ΕΦΕΤΕΙΟ

Κων/νος  Γ.  Καζανάκης

Πολιτικός  μηχανικός   Ε.Μ.Π.                         

M. Sc.  Ε.Α.Π.                                                           

ΠΡΟΣ :                                                                                     

ΤΟ  ΕΦΕΤΕΙΟΝ  ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ  ΚΡΗΤΗΣ                                    

Υπ’ όψη Κ. Προέδρου Εφετών Ανατολικής Κρήτης

 Θέμα :  ΠΡΟΣΒΟΛΗ  ΘΕΙΩΝ  &  ΙΕΡΩΝ  ΣΥΜΒΟΛΩΝ

              ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ   ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ  ΣΑΣ

              ΑΠΟΠΕΙΡΑ  ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΣ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ  ΣΑΣ

              ΠΡΟΣΒΟΛΗ  ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ  &  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ                

              ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, ΨΕΥΔΗΣ  ΤΕΧΝΙΚΗ  ΕΚΘΕΣΗ

              ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΘΕΙΣΑ  ΣΕ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  ΣΑΣ

              ΗΘΙΚΗ  ΑΥΤΟΥΡΓΙΑ  ΕΦ’  ΟΛΩΝ  ΑΥΤΩΝ

              ΠΑΡΑΒΑΣΗ  ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ,  ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ  ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ

              ΒΑΡΕΙΑ  ΠΕΡΙ  ΤΗΝ  ΥΠΗΡΕΣΙΑ  ΑΜΕΛΕΙΑ

              ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 

                 ΕΠΙ   ΤΕΘΕΝΤΩΝ  ΑΤΥΠΩΝ  ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ, 

                 ΕΚΦΡΑΣΙΣ  ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΩΝ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ,

                 ΔΙΑΤΥΠΩΣΙΣ   ΡΗΤΟΡΙΚΩΝ  ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ

                 &  ΑΠΟΡΙΩΝ,  ΣΚΕΨΕΩΝ  &  ΑΠΟΨΕΩΝ

                 ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΩΣ ,  ΑΠΟΓΝΩΣΕΩΣ  & ΛΥΠΗΣ

                 ΠΡΟΚΥΠΤΟΝΤΩΝ  ΑΠΟ  ΤΗΝ ΥΠ’ ΑΡ. 59/2012                          

                 ΕΦΕΤΕΙΑΚΗ  ΑΠΟΦΑΣΗ 

Κοινοποίηση :  Όπου κριθεί από τον υπογράφοντα

                          χρήσιμο ή/και απαραίτητο.                            Ηράκλειο Κρήτης...........                                                                                                                                                                                                                                    

 

«...Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ...»

                                                       Οδυσσέα Ελύτη, “Άξιον Εστί”

    Αξιότιμη/ε   Κυρία/Κύριε   Πρόεδρε ˙

είναι γνωστή σε όλους η τραγική οικονομική κρίση την οποία βιώνει επί τρία συνεχή χρόνια τώρα ο λαός μας.  Όλοι παραδέχονται ότι μια οικονομική κρίση δεν έρχεται μόνη της. Προηγούνται οι ηθικές κρίσεις. Και μία από αυτές είναι η κρίση των θεσμών, (όπως είναι ο ιερός θεσμός της Δικαιοσύνης -εξ ου και η προτασσόμενη ποιητική επίκλησις) η οποία οφείλεται στις πανταχόθεν «εγκληματικές» επιθέσεις πολιτών που έρχονται σε επαφή μ’ αυτούς.

   Άμοιρος ευθυνών δεν είναι οι λειτουργοί του θεσμού. Η κίνηση με τόσο αργούς ρυθμούς των διαδικασιών της Ελληνικής Δικαιοσύνης είναι ένας μεγάλος ανασταλτικός παράγων πιθανών επενδύσεων, ενώ, από την άλλη, επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί  και πολίτες που έχουν καταληστεύσει το δημόσιο πλούτο βρίσκουν «ασφαλές» «καταφύγιο» στις διαδικασίες αυτές, -και όχι μόνο- προσδοκώντας στην παραγραφή ή ακόμη και την απαλλαγή. 

  Περί αυτών έχω προσφύγει στο παρελθόν στον κ. Εισαγγελέα Πλημ/κών Ηρακλείου και έχω αρθρογραφήσει επανειλημμένως, (ειδικώς, δε, επί θεμάτων Δικαιοσύνης), στον ημερήσιο τοπικό τύπο (εφημερίδες «Πατρίς» & «Τόλμη»).  (Συν….)

  Το μεγαλύτερο, ίσως, βάρος, της κρίσης αυτής σε ένταση και χρονική διάρκεια φέρουν τα πολυπληθή επαγγέλματα της οικοδομής, η οποία έχει αποκληθεί -λίαν επιτυχώς- και ως «η ατμομηχανή της οικονομίας».  Πρώτα, δε, απ’ όλα, πλήττονται τα επαγγέλματα των μηχανικών. Και είναι από τα τελευταία που θα ανακάμψουν, όταν, με το καλό, εξαλειφθεί η παρούσα ζοφερή κατάσταση.

   Η παρούσα εντάσσεται και στα ανωτέρω πλαίσια.  

Α. ΣΚΟΠΟΣ  ΤΗΣ  ΠΑΡΟΥΣΗΣ

                    «…Είπα :  δε θα ’ναι η μαχαιριά βαθύτερη από την κραυγή

                         Και είπα : δε θα ’ναι το Άδικο τιμιότερο απ’  το

                                                                                                   αίμα! …»

                                                                           Οδυσσέα Ελύτη, “Άξιον Εστί”

  Προσφάτως μου εκοινοποιήθη η  υπ’ αριθ. 59/2012  Εφετειακή απόφασις του υφ’ 

  Υμάς Τριμελούς Εφετείου Ανατολικής Κρήτης. (Συν….)

  Επειδή και κυρίως :

1. Οφείλω να προασπίζομαι τους θεσμούς, ιδίως, δε, εκείνον της Δικαιοσύνης.

2. Τυγχάνω διάδικος στην υπόθεση περί ης η ανωτέρω απόφασις,

3. Διατυπώνονται εις την εν λόγω απόφαση άμεσα ή έμμεσα ερωτήματα    

    απευθυνόμενα προφανώς προς εμένα,

4. Γνωρίζω εν συνόλω και εν λεπτομερεία την εν λόγω υπόθεση,

5. Είμαι ενεργός, φιλότιμος, φιλήσυχος, ευπειθής, νομοταγής και φιλόνομος πολίτης,

    όχι μόνον υποστηρικτής και  προασπιστής, αλλά και λάτρης των θεσμών,

6. Ενδεχομένως να  εδημιουργήθη η εντύπωσις εις  το αποφασίσαν  σεβαστόν  Δικα-  

    στήριον ότι υπεστήριξα ενώπιόν του ψευδή και ανυπόστατα  γεγονότα  και ότι προ-  

    σεκόμισα ψευδή στοιχεία,

θεωρώ ευλόγως,  εκ των ανωτέρω, ως  αυτονόητη υποχρέωσή μου να απευθύνω την παρούσα επιστολή προς Υμάς, προς παροχήν των σχετικών απαντήσεων και εξηγή-σεων, αλλά και για να διατυπώσω εύλογα ρητορικά ερωτήματα και απορίες και να εκφράσω τα απολύτως δικαιολογημένα -ως ασφαλώς θα αποδείξω- παράπονά μου, την απογοήτευση, την απόγνωση και τη λύπη μου.

  Επίσης, δράττομαι της ευκαιρίας να εκθέσω ενώπιόν σας και τις σκέψεις και τους συλλογισμούς μου επί της ανωτέρω αποφάσεως εν μέρει & εν συνόλω, όχι -προς Θεού-  ως κριτική επ’ αυτής,  ως σχολιασμό, χαρακτηρισμό της κλπ αλλά ως απόψεις τις οποίες δικαιούμαι να έχω και να δημοσιοποιώ νομίμως.

  Τέλος, προβαίνω στη διατύπωση  καταγγελιών, με κορυφαίες την προσβολή Θείων & Ιερών Συμβόλων, την απάτη επί δικαστηρίω, την απόπειρα απάτης επί δικαστηρίω και την προσβολή Δικαστικού λειτουργού και κατ’ επέκταση του Δικαστηρίου, αφού αυτό ήταν μονομελές.

Β. ΙΣΤΟΡΙΚΟ

  Το ιστορικό αναφέρεται αναλυτικά στην από 18/06/2008 αγωγή μου κατά της εταιρείας «Άλμπατρος Α.Ε.». (Συνημμένο...).

  Η ως άνω αγωγή μου αν και έγινε εν μέρει δεκτή από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου με την υπ’ αριθ. 697/2010 απόφασή του, με βάση και συνομολογία του ένορκου επ΄ ακροατηρίω μάρτυρος της αντιδίκου μου Μπενίση Αριστοτέλη, υποτίθεται ότι εξηφανίσθη σε β’ βαθμό με την υπ’ αριθ. 59/2012 απόφαση του υφ’ Υμάς Τριμελούς Εφετείου Ανατολικής Κρήτης, χωρίς να αιτιολογείται το πώς και το διατί («…Εξαφανίζει τη με αριθμό 397/2010 οριστική απόφαση του Μονομελούς πρωτοδικείου Ηρακλείου…») ως, τουλάχιστον, από απόψεως ουσίας, θα ανέμενε κανείς. (Συνημμένο ...).  ( Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

 Το υποτίθεται αναφέρεται και στο γεγονός ότι ο αριθμός της αποφάσεως η οποία εξαφανίζεται δεν ταυτίζεται με τον αριθμό της πρωτοδίκου αποφάσεως.  Επομένως η πρωτόδικος απόφασις δεν έχει εξαφανιστεί ούτε ουσιαστικώς, αλλά ούτε και τυπικώς.

  Σημειώνεται, ότι, επειδή :

1.      Τρέφω απεριόριστο σεβασμό και υπολήπτομαι τους θεσμούς, ιδίως, δε, εκείνον της Δικαιοσύνης.

2. Δε είμαι ο αρμόδιος να αποφασίσω, -πολύ δε περισσότερο να υποκαταστήσω τους θεσμούς και τα αρμόδια συνταγματικά όργανα της πολιτείας,

όπου αναφέρομαι σε όλη την έκταση της παρούσης σε οποιεσδήποτε παρά τον νόμο πράξεις, παραλείψεις, ποινικά αδικήματα, δυσμενείς χαρακτηρισμούς πράξεων ή παραλείψεων, πειθαρχικά παραπτώματα κλπ. οποιωνδήποτε  προσώπων  προηγείται πάντοτε η φράσις :

«Σύμφωνα με βάσιμες υποψίες και  εδραιωμένες υπόνοιες τις οποίες και τεκμηριώνω νομίζω ότι...».

  Επίσης, όπου αναφέρομαι σε δικαστικές αποφάσεις, εννοείται ότι ούτε τις παραγνωρίζω, ούτε αδιαφορώ γι’ αυτές, ούτε αντιτίθεμαι στην εφαρμογή τους, ούτε προχωρώ σε κριτική τους, σχολιασμό, χαρακτηρισμό  κλπ, αλλά, ως προείπα, καταθέτω τις σκέψεις και τους συλλογισμούς μου επ’ αυτών ως νομιμοποιούμαι.

  Απλώς επαναλαμβάνω κατά λέξιν τα γραφόμενα σε αυτές, και καταλήγω στα υποχρεωτικά λογικά συμπεράσματα που προκύπτουν από το σκεπτικό τους, εν συνδυασμώ και με αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα τα οποία επικαλούμαι. 

  Έχω, βεβαίως, το νόμιμο δικαίωμα, ως πολίτης, να διαφωνώ με δικαστική απόφαση σε υπόθεση την οποία κατέχω, καθώς και με το σκεπτικό επί του οποίου εστηρίχθη αύτη και να δημοσιοποιώ τη διαφωνία μου αυτή, αφού την αιτιολογήσω πειστικώς.

  Παρόλ’ αυτά ο σεβασμός μου προς το Δικαστήριο το οποίο εξέδωσε την εν λόγω Εφετειακή  απόφαση και στην ίδια την απόφαση ως τέτοια είναι αυτονόητος και δεδομένος.

  Προς τούτο εκφράζομαι δι’ ερωτήσεων και αποριών. Όποιες δε απόψεις μου καταγράφονται εις καταφατικό ή αποφατικό κλπ τύπο, θα πρέπει να θεωρηθούν και να εκληφθούν ως εύλογες και ρητορικές απορίες, ερωτήσεις και ερωτήματα. Ο χαρακτηρισμός ρητορικές  εκφράζει το ότι δεν δικαιούμαι να απαντήσω, παρόλο που έχω τις δικές μου απαντήσεις, οι οποίες αφορούν αποκλειστικώς και μόνον εμένα και κανέναν άλλον, και ως τέτοιες δεν  είναι δυνατόν να δημοσιοποιηθούν για κανένα λόγο και αιτία ως προσωπικά δεδομένα. Τούτο δεν σημαίνει ότι οι αρμόδιες αρχές δεν οφείλουν να ερευνήσουν τις δυνατές απαντήσεις ˙ κάθε άλλο. Άλλωστε προς αυτές απευθύνονται οι ερωτήσεις αυτές και συνιστούν εύλογες υποψίες και υπόνοιες.

  Εντός των πλαισίων αυτών, και επειδή νομίζω ότι η εν λόγω  απόφασις του Τριμελούς Εφετείου Ανατολικής Κρήτης:

1. Έχει προέλθει, κυρίως, εξ απάτης επί δικαστηρίω. Τούτο αποδεικνύω ασφαλώς και ευχερώς με αδιάσειστα στοιχεία (δέκα συνομολογίες της αντίδικης πλευράς, πριν την έκδοση της Εφετειακής αποφάσεως συν μία μετά)  αλληλοσυγκρουόμενες ψευδομαρτυρίες, αυτοδιαψευδόμενοι και αλληλοδιαψευδόμενοι μάρτυρες, ψευδής -αυτοδιαψευδόμενη μάλιστα- & απατηλή τεχνική έκθεση, (κατά την ανωτέρω Εφετειακή απόφαση και εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς, ψευδής εν μέρει), έγγραφα, μαρτυρίες αυτοπτών & αυτήκοων μαρτύρων κλπ),
2.  

2.1  Επειδή στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση δεν αναφέρεται ρητώς αν έσφαλε ο πρωτόδικος Δικαστής, που και γιατί έσφαλε, επομένως δεν εξαφανίζει την πρωτόδικη απόφαση κατ’ ουσίαν,

2.2  Αλλά ούτε κατά τον τύπον την εξαφανίζει, αφού ο αριθμός της αποφάσεως την οποία εξαφανίζει δεν ταυτίζεται με τον αριθμό της πρωτόδικης αποφάσεως,

3. Επομένως η ως άνω  Εφετειακή  απόφασις ουδόλως εξαφανίζει την  πρω-

      τόδικη απόφαση η οποία έχει, πλέον, τελεσιδικήσει,

4. Εν τω μεταξύ η εν λόγω Εφετειακή απόφασις έχει και αυτή τελεσιδικήσει, (με την επιφύλαξη των 2.1 & 2.2 ανωτέρω), με ότι τούτο συνεπάγεται, οπότε έχει δημιουργηθεί ένα απίστευτο δικαστικό «κομφούζιο» και δικονομική σύγχυση,

θα  προβώ σε όλες  τις νόμιμες  ενέργειες  (αναφορά  στον/στην  αρμόδιο/α κ. Εισαγγελέα για προσβολή Θείων & Ιερών Συμβόλων, απάτη επί δικαστηρίω, απόπειρα απάτης επί δικαστηρίω, προσβολή Δικαστικού λειτουργού και κατ’ επέκταση του Δικαστηρίου, αφού αυτό ήταν μονομελές, ψευδορκίες,  κατά συρροήν, από κοινού, εκ προμελέτης και εκ προθέσεως, ψευδή  τεχνική έκθεση προσκομιζόμενη σε δικαστήριο, ηθική αυτουργία εφ’ όλων αυτών κλπ), οι οποίες   προκαλούν τη δικαστική εξέταση των  ανωτέρω σοβαροτάτων ποινικών  αδικημάτων.

  Με αυτόν τον τρόπο, θα δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στην Ελληνική Δικαιοσύνη να εξετάσει -εξ υπαρχής- την όζουσα, αυτή, υπόθεση (υπό το φως και της παρούσης) εκκινώντας, σχεδόν, εκ του μηδενός, ώστε να λάμψει, επιτέλους, η μία και μοναδική αλήθεια, αυτή που ανταποκρίνεται πλήρως, επακριβώς και απολύτως στα πραγματικά περιστατικά.  Αλήθεια που η αντίδικός μου έχει ήδη παραδεχθεί, και μάλιστα εις δεκαπλούν, συν μία εκ των υστέρων συνομολογία, ως αμέσως εξηγώ.

