.
Ο Φραντς πορεύεται στο μαρτύριο ως μιμητής Χριστού, δεν ήταν μέλος κόμματος, δεν ασπάζεται κάποια ιδεολογία, πορεύεται προς τη θυσία όχι τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο ή κάποιο πολιτικό σύνθημα με σφιγμένη την γροθιά αλλά σιγοψιθυρίζοντας το « Πάτερ ημών» , πεθαίνει άφοβα ως καλός Χριστιανός πιστεύοντας ακλόνητα ότι στη βασιλεία του Θεού θα ανταμώσει ξανά τη όμορφη γυναίκα του και τα 3 ξανθιά αγγελούδια του στον αιώνιο Παράδεισο έχοντας πράξει το σωστό !.
Ο πνευματικός του, ο ιερέας του μικρού χωριού το είχε προεξοφλήσει «Η θυσία σου δεν θα ωφελήσει κανέναν και δεν πρόκειται να τη μάθει κανείς» του απαντά « το ερώτημα δεν είναι εσύ να αλλάξεις τον κόσμο, αλλά πώς ο κόσμος να μην αλλάξει εσένα ».
Η Καθολική Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο, τιμά την μνήμη του στις 9 Αυγούστου, ημέρα του αποκεφαλισμού του, το 1943, στη φυλακή του Μπράντενμπουργκ, στο Βερολίνο, ο Φραντς αναπαύεται σε τάφο δίχως επισκέπτες !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου