Μια συζήτηση με ένα "αχρείο" Του Κ. Γ. Καζανάκη

    

     Αγαπητέ Σταύρο σε χαιρετώ.

  Μου συνέστησες να διαβάσω προσεκτικότερα το άρθρο σου. Το διάβασα, λοιπόν, και σου απαντώ, σημείο προς σημείο:

  Δεν είναι, που ο κος Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός της Χώρας και με τη δική μου δανεική ψήφο.

   Άρα ομολογείς, ευθαρσώς, ότι ψήφισες τη Ν.Δ. Πολύ ειλικρινές αυτό, άσε που χρειάζεται θάρρος για να το παραδεχτείς.

  Είναι, που αν ο κος Μητσοτάκης αποτύχει την βάψαμε … για να το πω ευγενικά.

Αυτό είναι λοιπόν, που με υποχρεώνει σε μία αυστηρή αλλά ελπίζω δίκαιη, αδρομερή αποτίμηση της μέχρι σήμερα πολιτείας της κυβέρνησής του.

   Αχ, βρε Σταύρο! Πολύ καλά ήξερες τι εστί Δεξιά. Παρ’ όλ’ αυτά τη στήριξες, αλλά τώρα δεν σ’ αρέσει! Και γι’ αυτό άρχισες την κριτική και τον αγώνα. Μου θυμίζεις κάποιον ο οποίος αγόρασε μια μηχανή που ήταν χαλασμένη και το ήξερε, και μετά άρχισε να… σπρώχνει το αυτοκίνητό του!

  Και αναρωτιέσαι(!),  αν θα αποτύχει, όχι ο Μητσοτάκης προσωπικά αλλά -κι αυτό είναι το σωστό- οι δεξιές πολιτικές που μας είχαν διαλύσει για σαράντα ολόκληρα χρόνια! Μα και βέβαια θα αποτύχουν, γιατί πλην της Ιστορίας, το λέει και ο προσανατολισμός τους: είναι με το κεφάλαιο απέναντι στον λαό! Αυτά, βλέπεις, που πιστεύαμε παιδιά είναι έτσι, δεν άλλαξαν!

  Ένα χρόνο πριν κυριαρχούσε η φράση: «Να φύγει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αυτό μετράει τώρα».
Ήταν η κουβέντα που άκουγες από όλους τους σώφρονες γύρω.
Και όχι άδικα.

   Αναφέρεις κάτι, χωρίς να το θεμελιώνεις και να το τεκμηριώνεις, ως οφείλεις, -επιστήμονες, άλλωστε, είμαστε!-, επικαλούμενος κάποιους… σώφρονες! Μου θυμίζεις τον εξοστρακισμό του Αριστείδη του Δίκαιου.  Ένας πολίτης -ο οποίος, όμως,  δεν γνώριζε γραφή & ανάγνωση- έδωσε το όστρακό του στον Αριστείδη ζητώντας του να γράψει το όνομά του ώστε να επιτευχθεί ο εξοστρακισμός του, μη γνωρίζοντας πως το ζητάει από τον… ίδιο! Ο Αριστείδης ρώτησε τότε τον συμπολίτη του αυτόν γιατί ήθελε να εξοστρακίσει τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Κι εκείνος του αποκρίθηκε πως δεν τον γνωρίζει, αλλά τον ενοχλεί που όλοι τον αποκαλούν δίκαιο! Κάπως έτσι «εξοστακίσαμε» την Αριστερά, για να λέμε, τώρα, αχ τι «κάναμε» και τι «ψηφίσαμε»! Στερνή μου γνώση, δηλαδή! (Τα εισαγωγικά σημαίνουν «κάποιοι»).

   Κι αν δεν ήταν αυτός ο… καταραμένος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να μαζέψει 37, ολόκληρα, δισ. €, θα παρακαλούσαμε, τώρα, τον Σόιμπλε για ανθρωπιστική βοήθεια -ψωμί κι ελιές δηλαδή, και γάλα για τα μωρά. Υπενθυμίζω ότι η κυβέρνηση των σαμαροβενιζέλων άφησε ένα τρύπιο από τη ληστεία και την κακοδιοίκηση δημόσιο ταμείο, ώστε η νέα, τότε, κυβέρνηση της Αριστεράς να αναγκαστεί να δανειστεί 315 εκ. €, για να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις του Ιανουαρίου του 2015.

  Και σήμερα τη βγάζουμε από τα 37 δισ. €, που η Αριστερά (αυτή που έπρεπε να φύγει γιατί αυτό μετρούσε!), είχε φροντίσει για την κακιά ώρα, και να τη που ήλθε! Αλλά εσύ επιμένεις ακόμη: ήταν πολύ σωστό το να φύγει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., άλλωστε το επιβεβαιώνεις ακόμη και σήμερα! Αλήθεια, πώώώς αποκαλείται αυτό; Αχαριστία, ακρισία, προκατάληψη; Πες, τουλάχιστον, ένα «ευχαριστώ» για το 600αράκι που εισέπραξες χάρις στην Αριστερά που καταδικάζεις!  

  Όπως όμως αποδείχτηκε, η ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις διπλές εκλογές του περασμένου καλοκαιριού δεν έβαλε τέλος στις παθογένειες τις ελληνικής πολιτικής σκηνής.

   Σώώώπα! Εσύ, τότε, γιατί ψήφισες τη Δεξιά; Η θητεία σου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν σου ’βαλε μυαλό; Πολύ… κοψοχέρη σε (ξανα)βρίσκω! Το δις εξαμαρτείν…

  Από την ανώμαλη προσγείωση της κυβέρνησης του «αριστερού μεγαλοϊδεατισμού», που με σύμμαχο την παλαιοκομματική ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου και τελματωμένη σε ιδεοληψίες απέφυγε να σχεδιάσει και να υλοποιήσει οποιαδήποτε δημιουργική μεταρρύθμιση από τις πολλές που έχει ανάγκη η Χώρα,…

