Υπήρξαν ποτέ κομμουνιστικά κράτη; Του Κ. Γ. Καζανάκη

[ Έκείνο που δεν ήξερα και το έμαθα είναι γιατί μετά την διάλυση του κομμουνισμού κύματα ορδών κατέκλεισαν τα κράτη τα τέως κομμουνιστικά. Δεν ήξερα οτι πήγαν για να ξεπεινάσουν λίγο απο την πείνα τους στα ελεύθερα καθεστώτα και να αισθανθούν λίγο ελεύθεροι απο την καταπίεση.]

- Μάλιστααα! Μα θα έφευγαν από ένα παλιό καπιταλιστικό καθεστώς, να πάνε σε ένα… άλλο, και μάλιστα καινούργιο; μπας και θαρρείς ότι ο κόσμος είναι πανηλίθιος; Δεν τους φτάνει αυτά που τραβούν στην πατρίδα τους, θα γύρευαν κι άλλα;

[Δεν ήξερα οτι το τοίχος του Βερολίνου, συγνώμη το τοίχος του αίσχους το έκτισεαν οι Δυτικογερμανοί για να προλάβουν την μετανάστευση πρός την Ανατολική πλευρα. Δέν ήξερα οτι η ευημερούσα Ανατολικη Γερμανία απορρόφησε την οικονομικά αδύναμη Δυτική κλπ.  Κλπ. ]

-          Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα ότι κομμουνιστικά κράτη δεν υπήρξαν ποτέ μέχρι σήμερα στην Ιστορία, ούτε καν σοσιαλιστικά. Αναπτύχθηκε ένα ιδιότυπο είδος Σοσιαλισμού, που δεν ήταν, όμως, ακριβώς Σοσιαλισμός, και είχε μειονεκτήματα, γι’ αυτό, άλλωστε, ονομάστηκε «Υπαρκτός». Απλά μαθήματα πολιτικής Οικονομίας και Ιστορίας, τα οποία θα έπρεπε να τα γνωρίζεις, πριν μιλήσεις, για να μην φανείς παντελώς αδιάβαστος. Παρ’ όλο, λοιπόν, που ο Υπαρκτός δεν ήταν, ακριβώς, Σοσιαλισμός, οι άνθρωποι περνούσαν πολύ- πολύ καλύτερα από ό,τι κάποιος στα καπιταλιστικά κράτη. Κι όταν λέμε «κάποιος» δεν εννοούμε κανέναν… Ωνάση, αλλά ένα μέσο αστό, και ιδίως -γιατί όχι;- τα φτωχά στρώματα. Σου είπα για τη Βουλγαρία, δεν απάντησες! Σου έγραψα για τη σημερινή Κούβα, ούτε κι εκεί αντέδρασες. Άρα συμφώνησες, γιατί αλλιώς θα είχες σπεύσει να απαντήσεις!

-            Συμπέρασμα: στον Υπαρκτό οι πολίτες περνούσαν, όπως ’τόνισα, πολύ-πολύ καλύτερα, απ’ ότι στον Καπιταλισμό. Και περνούν, σήμερα, καλύτερα στην Κούβα, όπως, άλλωστε, συμφώνησες.  Το είχε ’πεί και ο Κάστρο: «Απόψε χιλιάδες άνθρωποι σ’ όλον τον κόσμο θα κοιμηθούν στο δρόμο, ούτε ένας στην Κούβα»! Στην Βουδαπέστη, π.χ., οι άστεγοι ξεπερνούν τις 50.000! Και ξυλιάζουν από το κρύο! Τι να την κάνω, εγώ, την «ελευθερία» που αφήνει έστω ένα πολίτη άνεργο και άστεγο; να τη βράσω!  τι να την κάνω, εγώ, την «ελευθερία» που στέλνει τους πολίτες να αυτοκτονήσουν; να λείπει το βύσσινο!  Υπήρχε, όμως, τότε η προπαγάνδα του Καπιταλισμού: «Γίνετε Καπιταλιστές να τρώτε με χρυσά κουτάλια». Και το πίστεψαν. Και έπεσε, επιτέλους, το «τείχος του αίσχους», όπως το αποκαλούσατε, και πέρασαν στον Καπιταλισμό, και μαζί στη μαζική ανεργία! Και οι Βούλγαροι, όπως σου είπα από μαρτυρία μιάς γυναίκας και ενός άνδρα  -όπως και όλοι οι υπόλοιποι που έζησαν τον Υπαρκτό- λένε τι είχαμε και τι χάσαμε! Κι όταν κατάλαβαν τι έκαναν, όταν, δηλαδή, ήταν… ελεύθεροι πιά να μείνουν άνεργοι(!) και να μην έχουν ψωμί να φάνε, όταν από το μηδέν η ανεργία πήγε σε μια ’μέρα στο 20%(!), (Ανατολική Γερμανία, π.χ.), τι έκαναν; μα σηκώθηκαν και έφυγαν από το σπίτι τους! Εκεί που ζούσαν, δηλαδή, με τα όλα τους σαν άνθρωποι, έγιναν, ξαφνικά, πρόσφυγες και μετανάστες! Και έτσι ήλθαν και σε ’μας, για να κάνουν τις βαρύτερες δουλειές: χειρώνακτες οι άνδρες, νοσοκόμες οι γυναίκες και οι πιο νέες και όμορφες πόρνες! Κι όλα για ένα κομμάτι ψωμί, που τους το στερήσατε -ακόμη κι αυτό!- όταν τους φέρατε στις πατρίδες τους  τον Καπιταλισμό. Κι ούτε που σκέφτονται να γυρίσουν πίσω, γιατί στις πατρίδες τους είναι πολύ χειρότερα, ακόμη και από την Ελλάδα! οπότε φαντάζεσαι σε ποια κόλαση τους ρίξατε!  Τα… χρυσά, πάντως, κουτάλια που τους τάξατε, ούτε στα όνειρά τους πια!