Γ.  Η  ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ  ΤΟΥ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

Ο μάρτυς αποδείξεως Βασιλειάδης Γιώργος, πρώην αντιδήμαρχος Ηρακλείου και αρχιτέκτων με τεράστια μελετητική εμπειρία,  καταθέτει ενόρκως επ΄ ακροατηρίω σχετικώς, σαφέστατα, ρητώς κατηγορηματικώς, με πλήρη διαφάνεια και προφανή επιστημονική επάρκεια ότι  :

«…Το έργο θα ήταν στατική μελέτη της πτέρυγας της επέκτασης. ….  Είχε όμως συνεργαστεί (σ.σ. ο κ. Καζανάκης, εννοείται από τα συμφραζόμενα) παλαιότερα με τον κ. Ταμιωλάκη σε διπλανό χώρο, δεν ήταν απαραίτητο να πάει. …. Ο αρχιτέκτονας συντονίζει. ..... Μετά ο κ. Καζανάκης σαν πολιτικός μηχανικός δεν είχε την υποχρέωση να κάνει τίποτ’ άλλο. ....... Απ’ ότι ξέρω κι απ’ ότι είδα τα σχέδια ολοκλήρωσε τη μελέτη.  ........   Μία υπάλληλος, που εργαζόταν στον κ. Λεβεντάκη (σ.σ. σε άλλο σημείο της κατάθεσής του την κατονομάζει) μου είπε ότι έγιναν 3-4 φορές συναντήσεις πάνω στη μελέτη που εκτελούσε ο Καζανάκης με την παρουσία των ιδιοκτητών και έγιναν τροποποιήσεις. ….... Ξέρω ότι έτρεχε (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα ο Καζανάκης) για να προλάβει.  .....  Ο αρχιτέκτων επιλέγει τους μηχανικούς και συμφωνούν και οι ιδιοκτήτες στην πρώτη φάση. ..... Αυτός (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα ο Λεβεντάκης) τον φώναξε (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα τον Καζανάκη) ...... Οι ιδιοκτήτες ενέκριναν την επιλογή. ..... Μία υπάλληλος, η Ασπασία Μπαντουβέρη, που ήταν παρούσα κατά τις 3-4 συναντήσεις που είχαν γίνει με τους Λεβεντάκη, Ταμιωλάκη έβλεπε και άκουσε την έγκριση (σ.σ. από τον νόμιμο εκπρόσωπο της αντιδίκου μου εννοείται από τα συμφραζόμενα) επιλογής του κ. Καζανάκη. ........   Δε νομίζω ότι υπήρχε επιφύλαξη από πλευράς εργοδοτών. ...... Είναι αδύνατον να γίνει αυτή η δουλειά χωρίς εντολή.  Αν το κάνει αυτό κάποιος πρέπει να είναι παράφρων. ….. Η εφαρμογή που έχει γίνει μέχρι σήμερα είναι πάνω στις διαστάσεις αυτές. Φαίνεται να είναι τα ίδια σχέδια.   .........  Ο Καζανάκης πρέπει να παρέδωσε τη μελέτη. ........  Τον συντονισμό τον έχει ο αρχιτέκτονας. .........  στατική μελέτη δεν μπορεί να κάνει ο αρχιτέκτων. .......  Σε ορισμένα έργα μπορεί ο αρχιτέκτων μηχανικός να υπογράψει για τη στατική μελέτη, όμως τη στατική μελέτη την εκπονεί ο μηχανικός. …....  Το θέμα του αρχιτεκτονικού σχεδίου είναι αφού γίνει η στατική μελέτη. …........ Πιστεύω ότι ο κ. Λεβεντάκης έδινε τις απαραίτητες οδηγίες στον κ. Καζανάκη  δίνοντάς του  πληροφορίες της αρχαιολογίας. ...........Ο κ. Καζανάκης ήξερε τη μορφολογία του οικοπέδου. Αν είχε ανοίξει ο δρόμος μπροστά στο οικόπεδο ή όχι, αυτό δεν έχει σχέση με τη στατική μελέτη. …...... Έπρεπε να είχαν δοθεί τα υψόμετρα για τη στατική μελέτη αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο στη φάση της μελέτης. ........ Δεν ήταν απαραίτητη η τελική στάθμη του δρόμου για την εκπόνηση της στατικής μελέτης, διότι η διαφοροποίηση του δρόμου θα ανέβαζε ή θα κατέβαζε τη στάθμη του υπογείου. Η μελέτη θα ήταν η ίδια. …..»  (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Επί της εξαίρετης, επιστημονικώς ακριβέστατης και πλήρως κατατοπιστικής αυτής μαρτυρίας, αναφέρεται στην εν λόγω Εφετειακή απόφαση : «…χωρίς να διευκρινίζει,  (σ.σ. ο μάρτυς Βασιλειάδης Γιώργος εννοείται από τα συμφραζόμενα) αν η ανάθεση αφορούσε τον ενάγοντα, ή τον Νικόλαο Λεβεντάκη και αν επρόκειτο για το συγκεκριμένο ή το προηγούμενο έργο αναβάθμισης του ξενοδοχείου, …». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Ο μάρτυρας, όμως, διευκρίνησε, -όπως μόλις είδαμε- ρητώς και κατηγορηματικώς  -και ζητώ συγγνώμην για την επανάληψη-, ότι :

1. «… Οι ιδιοκτήτες ενέκριναν την επιλογή. ..... Μία υπάλληλος, η Ασπασία 

     Μπαντουβέρη, που ήταν παρούσα κατά τις 3-4 συναντήσεις που είχαν

     γίνει με τους Λεβεντάκη, Ταμιωλάκη έβλεπε και άκουσε την έγκριση

    (σ.σ. από τον νόμιμο εκπρόσωπο της αντιδίκου μου εννοείται από τα συμ-

     φραζόμενα) επιλογής του κ. Καζανάκη….», «…Ο αρχιτέκτων επιλέγει τους 

     μηχανικούς και  συμφωνούν  και οι ιδιοκτήτες στην πρώτη φάση.  …», (Ο

     τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ  υπογράφοντος).

2. «…έγιναν 3-4 φορές συναντήσεις πάνω στη μελέτη που εκτελούσε ο κ.

         Καζανάκης με την παρουσία των ιδιοκτητών και έγιναν τροποποιή-

         σεις…», (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

3.  «…Το έργο θα ήταν η στατική μελέτη της πτέρυγας της επέκτασης…».(Ο

           τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Οι εξ αυτών αυτομάτως προκύπτουσες λογικές ρητορικές ερωτήσεις : Πόθεν, λοιπόν, η αμφισβήτησις του Δικαστηρίου ;  Βάσει ποίας λογικής αρχής ;

  Εδιάβασαν τη μαρτυρία Βασιλειάδη οι κ.κ. Δικαστές ;  Ασφαλώς ναι. Τότε ;   

  Μήπως δεν αντελήφθησαν -εμπειρότατοι όντες- το σαφέστατο περιεχόμενό της ;  Είναι φανερές έως εξόφθαλμες οι απαντήσεις εδώ. Ας τις σκεφτεί ο αναγνώστης.

Εγώ το μόνο που θα αναφωνήσω, τίλλων τας τρίχας της κεφαλής μου, είναι :

 

ΕΛΕΟΣ  κ.κ.  ΔΙΚΑΣΤΕΣ,  ΓΙΑ  ΟΝΟΜΑ  ΤΟΥ  ΘΕΟΥ  !!!

  Σύμφωνα με τον Ελληνικό νομικό πολιτισμό, και παρά το ότι και οι κρίνοντες κρίνονται, ο δικαστής είναι ένας «ανεύθυνος άρχων», κατά το πρότυπον του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι είναι υπεράνω του νόμου.

  Επειδή, ακριβώς, «ουδείς υπεράνω του νόμου», Έλληνες δικαστές έχουν, δυστυχώς,  δικαστεί, καταδικαστεί και φυλακιστεί -προσφάτως μάλιστα- ως επίορκοι.  

  Είναι, δε,  μεγάλος ο αριθμός  των αποφάσεων που έχουν χαρακτηρισθεί ως  επιλήψιμες. 

  Εγώ είμαι υποχρεωμένος, από τα στοιχεία τα οποία μέχρι σήμερα κατέχω, να θεωρήσω ότι, στην παρούσα περίπτωση, οι αποφασίσαντες κ.κ. Δικαστές εξηπατήθησαν, αν και οι ίδιοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών, ως εις το τέλος της παρούσης θα αποδείξω. Ήδη ανεφέρθην.

  Ταυτοχρόνως θέτω ως έναν από τους σημαντικότερους σκοπούς της  ζωής μου από τούδε και εις το εξής να αποδείξω ενώπιον της Δικαιοσύνης  (με κάθε νόμιμο, ηθικό και έντιμο μέσο και τρόπο)  την εξαπάτηση του Δικαστηρίου, ώστε να αποκαλυφθούν όσοι έχουν ευθύνη γι’ αυτό το «έγκλημα», όπως εγώ, το θεωρώ, «καθοσιώσεως» το οποίο στρέφεται -κατά πρώτον και κυρίως- εναντίον του θεσμού της Δικαιοσύνης.   

  Δηλώνω ότι θα αναλώσω κάθε ικμάδα των δυνάμεών μου ως πολίτου,  ώστε να λάμψει, επιτέλους η αλήθεια. Επιμένω γιατί θεωρώ ως πρωταρχικόν καθήκον μου  την προάσπισιν του θεσμού της Δικαιοσύνης.

  Άρα η μόνη διέξοδος -μέχρι στιγμής- ώστε να εξηγηθούν τα ανωτέρω (μαζί και πολλά άλλα στα οποία θα αναφερθώ αναλυτικώς αμέσως παρακάτω) είναι η εξαπάτηση Δικαστηρίου, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι η πρωτόδικος απόφασις δεν έχει εξαφανιστεί. 

  

Δ. Η  ΜΗ  ΤΕΛΕΣΦΟΡΗΣΑΣΑ  (ΤΕΛΙΚΩΣ) ΑΠΟΠΕΙΡΑ 

    ΑΠΑΤΗΣ  ΕΠΙ   ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩ

Ιδού, λοιπόν, άλλο ένα από τα πάμπολλα σημεία της υποθέσεως τα οποία αποδεικνύουν, νομίζω, την επί δικαστηρίω απάτη. Το περίφημον κοπυράϊτ. (βλέπε παρακάτω §3.2, 3.3, 3.4 σελ. ). Χρησιμοποιώ το ρήμα νομίζω ως ανέλυσα παραπάνω. Όμως, αν η κοινή πείρα και η κοινή λογική ήταν πρόσωπα, ουδόλως θα αμφέβαλαν.

  Το εκδικάσαν στο β’ βαθμό δικαιοσύνης Δικαστήριο απεδέχθη την μία και μόνη αληθινή και πραγματική εκδοχή. Την δική μας, απορρίπτοντας ταυτοχρόνως την εκδοχή της απατηλής Τεχνικής Εκθέσεως του πολιτικού μηχανικού Καλογεράκη Ηλία.

  Η ίδια η αντίδικός μου, και στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, ομιλεί περί του περίφημου κοπυράϊτ και προβάλλοντάς το ως το ισχυρότερο επιχείρημά της με τονισμένη & υπογραμμισμένη γραμματοσειρά, υποστηρίζει απατηλά -και μάλιστα ως αιχμή του δόρατος των επιχειρημάτων της- ότι :

«...Το παραπάνω αντικειμενικό στοιχείο μόνο στη Θεία Πρόνοια μπορεί να αποδοθεί ! ...».  (Ο τονισμός και η υπογράμμιση είναι του αρχικού κειμένου)

  Στο επιχείρημά της  αυτό η αντίδικός μου θριαμβολογούσα στήριξε τις περισσότερες ελπίδες της  για την εξαπάτηση του Δικαστηρίου.

  Ευτυχώς το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δεν εξηπατήθη και το απέρριψε ρητώς  :

«...ο ενάγων ορθώς αντικρούει το επιχείρημα αυτό της εναγόμενης, ...»  αναφέρεται, σχετικώς, στην εν λόγω Εφετειακή απόφαση. (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Δυστυχώς, όμως, αυτό ήταν και το μόνο και μοναδικό σημείο στο οποίο το σεβαστόν Διακστήριον δεν εξηπατήθη.

  Η απόπειρα επί Δικαστηρίω απάτης ΚΑΙ στο καίριο, αυτό, σημείο της υποθέσεως, είναι, και δια της αποφάσεώς του, αυταπόδεικτος και τετελεσμένη.

  Αν και το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο απέφυγε την παγίδα του κοπυράιτ, -το οποίο απετέλεσε και την αιχμή των απατηλών ισχυρισμών της αντιδίκου μου και την κορυφή της επί δικαστηρίω απάτης της- το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, -αν και απεφάσισε κατά βάσιν ορθώς- εν τούτοις δεν απέφυγε την εν λόγω παγίδα, αχθέν σε λογικό ασυμβίβαστο.

  Συγκεκριμένα στην απόφασή του αναφέρεται :

«…Κατά τον ανωτέρω χρόνο (σ.σ. κατά το μήνα Νοέμβριο 2005 αναφέρεται αμέσως προηγουμένως στην ίδια απόφαση) ο ενάγων δεν είχε ολοκληρώσει το ανατεθέν σε αυτόν έργο. (σ.σ. άρα το είχε αρχίσει ΠΡΙΝ το Νοέμβριο του 2005, αλλά δεν είχε προλάβει να το ολοκληρώσει μέχρι τον συγκεκριμένο μήνα) Αντιθέτως, το έργο αυτό ολοκλήρωσε (σ.σ. ο ενάγων,  εννοείται από τα συμφραζόμενα πάντοτε)  μετά την ανωτέρω καταγγελία, όπως συνάγεται από την αποτύπωση στους τόμους των φύλλων στατικών και αντισεισμικών υπολογισμών, του έτους 2006, που ήταν το έτος έκδοσης του χρησιμοποιηθέντος από αυτόν λογισμικού. Συγκεκριμένα, όλοι οι ανωτέρω τόμοι έχουν γίνει μέσω του προγράμματος υπολογιστών για μηχανικούς, της εταιρείας λογισμικού LH λογισμική, με τα στοιχεία FESPA 3.6.00 © 2006, που σημαίνει ότι η έκδοση του συγκεκριμένου προγράμματος πραγματοποιήθηκε εντός του 2006. …… Αντιθέτως, καθώς ο ενάγων εκτέλεσε το σύνολο του έργου το έτος 2006, μετά την καταγγελία, δεν μπορεί να νοηθεί τροποποίηση των μελετών κατόπιν οδηγιών ή έγκρισης του εργοδότη. …». (Ο τονισμός και η υπογράμμιση  του εδώ  υπογράφοντος).

  Ρητορική ερώτησις :  Αφού  «…ο ενάγων εκτέλεσε το σύνολο του έργου το έτος 2006…», τότε πώς «…κατά το μήνα Νοέμβριο 2005…» «…ο ενάγων δεν είχε ολοκληρώσει το ανατεθέν σε αυτόν έργο…»; (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος) Γιατί βέβαια, οι δύο τελευταίες προτάσεις της εν λόγω αποφάσεως σημαίνουν υποχρεωτικά ότι ο ενάγων είχε αρχίσει τη μελέτη ΠΡΙΝ το Νοέμβριο του 2005.  Τούτο όμως δεν συμβιβάζεται λογικά με την ως άνω πρόταση της ίδιας αποφάσεως «…ο ενάγων εκτέλεσε το σύνολο του έργου το έτος 2006…». (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος). 

  Εξ αιτίας, όμως, της εξαπατήσεως αυτής, το σεβαστόν Δικαστήριον  απέρριψε τις τροποποιήσεις τις οποίες μελέτησα με οδηγίες του νόμιμου εκπροσώπου της αντιδίκου μου, ύψους αξίας αμοιβής, όπως βεβαιώνει και το ΤΕΕ/ΤΑΚ, 17.941,68 €.

  Παρακάτω, -και με το σκεπτικό, μάλιστα, της ανωτέρω Εφετειακής αποφάσεως- αποδεικνύω ασφαλώς ότι πράγματι εξεπόνησα τη μελέτη μου εντός (το πολύ) του 2005, και μάλιστα υποχρεωτικώς. (§ 3.4 σελίς …  )

Ε. ΠΡΟΣΒΟΛΗ  ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ 

    ΚΑΙ ΚΑΤ΄ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ (ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ) ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

   Στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» η αντίδικός μου, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου αναφέρει : «… Ο μάρτυρας κ. Βασιλειάδης έχει μακρύ παρελθόν στην κόντρα (sic) του  με τους μετόχους μου.  Η εκδικητική του διάθεση υπήρξε έκδηλη στο ακροατήριο, έτσι π.χ. ερωτηθείς σχετικά εκνευρίστηκε και απείλησε, (σ.σ. ποιόν ;  ποιό το περιεχόμενον της απειλής ;  δεν αναφέρει, πιστή στη “γραμμή” της, της αναπόδεικτης διαβολής προσώπων, του διασυρμού και της σπίλωσης της τιμής και της υπολήψεως των) ….». (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος)

  Αλλά εδώ τίθεται και άλλο, σπουδαιότερο, ζήτημα. Ο κ. Πρόεδρος του Δικαστηρίου πού ήταν ;  Μήπως είχε πάει στο περίπτερο για ... τσιγάρα ;  ή ήταν παρών;  Κι αφού, ήταν, βέβαια, παρών, δεν … «αντελήφθη», κατά την ανίδικό μου, την «απειλή», ή «αδιαφόρησε», «αμελών», το καθήκον του ;  Είναι, δηλαδή, ή «ανεπαρκής», ή υπέπεσε εις  «παράβασιν» καθήκοντος, αφού ουδαμού αναφέρεται τι έπραξεν έναντι «συγκεκριμένης» «απειλής», την οποία μόνον η αντίδικός μου «πρόσεξε» ώστε να την καταγράψει κιόλας !!!

  Πώς, όμως, αντέδρασε η αντίδικός μου έναντι αυτής της  «απειλής», αφού ούτε κατά τη διάρκεια της  ακροαματικής διαδικασίας διεμαρτυρήθη, ούτε ανέφερε, το παραμικρό, ούτε  αναγράφεται στα πρακτικά ο,τιδήποτε σχετικό, ούτε η ίδια αναφέρει ο,τιδήποτε -εκ των υστέρων, έστω- περί του υποτιθέμενου δήθεν «επεισοδίου» ;

  Για άλλη μία, επιπλέον, φορά η αντίδικός μου συλλαμβάνεται όχι μόνον αναίσχυντα ψευδόμενη, αλλά και αυτοδιαψευδόμενη, προσβάλλουσα γενικώς και αδιακρίτως, μάλιστα δε  έναν πανάξιο λειτουργό της Δικαιοσύνης, τον αξιότιμο Κύριο Πρόεδρο του Μονομελούς Δικαστηρίου το οποίο εξέδωσε τη δικαιότατη πρωτόδικη απόφαση!!! Δεν ορρωδεί προ ουδενός η αντίδικός μου, ούτε και  σέβεται πρόσωπα και θεσμούς.  Ο  σκοπός, γι' αυτήν, αγιάζει κάθε μέσο έστω και άνομο, παράνομο, ανέντιμο και ανήθικο !!!

  Η ανωτέρω, όμως,  πρωτοφανής φράσις της αντιδίκου μου δεν προσβάλλει μόνον τον εκλεκτό μάρτυρά μου και εμένα, αλλά -πρώτον από όλους- τον εξαίρετο νομικό επιστήμονα, διακεκριμένο δικαστικό λειτουργό και αξιοσέβαστο Κύριο Πρόεδρο του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, αφού -και  εμμέσως, πλην, όμως σαφώς- απευθύνει μομφή εναντίον του, και,  -κατ’ επέκταση- και του Δικαστηρίου, αφού αυτό ήταν μονομελές !!!     Η αντίδικός μου, ουδένα,  τελικώς, σέβεται μη έχουσα ούτε ιερό ούτε όσιο !!!

  Η αντίδικός μου, τη (βρωμο)δουλειά της κάνει, και την κάνει πάρα πολύ καλά.  Πώς αντέδρασαν, όμως, οι κ.κ. Εφέτες απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή και ιταμή συμπεριφορά κατά του αξίου και υπεραξίου συναδέλφου των ;   Ώφειλαν να αντιδράσουν ;  Ασφαλώς. Αντέδρασαν και πώς ;  Ουδόλως και ουδέποτε, εγκαταλείποντας τον εξαίρετο συνάδελφό τους και παραδίδοντάς των «βορά» στις παράνομες, αήθεις, πρωτοφανείς και συκοφαντικές διαβολές της αντιδίκου μου.  Γιατί ;  Θα ήθελαν να έκανε το ίδιο εκείνος γι’ αυτούς ;  Έτσι υπηρέτησαν το θεσμό ;  Ρητορικά τα ερωτήματα.

ΣΤ. ΕΚΦΡΑΣΙΣ  ΕΝΤΟΝΩΝ  ΑΠΟΡΙΩΝ  &  ΡΗΤΟΡΙΚΩΝ  ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ

  Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε περαιτέρω θέματα ουσίας. Όμως τούτο, -όπως θα φανεί παρακάτω- είναι αναπόφευκτο.

  Ως, όχι, μόνον,  νομοταγής, αλλά φιλόνομος και φιλότιμος πολίτης, έχων πλήρη και λεπτομερή γνώση της εκδικασθείσης υποθέσεως, αλλά και ως ενεργός πολίτης, διατυπώνω στην παρούσα τις έντονες και εύλογες απορίες μου, εφαρμόζοντας νόμιμο δικαίωμά μου.

  Το πρωτόδικο δικαστήριο βάσισε την απόφασή του, ως πρεοελέχθη, και σε ρητή, κατηγορηματική και αδιαμφισβήτητη συνομολογία μάρτυρος της αντιδίκου μου.    