   Α, γι’ αυτό όλοι -μα όλοι!- οι οικονομικοί δείκτες της χώρας ανέκαμψαν θεαματικά, και η κοινωνία στάθηκε στα πόδια της, ενώ υπήρξε απόλυτος σεβασμός στον κόπο και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού! Ουδείς έβαλε το χέρι στο μέλι, κάθε άλλο! θα γνωρίζεις, δα, και ως Μηχανικός ότι, π.χ., ολοκληρώθηκαν όλες οι Ε.Ο. που είχαν καταντήσει γιοφύρια της Άρτας, και μάλιστα με εξοικονόμηση 750 εκ. €. Να μνημονεύσω την πολύπαθη Ε.Ο. Κορίνθου-Πατρών, το μετρό της Θεσσαλονίκης που είχε γίνει… ανέκδοτο ξαναξεκίνησε και, στα μέρη μας, την Ε.Ο. Ηρακλείου-Μοιρών, που καρκινοβατούσε κάτι δεκάδες χρόνια, για να τρώνε οι μεγαλοεργολάβοι! από παιδί άκουα για νέα χάραξη, και δρόμο δεν έβλεπα! Κι αυτά τα χρήματα εξοικονομήθηκαν με την «απειλή» ότι οι λοβιτούρες τέρμα, και ότι θα κηρυχθούν έκπτωτοι όσοι δεν συμμορφωθούν!  Τόσο… κακή ήταν η Αριστερά! Ή μπας και θα θέλαμε κι άλλες τέτοιες… κακές κυβερνήσεις, ε;

  Το κύριο πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν το εκ των ων ουκ άνευ οικονομικό, χωρίς το οποίο δεν πας πουθενά. Από αυτό θα προέκυπτε και η στήριξη της κοινωνίας, και η αναθέρμανση της Εθνικής Οικονομίας. Και το αντιμετώπισε με επιτυχία. Αν μη τι άλλο, το έβαλε σε ράγες! Ήταν, όμως, τόσο δύσκολο και μεγάλο, που δεν της άφησε και πολλά περιθώρια να κινηθεί σε άλλους τομείς.

  Κι όσο για τη συνεργασία με τον Καμένο, να σου ’πώ, αυτό που έλεγε σχετικά ο Λένιν, για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά; Εκμεταλλευτήκαμε μια χαρά μέρος της (πατριωτικής και μη κλεπτοκρατικής), Δεξιάς προς όφελος της πατρίδας και του λαού μας, χωρίς να υποχωρήσουμε στο παραμικρό: θα θυμάσαι, δα, τι συνέβη με το Σκοπιανό, ε;

 Αν, πάντως, δεν γινόταν η συνεργασία με τον Καμένο, δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, αφού θα συνέχιζαν να μας θάβουν οι σαμαροβενιζέλοι…

  Και καλά, δεν έμαθες ποτέ ότι ο Γοργοπόταμος έγινε γιατί ο ΕΛΑΣ συνεργάστηκε όχι μόνον με τον δεξιό Ζέρβα αλλά και με τους Εγγλέζους, διαφορετικά δεν θα γινόταν; Συμβουλή μου: αν θέλεις να ασχολείσαι με την πολιτική, χρειάζεται να ανοίγεις που και πού και κανένα βιβλίο Ιστορίας.

 

… περάσαμε στην διάσταση λόγων–πράξεων της Νέας Δημοκρατίας. Ευαγγελίστηκε τον φιλελευθερισμό για να εφαρμόσει τελικά ως κυβέρνηση τις παλιές και δοκιμασμένες πρακτικές του κρατισμού και να κάνει γρήγορα φανερή την ατολμία της για μεταρρυθμίσεις που επισύρουν πολιτικό κόστος αλλά έχει ανάγκη η Χώρα.

Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό και τις κυβερνητικές εξαγγελίες, αναμενόταν ανάπτυξη 4%, μεγάλες επενδύσεις, αύξηση των εσόδων από τον τουρισμό, μείωση της ανεργίας με τη δημιουργία πολλών και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας, ουσιαστική έξοδος από την κρίση. Η πραγματικότητα όμως, δεν συμφώνησε με τις κυβερνητικές επιθυμίες, ο στόχος για την ανάπτυξη έπεσε στο 2%, οι μεγάλες επενδύσεις βάλτωσαν, οι δημόσιες επενδύσεις μειώθηκαν.

   Μια χαρά τα λες! και να ’ταν μόνο αυτά, θα ’ταν… καλά!  Την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων πού τη βάζεις; την κοινωνία που ματώνει (και) από το άφθονο και παντελώς αδικαιολόγητο ξύλο; τα επιδόματα γιατί κόπηκαν από 2,5 εκ. αναξιοπαθούντες; Γιατί δεν ήλθαν επενδύσεις; και πώς να ’ρθουν επενδύσεις όταν οι Fianacial Times έγραψαν για χώρα-πλυντήριο μαύρου χρήματος; ποιος σοβαρός επενδυτής πάει τα ωραία του λεφτουδάκια σε μιά χώρα μπάχαλο όπου κυριαρχεί το ρουσφέτι, η γραφειοκρατία, η μίζα, η προμήθεια, το κολόκουρο και πάει λέγοντας, ενώ η τεχνολογία τρέχει με ρυθμούς… χελώνας; άρα ανεργία, άρα μείωση της ανόδου  του ΑΕΠ κατά 1,8% μέσα σε πέντε, μόλις, μήνες! Γιατί εξακοντίσθηκαν τα ελλείμματα και οι δαπάνες; γιατί η αγορά έκανε βουτιά 30%, και όλ’ αυτά προ κορωνοϊού;

 

  Γενικότερα: για να έλθουν επενδύσεις θα πρέπει να υπάρχουν τα εξής, κυρίως και τουλάχιστον:

1. Κοινωνία που δεν στενάζει από την ανεργία και την αδικία.

      Ο κακοπληρωμένος εργαζόμενος δεν αποδίδει!

      Η θεωρία που λέει ότι ο χαμηλός μισθός έχει ως ωφέλεια τη σμίκρυνση του

      κόστους παραγωγής και φέρνει επενδύσεις είναι για τα μπάζα! Αν ήταν έτσι,

      όλες οι επενδύσεις θα κατευθύνονταν στο… Μπάγκλα Ντες, όπου τα μεροκά- 

      ματα είναι μηδαμινά. Κι όταν, κανείς, ζητά εκπαιδευμένους εργαζόμενους ξέ-

      ρει  ότι θα πρέπει  να τους πληρώσει αναλόγως.  Αν δεν τους πληρώνει ικανο-

      ποιητικά δεν θα αποδίδουν, και κάποια στιγμή θα αρχίσουν  τις στάσεις εργα-

      σίας και τις απεργίες.     

