Για τη Θεία Κοινωνία Του Κ. Γ. Καζανάκη

Πολύς (και ανεύθυνος), λογος
για τη Θεία Κοινωνία.
Η απάντησή μου επί του θέματος
σε ένα φίλον:

<Η αλήθεια είναι ότι
και άλλες επιδημίες υπήρξαν.
Κανείς, όμως, και ποτέ
δεν ασθένησε
από τη Θεία Κοινωνία!
Κορυφαίο και γνωστό παράδειγμα
η Σπιναλόγκα:
πήγαινε ο παπάς,
τελούσε τη Θεία Λειτουργία
και κοινωνούσε του λεπρούς.
Όταν έμενε Θεία Κοινωνία
στο Άγιο Ποτήριο
την κατέλυε κατά το τυπικόν.
Ασθένησε; ποτέ!
Ας μην βιαζόμαστε, λοιπόν,
να βγάζουμε συμπεράσματα,
και να φοβίζουμε τον κόσμο!
Ειδικά όσοι δεν ξέρουν
ούτε κατά που πέφτουν
οι εκκλησίες!
Υστερόγραφο:
Επειδή δεν το γνωρίζουν πολλοί:
Κάθε Μεγάλη Πέμπτη,
ο ιερέας βγάζει
ένα μεγάλο τεμάχιο
του Σώματος του Χριστού,
εμποτισμένο με το Αίμα του.
Αυτό το κάνει,
για να έχει Θεία Κοινωνία
όταν κάποιος ψυχομαχεί,
γιατί διαφορετικά,
δεν θα μπορούσε
να τον κοινωνήσει.
Ε, λοιπόν, αυτό το τεμάχιο
του Σώματος του Χριστού
το φυλάσσει όλον τον χρόνο,
μέσα σε ένα ασημένιο εκκλησάκι,
που είναι τοποθετημένο
επάνω στην Αγία Τράπεζα.
Όταν, λοιπόν, χρειαστεί
να κοινωνήσει
κάποιον ετοιμαθάνατον,
απλώς προσθέτει λίγο κρασί.
Ε, λοιπόν, βάλτε ψωμί
εμποτισμένο με κρασί
σε ένα πιάτο, και αφήστε το.
Σε λίγες ' μέρες θα έχει ξυδιάσει!
Να τα λέμε, λοιπόν, κι αυτά...>