  Υπάρχουν, όμως, άλλες εννέα συνομολογίες της αντιδίκου μου, άμεσες  και έμμεσες (πλην, όμως, σαφείς), οι οποίες δεν αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση, ενώ στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση ουδεμία -εάν είναι δυνατόν- συνομολογία από τις δέκα αναφέρεται.

Ζ.   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΕΣ  

Ζ1.  ΠΡΩΤΗ  ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Στην επ’ ακροατηρίω ένορκη κατάθεση του μάρτυρα της αντιδίκου μου Μπενίση Αριστοτέλη, αναφέρεται επί λέξει:

«...Γνωρίζομαι με όλους στην εταιρεία. Τον κ. Καζανάκη δεν τον γνωρίζω. Τη συμφωνία με τον κ. Λεβεντάκη για την επέκταση των πτερύγων τη γνωρίζω. Ένα σύνθετο έργο, όπως αυτό, απαιτεί εμπλοκή τεσσάρων τουλάχιστον ειδικοτήτων: τοπογράφου, πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονα, ηλεκτρολόγου, μηχανολόγου. Συνηθίζεται οι ιδιώτες ν’ αναθέτουν σ’ έναν κι αυτός αναλαμβάνει το συντονισμό κι’ αυτός συνεργάζεται με όλους τους άλλους. Η αρχική ανάθεση, η συγκεκριμένη, έγινε στον κ. Λεβεντάκη, αλλά δεν είναι σύνηθες να δίνεται σε αρχιτέκτονα. Δεν ξέρω αν τους είχε πει ότι θ’ απευθυνθεί σε άλλες ειδικότητες, χρειαζόταν όμως οπωσδήποτε. Η συμφωνία για αμοιβή περιελάμβανε το σύνολον των εργασιών όλων των εμπλεκομένων ειδικοτήτων. Τους είχε δοθεί σαν προσφορά. Μέσα εμπλέκεται και η μελέτη και η επίβλεψη όλων των ειδικοτήτων. Το έργο από την ομάδα Λεβεντάκη συμπεριλαμβανομένου του Καζανάκη δεν εκτελέστηκε ως κατασκευή.(σ.σ. άρα μόνον ως μελέτη) Ο Λεβεντάκης ανέλαβε τη μελέτη του συγκεκριμένου έργου. Μόνος του δεν θα μπορούσε να τη φέρει σε πέρας. (σ.σ. πολύ σωστά ο αρχιτέκτων ούτε υπογράφει τα πάντα, ούτε γνωρίζει τα πάντα) ...». (σ.σ. Οι τονισμοί και οι υπογραμμίσεις του εδώ υπογράφοντος).

  «Τι», περαιτέρω,  «χρείαν», λοιπόν, «μαρτύρων» αλλά και αποδείξεων «έχομεν ;»  Κατόπιν αυτού, η πρωτόδικος απόφασις υπήρξε καταπέλτης, ως, άλλωστε, ανεμένετο  από έμπειρους & έγκυρους νομικούς κύκλους : «…Το γεγονός  της σύναψης της ανωτέρω συμβάσεως έργου κατέθεσε με σαφήνεια και από ιδία αντίληψη ο μάρτυρας ανταπόδειξης, ο οποίος ρητώς κατέθεσε τα εξής…», και αναφέρεται εν συνεχεία στην ανωτέρω κατάθεση. (σ.σ. Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Τα ανωτέρω συμπίπτουν, επιπλέον, πλήρως και συμφωνούν απολύτως και με την κατάθεση του επ΄ ακροατηρίω μάρτυρα του ενάγοντος Βασιλειάδη Γεωργίου, πράγμα που επισημαίνει ορθότατα το πρωτόδικο δικαστήριο:

«…Η ανωτέρω κατάθεση συμπίπτει στο σημείο αυτό με την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης,…». (σ.σ. Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Δυστυχώς, όμως, και εν συνεχεία, ο ίδιος επ' ακροατηρίω μάρτυς της αντιδίκου μου  αλλάζει ... «ρότα» (με τη βοήθεια «καταλλήλων» ερωτήσεων της πληρεξουσίου δικηγόρου της εναγομένης -στα πρακτικά ουδεμία ερώτησις έχει καταγραφεί) και ... αυτοδιαψεύδεται,  φάσκων και αντιφάσκων :

«...Του ανατέθηκε (σ.σ. εκ των προηγουμένων συμφραζομένων του Λεβεντάκη) η μελέτη ενός υπόγειου γκαράζ και πισίνας. Σ’ αυτό αναφερόμουν και προηγουμένως....».  (Οι τονισμοί του υπογράφοντος).

  Πώς, τώρα, μία «...επέκταση των πτερύγων...» ... μετουσιώνεται σε ... «...μελέτη ενός υπόγειου γκαράζ και πισίνας...» θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας εξηγήσει ο μάρτυς.

  Αναφέρεται, σχετικώς, στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση : “…Τούτο ενισχύεται και από την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, καθώς αναφέρει επί λέξει ότι «την συμφωνία με το Λεβεντάκη για την επέκταση των Πτερύγων τη γνωρίζω», αναφέρεται όμως εκ παραδρομής στις πτέρυγες, καθώς παρακάτω στην ίδια κατάθεση διευκρινίζει ότι εννοούσε την σ’ αυτόν ανάθεση του υπογείου χώρου στάθμευσης και της πισίνας. …” (Οι τονισμοί και οι υπογραμμίσεις του εδώ υπογράφοντος).

  Όμως, και εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι εκεί το θέμα, πώς, δηλαδή θα ονομάσουμε το έργο. Ακόμη και «Πύργο της Βαβέλ» να το ονομάσουμε η συνομολογία περί της συμμετοχής του Καζανάκη «..Το έργο από την ομάδα Λεβεντάκη συμπεριλαμβανομένου του Καζανάκη...»   (σ.σ. Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος), ουδόλως αναιρείται. Αλλά το κρίσιμο σημείο της υποθέσεως είναι αυτό ακριβώς και όχι, προφανώς,  η ονομασία του έργου. Επομένως η αντίδικός μου πιστοποιεί, η ιδία, μόνη της, σαφώς, ρητώς & κατηγορηματικώς, μέσω της ένορκης καταθέσεως του επ΄ ακροατηρίω μάρτυρά της, και πανηγυρικώς επιβεβαιώνει τον ενάγοντα και συνομολογεί ρητώς, κατηγορηματικώς, σαφώς και απεριφράστως την ανάθεση έργου στον Καζανάκη !!!  ( Όσον αφορά στον Λεβεντάκη ο οποίος μόλις που υπονοείται, αυτός δεν θα μπορούσε, ούτως ή άλλως, ως αρχιτέκτων, να εκπονήσει μελέτη Πολιτικού Μηχανικού. Περί αυτής της προφανούς διαπιστώσεως θα αναφερθώ αναλυτικότατα παρακάτω). Πώς το συντριπτικό τούτο γεγονός ουδόλως εξετιμήθη από το αποφασίσαν Δικαστήριον, αν και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, όχι μόνο το επισημαίνει, αλλά στηρίζει, πολύ σωστά και δίκαια την απόφασή του επ' αυτού ;

   Στη εν λόγω πρωτόδικη απόφαση δεν αναφέρονται οι άλλες  εννέα συνομολογίες, οι οποίες παρατίθενται αμέσως παρακάτω :

Ζ2.  ΔΕΥΤΕΡΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Στην ίδια ως άνω ένορκη κατάθεση του ιδίου επ’ ακροατηρίω μάρτυρα της αντιδίκου μου Μπενίση Αριστοτέλη αναφέρεται επί λέξει :

«...Απ’ ευθείας ανάθεση στον κ. Καζανάκη δεν έγινε ποτέ. ...». (σ.σ. Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Άρα έγινε έμμεση ανάθεση. Ο μάρτυς, όχι μόνον πιστοποιεί, ρητώς & κατηγορηματικώς,  το γεγονός ότι πράγματι έγινε ανάθεση στον κ. Καζανάκη, (1^η συνομολογία), αλλά επιπλέον,  ορίζει και τον τύπο της !!!. 

  Άμεση ή έμμεση δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι, πράγματι, ανάθεση έγινε.  (Έμμεση υπό την έννοια της εν τοις πράγμασι αποδοχής της προτάσεως του αρχιτέκτονα Λεβεντάκη για τη συμμετοχή του Καζανάκη στη μελετητική ομάδα για την εκπόνηση της μελέτης των νέων πτερύγων, της νέας πισίνας και των συμπαρομαρτούντων αυτής).

Ζ3.  ΤΡΙΤΗ    ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Στην από 08-12-2009 Τεχνική Έκθεση του Πολιτικού Μηχανικού Ηλία Καλογεράκη η οποία προσκομίζεται στο δικαστήριο αναφέρεται επί λέξει :

«…από το σχέδιο (σ.σ. αρχιτεκτονικό, εννοείται από τα συμφραζόμενα) που παραδόθηκε από τον κ. Ταμιωλάκη (σ.σ. στον κ. Καζανάκη εννοείται από τα συμφραζόμενα) …». (Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Ταμιωλάκης είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος της εναγομένης). (σ.σ. Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).  Επομένως πράγματι παρεδόθη σχέδιο (αρχιτεκτονικό προσχέδιο) από τον κ. Ταμιωλάκη Νικ. στον κ. Καζανάκη Κ.

  

Ζ4.  ΤΕΤΑΡΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

 Στην ίδια ως άνω ένορκη κατάθεση του επ΄ ακροατηρίω μάρτυρα της αντιδίκου μου  Μπενίση Αριστοτέλη αναφέρεται επί λέξει :

«...Ο μηχανικός αν έχει πρόβλημα καταφεύγει στο ΤΕΕ και γίνεται όχληση από κει. Αφού πήγε στο ΤΕΕ (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα ο κ. Καζανάκης) ενήργησε όπως θα ενεργούσα κι εγώ. ...». (Οι τονισμοί του εδώ υπογράφοντος).

  Αυτό, όμως, αποτελεί έμμεση, μεν, σαφή, δε, παραδοχή ότι ο κ. Καζανάκης είχε «…πρόβλημα…» και καλώς «...πήγε στο ΤΕΕ...», άλλωστε «...ενήργησε όπως θα ενεργούσα κι εγώ. ...», ο ίδιος ο μάρτυρας δηλαδή. Αλλά το πρόβλημα του κ. Καζανάκη είναι γνωστό στον μάρτυρα. «Αν δεν με πλήρωναν δηλαδή» συνάγεται ασφαλώς από τα λεγόμενα του μάρτυρα. Αλλά αυτό ακριβώς ισχυρίζεται και ο ενάγων.  

Ζ5.  ΠΕΜΠΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Στην ως άνω Τεχνική Έκθεση Καλογεράκη αναφέρεται :

«...Η στατική μελέτη που προσκομίζεται (σ.σ. από τον Καζανάκη εννοείται από τα συμφραζόμενα) είναι παραλλαγή της στατικής μελέτης υπογείου, αλλά με την προσθήκη ετέρου τμήματος, που έχει κατατεθεί από τον κ. Λεβεντάκη κατά την έκδοση της αδείας ανέγερσης υπογείου πάρκινγκ και πισίνας...».

  Άρα πράγματι ο Καζανάκης κάποια σχέση έχει με την όλη υπόθεση. Δεν είναι παντελώς άσχετος, όπως η αντίδικός μου διατείνεται. Δεν ήλθε από τον Άρη. Έμμεση, πλην, όμως, σαφής η συνομολογία. 

 

Ζ6.  ΕΚΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Αναφέρει η αντίδικός μου στην ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης, περί της υποθέσεως, έφεσή της.

«...Το εντεύθεν αβιάστως συναγόμενο συμπέρασμα είναι ότι ο ενάγων καθυστέρησε να ασκήσει την αγωγή μέχρι να αποκτήσει αυτός και προπαντός ο κρυπτόμενος εκδικητής μου (σ.σ. !!!) πρόσβαση στο φάκελο μου που τηρείται στη Πολεοδομία...», αμέσως, δε, μετά παραπονείται : «...Αυτό το τεκμήριο δεν έτυχε της προσοχής του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (σ.σ. !!!)...». (Ο τονισμός του συντάκτου).

  Στις προτάσεις της ενώπιον του ίδιου Δικαστηρίου, η αντίδικός μου αναφέρει, ...  αποφασίζοντας :

«...η κατά την αγωγή μελέτη κατασκευάσθηκε (σ.σ. αποδείξεις ;) στη διάρκεια της διαρρευσάσης, εν τω μεταξύ, τριετίας με βάση τα στοιχεία του φακέλου μου που υπήρχε στη Πολεοδομία από το 2006 και στο οποίο ευχερή πρόσβαση είχε, ως πας μηχανικός, ο ενάγων. ...» (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος)

  Επίσης :

  Ο επ’ ακροατηρίω μάρτυρας της αντιδίκου μου Μπενίσης  Αριστοτέλης καταθέτει ενόρκως :

 «...Ο κ. Καζανάκης είχε το χρόνο να πάρει μελέτες που είχαν κατατεθεί στην πολεοδομία...».  (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Γιατί επιμένει συνεχώς και τόσο, μάλιστα, οργανωμένα η αντίδικός μου περί «υποκλοπής», δήθεν, στοιχείων του φακέλου της από εμένα, προχωρώντας σε συκοφαντική μου δυσφήμηση χωρίς να προσκομίζει τα απαραίτητα «αποδεικτικά», δήθεν, πλην όμως ανύπαρκτα, δήθεν «στοιχεία» (δήθεν «αίτησή» μου στην Πολεοδομία π.χ.);  

  Μα είναι πολύ απλό. Επειδή δεν μπορεί και δεν την συμφέρει να απαντήσει πώς εγώ κατέχω ακριβή στοιχεία των στοιχείων από το οικόπεδο και τα υπό μελέτη -τότε- ευρισκόμενα κτίριά της, επιτίθεται με τον πλέον σκαιό, ανέντιμο και αήθη τρόπο, γνωρίζοντας ότι η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Αλλά απάντηση υπάρχει και είναι μία και μοναδική. Εγώ κατέχω αυτά τα στοιχεία από τους εκπροσώπους της:  Τον νόμιμο κ. Ταμιωλάκη Νικ. (βλ. και 3^η συνομολογία), και τον άτυπο -πλην- ουσιαστικό κ. Λεβεντάκη Νικ., αρχιτέκτονα, επικεφαλής της ομάδας μελέτης. Έμμεση, πλην, όμως, σαφής η συνομολογία.

Ζ7.  ΕΒΔΟΜΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Η αντίδικός μου προσπαθεί με μεγάλο άγχος να αποδείξει ότι μελέτη μου δεν θα μπορούσε να είχε συνταχθεί, (παρ’ όλο που υφίσταται και παρ’ όλο που έχει εκπληκτικές ομοιότητες με ένα από τα τελικώς κατασκευασθέντα κτίρια) προβάλλουσα ψευδέστατους, απαράδεκτους και ανυπόστατους ισχυρισμούς, αναθέτουσα σε εμμέσως εξαρτώμενο από αυτήν συνεργάτη της (και όχι σε ανεξάρτητο και μη εξαρτώμενο από αυτήν καθ’ οιονδήποτε τρόπον ειδικόν φορέα όπως είναι το ΤΕΕ), τη σύνταξη τεχνικής εκθέσεως, (η οποία απεδείχθη και δια της Εφετειακής, μάλιστα, αποφάσεως εν μέρει απατηλή, αλλά, ως θα αποδείξω, καθ’ ολοκληρίαν απατηλή) και αναφέρεται (στις προτάσεις της, δια της ίδιας της εν λόγω τεχνικής εκθέσεως και ψευδομαρτυριών των μαρτύρων της) σε πανσπερμία τεχνικών όρων, «ανακατεύοντας»  ... αρχαιολογίες, αναπτυξιακούς νόμους κλπ, ενδιαφέροντος όλα τούτα -κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς- ως επίσης θα αποδείξω, ιδιοκτήτου και αρχιτέκτονος  και όχι πολιτικού μηχανικού. Αλλά εφόσον αρνείται οποιαδήποτε σχέση μαζί μου, τότε γιατί αναλίσκεται σε όλα αυτά, τα εκτός υποθέσεως ;

  Στις ψευδέστατες προτάσεις της αντιδίκου μου, καθώς και στην  απατηλή τεχνική έκθεση Καλογεράκη εξετάζεται λεπτομερώς ακόμη και εάν η μελέτη μου είναι σύμφωνα με το νόμο και τους κανονισμούς. Εξετάζεται, δηλαδή, η μελέτη μου αυτή καθ’ εαυτήν, άρα ανάθεση πράγματι υπήρξε. Επομένως παραδέχεται την ύπαρξή της γι’ αυτό και την εξετάζει -λεπτομερώς μάλιστα.  Και επειδή δεν μπορεί να την αρνηθεί επικεντρώνει την κύρια επιχειρηματολογία της στο χρόνο εκπονήσεώς της μέσω του περίφημου κοπυράιτ. Τον οποίο, όμως, απατηλό  ισχυρισμό της, απορρίπτει η Εφετειακή απόφασις, «μετά πολλών επαίνων».

  Επειδή, δε, αντιλαμβάνεται την  πλήρη αδυναμία της να αντικρούσει τα ακατάρριπτα επιχειρήματά μας, αλλά και τις συνομολογίες των μαρτύρων της και του συντάκτου της τεχνικής εκθέσεως την οποία προσεκόμισε στο Δικαστήριο, καταφεύγει, απελπισμένη, και πανικόβλητη σε απατηλά, απαράδεκτα, ανυπόστατα, ψευδέστατα ανύπαρκτα, αυθαίρετα, αναπόδεικτα και συκοφαντικά δήθεν «συμπεράσματα» (τα οποία αντικρούω παρακάτω) όπως αυτό το οποίο αναφέρει στις προτάσεις της ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Α. Κρήτης :

«...η κατά την αγωγή μελέτη κατασκευάστηκε (σ.σ. πότε, πώς, πού και από ποιόν; βάσει ποίων δήθεν «αποδεικτικών» στοιχείων;) στη διάρκεια της διαρρευσάσης, εν τω μεταξύ, τριετίας με βάση τα στοιχεία του φακέλου μου που υπήρχε στην Πολεοδομία από το 2006 και στο οποίο ευχερή πρόσβαση είχε, ως πας μηχανικός, ο ενάγων. ...» (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος),

  Θα αρκούσε, όμως, να αναφέρει ότι δεν εξετάζει όλως διόλου τη μελέτη μου, αφού «ουδεμία ανάθεση» δήθεν, «ουδέποτε μου έκανε» δήθεν, όπως ψευδέστατα επιμένει.  Με το να ρίπτει όλο το βάρος της δικαστικής της «γραμμής» και επιχειρηματολογίας επί της μελέτης μου, αυτής καθ’ αυτήν, και του χρόνου σύνταξής της (και όχι επί του επίδικου που είναι, βέβαια, εάν έγινε ή όχι ανάθεση από εκείνην προς τα εμένα, η παράδοση κανονικώς & εγκαίρως της μελέτης, η αποφυγή της εξοφλήσεως μου κλπ) ή ίδια αποδέχεται -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- ότι ανάθεση κλπ πράγματι συνέβησαν, αλλά το ζήτημα είναι εάν η μελέτη πληρούσε όλους τους τεχνικούς όρους.  Τούτο όμως δεν είναι επίδικο ζήτημα.

  Έμμεση, πλην, όμως, σαφής, η συνομολογία.