2. Σταθερή (δημοκρατική εννοείται), πολιτική κατάσταση.
3. Σταθερή και αναπτυσσόμενη Οικονομία.
4. Σταθερή φορολογική και ασφαλιστική πολιτική.
5. Ανεπτυγμένη τεχνολογία και επαρκή τεχνογνωσία.
6. Επαρκείς υποδομές.
7. Η εκπαίδευση και η έρευνα να είναι υψηλής στάθμης.
8. Να λειτουργεί σωστά το τραπεζικό σύστημα.
9. Φιλικό για τις επενδύσεις περιβάλλον.
10. Να μην υπάρχουν δυσλειτουργίες, γραφειοκρατίες, αγκυλώσεις, καθυστερήσεις, «λαδώματα» κλπ, του κρατικού μηχανισμού.
11. Να υπάρχει ένα προηγμένο νομικό & δικαιικό σύστημα, κι όχι να ισχύουν άπειροι Νόμοι και τα δικαστήρια να θέλουν μια ολόκληρη ζωή για να αποφασίσουν τελισιδίκως και αμετακλήτως. Οι Νομικοί έχουν δημιουργήσει, δυστυχώς, ένα κράτος εν κράτει, το οποίο αποτελεί βασική τροχοπέδη της ανάπτυξης.

  Επίσης: να μην υπάρχουν επίορκοι δικαστές, επιλήψιμες αποφάσεις και παραδικαστικά κυκλώματα, και να μην επεμβαίνουν άλλες εξουσίες (Εκτελεστική π.χ.), στη Δικαστική.

12. Να μην υπάρχει εγκληματικότητα, ή να είναι πολύ χαμηλή.
13. Να λειτουργεί ομαλά η αγορά, και να μην υπάρχουν μονοπώλια, ολιγοπώλια και να μη δημιουργούνται τραστ.
14. Να υπάρχει το κατάλληλο φυσικό περιβάλλον, και επαρκής νομοθεσία που να το προστατεύει.
15. Να επικρατεί Ειρήνη με μεγάλη προοπτική, και να υπάρχουν καλές σχέσεις με όλες τις χώρες,  και ειδικά με τις γειτονικές χώρες. Η συμμετοχή σε διάφορες οικονομικο-πολιτικές ενώσεις (Ε.Ε. στη δική μας περίπτωση), συνιστά  ένα αδιαμφισβήτητο προσόν.   

   Δυστυχώς  -όπως πολύ σωστά παρατηρείς- επενδύσεις δεν γίνονται ούτε από το κράτος! Θα… επενδύσουμε, όμως, στη διάσωση της Aegean(!) χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα! Και «βέβαια» λεφτά υπάρχουν για κολλητούς, 11+9+21 εκ. € στα «δικά» μας κανάλια, sites, εφημερίδες, ραδιόφωνα για να «μας» λιβανίζουν, άλλα 30 εκ. € στους κλινικάρχες με τις κλινικές-φωλιές του ιού, 86 εκ. € στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και στο αίσχος των βάουτσερ -που σταμάτησε γιατί τα ΜΚΔ έτριξαν τα δόντια τους- κλπ κλπ!  Τα ΜΚΔ που έχουν τεράστια ισχύ και που δεν μπορούν, ευτυχώς, να ελεγχθούν, ούτε και να λαδωθούν!

  Και το κερασάκι στην τούρτα -ή, μάλλον, η ίδια η… τούρτα: 10 δισ. € από το κομπόδεμα των 37,… αγνοείται η τύχη τους!  Χρήματα, δηλαδή, πού μάζευε ο λαός μας με αίμα και ιδρώτα τεσσεράμισι χρόνια, έγιναν καπνός σε λιγότερο από ένα χρόνο!

   Το ζήτημα είναι τι σας φταίγαμε εμείς οι υπόλοιποι, που σας τα λέγαμε και δεν μας πιστεύατε, αλλά το μεγάλο σας πρόβλημα ήταν η… Αριστερά, και η παθιασμένη επιδίωξή σας να ηττηθεί!  

  Την ίδια ώρα και παρά τις φωτεινές εξαιρέσεις του ξεκινήματος, ένα νέο κομματικό κράτος, ως λάφυρο της εκλογικής επιτυχίας, άρχισε να ανατέλλει στα χνάρια του τέρατος που μας είχαν υποσχεθεί πως θα σκοτώσουν.

  Η Κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά, είχαν αρχίσει να αμφισβητούνται έντονα.

   Είναι αργά για δάκρυα, Σταύρο, πολύ αργά…

  Δύο αναπάντεχες εξελίξεις όμως συσπείρωσαν τον κόσμο γύρω από τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση, και τους έφεραν σε πλεονεκτική θέση στο πολιτικό σκηνικό.

  Το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, που σύντομα μετετράπη σε εθνικό λόγω των μεθοδεύσεων του Ερντογάν και η πανδημία,

  Η διαχείριση μιας κρίσης  λόγω φυσικής καταστροφής, τρομοκρατικής επίθεσης ή θερμού επεισοδίου με τρίτη χώρα, αποτελεί πάντα ευκαιρία για μια κυβέρνηση.
  Η συσπείρωση των πολιτών γύρω από την ηγεσία τους σε συνθήκες φόβου θεωρείται περίπου δεδομένη, ενώ το, εκ των πραγμάτων, προνόμιο της διαχείρισης της κρίσης δίνει την ευκαιρία για τη λήψη φιλολαϊκών μέτρων και την επικοινωνιακή προβολή της ενεργητικότητας της.  

   Πάλι αδιάβαστο στην Ιστορία σε συλλαμβάνω: ο Ελ. Βενιζέλος δεν εξελέγη την 1^η Νοεμβρίου του 1920, αν και είχε διπλασιάσει την Ελλάδα. Το ίδιο ο Τσώρτσιλ, με τη λήξη του Β΄.Π.Π. αν και νικητής. Και «καλά» αυτά τα αγνοείς, τη μη εκλογή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που μας έσωσε και μας ζει σήμερα, κι αυτή την ξέχασες;

  Για την… επιτυχία των κυβερνώντων στο προσφυγικό: μα τη Μόρια την παραδώσαμε με 5.000 -εμείς που… προσκαλούσαμε τους μετανάστες και… είχαμε ανοίξει τα σύνορα- και την έφθασαν στις 25.000(!) σε πέντε, μόλις, μήνες, εκείνοι που θα… εξάλειφαν το πρόβλημα γιατί δεν… προσκαλούσαν τους μετανάστες και… φύλαγαν τα σύνορα! Διαχειριστήκαμε επιτυχημένα 864.000 πρόσφυγες το 2015, και αυτοί -που υπόσχονταν τα εντελώς αντίθετα- κατέστησαν με την αναξιότητά τους το προσφυγικό τεράστια πληγή!

   Αμ το άλλο; από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν να αφαιρέσει τον ΑΜΚΑ από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τον οποίο είχε δώσει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Τότε εγώ -που τι είμαι;- έγραψα στο fb: κι αν συμβεί στις δομές φιλοξενίας μιά επιδημία, τιιι κάνουμε; Και να τη, ήλθε η πανδημία, και οι δομές είναι φωλιές του κορωνοϊού! Πόσο, λοιπόν, πανηλίθιο ήταν να αφαιρεθεί ο ΑΜΚΑ από τους δύστυχους, αυτούς, ανθρώπους; Εσύ, όμως, αυτούς ψήφισες!

  Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη, δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες μας, δεν συμφωνεί με τις κυβερνητικές αφηγήσεις.

  Αναφορικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό, οι καθυστερήσεις και η αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης, έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στους κατοίκους των νησιών, στους πρόσφυγες και τους μετανάστες καθώς και στον τουρισμό και την ανάπτυξη των νησιών μας.

  Η απουσία σύγχρονης και αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης,  εμποδίζει την γρήγορη εξέταση των αιτήσεων ασύλου και των επαναπροωθήσεων όπου χρειάζεται. Ενήλικες και παιδιά εξακολουθούν να στοιβάζονται στα ντροπιαστικά για όλους μας hot spots και να ζουν σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης που αποτελούν υγειονομική βόμβα για τους ίδιους και για την κοινότητα. 
  Η Κυβέρνηση παγιδευμένη στα εθνικά, θρησκευτικά και κοινωνικά στερεότυπα των στελεχών της, αδυνατεί να αποτιμήσει την πραγματικότητα, να μελετήσει τις προοπτικές και να σχεδιάσει την επόμενη μέρα. Αδυνατεί να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα με την φαντασία που απαιτούν πιά οι καιροί, αδυνατεί να παρουσιάσει ένα συνεκτικό συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης των περιστάσεων.

   Φοβάσαι να ’πείς τη λέξη αναξιότητα; Αν οι μετανάστες-πρόσφυγες είναι 100.000 (κάπου εκεί είναι) και τους μοίραζε στους  πενήντα νομούς της χώρας, στον κάθε νομό θα έπεφταν 2.000 άτομα εύκολα «διαχειρίσιμα». Προτίμησε να τα κρατήσει στα νησιά, για να μη χάσει ψήφους! Αποτέλεσμα; Οι Χιώτες πήραν τα όπλα! Μάλιστααα!

  Στον Έβρο ήταν επιτυχής η αντιμετώπιση της κατάστασης και εύστοχη η Ευρωπαϊκή διάσταση που επεξεργάστηκε και υλοποίησε η Κυβέρνηση.
Δεν ήταν όμως πόλεμος ούτε στρατιωτική εισβολή. Άοπλους απελπισμένους ανθρώπους αντιμετωπίζαμε. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που συνωθούνταν στα σύνορα μας ήταν πράγματι μέρος ενός επιθετικού Τουρκικού σχεδίου, αλλά δεν έπαυε να είναι στην πλειοψηφία τους απελπισμένοι άνθρωποι. Κινδυνέψαμε να μας παρασύρουν ακραίες φωνές και φανατισμένα πληκτρολόγια και να βοηθήσουμε να χτιστούν νέες πολιτικές καριέρες. Κινδυνέψαμε να χάσουμε την ψυχή μας.

   Ε, δεν θα δώσουμε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση επειδή ο Στρατός έκανε το καθήκον του! Εσύ όταν κάνεις τη δουλειά σου, θέλεις να σε συγχαρούν;

  Και τι να πούμε τώρα, που οι Τούρκοι κατέλαβαν δέκα έξι, ολόκληρα, στρέμματα, εθνικού μας εδάφους στον Έβρο, για τα οποία ο ανεκδιήγητος Δένδιας δήλωσε χαρακτηριστικά στην αρχή ότι δεν θέλει να δημιουργήσει εντάσεις για μερικές δεκάδες μέτρα (σ.σ.!), μετά μίλησε για… fake news, και στο τέλος προέβη σε δύο διαβήματα προς την Τουρκία, για τα… fake news!

  Στα Ίμια τη σημαία μας την πήρε ο… άνεμος, και η είσοδος, σχετικά πρόσφατα, τούρκικου ερευνητικού σκάφους στη υφαλοκρηπίδα μας, οφειλόταν στον κακό καιρό, που ήταν 3-4 Μποφώρ! 

  Να δούμε τώρα πως θα αντιδράσει η κυβέρνησάρα μας, που η ελίτ της Τουρκίας θα μπει στην υφαλοκρηπίδα μας και θα κάνει γεωτρήσεις. Ή, μήπως, θα φταίει ο… άνεμος κι εκεί;  

  Αναφορικά με την τρέχουσα κρίση του κορωνοϊού, η αποφασιστικότητά της Κυβέρνησης στην επιβολή πρακτικώς ολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας και κοινωνικής αποστασιοποίησης, περιόρισαν τη διασπορά του ιού και παρήγαγε απτά θετικά αποτελέσματα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η σωστή επιλογή των ανθρώπων που διαχειρίζονται την κρίση. Το λες και μάθημα για το μέλλον αυτό.
Χαίρομαι για την μέχρι σήμερα πορεία μας στην αντιμετώπιση της πανδημίας, εύχομαι έτσι να συνεχίσουμε, είναι μακρύς και ανηφορικός ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας.

  Αν με τον ιό τα πήγαμε καλά, αυτό οφείλεται στην τραγωδία των Ιταλών, που μας έκανε να φοβηθούμε, και όχι στην κυβέρνηση! Για τον «άγιο» Τσιόδρα δεν ξέρω, και δεν μπορώ να τον κρίνω ως επιστήμονα. Αυτό, όμως, που γνωρίζω, είναι ότι τον Ιανουάριο μας καθησύχαζε ότι δεν διατρέχουμε κανένα κίνδυνο, αφού η Κίνα είναι... μακριά!