Ζ8.  ΟΓΔΟΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Στις προτάσεις της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, η αντίδικός μου δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της και μέλους της διοίκησης της, γράφει : «...Το σκίτσο (sic) αυτό (σ.σ. από τα συμφραζόμενα εννοείται το αρχιτεκτονικό σχέδιο των νέων πτερύγων του περί ου ο λόγος ξενοδοχείου «Άλμπατρος», το οποίο μου παρέδωσε ο κ. Ταμιωλάκης Νικ. -3^η συνομολογία) μοιάζει ως προς τη χωροθέτηση κτιρίων και πισίνας με την υλοποιημένη κάτοψη τυπικού ορόφου που συνοδεύει την άδεια οικοδομής 519/2006 με αρχιτέκτονα τον Σταύρο Μπαντουβά και πολιτικό μηχανικό τον Ηλία Καλογεράκη, το οποίο είχε χρόνο να πάρει από το αρχείο της Πολεοδομίας Ηρακλείου, το έτος 2006 να το περάσει από scan (σ.σ. μαζί, δήθεν, το «σκανάραμε» ;) και να το παραλλάξει. ...».  (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος)

  Εγώ λοιπόν κατέχω σχέδιο που «...μοιάζει...» «...με την υλοποιημένη κάτοψη τυπικού ορόφου που συνοδεύει την άδεια οικοδομής 519/2006 με αρχιτέκτονα τον Σταύρο Μπαντουβά...». Επειδή δε, δεν μπορεί να απαντήσει από πού το έχω λάβει, -αφού πρέπει να παραδεχτεί ότι εκείνη μου το έδωσε- εφευρίσκει την περίφημη δήθεν «υποκλοπή» του. Ας πάρει, επιτέλους, απόφαση η αντίδικός μου. Η μελέτη μου «δεν μπορούσε», δήθεν, να είχε γίνει λόγω ... αρχαιολογίας, έγινε, δήθεν, «μετά»,  «υπέκλεψα», δήθεν, τα σχέδιά της από την Πολεοδομία με τη μέθοδο … ριφιφί, αφού δεν προσκομίζει σχετική δήθεν «αίτησή» μου, ενώ εγώ κατέχω βεβαία ημερομηνία 23-3-2006 με σφραγίδα και υπογραφή του ΤΕΕ, πολύ πριν μελετήσει ο Μπαντουβάς · πού επιτέλους καταλήγει ;   Ας αποφασίσει.

  Όλα, όμως, αυτά δεν συνιστούν τρικυμία εν κρανίω όπως φαίνεται, αλλά προφάσεις εν αμαρτίαις, αφού πράγματι ο νόμιμος εκπρόσωπος της αντιδίκου μου μού το παρέδωσε Και τούτο επιπλέον των αρχιτεκτονικών σχεδίων Λεβεντάκη.

  Ουδεμία άλλη λογική εξήγησις  χωρεί. 

  Και βέβαια, όλα ετούτα, συνιστούν, προφανώς, άλλη μία την όγδοη (!!!) συνομολογία της.  Άλλωστε τούτο έχει, ήδη, επιβεβαιώσει και ο συνεργάτης της Καλογεράκης Ηλίας με την τεχνική του έκθεση «…από το σχέδιο (σ.σ. αρχιτεκτονικό, εννοείται από τα συμφραζόμενα) που παραδόθηκε από τον κ. Ταμιωλάκη (σ.σ. στον κ. Καζανάκη εννοείται από τα συμφραζόμενα) …». (βλέπε και ανωτέρω 3^η συνομολογία). 

Ζ9.  ΕΝΑΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Η αντίδικός μου ουδέποτε αμφισβήτησε, -ούτε μέσω της Τεχνικής Έκθεσης Καλογεράκη η οποία εξετάζει ενδελεχώς, επισταμένως  και λεπτομερώς τη μελέτη μου- την ημερομηνία η οποία είναι αποτυπωμένη στα σχέδιά της, και η οποία είναι, βέβαια, «ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2005», ενώ τα φληναφήματά της περί κοπυραϊτ απερρίφθησαν από το τελικώς αποφασίσαν Δικαστήριο. Άρα η αντίδικός μου απεδέχθη και την ημερομηνία περατώσεως και παραδόσεως της στατικής και αντισεισμικής μελέτης την οποία ο νόμιμος εκπρόσωπός της μου ανέθεσε.

Ζ10.  ΔΕΚΑΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Η αντίδικός μου ουδέποτε αμφισβήτησε, -ούτε μέσω της Τεχνικής Έκθεσης Καλογεράκη η οποία εξετάζει ενδελεχώς, επισταμένως  και λεπτομερώς τη μελέτη μου- την ημερομηνία η οποία είναι αποτυπωμένη στα φύλλα (τόμους) στατικών & αντισεισμικών υπολογισμών, και η οποία είναι, βέβαια, «ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2005», ενώ τα φληναφήματά της περί κοπυραϊτ απερρίφθησαν από το τελικώς αποφασίσαν Δικαστήριο. Άρα η αντίδικός μου απεδέχθη, για μία επιπλεόν φορά,  και την ημερομηνία περατώσεως και παραδόσεως της στατικής μελέτης την οποία ο νόμιμος εκπρόσωπός της μου ανέθεσε.

  Κάθε ένα από τα ανωτέρω αδιάσειστα στοιχεία (μαζί με πολλά άλλα στα οποία θα αναφερθώ εκτενώς παρακάτω), αλλά, πολύ περισσότερο, ο συνδυασμός των και η συνεκτίμησή των, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας, αμφισβητήσεως ή αντιρρήσεως κλπ ότι πράγματι σύμβαση εργασίας έγινε για την εκπόνηση της στατικής & αντισεισμικής μελέτης των νέων πτερύγων, της νέας πισίνας των συμπαρομαρτούντων αυτής κλπ του ξενοδοχείου «Άλμπατρος»,  κατόπιν αναθέσεως από τον νόμιμο εκπρόσωπο της ιδιοκτήτριας αυτού εταιρείας «Άλμπατρος Α.Ε.», κ. Ταμιωλάκη Νικόλαο,  στον κ. Καζανάκη Κων/νο, Πολιτικό Μηχανικό.

  Δεδομένου, δε, ότι αντίγραφο της μελέτης αυτής κατετέθη στο εκδικάσαν δικαστήριο, και το έργο πραγματοποιήθηκε από άλλη μελετητική ομάδα, ουδεμία, μένει, αμφιβολία, περί του δικαίου του ενάγοντος.

    Όπερ έδει δείξαι, δηλαδή.

  Μετά από όλα αυτά, η υπόθεση δεν έληξε  με κατά κράτος νίκη του ενάγοντος, όπως διακεκριμένοι, έμπειροι και έγκυροι  νομικοί ανέμεναν. Τοιούτον τι, δυστυχώς,  δεν συνέβη. Αντιθέτως το Εφετείον Α. Κρήτης στο οποίο προσέφυγε, τελικώς, η εναγόμενη  έδωσε τη νίκη σε αυτήν και όχι στον εν απολύτω δικαίω ευρισκόμενο ενάγοντα. 

  Πώς ελήφθησαν υπ’ όψιν οι δέκα (σ.σ.!!!) ρητές & κατηγορηματικές (οι τέσσερεις άμεσες και οι λοιπές εξ έμμεσες, πλην, όμως σαφείς), συνομολογίες από το σεβαστόν Δικαστήριον του Εφετείου Α. Κρήτης, αφού -και όπως αναφέρεται ρητώς στην απόφασή του- για ό,τι λαμβάνεται υπ΄ όψιν, μεταξύ των άλλων συγκαταλέγονται και «…όσα οι διάδικοι ευθέως συνομολογούν…» ;  Ρητορικόν το ερώτημα.  (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Εγώ το μόνο που θα αναφωνήσω για μια ακόμη φορά είναι :

ΕΛΕΟΣ  κ.κ.  ΔΙΚΑΣΤΕΣ,  ΓΙΑ  ΟΝΟΜΑ  ΤΟΥ  ΘΕΟΥ  !!!

  Σε κάθε περίπτωση το παρόν κείμενο θα τελείωνε εδώ.  Όμως, και για να μην θεωρηθεί αδυναμία μου και αποφυγή απαντήσεως, αλλά και για λόγους προασπίσεως του θεσμού της Δικαιοσύνης από πολλές, πολλαπλές, αήθεις ασυνήθεις, (που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και ασύμμετρες) επιθέσεις εναντίον της Ελληνικής Δικαιοσύνης, συνεχίζω :

Η.  ΑΛΛΑ  ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ   ΣΗΜΕΙΑ  ΤΗΣ  ΥΠΟΘΕΣΕΩΣ   

   Πέραν των ανωτέρω, υπάρχουν και σωρεία δευτερευόντων, μεν, σημείων, της υποθέσεως, όχι όμως ελάσσονος  σημασίας, τα οποία συνηγορούν υπέρ του απολύτου δικαίου του ενάγοντος. Για οικονομία χρόνου και δυνάμεων αναφέρω ενδεικτικά.

1.      Ένα σημείο το οποίο απασχολεί αναλυτικότατα την Εφετειακή απόφαση είναι το αν ο ενάγων μπορούσε να προχωρήσει σε στατική και αντισεισμική μελέτη το 2005, αφού δεν υπήρχε απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (Κ.Α.Σ.), δεν είχε διανοιχτεί ο δρόμος βορείως του οικοπέδου κλπ. 

  Ας δούμε το θέμα σφαιρικά, αν και δεν αφορά την υπόθεση. Αν το κάνω είναι για να καταρρίψω κάθε αίολο δήθεν «ισχυρισμό» και απατηλό δήθεν «επιχείρημα» της αντιδίκου μου  :

Ο ένορκος μάρτυρας της αντιδίκου μου  Ξεζωνάκης Εμμ. καταθέτει :

            «...Η τελική έγκριση της αρχαιολογικής υπηρεσίας έγινε από το Υπουργείο 

 Πολιτισμού το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) τον Σεπτέμβριο 2006  

 η οποία προσδιόρισε πως θα γίνει η θεμελίωση και η ανέγερση των κτιρίων....»

            (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

             Στην ως άνω Εφετειακή απόφαση αναφέρεται :  

             «...Η τελική έγκριση έγινε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) 

             στις 20-09-2006, με την οποία δόθηκαν ακριβείς οδηγίες, τόσο για την χωρο-

             θέτηση, όσο και για τον τρόπο θεμελίωσης όλων των κτιρίων. ...». (Ο τονι-

             σμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

            Σε προηγούμενο σημείο της ένορκης κατάθεσής του, ο ως άνω μάρτυς  μας

           πληροφορεί ότι :

           «...Η άδεια οικοδομής αυτή (σ.σ. των νέων πτερύγων, πισίνας κλπ, από την

           ομάδα Μπαντουβά) κατατέθηκε το καλοκαίρι του 2006...». (σ.σ. Οι τονισμοί

            του εδώ υπογράφοντος).

           Και :

           «...Η εταιρεία συνεργάστηκε με τον κύριο Νίκο Λεβεντάκη, αρχιτέκτονα 

            μηχανικό, ο οποίος είχε αναλάβει το έργο της ανακαίνισης και της αναβάθμισης

           από ξενοδοχείο 3 αστέρων σε 4 αστέρων. Σχετικά ξέρω ότι κατέθεσε στη

           Πολεοδομία Ηρακλείου τον Οκτώβριο 2005 μια άδεια ανέγερσης υπόγειου

           πάρκιγκ αυτοκινήτων και νέας πισίνας, ...». (Ο τονισμός του εδώ  υπογρά-

           φοντος).    

               Συμπέρασμα : 

                Ο αρχιτέκτων κ. Λεβεντάκης Νίκος καταθέτει άδεια τον Οκτώβριο του

             2005 (άρα μελετά από το καλοκαίρι του 2005 το πολύ) χωρίς να έχει (!!!)

             «... τελική έγκριση...» και « ... ακριβείς οδηγίες, τόσο για την χωροθέτηση,

             όσο και για τον τρόπο θεμελίωσης όλων των κτιρίων. ...». (Ο τονισμός και η

             υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).  (Ανωτέρω Εφετειακή  απόφασις).

               Επίσης η μελετητική ομάδα Μπαντουβά καταθέτει στην αρμόδια Πολεοδο-

            μία  «...το καλοκαίρι του 2006...», άρα μελετά από την Άνοιξη του 2006 το

            το πολύ.  Σημειώνεται ότι εκδίδεται επ’ αυτής της μελέτης οικοδομική άδεια

            και  το «…με αριθμό  519/2006 φύλλο άδειας οικοδομής, που εκδόθηκε το

            2006…»  όπως αναφέρεται στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση.

              Ούτε, λοιπόν, και η μελετητική ομάδα Μπαντουβά διέθετε «... τελική έγ-

             κριση...» και « ... ακριβείς οδηγίες, τόσο για την χωροθέτηση, όσο και για

            τον τρόπο θεμελίωσης όλων των κτιρίων. ...». (Ανωτέρω Εφετειακή απόφα-

            σις).   (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

               Ο δε ένορκος μάρτυρας της αντιδίκου μου Ξεζωνάκης Εμμ. εξειδικεύει

            καταθέτοντας:

            «…Η  άδεια οικοδομής αυτή κατατέθηκε το καλοκαίρι του 2006 και εκδόθηκε

            τον Οκτώβριο 2006, με αρ. αδείας 519/2006. …». (Ο τονισμός του εδώ υπο-

            γράφοντος).

             (Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι για την κατάθεση φακέλου οικοδομικής αδείας,

            η  απόφαση του ΚΑΣ -εφόσον προβλέπεται, και εδώ προβλέπεται-  είναι

            προαπαιτούμενο).  

               Επομένως ΠΡΙΝ το ΚΑΣ προσδιορίσει «...πως θα γίνει η θεμελίωση και η 

            ανέγερση των κτιρίων...»,  «...τον Σεπτέμβριο 2006...» και δώσει την

             «... τελική έγκριση...» του. (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του υπογράφον-

            τος).

                Η Εφετειακή απόφασις είναι κατηγορηματική, μη αφήνουσα καμία αμφιβο-

            λία επί του ζητήματος : «...τόσο για την χωροθέτηση,  όσο και για τον τρόπο

             θεμελίωσης όλων  των κτιρίων. ...».  (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του

            εδώ υπογράφοντος).

    Άφού, λοιπόν, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) αποφασίζει το Σεπτέμβριο του 2006, τελικώς και για όλα τα κτίρια θα μπορούσε ο μάρτυς να μας εξηγήσει πώς ο αρχιτέκτων κ. Λεβεντάκης καταθέτει τον Οκτώβριο του 2005, έναν, δηλαδή, ολόκληρο χρόνο (!!!) πριν την έγκριση του ΚΑΣ, και η μελετητική ομάδα Μπαντουβά αρχίζει να εργάζεται τον Ιανουάριο του 2006, και καταθέτει το καλοκαίρι του 2006, χωρίς, δηλαδή,  την έγκριση του Κ.Α.Σ. ; 

  Αλλά, τότε,  πώς «...ο κ. Καζανάκης ... ήταν αδύνατο … να σχεδιάσει το 2005...» όπως καταθέτει ενόρκως ο μάρτυρας Ξεζωνάκης ; (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Το μόνο που δεν μας λέγει ο μάρτυρας είναι ποιος είναι ο αριθμός              αποφάσεως της Αρχαιολογίας η οποία απαγορεύει ειδικά στον  κ.  Καζανάκη να μελετά !!!

  Ας δούμε, όμως, τι αναφέρω στην Προσθήκη-Αντίκρουση η οποία υποβάλλεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο :

«...Προκύπτει επίσης ότι η τελική έγκριση της Αρχαιολογίας δόθηκε τον μήνα Σεπτέμβριο του έτους 2006 ενώ η άδεια οικοδομής, σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλείται η αντίδικος και βεβαιώνει ο μάρτυρας της Ξεζωνάκης, κατατέθηκε το καλοκαίρι του 2006. Έγινε δηλαδή η κατάθεση του φακέλου και πολύ περισσότερο η εκπόνηση των μελετών πολύ πριν από την απόφαση της αρχαιολογικής αρχής, γεγονός που από μόνο του αναιρεί τον βασικό ισχυρισμό της αντιδίκου ότι δεν ήταν δυνατόν να μου αναθέσει την εκπόνηση της στατικής μελέτης πριν από την απόφαση της αρχαιολογίας ...» (Η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Επ’ αυτής της σημαντικότατης ερωτήσεως, η αντίδικός μου ουδέποτε απήντησε.

  Πώς, αυτό,  ελήφθη υπ’ όψιν από τους κ.κ. αποφασίσαντες Δικαστές;  Ρητορικόν το ερώτημα.

   Επ’ αυτών στην ως άνω Εφετειακή απόφαση αναφέρεται :

«...Ο τελευταίος (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα ο αρχιτέκτων Νικόλαος Λεβεντάκης) κατέθεσε στις 25-10-2005 αίτηση για χορήγηση άδειας υπογείου χώρου στάθμευσης,  εμβαδού 798,40 τ.μ. και νέας πισίνας εμβαδού 240 τ.μ. ...». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

   Επίσης :

«...Ακολούθως τον Ιανουάριο 2006 η εναγόμενη προχώρησε στην έναρξη της συνεργασίας της με τους μηχανικούς Σταύρο Μπαντουβά, αρχιτέκτονα, Ηλία Καλογεράκη, Πολιτικό Μηχανικό, και Γιώργο Πασχαλίδη μηχανολόγο μηχανικό...». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

2.        Ο επ’ ακροατηρίω μάρτυρας της αντιδίκου μου Μπενίσης  Αριστοτέλης καταθέτει ενόρκως :

 «...Ο κ. Καζανάκης είχε το χρόνο να πάρει μελέτες που είχαν κατατεθεί στην πολεοδομία...».

  Ελαφρά τη καρδία και ανερυθρίαστα ο επ’ ακροατηρίω ένορκος μάρτυρας της αντιδίκου μου Μπενίσης  Αριστοτέλης με εμφανίζει εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς, ως ένα δήθεν «διαβολικό απατεώνα», και ως ένα δήθεν «παράφρονα»  ο οποίος «έφαγε» τρεις ολόκληρους μήνες από τη ζωή του για να «εξαπατήσει», δήθεν, το σεβαστό Δικαστήριο με σκοπό να «υπεξαιρέσει», δήθεν, ένα υψηλό χρηματικό ποσόν από τα δήθεν ... «θύματά» του. 

  Κι όλα αυτά αφού είχα το χρόνο να «πάρω», δήθεν,  από την Πολεοδομία τις μελέτες.  Με σκοπό, όπως προκύπτει, εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς, από τα λεγόμενά του, (και όπως, άλλωστε ή ίδια  η αντίδικός μου διατείνεται),  για να «κάνω», δήθεν,  μια δική μου μελέτη. Καταθέτει όλα τούτα ο μάρτυς χωρίς, όμως, να προσκομίζει τα απαραίτητα «αποδεικτικά», δήθεν, στοιχεία (έγγραφη, δήθεν, «αίτησή» μου στην Πολεοδομία κλπ.).

   Παραδέχεται, όμως, ότι :

 «...Αφού πήγε στο ΤΕΕ ενήργησε όπως θα ενεργούσα κι εγώ...»