  Επίσης: στο μέγιστο της πανδημίας μας έλεγε ότι οι μάσκες δεν προστατεύουν τους υγιείς, και πρέπει να τις φορούν όσοι έχουν προσβληθεί από τον ιό και όσοι νοσούν,
για να μην τον μεταδώσουν. Έλα σου, όμως, που μπορεί να έχει κάποιος τον ιό
και να μην το γνωρίζει! Αν, λοιπόν, φορούσαμε όλοι μας μάσκες, τότε θα υπήρχε
αποτελεσματική προστασία. Και τώρα που έχουμε ξεφύγει από την αιχμή της διασποράς μας επιβάλλει τις μάσκες στα ΜΜΜ, νοσοκομεία, ιατρεία, ανελκυστήρες κλπ. Μα στα ΜΜΜ, π.χ., συνωστισμός υπήρχε και τότε, στο peak!
  Το έτερον: η μάσκα γίνεται υποχρεωτική ταυτόχρονα με την έναρξη παραγωγής της
από εργοστάσιο στο οποίο συμμετέχει κολλητός του Μητσοτάκη! τυχαίο; δεν νομίζω!

Κι ακόμη: ο Κικίλιας δήλωνε στις 26 Φεβρουαρίου ότι είχε στείλει στις πύλες εισόδου της χώρας... αφίσες και φυλλάδια για να μην μπει ο ιός! Και για να ’δείς τι μασκαράδες μας κυβερνούν: είχαν απαγορεύσει τα καρναβάλια της τελευταίας Αποκριάς, αλλά οι ποδοσφαιρικοί αγώνες εκείνης της Κυριακής διεξήχθησαν κανονικότατα, με τα στάδια γεμάτα ποδοσφαιρόφιλους!

  Για τους νεκρούς: Κι όμως, στους θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων είμαστε κάπου στη μέση, και λίγο προς το καλύτερο. Αλλά η μαύρη προπαγάνδα δεν μας συγκρίνει με τους καλύτερους αναλογικά (και με βάση τους θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων), αλλά με τους πρωταθλητές στους… θανάτους ως καθαρό αριθμό! Απάτη κι εδώ δηλαδή! Άσε που είναι προσβλητικό και υποτίμηση της νοημοσύνης σου να σε συγκρίνουν με τον χειρότερό σου -και μάλιστα με τόσο απατηλό τρόπο- και να σου λένε πως είσαι… καλύτερος! Έτσι ακούει ο άλλος για χιλιάδες από τη μιά, και δεκάδες από την άλλη, και εξαπατείται!

  Το έτερον: μας συγκρίνουν με χώρες, στις οποίες οι εγκληματίες ηγέτες τους
δεν πήραν κανένα μέτρο, με εμάς, που μπορεί, μεν, να αργήσαμε, αλλά πήραμε.
Έτσι φαίνεται ψευδώς ότι είμαστε οι... καλύτεροι του κόσμου! Έ, λοιπόν, δεν είμαστε: στα μέσα Απριλίου είχαμε δυόμισι φορές αναλογικά περισσότερους νεκρούς
από τη γειτονική μας Βουλγαρία, π.χ.!

  Με βάση μελέτη μου, ο Μ.Ο. νεκρών στις 4/5/2020 ανά 1 εκ. κατοίκων παγκοσμίως ήταν 32,23, ενώ στην Ελλάδα 14,01. Άρα είμαστε στο 43,47% της παγκόσμιας κλίμακας. Κάπου στη μέση δηλαδή και ελαφρά προς το καλύτερο, αυτή είναι η αλήθεια! Το πρόβλημα, βέβαια, έχει πολλές παραμέτρους, που καθιστούν την σύγκριση δύσκολη -αν όχι αδύνατη- αλλά δεν έχουμε και άλλο μέτρο σύγκρισης. Εν πάση, δε, περιπτώσει, εγώ χρησιμοποιώ τα δικά τους μέτρα, αλλά όσο σωστότερα γίνεται: συγκρίνω τον λόγο νεκρών προς ένα εκ. κατοίκους, και όχι με απολύτους αριθμούς που στοχεύουν στην εξαπάτηση.

  Ωστόσο στην αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας, οι αποφάσεις της κυβέρνησης κινούνται μεν προς την σωστή κατεύθυνση συνοδεύονται όμως από ασυντόνιστες σπασμωδικές κινήσεις. Όχι σπάνια δίνουν την εικόνα της υπηρέτησης της επικοινωνιακής εικόνας των Υπουργών της μόνον. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι τώρα, δεν έχουν πείσει πως είναι αρκετά για να αντιμετωπισθεί η επερχόμενη ύφεση και να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της.

  Η κρίση που θα προκαλέσει η πανδημία θα είναι δυσβάσταχτη,  μας προειδοποίησε ο κος Πρωθυπουργός στην πρόσφατη συζήτηση πολιτικών αρχηγών στη Βουλή και τον χαρακτήρισε ως αισιόδοξο η Αντιπολίτευση.

  Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, η Κυβέρνηση δεν μας έχει εξηγήσει τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες προοπτικές της Χώρας και το σχέδιο που θα μας βγάλει από αυτή την κατάσταση και η Αντιπολίτευση συνεχίζει να πολιτεύεται σε όρους παρελθόντος.
  Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πνιγμένος στις ιδεοληψίες του, το ΚΙΝΑΛ παγιδευμένο σε μία αδιέξοδη διαρκή προσπάθεια αυτοδικαίωσης, αδυνατούν να επεξεργαστούν ένα φρέσκο αφήγημα για τη Χώρα.

   Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει αποδείξει ότι τα κατάφερε σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις! Και ξέρεις γιατί; μα γιατί είναι με τον λαό, και όχι με την ελίτ και τους ξένους δανειστές-δυνάστες μας. Κι όποιος είναι με τον λαό, και καλοδιοικεί, και δεν ληστεύει το δημόσιο ταμείο, είτε αμέσως είτε εμμέσως (λαδώματα, προμήθειες, δωράκια, κολόκουρα, απ’ ευθείας αναθέσεις, κλπ κλπ…. ωραία).

  Κι όταν είσαι δίπλα στον λαό και τον στηρίζεις, στηρίζεις (και) την Οικονομία! Το παρακολουθήσαμε: η ανεργία είχε εκτροχιαστεί μέχρι το 2014, οπότε πολύς κόσμος δεν είχε χρήματα για να αγοράσει και να κινηθεί η αγορά. Και έρχεται η κυβέρνηση της Αριστεράς και δίνει επιδόματα σε 2,75 εκ. πολύ φτωχούς πολίτες. Αυτοί, εισπράττοντας το επίδομα, κάτι άρχισαν να αγοράζουν, οπότε η Οικονομία άρχισε να κινείται, με συνέπεια να μειωθεί η ανεργία δέκα, ολόκληρες, μονάδες, και περισσότεροι από 380.000 εργαζόμενοι να ξαναβρούν τις δουλειές τους! απλό, ε;  Και γιατί δεν το είχαν κάνει οι άλλοι; Και γιατί ξανάκοψαν, μόλις ανέλαβαν, τα επιδόματα από 2,5 εκ. πολίτες; Μα για να τα σκορπίσουν σε κολλητούς, οπότε να τη πάλι η ανεργία να σκαρφαλώνει… Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!

   Η Αριστερά, λοιπόν, είχε πάντα σχέδιο μελετημένο, εφαρμόσιμο και υλοποιήσιμο. Το είδαμε και στην πράξη. Και έχει και τώρα σχέδιο. Λέει: για να ξεκινήσει και πάλι η μηχανή της Οικονομίας, θέλει καύσιμο, (ή το σχοινί που τραβούσαμε παλιά), για να βάλουμε μπροστά. Κινηθείτε εμπροσθοβαρικά προτείνει στους κυβερνώντες. Επιδοτήσετε την εργασία, όχι την ανεργία, τι πιο απλό!

   Όταν ο εργαζόμενος είναι στη θέση του και πληρώνεται από τον εργοδότη και το κράτος (50-5, π.χ.), τότε θα έχει άλλη ψυχολογία! Είναι πολύ χειρότερα να κάθεται στο σπίτι σου, και πολύ-πολύ καλύτερα να βρίσκεται στον χώρο της δουλειάς του.  Ακόμη κι αν δεν έχει απασχόληση οκταώρου, υπάρχει άλλη, θεαματικά καλύτερη ψυχολογία:  και θα προσπαθήσει να προσελκύσει πελάτες, και την εργασία του θα οργανώσει καλύτερα, και θα τρέξει, και θα ψαχτεί, και με τα χρήματα που θα εισπράξει κάτι θα αγοράσει. Οπότε θα κινηθεί η Οικονομία. Αν τον έχεις στην ανεργία χωρίς προοπτική και του δίνεις ένα επιδοματάκι, αυτός θα το φυλάξει για να έχει μια ασφάλεια, και δεν θα αγοράσει παρά μόνον τα αναγκαία.

  Θα μου ’πείς, ενδεχομένως, και πώς με την Αριστερά λειτούργησε το επίδομα ανεργίας, και τώρα δεν θα λειτουργήσει; Απάντησις: άλλη εποχή εκείνη, υπήρχε αισιοδοξία, κάτι άλλαζε προς το καλύτερο, οι κυβερνώντες διοικούσαν συνετά και ορθολογικά και δεν λήστευαν το δημόσιο ταμείο και -το κυριότερο- η Οικονομία ΔΕΝ είχε σταματήσει να λειτουργεί! Είναι, όμως, σήμερα έτσι, ή ισχύουν τα εντελώς αντίθετα; η Οικονομία έχει κλείσει, λεφτά σε κολλητούς έτσι, χάρισμα, επενδύσεις μηδέν (άρα  τσουπ να τη η ανεργία πάλι!). Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Οικονομία είχε πάρει πάλι την κάτω βόλτα από τους πρώτους, κιόλας, μήνες της διακυβέρνησης της Δεξιάς, και πολύ πριν το κορωνοϊό, όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω. 

  Με τη «λογική», άρα, του λήστευε το δημόσιο ταμείο, του σκόρπα λεφτά σε κολλητούς να τρώνε και να σου δίνουν και σ’ εσένα το κατιτίς σου, και σ’ άλλους, κολλητούς επίσης, να σε λιβανίζουν ότι είσαι… γκόμενος, Ηρακλής και Μωυσής, κι απ’ την άλλη, του μείνε άνεργος, του κάθησε στο σπίτι σου και πάρε ένα επιδοματάκι και βλέπουμε, μόνον τα καταστήματα τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης θα τζιράρουν, ενώ η υπόλοιπη αγορά θα στενάζει!

   Το είπαμε, το επαναλαμβάνουμε: η αγορά και η Οικονομία είναι ψυχολογία, και ένας άνεργος που δεν βλέπει προοπτική ψυχολογία δεν έχει, άρα Οικονομία… γιόκ, και ο φαύλος κύκλος ανεργία - μείνε σπίτι - φόβος για τα χειρότερα - κακή ψυχολογία - αποταμίευση - αποφυγή αγορών - ύφεση συνεχίζεται αενάως και δεν κλείνει ποτέ!

Στην περίπτωσή μας ισχύει το γνωστό ρητό που λέει ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!

  Την ίδια ώρα σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό δεν χάνει ευκαιρία να επιδίδεται στο αγαπημένο του σπόρ, στις «ναι μεν αλλά» συμπεριφορές που ναρκοθετούν τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
  Η διαχρονική τακτική των κυβερνήσεων μας να πιστώνουν στις δικές τους ενέργειες ό,τι καλό γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συχνά να χρεώνουν σε αυτήν τις δικές τους αστοχίες, είναι ακατανόητη αν όχι επικίνδυνη.

  Η τακτική αυτή αυξάνει τον Ευρωσκεπτικισμό και αυτό κόβει το κλαδί που καθόμαστε. Η απάντησή μας σε κάθε πρόβλημα της Ευρώπης πρέπει επίμονα να είναι περισσότερη Ευρώπη. Είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξουμε τη θέαση των πραγμάτων ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνονται στο πεδίο της οικονομίας να ορίζονται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και όχι σε όρους αμοιβαιοποίησης  χρέους.

   Άρα η Ε.Ε. είναι άψογη; Δεν λέω, ωραίο το ανέκδοτο! Εδώ κι αν χρειάζεται μεγάλη πίεση και αυστηρή κριτική! Η Ε.Ε, θα πρέπει να αλλάξει από Ε.Ε. τω μονοπωλίων και των κρατών που θέλουν να εκμεταλλεύονται άλλα κράτη (λέγε με Γερμανία!), και να μετατραπεί σε Ε.Ε. των λαών, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Διαφορετικά είναι μοιραίο να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, με ό,τι δυσμενές αυτό σημαίνει για όλους μας…

  Ούτε όμως η αισθητική της πολιτικής αντιπαράθεσης έχει βελτιωθεί. Ένα πολιτικό σύστημα που αρνείται να διδαχθεί έστω από τα λάθη του, εξακολουθεί να καθορίζει το πολιτικό σκηνικό και είναι σκηνικό ασφυχτικό, για τους πολίτες που υποστηρίζουν τον κοινωνικό και πολιτικό φιλελευθερισμό, τον νέο πατριωτισμό και την αταλάντευτη ευρωπαϊκή πορεία της Χώρας

  Θα γεννήσει καινούργια πράγματα όλο αυτό.