  Δυστυχώς γι’ αυτόν, στο ΤΕΕ απευθύνθηκα στις 23/3/2006, πολύ, δηλαδή,  ΠΡΙΝ καταθέσει η μελετητική ομάδα Μπαντουβά («...κατατέθηκε το καλοκαίρι του 2006...» -ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος- μας είπε ο ένορκος μάρτυρας της αντιδίκου μου Ξεζωνάκης Εμμ.)  τη μελέτη της στο Πολεοδομικό. (Συν....)

  Προχωρεί, δηλαδή, ο ένορκος επ’ ακροατηρίω μάρτυρας της αντιδίκου μου Μπενίσης  Αριστοτέλης στη συκοφαντική μου δυσφήμηση, με τελικό σκοπό και στόχο να εξαπατήσει μέσω αυτής το Δικαστήριον, πράγμα το οποίο τελικώς επιτυγχάνει.   

  Ας δούμε, όμως, τι αναφέρω στην Προσθήκη-Αντίκρουση η οποία υποβάλλεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο :

«...Η προσκόμιση στο Δικαστήριο Σας του πλήρους φακέλου της μελέτης με έξι (6) τόμους στατικών και αντισεισμικών υπολογισμών περιεχόντων δεκάδες χιλιάδων μαθηματικές πράξεις και 45 σχέδια ξυλοτύπων κ.λ.π. με λεπτομερέστατες αποτυπώσεις, πείθει αφ’ εαυτής για τον όγκο και την ποιότητα της εργασίας μου επί ένα τουλάχιστον τρίμηνο. Όπως παρατηρήθηκε κατά τη διαδικασία μόνο ένας παράφρων θα διέθετε τόσο χρόνο και θα κατέβαλε τόση προσπάθεια για να εκτελέσει αυτό το επιστημονικό έργο, χωρίς εντολή και χωρίς προσμονή τουλάχιστον της ελάχιστης νόμιμης αμοιβής. Στο εύλογο αυτό ερώτημα, που απορρέει από την απλή λογική, ούτε ο μάρτυρας της αντιδίκου, ούτε η πληρεξούσια δικηγόρος της και μέλος της διοίκησης της, απήντησε. ...».  (Η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Εξ αυτού προκύπτει και το ρητορικό ερώτημα :

  Πώς ελήφθη υπ’ όψιν από το εκδικάσαν Δικαστήριο το γεγονός τούτο ;

3. Εν συνεχεία, ο ανωτέρω μάρτυς, και στο άγχος του να «μπερδέψει», να παραπλανήσει, να αποπροσανατολίσει και να εξαπατήσει το Δικαστήριο «ανακατεύει»  ΕΠΑΕ, ΓΟΚ, ελέγχους ιδιοκτησίας και δόμησης κλπ. πράγματα, δηλαδή,  που αφορούν τον αρχιτέκτονα και όχι τον πολιτικό μηχανικό για να ... «αποδείξει», δήθεν, ότι «δεν θα μπορούσε να υπάρξει», δήθεν, η δική μου μελέτη.

  Φαίνεται καθαρά ότι ο μάρτυρας ξεκινά λέγοντας την πλήρη αλήθεια, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο (πιθανότατα ερωτώμενος «κατάλληλα» -οι ερωτήσεις δεν έχουν καταγραφεί στα πρακτικά) αρχίζει να αυτοδιαψεύδεται φάσκοντας και αντιφάσκοντας.  

  Το γιατί το γνωρίζει ο ίδιος.

  Κατόπιν τούτου, η ανωτέρω ένορκη επ’ ακροατηρίω κατάθεση,  αν και περιέχει την πλήρη αλήθεια στο αρχικό της τμήμα  και εξιστορεί περιληπτικά τα γεγονότα όπως συνέβησαν, εν συνεχεία αποδεικνύεται, στο δεύτερο και μεγαλύτερο μέρος της,  ως μη έχουσα καμία λογική συνέπεια και συνέχεια με το πρώτο μέρος, φαίνεται, δε, να είναι προϊόν πλήρους παραλογισμού, παρά το ότι ο μάρτυς έχει πλήρη καταλογισμό

Από την ανωτέρω απόφαση του Τριμελούς Εφετείου, προκύπτει ότι : (συνημμένο … )

3.1. Η μελέτη  Καζανάκη πράγματι υφίσταται.  Άλλωστε τούτο δεν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί λόγω της προσκομίσεως του ογκώδους υλικού μέρους της (ως αντιγράφου) στο Δικαστήριο.

3.2 Όσον αφορά στο κοπυράιτ το δικαστήριο απεδέχθη την μία και μόνη αληθινή και πραγματική εκδοχή, τη δική μας, απορρίπτοντας ταυτοχρόνως την ψευδέστατη εκδοχή της απατηλής Τεχνικής Εκθέσεως του πολιτικού μηχανικού Καλογεράκη Ηλία.

3.3  Επομένως το προσκομισθέν στο δικαστήριο είναι πράγματι αντίγραφο της μελέτης, το οποίο εξετυπώθη (ανατύπωσις φύλλων στατικού) το έτος 2006, και όχι η πρωτότυπη η οποία παρεδόθη πλήρης εγκαίρως και κανονικότατα.

3.4 Το σεβαστόν Δικαστήριον ερωτά, σχετικά, το εξής :  «…πλην όμως δεν αποδεικνύει (σ.σ. ο ενάγων, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα) καν την κατά τον Νοέμβριο του έτους 2005 εκτύπωσή της. …». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

          Λογικό και αποκλειστικό, όμως,  συμπέρασμα με βάση το σκεπτικό της  ανωτέ-

        ρω Εφετειακής αποφάσεως είναι ότι η μελέτη έχει πράγματι  εκτελεσθεί  το έ-

        τος 2005.

          Και να γιατί : 

         Αναφέρεται στην ίδια ως άνω απόφαση :

        «...Ακολούθως τον Ιανουάριο 2006 η εναγόμενη προχώρησε στην έναρξη της  

        συνεργασίας της με τους μηχανικούς Σταύρο Μπαντουβά, αρχιτέκτονα, Ηλία

        Καλογεράκη, Πολιτικό Μηχανικό, και Γιώργο Πασχαλίδη μηχανολόγο  

        μηχανικό...».  (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Η αντίδικός μου αλλάζει, επομένως, μελετητική ομάδα τον Ιανουάριο του 2006, στην οποία εγώ δεν συμμετέχω, άρα, και υποχρεωτικώς :

3.1.1. Έχω μελετήσει ΠΡΙΝ από «…τον Ιανουάριο 2006…», και επομένως εντός 

           του 2005, το πολύ, αφού 

3.1.2 Υπάρχει βεβαία ημερομηνία (2006) επί των αντιγράφων της ως άνω 

          μελέτης, και ετέρα βεβαία ημερομηνία (23-3-2006) από το ΤΕΕ/ΤΑΚ, 

           και, αφού

3.1.3        δεν θα μπορούσα, βέβαια, να είχα «υποκλέψει», δήθεν, σε καμία  περί-

            πτωση,  τη  μελέτη της μελετητικής ομάδας Μπαντουβά, η οποία το έτος 

             2005 δεν είχε  καν αρχίσει τη συνεργασία της με την αντίδικό μου.

  Επιπλέον ουδέποτε η αντίδικός μου αμφισβήτησε, ούτε μέσω της απατηλής Τεχνικής Έκθεσης Καλογεράκη, άρα απεδέχθη την ημερομηνία η οποία είναι αποτυπωμένη στα σχέδια της μελέτης αλλά και στους τόμους υπολογισμών  της μελέτης και η οποία είναι, βέβαια, «ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2005».   (9^η & 10^η συνομολογία)

  Αυτομάτως γεννάται το ρητορικόν ερώτημα γιατί το σεβαστόν Δικαστήριον δεν έλαβε υπόψη τις αναγεγραμμένες αυτές ημερομηνίες (οι των σχεδίων με τεράστια γραμματοσειρές κεφαλαίων) αφού απέρριψε τα φληναφήματα της αντιδίκου μου περί κοπυράιτ ;

          Τελικώς όπερ έδει δείξαι δηλαδή, και με βάση το σκεπτικό της ανωτέρω  Εφε-

        τειακής  αποφάσεως.

          Σημειώνεται ότι ουδεμία βεβαία ουσιαστική ημερομηνία σχέσιν έχουσα με

        κρίσιμο χρόνο της υποθέσεως  προσεκόμισε η αντίδικός μου.  Αντιθέτως, το

        περίφημο κοπυράιτ για το οποίο  θριαμβολόγησε με «τυμπανοκρουσίες», ως

        βεβαία  ημερομηνία, η οποία θα με «κατατρόπωνε», δήθεν,  απερρίφθη  από 

        το  Τριμελές  Εφετείο,  μετετραπέν  εις  βεβαία, μεν, ημερομηνία,  και  αδιά-

        σειστο  επιχείρημα  υπέρ,  όμως,  ημών,  και ως  απόπειρα  απάτης επί  δικα-

        στηρίω για την αντίδικό μου!

          Αλλά τότε πού στηρίζεται η φράσις της σεβαστής αποφάσεως : «...πλην όμως 

       δεν αποδεικνύει καν (σ.σ. ο ενάγων εννοείται από τα συμφραζόμενα) την κατά 

       τον Νοέμβριον του έτους 2005 εκτύπωσή της (σ.σ. στατικής μελέτης εννοείται από 

       τα  συμφραζόμενα)...».

        Υπενθυμίζεται ότι στην απατηλή Τεχνική Έκθεση Καλογεράκη, στο τμήμα  της

      της το οποίο δεν απερρίφθη από το σεβαστόν Δικαστήριον αναφέρεται :

      «…από το σχέδιο (σ.σ. αρχιτεκτονικό, εννοείται  από τα συμφραζόμενα)  που

       παραδόθηκε από τον κ. Ταμιωλάκη (σ.σ. στον κ. Καζανάκη εννοείται από τα 

      συμφραζόμενα)…». (Είναι η 3^η, ως ανωτέρω, συνομολογία). (σ.σ. Οι τονισμοί

      και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Μάλιστα, δε, η αδυναμία, -κατά την εν λόγω απόφαση- του ενάγοντος απετέλεσε «...ενισχυτικό της κρίσης...» του εν λόγω Δικαστηρίου όπως αναφέρεται επί λέξει στην ως άνω Εφετειακή απόφαση.

  Ως εκεί λοιπόν έφθασε η εξαπάτηση του δικαστηρίου ;

  Και τα ρητορικά ερώτημα : Τα εσκέφθησαν όλα αυτά (τα απλούστατα και στοιχειώδη) οι σεβαστοί καταρτισμένοι & έμπειροι κ.κ. Δικαστές ;  Ώφειλαν να τα σκεφτούν; Και πώς ήσαν τόσο βέβαιοι ώστε να υπερτονίζουν κιόλας ; («...καν...»).

   4. Αναφέρεται επίσης στην ίδια ως άνω Εφετειακή απόφαση υπό μορφήν ερωτήματος «…ποια ανάγκη επέβαλε σ’ αυτόν (σ.σ. στον ενάγοντα εννοείται από τα συμφραζόμενα) την εκτύπωση της μελέτης το έτος 2006 και όχι το έτος 2008 για τις ανάγκες της αγωγής, πλέον δε τούτου ουδέποτε, μέχρι της άσκησης της αγωγής όχλησε την εναγόμενη για την αμοιβή του, ενώ, από τα μέσα του έτους 2006 γνώριζε, ότι το έργο ανετέθη σε άλλο μελετητικό γραφείο. …».

  Με όλο το σεβασμό προς το Δικαστήριον, απαντώ, ως ο πλέον αρμόδιος και προφανώς ερωτώμενος ότι :

  Επανεκτύπωσα, πράγματι,  τη μελέτη μου για να προσφύγω στη Δικαιοσύνη, όπως, άλλωστε και το ίδιο το Τριμελές Εφετείο απεδέχθη ασμένως.  Επειδή όμως δεν θέλω να προσφεύγω αμέσως στα δικαστήρια, να στέλνω εξώδικα κλπ ως άνθρωπος της καταλαγής, της εξωδικαστικής συνεννοήσεως και της ειρήνης, σκέφτηκα να περιμένω ακόμη λίγο καιρό, αναλογιζόμενος και το θέμα της χρηματοδότησης που μου είχε προβάλλει ο νόμιμος εκπρόσωπος της αντιδίκου μου, και εν γνώσει μου του ότι -και εφόσον νικούσα- θα είχα σημαντική απώλεια τόκων. (Αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να «κατηγορηθώ» και γι’ αυτό!!!)

   Όταν, όμως, ο καιρός περνούσε, και, τυχαίως διερχόμενος από τον τόπο του οικοπέδου της αντιδίκου μου, διεπίστωσα ότι η κατασκευή είχε προχωρήσει, έδωσα αμέσως τη σχετική εντολή στο δικηγόρο μου.  Επιπλέον, ο δικηγόρος μου είχε τεράστιο φόρτο εργασίας, εν πάση, δε, περιπτώσει έκαμα χρήση του δικαιώματός μου αυτού εντός της νομίμου προθεσμίας.

  Προς τι λοιπόν η ερώτησις;  Μήπως δεν ενήργησα ανθρωπίνως, ηθικώς, τιμίως, νομίμως και εμπροθέσμως ;  Τι υπονοεί το σεβαστόν Δικαστήριον ;  Μπορεί μια απόφαση να ερωτά,  ή οφείλει αποκλειστικώς και μόνο να απαντά πλήρως και απολύτως πειστικώς ;  Μπορεί ένα Δικαστήριο να αφήνει υπονοούμενα μέσω αποφάσεώς του;  Μήπως όλα αυτά δείχνουν ότι το σεβαστόν Δικαστήριον δεν είναι απολύτως βέβαιον και ζητά (από ποιόν;) περαιτέρω διευκρινίσεις, οι οποίες δεν μπορούν, πλέον, να δοθούν ;  Αλλά τότε πώς αποφασίζει ;  Ρητορικά τα ερωτήματα.

  Εγώ, ως ο πλέον αρμόδιος να απαντήσω, δηλώνω ότι είμαι εδώ πανέτοιμος, και δεν θα κουραστώ να απαντώ και να λαλώ την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, χωρίς να προσθέσω ή να αποκρύψω τι.   Όσο δε για το από πού εγνώριζα περί άλλου μελετητικού γραφείου, δεν αναφέρεται το «πόθεν», ούτε στην ανωτέρω απόφαση ούτε εγώ ισχυρίστηκα ποτέ -και πώς να ισχυριστώ, άλλωστε-  ότι γνωρίζω για κάτι που αγνοούσα παντελώς ; 

  Ως, δε, απέδειξα δια δημοσίου, μάλιστα, εγγράφου το οποίο φέρει βεβαία ημερομηνία, προσφεύγω στο ΤΕΕ/ΤΑΚ ζητώντας έννομη προστασία στις 23-3-2006, πολύ ΠΡΙΝ, δηλαδή «....από τα μέσα του έτους 2006...». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος). (Συν. ...).

  Γιατί το ντοκουμέντο αυτό δεν εξετιμήθη από το σεβαστόν Δικαστήριον ;  Ρητορικόν το ερώτημα.

  Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να καταθέσω το οτιδήποτε επ’ αυτού.

  Είναι φανερό, ότι καταθέτοντας πάντοτε την απλή και άδολη αλήθεια, δεν έχω κανένα πρόβλημα να απαντήσω και να πείσω χωρίς ούτε μία αμφιβολία για κάθε σημείο που έχει τεθεί ή ενδεχομένως τεθεί στο μέλλον. Αυτό όμως συμβαίνει μόνον όταν καταθέτει κανείς την μία και μοναδική αλήθεια. Τότε και μόνον τότε.  

  Απομένει η απορία : Πώς είναι τόσο εύκολο να εξαπατάται Δικαστήριο, και μάλιστα της β’ βαθμίδος απονομής δικαιοσύνης, στο οποίο συμμετέχουν τρεις έμπειροι και κατηρτισμένοι κ.κ Δικαστές ;   Ρητορικόν και εδώ το ερώτημα.

5.      Ο ένορκος μάρτυς  της αντιδίκου μου Ξεζωνάκης  Εμμ. καταθέτει : «...Όπως έμαθα ο κ. Καζανάκης περιγράφει ότι έχτισε 2 κτίρια και πισίνα τα οποία όμως ήταν αδύνατο να έχει σκεφτεί να σχεδιάσει το 2005, καθώς τότε δεν είχαμε ακόμη μετρήσει υψόμετρα του οικοπέδου καθώς δεν είχε διανοιχθεί ο δρόμος, δεν είχαμε επομένως δυνατότητα να σχεδιάσουμε θεμελίωση με ενσωματωμένα συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης, δεν υπήρχε έγκριση αρχαιολογικού συμβουλίου για την απελευθέρωση του ακινήτου και δεν υπήρχε περίπτωση να ξέρουμε που και πως θα εγκριθεί η θεμελίωση ή η στήριξη των επιμέρους οικοδομών. Η τελική έγκριση της αρχαιολογικής υπηρεσίας έγινε από το Υπουργείο Πολιτισμού το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) τον Σεπτέμβριο 2006 η οποία προσδιόρισε πώς θα γίνει η θεμελίωση και η ανέγερση των κτιρίων. ...»   (Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

                  Επιπλέον, πάρα πολύ «ωραία» και αισχρά ψεύδη. Και τούτο διότι :

5.1  Ο κ. Καζανάκης πουθενά και ποτέ δεν  «...περιγράφει ότι έχτισε 2 κτίρια και πισίνα...». (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

5.2  Τα περί υψομέτρων, υδρεύσεων, αποχετεύσεων, εγκρίσεων αρχαιολογικού συμβουλίου, αναπτυξιακών νόμων, χρηματοδοτήσεων κλπ αφορούν κατά πρώτον τον επικεφαλής, άτυπο εκπρόσωπο της αντιδίκου μου και συντονιστή όλων των μελετητών της μελέτης, ο οποίος ήταν ο αρχιτέκτων μηχανικός κ. Λεβεντάκης Ν., και βέβαια την αντίδικό μου, όχι τον πολιτικό μηχανικό, τον μηχανολόγο, τον ηλεκτρολόγο και τον τοπογράφο στους οποίους ο αρχιτέκτων δίδει όλες τις πληροφορίες, συντονίζει και καθοδηγεί όχι μόνον προφορικώς, αλλά και γραπτώς μέσω των αρχιτεκτονικών του σχεδίων κυρίως.

        Ποτέ  οι λοιποί  -πλην του αρχιτέκτονος- μηχανικοί  δεν  ασχολούνται  με όλα       

        αυτά, εκτός και αν τους ζητηθεί από τον αρχιτέκτονα. Τέτοιο, όμως, πράγμα, ου-

        δέποτε μου ζητήθηκε.

  Όλα τα ανωτέρω είναι αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος. Ο Αρχιτέκτων συνομιλεί, συνεννοείται, παρίσταται, εκπροσωπεί, αλληλογραφεί και γενικώς ασχολείται για όλα αυτά. Εν συνεχεία ενημερώνει τους μηχανικούς της ομάδας μελέτης. Δεν ασχολούνται οι επιμέρους μελετητές «ο καθένας κι απάνω του». Υπάρχει τάξις, δεν επικρατεί αναρχία.

Εάν ο αρχιτέκτων δεν εγνώριζε, ή μου μετέδωσε λανθασμένες πληροφορίες, δεν έχω καμία ευθύνη γι’ αυτό, δεν νομιμοποιούμαι και δεν έχω λόγους να το διερευνώ, ούτε και με ενδιαφέρει.   