  Θα κλείσω ευγενικά όπως άρχισα … αν ο κος Μητσοτάκης αποτύχει τη βάψαμε.

   Μα αυτό είναι σίγουρο: να τα επαναλάβουμε ; αξίζει τον κόπο: το πρώτο εξάμηνο -και προ κορωνοϊού-, επενδύσεις δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα, αφενός. Και κόπηκαν τα επιδόματα αφετέρου -γι’ αυτό, ακριβώς, η ανεργία είχε πάρει την ανηφόρα-,  και το ΑΕΠ μειώθηκε κατά ένα 1,8%. Και γιατί κόπηκαν τα επιδόματα; μα για να σκορπά η Δεξιά τα χρήματα ασυλλόγιστα, όπως τονίασαμε, σε κολλητούς της, και στα ΜΜΕ για να τη λιβανίζουν: 11+9+21 εκ. € σε Τύπο, καναλάρχες κλπ, άλλα 30εκ. € σε κλινικάρχες που είδαμε το χάλι τους, και γενικά 10 δισ. λείπουν από το μαξιλαράκι, των 37 δισ. €, άγνωστο γιατί…

  Εμείς να θυμηθούμε πως δεν κυβερνάει πια ο Σύριζα και να ασκήσουμε αυστηρή και δίκαιη κριτική στην Κυβέρνηση … είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουμε …  εαυτούς και αλλήλους.

  Αχ αυτός ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., εμμονή «μας» έχει γίνει, ακόμη και σήμερα που δεν κυβερνά. Ούτε και θα ’πεί κανείς από αυτούς που τον κατηγορούν συνεχώς ένα «ευχαριστώ» για το 800ράκι ή το 600ράκι το οποίο εισέπραξαν. Για τέτοια αχαριστία και για τόσο ακατανόητο και αδικαιολόγητο μίσος μιλάμε. «Είμαστε», τελικά, άξιοι της τύχης μας, και μας κυβερνούν αυτοί που «μας» αξίζουν…

  Η πολιτική των κυβερνώντων απέναντι στην Αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να συνοψιστεί στο εξής: Όταν κάτι πάει καλά (σχεδόν τίποτα δηλαδή), αυτό οφείλεται σε εμάς, λένε˙ όταν, όμως, κάτι δεν πηγαίνει καλά (σχεδόν όλα δηλαδή!), τότε φταίει ο… ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο οποίος, όμως,… δεν κυβερνά! Αν ούτως, λοιπόν, έχουν τα πράγματα, ας παραιτηθούν οι έτσι κι αλλιώς ανεύθυνοι και πολιτικά ανίκανοι, για να αναλάβουν οι υπεύθυνοι και αποδεδειγμένα, πλέον, ικανότατοι!

    Μ’ όλ’ αυτά δεν θέλω -προς Θεού!-  να ’πώ ότι η Αριστερά είναι ο… Θεός που μπορεί να λύσει όλα μας τα προβλήματα με το μαγικό ραβδάκι του. Στη ζωή, όπως ξέρεις, δεν υπάρχει το τέλειο και το ιδανικό, υπάρχει όμως το σχετικά (πολύ) καλύτερο, κι αυτό θα πρέπει να στηρίξουμε: η Αριστερά το έχει αποδείξει: είναι η πολιτική δύναμη εκείνη, η οποία έβαλε μιαν αρχή στο νοικοκύρεμα της χώρας. Δούλεψε τίμια, χωρίς να βάλει το χέρι στο μέλι, με ορθολογισμό και όνειρο, με τον λαό, για τον λαό! Χωρίς, στην ουσία, Τύπο, χωρίς κολλητούς, χωρίς διαπλοκή, μόνο με τον λαό! Και είναι η τίμια δύναμη εκείνη που και ξέρει, και θέλει, και μπορεί!

   Εκτός του Οικονομικού, το οποίο βελτίωσε θεαματικά, έλυσε κι άλλα ζητήματα με τον καλύτερο τρόπο, όπως, π.χ., οξύτατα προβλήματα της κοινωνίας που πολλά παιδιά έπεφταν στα σχολεία λιπόθυμα και που 2,5 εκ. άνεργοι πολίτες δεν είχαν καν πρόσβαση στο Ε.Σ.Υ., έλυσε και το Σκοπιανό χωρίς να λογαριάσει πολιτικό κόστος!   

   Και το έλυσε με τον καλύτερο και πλέον επωφελή τρόπο για τα εθνικά μας συμφέροντα. Για να κατηγορηθεί για… προδοσία, όχι μόνον από νεοναζί, εθνικιστές, ταλιμπάν, βουκεφάλες μακεδονομάχους και ανόητους, αλλά και από τη Δεξιά, η οποία το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον για να εξαπατήσει τους ψηφοφόρους και ν’ αρπάξει την κυβερνητική εξουσία. Και μόλις το πέτυχε, τότε το Σύμφωνο των Πρεσπών από… προδοτικό έγινε, αυτομάτως,… εξαίσιο, υπέροχο, μοναδικό, καταπληκτικό και ανεπανάληπτο! αυτούς τους πολιτικούς απατεώνες ψήφισες! 

  Μπορούμε, λοιπόν, τώρα να συγκρίνουμε˙ το δείγμα γραφής είναι επαρκέστατο                   -ακόμη και γι’ αυτούς που έχουν τη μνήμη χρυσόψαρου. Η άλλη οδός της μόνιμης διαμαρτυρίας που ακολουθείς είναι τελείως λάθος  (και) για τον λόγο ότι αγνοεί την πραγματικότητα, η οποία είναι δεδομένη, και με βάση αυτή θα πρέπει να κάνουμε τις πολιτικές επιλογές μας.

  Ιδανική κυβέρνηση δεν υπάρχει φυσικά, ούτε και θα υπάρξει ποτέ. Συντασσόμαστε, επομένως, με την σχετικώς, μεν -αποδεδειγμένα, δε-, καλύτερη πολιτική και την παράταξη η οποία την εκφράζει, και μέσα απ’ αυτή πολεμάμε. Αυτή που αντλεί τη δύναμή της από τον λαό και εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, και όχι από την ελίτ! Εκεί μπορούμε να δράσουμε, να καταθέσουμε τις ιδέες μας και τις προτάσεις μας και να κάνουμε την κριτική μας.

  Το έτερον σημαντικόν: εντασσόμενοι δεν είμαστε μόνοι˙ εν τη ενώσει, άλλωστε, η ισχύς. Το να διαμαρτυρόμαστε κατά μόνας δεν έχει καμία τύχη και τίποτα δεν πετυχαίνουμε, πέραν, ίσως, κάποιας προσωπικής προβολής, διατρέχοντας, όμως, τον κίνδυνο να καταντήσουμε γραφικοί. 

  Κάποιοι αμφισβητούν αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εκπροσωπεί την Αριστερά σήμερα στην Ελλάδα. Σε αυτούς απαντώ (και) «αρνητικά»: Ποιούς κυνηγούσε η ελίτ ανέκαθεν, επειδή έβλαπταν τα συμφέροντά της; ποιούς εκτελούσε-δολοφονούσε, βασάνιζε, φυλάκιζε, εκτόπιζε, έστελνε εξορία, εκπάτριζε και έβαζε στο περιθώριο; μήπως τους αριστερούς; Ε, λοιπόν, ποιούς κυνηγά σήμερα με το σύνολον των δυνάμεών της, και αν την έπαιρνε θα επαναλάμβανε τα ίδια; μήπως όσους υποστηρίζουν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Ποιός είναι, άρα, σήμερα ο κύριος πολιτικός φορέας της Αριστεράς στην πατρίδα μας;  εύκολη η απάντηση…

  Η στάση σου, αγαπητέ Σταύρο,  υποδηλώνει και κάτι άλλο: τα κόμματα είναι κάτι το περιττό και θα μπορούσαν να μας κυβερνήσουν τεχνοκράτες, στιλ Παπαδήμου. Εκτός του ότι αυτό είναι πολύ νεφελώδες εκτός των δημοκρατικών θεσμών, εσύ ο ίδιος  ομολογείς ότι ψήφισες τη ΝΔ! άρα φάσκεις και αντιφάσκεις. Κι έπειτα, ξέρεις εσύ, καμία (δημοκρατική) χώρα στον κόσμο να μην διαθέτει κόμματα; μα αυτό δεν είναι η (αστική) δημοκρατία; 

  Κι αν τα κόμματα δεν είναι περιττά,  το συμπέρασμα το οποίον μπορεί να εξαχθεί  από τα γραφόμενά σου είναι το ότι δεν υπάρχουν και πολλές διαφορές  και όλα τα κόμματα είναι ’πάνω-κάτω τα ίδια. Οπότε ψηφίζουμε ένα που καταλαβαίνουμε ότι έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί, και μετά… πιέζουμε για να λύνει τα προβλήματα! Αυτή κι αν είναι τελείως λανθασμένη θεώρηση. Συν του ότι είναι και πολύ επικίνδυνη: μήπως θυμάσαι ότι αυτή ήταν η βασική «θέση» της χούντας: όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο αποτυχημένοι, το ίδιο και τα κόμματά τους. Και με βάση αυτή την εν αμαρτίαις πρόφαση ακολούθησε το Εκάμαμεν επανάστασιν δια να σας σώσωμεν! Απαιτείται, λοιπόν, πολλή προσοχή!

  Παρόλ’ αυτά -και για λόγους τακτικής και μόνον- δεν θα ήθελα η Αριστερά να εκλεγεί στις εκλογές του Σεπτεμβρίου γιατί, όπως έγραψα σ’ ένα φίλο:

«Θα διαφωνήσω μαζί σου! Να μας επιλέξει ξανά ο ελληνικός λαός για να βγάλουμε πάλι, το φίδι από την τρύπα, και μετά, αντί για «ευχαριστώ» μας καταψηφίσει; να παραλάβουμε, π.χ., ένα δημόσιο ταμείο όπως τον Ιανουάριο του '15,  που αναγκαστήκαμε να δανειστούμε 315 εκ. € για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, για να παραδώσουμε ένα ξέχειλο δημόσιο ταμείο με 37 δισ. €, από τα οποία ζούμε τώρα, και ως αμοιβή μας να μη μας ψηφίσουν; ε, όχι λοιπόν! δεν αξίζει να θυσιαζόμαστε για κανένα αχάριστο! Ένας λόγος παραπάνω που οι (ανεξέλεγκτες από το εσωτερικό της χώρας), Τράπεζες από τον Σεπτέμβριο θα αρχίσουν κατασχέσεις σπιτιών και επιχειρήσεων, τις οποίες θα χρεωθεί αυτός που θα κυβερνά! Θα γίνει, δηλαδή, ό,τι και στην Ισπανία: πετούσαν τους ανθρώπους στο δρόμο, με αποτέλεσμα ο Ραχόι να έχει εξαφανιστεί -όπως και το κόμμα του-, και να κυβερνούν τώρα οι Σοσιαλιστές με τους Podemos! Φαντάζεσαι τίτλο: Η Αριστερά πετά τον κόσμο στον δρόμο;

   Άσ’ τους, λοιπόν, να εκλέξουν τη Δεξιά και πάλι, να τους πάρει τα σπίτια τους, για να μάθουν ποιος είναι δίπλα τους και ποιος απέναντί τους! Νισάφι πιά! Κι όταν καταλάβουν, τότε μας ξαναψηφίζουν, μετά λόγου γνώσεως πλέον! Το κακό είναι ότι, στο μεταξύ, κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Όμως είναι ζήτημα κόστους-οφέλους, και η λύση που εγώ προτείνω έχει την καλύτερη σχέση και την άριστη προοπτική.»

  Θα ολοκληρώσω με αυτό που σου έγραψα τότε: «δεν σου αρέσει η... Κική, αλλά δεν θέλεις ούτε και την... Κοκό! Οπότε τι κάνεις; δεν μπαίνεις στον χορό να δούμε τι πράγματι ξέρεις -αν ξέρεις-, αλλά μένεις απέξω, ισχυριζόμενος ότι ξέρεις πολλά... τραγούδια! Έτσι, όμως,... τραγουδιστές είμαστε όλοι μας! Άσε που οι Αρχαίοι ημών δεν έβλεπαν με καθόλου καλό μάτι αυτούς που... ήξεραν πολλά τραγούδια, αλλά δεν έμπαιναν ποτέ στον χορό, και τους αποκαλούσαν “αχρείους”, αχρείαστους δηλαδή, και δεν είχαν κι άδικο, εδώ που τα λέμε.»

                                                                              Φιλικά

                                                                               Κώστας