  Επιπλέον δεν έχω καμία υποχρέωση ούτε και λόγο να αμφισβητήσω, να ελέγξω, να αρνηθώ να εκτελέσω κλπ τις οδηγίες του αρχιτέκτονος.

  Ο αρχιτέκτων τυγχάνει, πάντοτε,  της απολύτου αρεσκείας, εκλογής και προτιμήσεως του ιδιοκτήτου. Απολαμβάνει δε της πλήρους εμπιστοσύνης του, είναι ο επικεφαλής και ο συντονιστής της ομάδας μελέτης και ο σύνδεσμός της με όλους τους υπολοίπους εμπλεκομένους μ’ αυτήν. (Ιδιοκτήτη, υπηρεσίες κλπ.)

   Ενεργεί δε ως άτυπος εκπρόσωπος του ιδιοκτήτη σχεδόν παντού, ιδίως, όμως εντός της μελετητικής ομάδος.

            Αυτό καταθέτει, άλλωστε, και ο επ’ ακροατηρίω ένορκος μάρτυρας της  αντι-

         δίκου μου Μπενίσης Αριστοτέλης :

          «…Συνηθίζεται οι ιδιώτες ν’ αναθέτουν σ’ έναν κι αυτός αναλαμβάνει το

                   συντονισμό κι’ αυτός συνεργάζεται με όλους τους άλλους. …»

  Ο λόγος που όλοι, σχεδόν, οι ιδιοκτήτες σύνθετων ιδιωτικών έργων επιλέγουν αρχιτέκτονα πριν από οποιονδήποτε άλλον μελετητή, είναι γιατί από τον αρχιτέκτονα ξεκινούν οι εργασίες ενός οικοδομικού έργου και στο  αρχιτέκτονα καταλήγουν. Λόγω δε της ειδικότητός του, όλοι οι μελετητές αναφέρονται σε αυτόν. Είναι θα λέγαμε ο «πρωθυπουργός» σε μια μελέτη, ενώ όλοι οι λοιποί μελετητές είναι οι «υπουργοί». Τους οποίους επιλέγει και προτείνει στον ιδιοκτήτη προς έγκρισιν, και ο οποίος σχεδόν ποτέ δεν φέρει αντίρρηση.

  Η εν λόγω Εφετειακή απόφαση αναφέρει σχετικά :

«...ωστόσο όμως, από τα παραπάνω αποδεικτικά μέσα δεν παρέχονται στο Δικαστήριο στοιχεία, από τα οποία να προκύπτει ότι, στο χρόνο που η εναγόμενη φέρεται να ανέθεσε τη μελέτη των στατικών στον ενάγοντα, ή ακόμη και κατά τη διάρκεια εκπόνησης αυτής, μέχρι τον αναφερόμενο στην αγωγή χρόνο παράδοσης της, υπήρχε ολοκληρωμένη αρχιτεκτονική μελέτη που αφορούσε την επέκταση του ως άνω ξενοδοχείου...».

  Αναφέρει, επίσης, σχετικώς,  η εν λόγω Εφετειακή απόφασις :

«…Δεν θα ήταν επομένως ποτέ δυνατόν να αξιώνει η εναγόμενη, να της παραδοθεί το Νοέμβριο του έτους 2005 και ακόμη περισσότερο να κατατεθεί στην πολεοδομία, η μελέτη της κατασκευής ενός έργου, αορίστως, με βάση την εκπόνηση ελλιπούς, από άποψη αρτιότητας, αρχιτεκτονικού σχεδίου, λόγω της ανυπαρξίας ακόμη τότε, όπως εκτέθηκε παραπάνω, σημαντικών στοιχείων, που θα έπρεπε ο μελετητής μηχανικός να λάβει υπόψη για την ολοκλήρωση του, υποβαλλόμενη σε περιττές δαπάνες. …». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Η ίδια η αντίδικός μου, όμως, στις προτάσεις της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, αναφέρει :  «..Μετά την αποτυχία έκδοσης της αιτουμένης άδειας οικοδομής (σ.σ. εννοείται της ανακαίνισης & αναβάθμισης του ξενοδοχείο «Άλμπατρος») λόγω προφανών ελλείψεων στο φάκελο της οικοδομικής αδείας  ....».  «...Μετά την ολοσχερή εξόφληση της αμοιβής του κ. Λεβεντάκη...»  Επομένως η αντίδικός μου έχει υποβληθεί σε άλλη περίπτωση σε «...περιττές δαπάνες. …». Παρατηρείται τούτο, αν και στην εξεταζόμενη υπόθεση δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα, της πληρωμής δηλαδή ανυπάρκτων δαπανών.

  Ποιός, όμως, είναι ο υπεύθυνος για την  «...εκπόνηση ελλιπούς, από άποψη αρτιότητας, αρχιτεκτονικού σχεδίου...»; (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).  

  Ο Πολιτικός Μηχανικός ή ο Αρχιτέκτων ;  Μήπως ο αρχιτέκτων ; «Να ζει κανείς ή να μη ζεί;»  Ιδού η απορία και το προκύπτον ρητορικόν ερώτημα.

  Αν βέβαια «…Η εμπιστοσύνη μου στις ικανότητες και στις γνώσεις του κ. Λεβεντάκη είχε πλέον χαθεί. …», όπως η ίδια η αντίδικός μου παραδέχεται στις προτάσεις της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, αυτό δεν αποτελεί, προφανώς, δικό μου πρόβλημα, αλλά δικό της. (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).  

   Εν συνεχεία η εν λόγω Εφετειακή απόφασις εξαντλείται στο να απαριθμεί υπαγωγή της επένδυσης, χρηματοδότηση, εκκρεμότητες με την αρχαιολογία, δημοτικό δρόμο, κλπ., ζητήματα, κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς ενδιαφέροντος Αρχιτέκτονος και ΟΧΙ Πολιτικού Μηχανικού.  Και αυτό αποτελεί σαφώς & αδιαμφισβητήτως κοινή πείρα.

  Στην ίδια, ως άνω, απόφαση, απαριθμούνται ένας προς έναν οι παράγοντες που λαμβάνονται υπ’ όψη για την έκδοση της αποφάσεως :

«...από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη...». (Ο τονισμός του συντάκτου).

  Προκύπτουν όθεν τα ρητορικά ερωτήματα :  Γιατί ο ενάγων Πολιτικός Μηχανικός «χρεώνεται», υπό την ιδιότητά του αυτή, εν ευρυτάτη, μάλιστα, εκτάσει τεσσάρων, σχεδόν, ολόκληρων σελίδων της ανωτέρω Εφετειακής αποφάσεως, επί συνόλου έντεκα, (ήτοι 36%) αρμοδιότητες αρχιτέκτονος;  Αν είναι έτσι, τότε τι χρειάζεται ο αρχιτέκτων ;  Μήπως είναι εντελώς περιττός ;  Ρητορικά τα ερωτήματα.

Ο ίδιος μάρτυς καταθέτει ενόρκως : «...'Ηταν αδύνατο το Φθινόπωρο του 2005 να γίνουν οποιεσδήποτε σκέψεις από την εταιρεία ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ ΑΕ για στατικά σχέδια ξενοδοχειακής μονάδας καθώς η χρηματοδότηση  ...  επετράπη για πρώτη φορά για την Κρήτη τον Μάρτιο 2006 με τους όρους που προέβλεψε η σχετική απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Τουριστικής ανάπτυξης για υπαγωγή στον αναπτυξιακό Νόμο 3299/2004...» (Ο τονισμός  του εδώ υπογράφοντος).

  Είναι πλέον προφανής και  αφόρητη η ψευδολογία του μάρτυρος.  Και είναι εντελώς περιττό και κουραστικό να ασχοληθούμε περαιτέρω με τα περί αναπτυξιακών νόμων κλπ φληναφήματά του.

  Παρόλ’ αυτά είναι προφανές ότι ο αναπτυξιακός νόμος δεν ... απαγορεύει την ανέγερση οιασδήποτε ξενοδοχειακής μονάδος. Αν έχει ο ιδιοκτήτης τα χρήματα από μόνος του, προχωρεί, φυσικά, στην επένδυση. Αλλά γιατί «απαγορεύεται» να προετοιμάζεται με δικά του χρήματα ο ιδιοκτήτης μιας ξενοδοχειακής μονάδος και να παραγγέλλει μελέτες για να ανεγείρει / επεκτείνει / ανακαινίσει τη μονάδα του ;  Γιατί, βέβαια, όποιος ιδιοκτήτης έχει έτοιμα σχέδια εγκαίρως, προηγείται στην ένταξη, χρηματοδότηση κλπ κάθε  αναπτυξιακού νόμου έναντι αυτού που δεν έχει στα χέρια του τίποτα.  

  Απόδειξη τούτου :  Η εταιρεία Άλμπατρος αρχίζει συνεργασία με την ομάδα Μπαντουβά τον Ιανουάριο του 2006, ΠΡΙΝ, δηλαδή, επιτραπεί για «...φορά για την Κρήτη τον Μάρτιο 2006...»   «...η χρηματοδότηση...» και η «...υπαγωγή στον αναπτυξιακό Νόμο 3299/2004...» οποιασδήποτε παρόμοιας επένδυσης, άρα και της Άλμπατρος Α.Ε. 

  Εδώ, όμως, ο μάρτυς, το μόνο που κατορθώνει εν σχέσει με την αλήθεια των πραγμάτων είναι να με επιβεβαιώσει με μία, επιπλέον, δευτερεύουσα συνομολογία, αφού εγώ αναφέρω στην αγωγή μου ότι «...Η αντίδικος δια του νομίμου εκπροσώπου της μου δήλωσε τότε (σ.σ. 25.11.2005 αναφέρεται προηγουμένως) ότι λόγω καθυστέρησης στην εξασφάλιση της τραπεζικής χρηματοδότησης της επένδυσης και της υπαγωγής της στον αναπτυξιακό νόμο, αδυνατούσε να προχωρήσει στην υλοποίησή της ...»

Από πού, όμως, εγώ εγνώριζα τα σχέδια και τις σκέψεις της εταιρείας 'Αλμπατρος, παρά μόνον υποχρεωτικώς από τους εκπροσώπους της (νόμιμο και άτυπο) ; για επαγγελματικούς βέβαια λόγους που δεν είναι άλλοι από την ανάθεση σε εμένα της ανωτέρω λεπτομερώς περιγραφείσης εντολής ;  Είναι δε γνωστόν ότι οι σκέψεις και ο σχεδιασμός μιας εταιρείας αποτελούν επαγγελματικά μυστικά τα οποία δεν ανακοινώνονται δημοσίως. Μήπως και αυτή την πληροφορία την “υπέκλεψα”, δήθεν, από την  Πολεοδομία ;

               

6.      Ο ένορκος μάρτυς  της αντιδίκου μου Ξεζωνάκης  Εμμ. καταθέτει ενόρκως :

«...Τον ενάγοντα τον γνώρισα μια φορά στο γραφείο του κ. Λεβεντάκη, (σ.σ. κατά διαβολική σύμπτωση) όταν μου τον σύστησε σε μια από τις επισκέψεις μου εκεί ως συνάδελφο πολιτικό μηχανικό, αλλά ποτέ δεν συνδέθηκε η επαγγελματική του ιδιότητα με τις εργασίες ανακαίνισης και αναβάθμισης στο ξενοδοχείο Άλμπατρος, ....». (Οι τονισμοί του εδώ εδώ υπογράφοντος).

  Εγώ, πράγματι, δεν είχα καμία σχέση «...με τις εργασίες ανακαίνισης και αναβάθμισης στο ξενοδοχείο Άλμπατρος, ...», αλλά με την επέκτασή του νέα πισίνα κλπ.  Τότε όμως γιατί το αναφέρει ο μάρτυρας ;  Μία και μόνη εξήγηση υπάρχει. Για να δημιουργήσει σύγχυση, να παραπλανήσει και να εξαπατήσει το Δικαστήριο, αφού είναι σαφές ότι «...προσθέτει τι.», διαστρεβλώνοντας όχι μόνο τη  θέση μου αλλά και την πραγματικότητα.

  Παρακάτω καταθέτει :

«...Είμαι απολύτως βέβαιος ότι ουδέποτε ανατέθηκε από την οικογένεια Ταμιωλάκη στον κ. Καζανάκη η εκπόνηση οποιασδήποτε μελέτης. ...». (Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Και εδώ αυτοδιαψεύδεται ο μάρτυρας και μάλιστα χονδροειδώς. Κατ’ αρχάς εγώ ουδέποτε ισχυρίστηκα αορίστως ότι κάποιο μέλος της οικογένειας Ταμιωλάκη (πολύ, δε, περισσότερο η ίδια η οικογένεια Ταμιωλάκη ... ομαδικώς) μου ανέθεσε οποιαδήποτε μελέτη, ούτε αντιδικώ με την οικογένεια Ταμιωλάκη και τα μέλη της προσωπικώς. Εγώ αντιδικώ με την εταιρεία «Άλμπατρος Α.Ε.» και ο νόμιμος εκπρόσωπός της, κ. Ταμιωλάκης Νικόλαος,  μου ανέθεσε τη στατική & αντισεισμική μελέτη της επέκτασης του ξενοδοχείου ιδιοκτησίας της «Άλμπατρος» στο Λιμένα Χερσονήσου Ηρακλείου κατά δύο νέες πτέρυγες, νέα πισίνα κλπ.

  Πώς όμως είναι «...απολύτως βέβαιος...» ; (Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

Ακολουθούσε «...την οικογένεια Ταμιωλάκη...»  κατά πόδας καθημερινώς και όλες τις ώρες του εικοσιτετραώρου ;  Γιατί, βέβαια, τότε και μόνον τότε -και σε καμία άλλη περίπτωση-  θα ήταν απολύτως βέβαιος. 

   Είναι προφανές το ψεύδος.  Τον διαψεύδουν και ο «σύμμαχός» του μάρτυρας της αντιδίκου μου Μπενίσης Αριστοτέλης στην ένορκη επ΄ ακροατηρίω κατάθεσή του, και η Τεχνική Έκθεση του επίσης «συμμάχου» του πολιτικού μηχανικού  Καλογεράκη. 

   

7.      Ας προχωρήσουμε, όμως,  παρακάτω στην ίδια μαρτυρία :

«...Στο φάκελο της άδειας του Οκτωβρίου 2005 η οποία επιστράφηκε δεν κατατέθηκε καμία μελέτη φέροντα οργανισμού πέραν αυτής στις 07-11-2005 των στατικών του υπογείου γκαράζ χωρίς υπολογισμούς και χωρίς πισίνα την οποία συνέταξε, υπέγραψε και πληρώθηκε ο κ. Λεβεντάκης. ...». (Οι τονισμοί του εδώ υπογράφοντος).

  Αυτά, όμως αφορούν άλλο έργο, εκείνο της ανακαίνισης και αναβάθμισης του ξενοδοχείου ιδιοκτησίας της αντιδίκου μου. Στη μελέτη αυτή εγώ δεν συμμετείχα.  Ο μάρτυς προσπαθεί να «μπερδέψει» το δικαστήριο. Είναι προφανές.

  Εν πάση όμως περιπτώσει -και παρόλο που δεν με αφορά το ζήτημα ως τοιούτο- διαπιστώνω ότι αν και μηχανικός ο μάρτυρας, ομιλώντας για άλλο έργο, προσπαθεί να μας πείσει φαιδρύνοντας την ατμόσφαιρα ότι  «...κατατέθηκε ...μελέτη φέροντα οργανισμού ... των στατικών του υπογείου γκαράζ χωρίς υπολογισμούς...». (Οι τονισμοί του εδώ υπογράφοντος).

  Μπορεί να υπάρξει μελέτη  ... χωρίς υπολογισμούς ;  Εδώ είναι που γελάει κανείς.  

  Κατά τους «κανονισμούς»  και τη «λογική» του μάρτυρος ... «υπάρχει» !!!  Όσοι, δε,  έχουν περάσει ακόμη και έξω από την Πολεοδομία γνωρίζουν ότι μελέτη χωρίς υπολογισμούς δεν γίνεται δεκτή ούτε καν προς κατάθεση. Αλλά τότε τι μελέτη στατικών συνέταξε (εξεπόνησε), υπέγραψε, κατέθεσε και πληρώθηκε ο κ. Λεβεντάκης ;  Που ως αρχιτέκτων ούτε γνωρίζει να μελετήσει ένα υπόγειο, ούτε και δικαίωμα αυτόνομης υπογραφής έχει σε ειδικό έργο, όπως είναι ένα υπόγειο και μία πισίνα.   Παράλληλα φαίνεται ο κ. Λεβεντάκης να «εξαπατά», δήθεν, την αντίδικό μου «υπεξαιρώντας», δήθεν,  αμοιβή για μελέτη την οποία ουδέποτε, δήθεν, «εξεπόνησε» !!!  Αδύνατον να γίνει πιστευτός ο μάρτυρας.  Και για το ότι ο νόμιμος εκπρόσωπος της αντιδίκου μου είναι εξόχως ευφυής για να πληρώνει ανύπαρκτες μελέτες.

  Ενημερωτικά αναφέρεται ότι οι Αρχιτέκτονες έχουν περιορισμένο δικαίωμα υπογραφής, πράγματι · δικαίωμα που προέρχεται από τις παλαιές, εκείνες, εποχές, όταν η χώρα εστερείτο επαρκούς αριθμού επιστημόνων μηχανικών για να εξυπηρετήσει τις οξείες στεγαστικές ανάγκες που υπήρχαν. Προς τούτο εδόθη το δικαίωμα αυτό στους Αρχιτέκτονες, και αντίστοιχα στους Πολιτικούς Μηχανικούς να υπογράφουν αρχιτεκτονικά. Ακόμη και οι τοπογράφοι έχουν κάποια σχετικά δικαιώματα. (Συνημμένο...).

  Σήμερα υπάρχει, δόξα τω Θεώ, πληθώρα μηχανικών από όλες τις ειδικότητες των μηχανικών. Επιπλέον το γνωστικό αντικείμενο της κάθε επιστήμης είναι τόσο εκτεταμένο, ώστε θα πρέπει ο κάθε μηχανικός να περιορίζεται αναγκαστικώς στα της επιστήμης του. Άρα ένας αρχιτέκτων, δεν «… μπορεί να κάνει…» μελέτη στατικού & αντισεισμικού υπολογισμού . Αλλά  ούτε «…και μπορεί να υπογράψει...», από μόνος του, τέτοια μελέτη γενικώς και αορίστως.  

   Επ΄ αυτού ο ίδιος ο επ΄ ακροατηρίω ένορκος μάρτυς της αντιδίκου Μπενίσης  Αρι-στοτέλης είναι σαφέστατος και κατηγορηματικότατος στην κατάθεσή του :

«...Ένα σύνθετο έργο, όπως αυτό, απαιτεί εμπλοκή τεσσάρων τουλάχιστον ειδικοτήτων: τοπογράφου, πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονα, ηλεκτρολόγου, μηχανολόγου. Συνηθίζεται οι ιδιώτες να αναθέτουν σ’ έναν κι αυτός αναλαμβάνει το συντονισμό κι’ αυτός συνεργάζεται με όλους τους άλλους. ..... Δεν ξέρω αν τους είχε πει ότι θ’ απευθυνθεί σε άλλες ειδικότητες, χρειαζόταν όμως οπωσδήποτε. ..... Ο Λεβεντάκης ανέλαβε τη μελέτη του συγκεκριμένου έργου. Μόνος του δεν θα μπορούσε να τη φέρει σε πέρας. .... Πρέπει να εμπλέκονται κι άλλες ειδικότητες...»

 (Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

 

8.      Ο ένορκος μάρτυς  της αντιδίκου μου Ξεζωνάκης  Εμμ. καταθέτει :

«…Δεν έχω δει σχέδια του (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα του Καζανάκη) στο αρχείο της εταιρείας, (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα της «Άλμπατρος Α.Ε.») ούτε σε φάκελο της πολεοδομίας, …»

Στην ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ της μετά τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, η αντίδικός μου αναφέρει :

«…Όπως έχω ήδη δηλώσει με τον ενάγοντα είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν τα έτη 1989 & 1991 σε πολύ μικρότερες επεμβάσεις στο ξενοδοχείο. …». Επομένως σχέδιά μου υπάρχουν «… στο αρχείο της εταιρείας, …».

  Εδώ η αντίδικός μου διαψεύδει τον μάρτυρά της !!!

 Άρα ο ένορκος μάρτυρας της αντιδίκου μου Ξεζωνάκης Εμμ. καταθέτει και σε αυτό το σημείο ψευδώς, και το γνωρίζει.

 

9. Τα κρισιμότατα στοιχεία, ιδίως δε της συντριπτικής δεκαπλής συνομολογίας των ένορκων μαρτύρων της εναγομένης και του συντάκτου της Τεχνικής Εκθέσεως (ο οποίος την συντάσσει για λογαριασμό της αντιδίκου μου)  και της ίδιας (στις προτάσεις της) ουδόλως αξιολογούνται (ούτε καν αναφέρονται) στην ως άνω Εφετειακή απόφαση, ενώ το εν μόνον εξ αυτών επήρκεσε για να δώσει την πρωτόδικη νίκη στον ενάγοντα, -ορθότατα και δικαιότατα κατά τη γνώμη επιφανών και εγκρίτων νομικών και τη δική μου- με την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου.

  Πολλές και πολλαπλές οι απορίες. Οι οποίες συμποσούνται στην εξής μία :

  Πώς, τρεις Εφέτες, άριστα κατηρτισμένοι, δηλαδή,  και εμπειρότατοι δικαστές, γνώστες εν συνόλω και εν λεπτομερεία της υποθέσεως, των δικογράφων, των ντοκουμέντων, των στοιχείων, των εγγράφων, των καταθέσεων, της κοινής πείρας κλπ, καθώς  και της πρωτόδικης αποφάσεως όχι μόνο δεν αξιολογούν, αλλ’ ούτε καν αναφέρονται σε δέκα συντριπτικά στοιχεία της υποθέσεως τα οποία αποδεικνύουν, άνευ ετέρου,  -κατά την κοινή πείρα & λογική, τη γνώμη εμπείρων και εγκύρων νομικών αλλά και τη δική μου- το απόλυτο δίκαιο του ενάγοντος, ενώ ασχολούνται επί μακρόν με θέματα όπως είναι τα αρχιτεκτονικής φύσεως, αναπτυξιακών νόμων, χρηματοδοτήσεων, … αποχετεύσεων κλπ μη αφορούντα κατά πρώτον λόγον τον Πολιτικό Μηχανικό, άρα μη επίδικα  ; 

 Οι δε συνεπακόλουθες  ρητορικές ερωτήσεις είναι : 

1. Γιατί συνέβη αυτό το γεγονός ; 

2.      Πώς εξηπατήθησαν, -κατά την τεκμηριωμένη ως άνω γνώμη μου και όχι μόνον- ενώ ο επίσης άριστα κατηρτισμένος, μικρότερης όμως -εξ αντικειμένου- εμπειρίας, πρωτόδικος, Δικαστής, απέφυγε την παγίδα ;

10.  Αναφέρεται στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση :

«…Η εκδοχή του ενάγοντος, ότι η εκπόνηση της στατικής μελέτης των κτιρίων προηγείται της σύνταξης των τελικών αρχιτεκτονικών σχεδίων, που υποβάλλονται στη πολεοδομική Αρχή αντιτίθεται τόσο στο νόμο όσο και στην πρακτική…».

   Αν και απορώ τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την υπόθεση, απαντώ :  Στις προτάσεις μου, ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης αναφέρεται ρητώς και κατηγορηματικώς : «…η αρχιτεκτονική προμελέτη συντάσσεται συγχρόνως με τη στατική, αφού η πρώτη στηρίζεται στη δεύτερη και η δεύτερη καλύπτει την πρώτη …».  

(Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).  Κατά μείζονα λόγο, όπως σαφώς εννοείται,  αυτό ισχύει και για την οριστική μελέτη, αφού ισχύει για την προμελέτη, την προετοιμασία, δηλαδή, της οριστικής μελέτης.

  Ας δούμε, όμως, επιπλέον, τι αναφέρω στην Προσθήκη-Αντίκρουση η οποία υποβάλλεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο, από όπου έχει ληφθεί το «...προηγείται...», μάλιστα, δε, ορισμένες λέξεις τονίζονται  ήδη εκεί:

«...Σημειώνω μάλιστα ότι όπως προέκυψε από την διαδικασία, η εκπόνηση της στατικής μελέτης των κτιρίων, προηγείται της συντάξεως των τελικών αρχιτεκτονικών σχεδίων που υποβάλλονται στην πολεοδομική αρχή, τα οποία καταρτίζονται λεπτομερειακώς με βάση τις στατικές επιλογές που γίνονται με την συνεργασία αρχιτέκτονα, πολιτικού μηχανικού και ιδιοκτήτη (τελική θέση δοκαριών, κολωνών στήριξης, σχήμα υποστυλωμάτων κ.λ.π.)....». (Οι υπογραμμίσεις του εδώ υπογράφοντος).

  Επίσης, στις προτάσεις μου ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης, εξηγώ :

«... μετά από αλλεπάλληλες συζητήσεις μεταξύ μηχανικού και αρχιτέκτονα, στις οποίες συνήθως έχει λόγο και ο ιδιοκτήτης, εκπονείται η στατική μελέτη του κτιρίου, η οποία και διασφαλίζει την ασφάλεια και τη σταθερότητά του, ακολουθώντας κατά το δυνατό τις επιταγές του αρχιτέκτονα ... Είναι τεχνικός κανόνας ότι προηγείται η εκπόνηση της στατικής μελέτης από την αρχιτεκτονική, ακριβώς επειδή προηγείται η ασφάλεια της κατασκευής. Η λειτουργία και η αισθητική, που πραγματεύεται η αρχιτεκτονική μελέτη έπονται της ασφάλειας της κατασκευής. ...».

  Σαφώς, ρητώς και κατηγορηματικώς, αναλύεται το αυτονόητον. Δεν το αντελήφθησαν οι έμπειροι κ.κ. Δικαστές του αποφασίσαντος Δικαστηρίου ;  δεν το διάβασαν, δεν το κατάλαβαν ;  τι επιτέλους συνέβη; προκύπτουν,  αυθορμήτως, τα ρητορικά ερωτήματα.

  Ας το εξηγήσω, λοιπόν, άλλη μία φορά, αναλυτικότερα :

  Το «…προηγείται…» έχει να κάνει με το ότι η στατική & αντισεισμική μελέτη απαντά σε όλα τα θέματα κατασκευής ενός φέροντα οργανισμού, πρωτίστως, όμως,  στο τεράστιο και ύψιστο θέμα της ασφαλείας του.

  Η αρχιτεκτονική μελέτη απαντά σε δύο κυρίως ζητήματα τελείως διαφορετικά από εκείνα της στατικής & αντισεισμικής μελέτης : Της λειτουργίας και της αισθητικής.

  Εάν η στατική μελέτη «απαγορεύσει» π.χ. τη θεμελίωση σε ένα τμήμα του οικοπέδου, ο αρχιτέκτων οφείλει να υπακούσει και να τροποποιήσει τη μελέτη του. 

  Εάν δεν ευρίσκεται στατική λύση, ενδεχομένως να αλλάξει ακόμη και εκ βάθρων όλη η αρχιτεκτονική μελέτη.

  Το αντίστροφο, να «κόψει», δηλαδή, «το λαιμό του» ο πολιτικός μηχανικός να βρει στατική λύση, δεν ισχύει.  Αν ήταν έτσι, θα μπορούσε να κατασκευαστεί και μια γέφυρα η οποία να ενώνει το λιμένα του Ηρακλείου με εκείνον του Πειραιώς, αφού τίποτα δεν εμποδίζει τον αρχιτέκτονα να φανταστεί κάτι τέτοιο.

  Όλα τα λοιπά περί ΕΠΑΕ, χρηματοδοτικών νόμων … αποχετεύσεων κλπ, είναι, μπροστά στη μελέτη του Πολιτικού Μηχανικού, προφανώς δευτερεύοντα, ενδεχομένως δε και γραφειοκρατικής φύσεως.

  Ιδού, λοιπόν, γιατί η στατική μελέτη «…προηγείται…» της αρχιτεκτονικής, αφού, άνευ ασφαλείας, ουδέν.  Είναι, άρα, η στατική μελέτη, εξ αντικειμένου, η σπουδαιότερη μελέτη ενός έργου.  (Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Είναι, επιπλέον, κοινή γνώση, ότι, εάν  υπάρξει  αστοχία  του  φέροντος  οργανισμού (τον οποίο υπολογίζει, σχεδιάζει και επιβλέπει ο πολιτικός μηχανικός), θα υπάρξει απώλεια ζωής και σωματικής ακεραιότητος πληθώρας προσώπων καθώς και καταστροφή περιουσιών.  

  Τούτο, μάλιστα, έχει διαπιστωθεί πολλαπλώς σε πολλούς και ποικίλους σεισμούς.

  Πόθεν, λοιπόν, η αμφισβήτησις ;  Ρητορική η ερώτησις.

  Στην Έφεσή της ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης, η ενάγουσα  («πρώτος λόγος», §2), αποσπά κατ΄ επιλογήν της και αποκόπτει, εντελώς αυθαίρετα και κατά το εαυτήν δοκούν, φράσεις από την κατάθεση του μάρτυρα αποδείξεως, τις οποίες και παρουσιάζει ως δήθεν «περίληψη» της εν λόγω καταθέσεως.  Με τη λογική αυτή «αποδεικνύεται», δήθεν, ότι η Αγία Γραφή απορρίπτει την ύπαρξη … Θεού, αφού γράφει   «Ουκ έστιν ο Θεός» [Μαρκ. ιβ’27].  Ο σκοπός της προφανής : Μέσω της διαστρέβλωσης της καταθέσεως του μάρτυρα αποδείξεως, η εξαπάτηση του Δικαστηρίου.                                                                                                             

  Παραλλήλως αποκρύπτει και αποσιωπά τα σπουδαιότερα σημεία της καταθέσεως του ίδιου μάρτυρα, όπως επί παραδείγματι : «...Μία υπάλληλος, που εργαζόταν στον κ. Λεβεντάκη μου είπε ότι έγιναν 3-4 φορές συναντήσεις πάνω στη μελέτη, που εκτελούσε ο Καζανάκης με την παρουσία των ιδιοκτητών και έγιναν τροποποιήσεις. .....Μία υπάλληλος, η Ασπασία Μπαντουβέρη, (σ.σ. είναι η ίδια που αναφέρθηκε προηγουμένως) που ήταν παρούσα κατά τις 3-4 συναντήσεις που είχαν γίνει με τους Λεβεντάκη, Ταμιωλάκη έβλεπε και άκουσε την έγκριση επιλογής του κ. Καζανάκη (σ.σ. από τον Ταμιωλάκη, εννοείται από τα συμφραζόμενα)…». (Οι τονισμοί του εδώ υπογράφοντος).

Το ρητορικό ερώτημα:  Γιατί το σεβαστόν Δικαστήριον απέσχε της αξιολογήσεως της καταθέσεως αυτής όπου αναφέρονται συγκεκριμένα γεγονότα επιβεβαιούμενα, μάλιστα,  από επώνυμη αυτόπτη μάρτυρα, ενώ πείθεται από τα  αίολα επιχειρήματα της αντιδίκου μου της λογικής  «Ουκ έστιν ο Θεός»;  

  Δημιουργούνται, όμως, και άλλα ερωτήματα στα οποία, όμως, δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω, όπως : Αυτή είναι η «αλήθεια» της αντιδίκου μου ;   Ποιοί την υπεστήριξαν ενώπιον του Δικαστηρίου ως «αλήθεια» ;  Βοηθήθηκε  έτσι το Δικαστήριο να  βρει τη μία, μόνη και μοναδική αντικειμενική αλήθεια η οποία ανταποκρίνεται πλήρως και ακριβώς στα πραγματικά περιστατικά;  Ποια η ευθύνη όλων όσων, ανεξαιρέτως, εμπλέκονται με το κείμενο των ανωτέρω προτάσεων της αντιδίκου μου του/της δακτυλογράφου μη εξαιρουμένου/ης ;

   Θ.  ΑΠΟ  ΚΟΙΝΟΥ

   Όλες οι ενέργειες προς παραπλάνηση & εξαπάτηση του Δικαστηρίου τελούνται από  

   κοινού από τους 1.Μπενίση Αριστοτέλη τοπογράφο μηχανικό,  2.Καλογεράκη Ηλία 

   πολιτικό μηχανικό, 3.Ξεζωνάκη Εμμ. Μηχανολόγο μηχανικό και 4.Νικόλαο Κυρίου

   πρακτικό  διπλωματούχο ηλεκτρολόγο.  Οι τρεις εξ αυτών (1^ος – 3^ος – 4^ος), μάλιστα,

   ορκίστηκαν  και   επί  του  Ιερού Ευαγγελίου, και οι δύο εξ αυτών (3^ος-4^ος) επικαλέ-

   στηκαν, επιπλέον, το όνομα του Θεού και του Ιερού Ευαγγελίου :

   «Άς είναι ο Θεός μαζί  μου και το Ιερό Του Ευαγγέλιο» (σ.σ.!!!). (Συνημμένο…).

   Έως εκεί έφθασε το θράσος των και η προσβολή Θείων Συμβόλων !!!  Να ρίπτουν  

    «Τα Άγια τοις κυσί» !!!  Μήπως θα πρέπει να απολογηθούν και για προσβολή

  των Ιερότατων Συμβόλων της Πίστεώς μας ;

   Και όλα τούτα χωρίς να υπεισέρχεται το περίφημον και καινοφανές «εκ παραδρομής», για τους  Ξεζωνάκη & Κυρίου οι οποίοι δεν κατέθεσαν προφορικώς αλλά γραπτώς σε συμβολαιογράφο. Ως είναι, δε, γνωστόν, ο μάρτυρας προσκομίζει στο/στη συμβολαιογράφο την κατάθεσή του γραπτώς, και εκείνος/η απλώς τη δακτυλογραφεί, καλεί το μάρτυρα να προσέλθει και τον αντίδικο να παραστεί, ορκίζεται ο μάρτυς επί του Ιερού Ευαγγελίου, γίνεται ανάγνωση μεγαλοφώνως της καταθέσεώς του, και εν συνεχεία ο μάρτυς υπογράφει. 

 Το «από κοινού» τεκμηριώνεται αφού :

1.      Όλοι τους επιδιώκουν το αυτό παράνομο αποτέλεσμα.

2.      Έχουν όλοι το ίδιο κοινό συμφέρον, αφού όλοι έχουν κάποιας μορφής επαγγελματική  σχέση με την μεγάλης οικονομικής επιφανείας αντίδικό μου, ενώ από εμένα ουδέν προσδοκούν.

  Ειδικότερα :

  Όλοι οι μάρτυρες και ο συντάκτης της τεχνικής εκθέσεως κινούνται βάσει κοινής και ενιαίας γραμμής η οποία είναι εμφανής σε μία, δύο ή και τις τρεις ακόμη καταθέσεις, ή/και στην τεχνική έκθεση.  Τούτο είναι φανερό από τα εξής στοιχεία :

1. Προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση αναφερόμενοι επιμόνως σε μη επίδικο ζήτημα όπως είναι η ανακαίνιση & αναβάθμιση του ξενοδοχείου «Άλμπατρος» ιδιοκτησίας  της αντιδίκου μου, «...προσθέτοντας τι.» τελείως άσχετο με την υπόθεση.

2. Αναφέρονται συνεχώς και εξαντλητικά, «ζαλίζοντας» τους κ.κ. Δικαστές, και  «ανακατεύουν» για να εξαπατήσουν το Δικαστήριο αρχαιολογίες, κοινοτικές οδούς, μαζί με … στάθμες, υδρεύσεις, αποχετεύσεις, αναπτυξιακούς νόμους κλπ., πράγματα τα οποία ενδιαφέρουν κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς τον αρχιτέκτονα επικεφαλής της ομάδας, ο οποίος εν συνεχεία καθοδηγεί τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.

        Το «ωραίο» είναι ότι η αναφορά τους στο θέμα της αρχαιολογίας αποκλείει

      από τη  δυνατότητα (στο συγκεκριμένο χρόνο) μελέτης,  και της επόμενης με-

      λετητικής ομάδας, της τελικώς υλοποιηθείσης μελέτης !!!  Αυταπόδεικτο, λοι-

      πόν, και το ψεύδος και η απάτη της αντιδίκου μου.

3. Στο άγχος τους να αποδείξουν ότι ουδέποτε μου ανετέθη η επίδικη μελέτη, παρουσιάζουν αρχιτέκτονα να … μελετά και να υπογράφει στατική & αντισεισμική μελέτη, να εκπονεί σχέδια πολιτικού μηχανικού κλπ.  Στην ουσία … «καταργούν», -εάν είναι δυνατόν- τον επιστήμονα πολιτικό μηχανικό και τον αντικαθιστούν με τον αρχιτέκτονα !!! 

         Άρα, και  κατά  το την  αντίδικόν μου «ευαγγέλιον»  δεν  χρειάζονται,  πλέ-

      ον, οι Πολιτικοί Μηχανικοί !!! Αλλά τότε τι υπηρεσίες προσέφερε ο πολιτικός

      μηχανικός Ηλίας Καλογεράκης σ’ αυτήν;

  Πέραν της κοινής πείρας και αντιλήψεως και της κοινής λογικής, σημειώνω ότι ο Πολιτικός Μηχανικός ξεκινά και ολοκληρώνει τις σπουδές του σε ξεχωριστή και αυτόνομη σχολή με ίδιο επιστημονικό αντικείμενο, αντικείμενο που συνεχίζει να το σπουδάζει μια ζωή.

  Ο αρχιτέκτων, πάλι, σπουδάζει διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο, σε άλλη  

σχολή και ΔΕΝ γνωρίζει να εκπονεί στατικές μελέτες.

  Εν πάση, δε, περιπτώσει, παντογνώστες μηχανικοί δεν υπάρχουν, ενώ ΝΟΜΟΣ ορίζει τα περί δικαιωμάτων υπογραφής μηχανικών.

               Επ΄ αυτού ο ίδιος ο  επ΄  ακροατηρίω  ένορκος μάρτυς της αντιδίκου Μπενί-

            σης  Αριστοτέλης είναι σαφέστατος και κατηγορηματικότατος στην κατάθεσή

            του :

«...Ένα σύνθετο έργο, όπως αυτό, απαιτεί εμπλοκή τεσσάρων τουλάχιστον ειδικοτήτων: τοπογράφου, πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονα, ηλεκτρολόγου, μηχανολόγου. …».

        4.  Υποστηρίζουν ότι ούτε είδαν ούτε γνωρίζουν τον Καζανάκη. Μάλιστα δε ότι 

             ο Καζανάκης ουδέποτε εμφανίστηκε στο επίδικο οικόπεδο, άρα δεν μπορού-

             σε  να μελετήσει.

             Αλλά τότε -και εφόσον δεν πρόκειται περί φαντάσματος- πώς εμφανίζε-

             ται το  όνομά του -αμέσως ή εμμέσως πλην, όμως, σαφώς- στις δέκα

             συνομολογίες ;  Δια μαγείας ;  Δι’ αποκαλύψεως ;

            Ο ένορκος μάρτυρας Νικόλαος Κυρίου καταθέτει χαρακτηριστικά :

            «...Όλους τους μηχανικούς, εργάτες, συντηρητές που έχουν δουλέψει τα τελευ-

            ταία 10 χρόνια για το ξενοδοχείο τους γνωρίζω προσωπικά. Εγώ ήμουν υπεύ-

            θυνος για την ενημέρωση τεχνικών και τοπογράφων και μηχανικών όταν επι-

            σκέπτονταν το ξενοδοχείο και το οικόπεδο στο οποίο χτίστηκε το νέο ξενοδο-

            χείο.

            Τον κ. Καζανάκη ποτέ δεν τον έχω δει στο ξενοδοχείο ούτε τον  γνωρίζω. …».          

             (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

             Προσοχή : Ο μάρτυς ερευνά, μόνο στα  «...τελευταία 10 χρόνια...», όχι πιο

            πριν.  Βλέποντας, όμως, κατασκευασμένα κτίρια ιδιοκτησίας της εργοδότριάς

            του και αντιδίκου μου ώφειλε να μάθει  ποιος πολιτικός μηχανικός συμμετείχε

            σε προηγούμενη ομάδα μελέτης, ώστε να μην «..αποκρύψει τι.» από το Δικα-

            στήριον. 

            4.1  Αν, όμως, είχαν φροντίσει να ενημερωθούν ως ώφειλαν, θα εγνώριζαν ότι 

                   ο Καζανάκης είχε σκάψει στο γεωλογικώς ίδιο οικόπεδο στο παρελθόν, 

                   άρα το εγνώριζε πολύ καλά.

            4.2  Ακόμη και μη μηχανικοί γνωρίζουν ότι ο πολιτικός μηχανικός και ο  αρχι-

                   τέκτονας  δεν «παίρνουν»  τα υψόμετρα ενός οικοπέδου, αλλά ο τοπογρά-

                   φος μηχανικός.  Παρόλ’ αυτά παρουσιάζονται  οι νέοι μελετητές, (αρχιτέ-

                   κτων και πολιτικός μηχανικός)  να εργάζονται ως … τοπογράφοι, (μαρτυ-

                   ρία Κυρίου)  παρά το γεγονός  ότι υπάρχει  τοπογράφος μηχανικός συνερ-

                   γαζόμενος με την αντίδικό μου, και είναι ο επ΄ ακροατηρίω  ένορκος μάρ-

                   τυράς της  Μπενίσης  Αριστοτέλης. !!!

            4.3  Ο  επ’ ακροατηρίω  ένορκος  μάρτυρας της αντιδίκου μου Μπενίσης  Α-

                   ριστοτέλης στο άγχος του να «αποδείξει» ότι δεν ανετέθη στον Καζανά-

                  κη μελέτη κατέθεσε ότι :

                   «…Συνηθίζεται οι ιδιώτες ν’ αναθέτουν σ’ έναν κι αυτός αναλαμβάνει το

                   συντονισμό κι’ αυτός συνεργάζεται με όλους τους άλλους.

                   Η αρχική ανάθεση, η συγκεκριμένη, έγινε στον κ. Λεβεντάκη, αλλά δεν

                   είναι σύνηθες να δίνεται σε αρχιτέκτονα….».

                   Ακόμη όμως και άσχετοι με την οικοδομή γνωρίζουν ότι αυτό δεν ισχύει.

            4.4   Επιπλέον είναι ευρύτατα γνωστό ότι ένα έργο μπορεί να μελετηθεί στην

                    Ελλάδα και να πραγματοποιηθεί στην Αυστραλία π.χ., χωρίς οι μελετη-

                    τές να χρειάζεται να … μεταναστεύσουν. 

4.5     Όλοι, επίσης, γνωρίζουν ότι τα μεγάλα Ελληνικά δημόσια έργα (αλλά και

        πολλά μεσαία και μικρά) μελετούνται ακόμη και στο εξωτερικό.

        Παράδειγμα η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η οποία μελετήθηκε στη Γαλλία.

        Με το σκεπτικό των μαρτύρων θα έπρεπε οι Γάλλοι μελετητές μηχανικοί

        να  έγκατασταθούν  οικογενειακώς  στην Ελλάδα, να φορέσουν  σκάφαν-

        δρα  και να γίνουν  … δύτες για να εξετάσουν το βυθό που αποτελεί το έ-

        δαφος θεμελιώσεως !!!

          Συμπέρασμα : Ο μελετητής μηχανικός, όταν έχει όλες τις απαιτούμενες

        πληροφορίες  μπορεί  να  μελετήσει, από  την  έδρα  του τα πάντα σε όλο 

        τον κόσμο, χωρίς να χρειάζεται να … ταξιδεύει.

5.   Ουδείς εκ των μαρτύρων, συντάκτου τεχνικής εκθέσεως κλπ απαντά στο κρίσιμο

ερώτημα ΠΟΘΕΝ κατέχει ο Καζανάκης ακριβή στοιχεία που έχουν σχέση  με το οικόπεδο ένθα η επέκταση, με την ίδια την επέκταση,  περί καθυστερήσεως χρηματοδοτήσεως κλπ.  Το δήθεν «επιχείρημα» περί … δήθεν «υποκλοπής»  των σχεδίων από την Πολεοδομία έχει καταρρεύσει από μόνο του  και εν τη γενέσει του, λόγω ελλείψεως δήθεν «αποδεικτικών» στοιχείων τα οποία  θα έπρεπε να προσκομιστούν αφού «υποτίθεται», δήθεν, ότι «υπάρχουν», δήθεν,  στο αρχείο της Πολεοδομίας.

     6. Όλοι ανεξαιρέτως οι μάρτυρες καθώς και ο συντάκτης της Τεχνικής Εκθέσεως

       συνδέονται επαγγελματικά με την μεγάλης οικονομικής επιφανείας αντίδικό

       μου, συνεπώς δεσμεύονται να καταθέσουν την αλήθεια, αφού προσδοκούν να δι-

       ατηρήσουν  την αντίδικό μου  στο  πελατολόγιό τους  (οι ελεύθεροι επαγγελματί-

       ες) ή φοβούνται ότι θα απολυθούν (ο έχων υπαλληλική σχέση), εν μέσω μιας τε-

       ράστιας και πολύχρονης οικονομικής κρίσεως, η οποία, ως προείπα, έχει πλήξει

       κυρίως τα επαγγέλματά των, τα οποία έχουν άμεση σχέση με την οικοδομή.

          Εμποδίζονται, δηλαδή  -εξ αντικειμένου-  να καταθέσουν την αλήθεια αφού αυ-

       τή είναι κάτι διαφορετικό  από ό,τι θα εξυπηρετούσε  τα συμφέροντα  της αντιδί-

       κου μου, από την οποία προσδοκούν π.χ. κέρδη ή μισθό, ενώ από εμένα ουδέν.

       Επομένως η αξιοπιστία των μαρτύρων της αντιδίκου μου, του συντάκτου της

       τεχνικής εκθέσεως, της ίδιας, άρα, τελικώς αποδεικνύεται  ότι είναι ανύπαρ-

       κτη.

          Η «στρατιά», εξ άλλου, των μαρτύρων της αντιδίκου μου για μια απλή, σχετι-

       κώς, υπόθεση, μαρτυρεί και το άγχος της.

         Αντιθέτως ο ένας και μοναδικός μάρτυρας αποδείξεως δεν εξαρτάται με τον ε-

       νάγοντα με τον οποιονδήποτε τρόπο, είναι, δε, γνωστός, διακεκριμένος  και κα-

       ταξιωμένος συμπολίτης,  επιτυχημένος αρχιτέκτων, επί σειράν ετών ασχοληθείς

       με επιτυχία με τα κοινά ως αντιδήμαρχος Ηρακλείου και  συνεχώς εκλεγόμενος

       δημοτικός  σύμβουλος του Δήμου Ηρακλείου. 

Ι. ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ  ΕΞΟΔΑ

                            «...Δεν μπορώ,

                                η αγχόνη τα δέντρα μου εξουθένωσε

                                και τα μάτια μαυρίζουν.

                                Δεν αντέχω

        και τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα...»

                                                                                    Οδυσσέα Ελύτη, “Άξιον Εστί”

                                                               

  Ως γνωστόν, ο ηττημένος καταβάλλει και τα δικαστικά έξοδα, τα οποία ορίστηκαν,  κατά την Εφετειακή, απόφαση στο ύψος των 2.125€. Όπως, δε, μου εξήγησε ο νομικός μου σύμβουλος, θα πρέπει να καταβάλλω αυτό το ποσόν αμέσως και τοις απολύτου μετρητοίς, ειδάλλως «το σπίτι μου θα βγει σε πλειστηριασμό, ώστε να εισπραχθεί το χρηματικό αυτό ποσόν, αφού δεν προβλέπεται καταβολή σε δόσεις».

  Αντιλαμβάνεστε ότι σε μια τέτοια περίπτωση, (η οποία είναι η μόνη και βεβαία), δεν μου απομένει, -αφού θα έλθω σε πλήρες αδιέξοδο και απόγνωση- τίποτε άλλο παρά να πέσω στο κενό από τον εξώστη του σπιτιού μου αφήνοντας ορφανά τα τρία παιδιά μου και χήρα τη σύζυγό μου !!!

  «Σκληρός ο νόμος αλλά νόμος», έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι.  Και για τον προηγμένο  νομικό μας πολιτισμό, είναι πλήρως αδιάφορο αν ο ηττηθείς  είναι ένας άνεργος, ένας απλήρωτος μισθωτός, ένα θύμα μιας εξουθενωτικής και εξοντωτικής οικονομικής κρίσης όπως τόσοι άλλοι πολίτες. Ούτε θα ενδιαφερθεί καμία δικαιοσύνη αν οδηγηθεί ένας άνθρωπος στο απονενοημένο διάβημα. Απλώς θα προστεθεί μία μονάδα στο σχετικό μακρύ κατάλογο…

 Αισθάνομαι -απολύτως δικαιολογημένα και αποδεδειγμένα, πλέον, νομίζω- όχι απλώς βαρύτατα αδικημένος αλλά και ότι έχω όχι μόνο «σφαγιασθεί», αλλά  και «κατακρεουργηθεί».

  Οδηγούμαι, τελικώς, εξ όλων αυτών στην κατάποση του κώνειου, ως ο Σωκράτης. Και βέβαια θα πειθαρχήσω, πλην όμως οι όποιες συνέπειες δεν θα βαρύνουν αποκλειστικώς και μόνον εμένα.

  Εδώ οφείλω να σημειώσω ότι παρεκάλεσα τον Κ. Πρόεδρο του ΤΕΕ/ΤΑΚ να έλθει σε επαφή με τον Κ. Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου (Δ.Σ.Η.) και να τον παρακαλέσει να μεσολαβήσει προς το μέλος του Δ.Σ.Η. και πληρεξούσιο δικηγόρο της αντιδίκου μου κ. Σπανουδάκη Βασίλη, ώστε να διακανονιστεί η πληρωμή των δικαστικών εξόδων. Ο Κ. Πρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΑΚ, μου είπε ότι αν και επικοινώνησε με τον Κ. Πρόεδρο του Δ.Σ.Η. επί του θέματος, εκείνος, αν και του υποσχέθηκε σχετικώς, απαξίωσε να του απαντήσει.

  Το γεγονός δεν με εκπλήσσει αφού έχω προσωπική εμπειρία. Σε έγγραφη επικοινωνία μου με τον Δ.Σ.Η. παλαιότερα, επί της προεδρίας του ιδίου προέδρου, ουδείς μου απήντησε, ως ώφειλε. Φαίνεται ότι το Δ.Σ. του  Δ.Σ.Η. και ο συγκεκριμένος Κ. Πρόεδρός του, εγγράφουν «εις τα παλαιότερα των υποδημάτων των» όχι μόνο τους απλούς πολίτες, αλλά και τους επιστημονικούς και συνδικαλιστικούς και εκλεγμένους εκπροσώπους τους.  Κρίμα...

                               

Κ.  ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

  Κανονικά, λόγω σπουδαιότητος, αλλά και εις ένδειξιν σεβασμού προς το θεσμό της Δικαιοσύνης, θα έπρεπε να είχα αρχίσει την παρούσα επιστολή, από αυτή την παράγραφο. Έπρεπε, όμως να προηγηθούν αναγκαστικά το ιστορικό και όλα τα εξιστορηθέντα, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται.

  Εκ των ελαχίστων τα οποία κατέχω επί της νομικής επιστήμης, και κατόπιν των εκτεθέντων, -και αφού η ανωτέρω Εφετειακή απόφασις έχει (;) τελεσιδικήσει- θα θεωρηθούν νομολογία, μεταξύ των άλλων, και  τα εξής :

1. Η συνομολογία και μάλιστα εις δεκαπλούν δεν θα αποτελεί  πλέον συντριπτικό στοιχείο μιας υποθέσεως, και θα πρέπει, του λοιπού,  να αγνοείται.
2. Αναφέρεται στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση : “…Τούτο ενισχύεται και από την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, καθώς αναφέρει επί λέξει ότι «την συμφωνία με το Λεβεντάκη για την επέκταση των Πτερύγων τη γνωρίζω», αναφέρεται όμως εκ παραδρομής στις πτέρυγες, καθώς παρακάτω στην ίδια κατάθεση διευκρινίζει ότι εννοούσε την σ’ αυτόν ανάθεση του υπογείου χώρου στάθμευσης και της πισίνας. …” (Οι τονισμοί και οι υπογραμμίσεις του εδώ υπογράφοντος).

 Άρα, (και εάν δεν σφάλλω,-και δεν σφάλλω) ο μάρτυς λέγοντας πτέρυγες, εννοούσε -αν είναι δυνατόν- …υπόγειο χώρο στάθμευσης και … πισίνα.  Τούτο, έγινε αποδεκτό από το εκδικάσαν την υπόθεση Δικαστήριο, εθεωρήθη, δε, και ως ενισχυτικό στοιχείο της δικανικής του πεποιθήσεως.  Αυτό  καταδεικνύει -μαζί με πολλά άλλα- το μέγεθος της εξαπατήσεως του Δικαστηρίου από την αντίδικό μου, αφού αναφέρεται στην Έφεσή της ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης : «…Ότι γνωρίζει (σ.σ. ο επ’ ακροατηρίω ένορκος μάρτυς της αντιδίκου μου Μπενίσης Αριστ. εννοείται από τα συμφραζόμενα) τη συμφωνία με τον Λεβεντάκη για επέκταση των πτερύγων και συγκεκριμένα ότι του ανατέθηκε η μελέτη ενός υπογείου γκαράζ και πισίνας και διευκρίνισε λέγων ότι σαυτό το συγκεκριμένο έργο αναφερόταν όταν προηγουμένως είπε για συμφωνία επέκτασης των πτερύγων…». Είναι φανερόν ότι ακόμη και οι έχοντες οποιαδήποτε σχέση με το κείμενο αυτό -εξ αντικειμένου άριστοι γνώστες της ελληνικής γλώσσας- ανεξαρτήτως ιδιότητος και αντικειμένου προσπαθούν να εξαπατήσουν επί σχεδίου, από κοινού και ομαδικώς, το Δικαστήριον (αφού η ελληνική γλώσσα είναι ακριβέστατη), πράγμα το οποίο τελικώς επιτυγχάνουν. Διευκρινίσεις και ισχυρισμοί του τύπου : «…συμφωνία επέκτασης των πτερύγων…» σημαίνει  ότι «…ανατέθηκε η μελέτη ενός υπογείου γκαράζ και πισίνας…» είναι απαράδεκτοι, ανυπόστατοι και ψευδέστατοι και προσβάλλουν όχι μόνο το Δικαστήριο αλλά και την ιστορίας τριάντα αιώνων ακριβέστατη και αντικειμενικότατη ελληνική γλώσσα, την οποία όχι μόνον διαστρεβλώσουν, διασύρουν και εμπαίζουν, αλλά και «βιάζουν»!!!   Υπάρχουν, όμως, και μη ρητορικά ερωτήματα στα οποία, όμως, δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω, όπως : Αυτή είναι η «αλήθεια» της αντιδίκου μου, η οποία επιβεβαιώνεται και «επιβραβεύεται» με την ανωτέρω Εφετειακή απόφαση;  Βοήθησε η αντίδικός μου, το Δικαστήριο, ως ώφειλε, να βρει την μία και μόνη αντικειμενική αλήθεια η οποία ανταποκρίνεται ακριβώς στα πραγματικά περιστατικά;  Ποια η ευθύνη όλων -ανεξαιρέτως- όσων εμπλέκονται με το κείμενο των ανωτέρω προτάσεων της αντιδίκου μου, του/της δακτυλογράφου μη εξαιρουμένου/ης ;  

Επιπλέον υποτιμούν και την νοημοσύνη όλων όσων λαμβάνουν σχετική γνώση. Σύμφωνα με το σκεπτικό και τους ισχυρισμούς όλων ανεξαιρέτως όσοι  σχετίζονται  με τις εν λόγω προτάσεις -και εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς-  θα μπορεί του λοιπού ο οιοσδήποτε μάρτυς, για παράδειγμα, να καταθέτει σε υπόθεση δολοφονίας ότι το τάδε πρόσωπο, π.χ., είναι ο δολοφόνος και παρακάτω να διευκρινίζει ότι εννοούσε το σωματοφύλακα του δολοφονηθέντος, ο οποίος, προς Θεού, δεν είναι ο δολοφόνος, αλλά ανεφέρθη εκ παραδρομής  !!!

   Όταν ένας μάρτυς, λοιπόν, φάσκει και αντιφάσκει μεταβάλλοντας την κατάθεσή του κατά το δοκούν, τούτο δεν θα λαμβάνεται υπ’ όψιν του λοιπού βάσει της ανωτέρω αποφάσεως ως νομολογίας, αλλά θα πρέπει να δικαιολογείται ο μάρτυς, ως εκ παραδρομής καταθέσας. Καταργείται, δηλαδή, η έννοια του «φάσκειν και αντιφάσκειν», η οποία είναι μέχρι σήμερα απολύτως καταδικαστέα και αποχρών λόγος και αιτία παραπομπής για ψευδορκία, απάτη επί δικαστηρίω κλπ. «Χαράς Ευαγγέλια», δηλαδή, για τους παντοειδείς ψευδομάρτυρες !!!  Πρωτοφανής και καινοφανής η άποψις.

3. Αναφέρεται στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση  «… “…Στην ανακαίνιση του ξενοδοχείου το έτος 2005 συνεργασθήκαμε αποκλειστικά με τον κύριο Λεβεντάκη. (σ.σ. είναι αρχιτέκτων) Στατικά είχε αναλάβει ο ίδιος και όχι άλλος μηχανικός. Αν υπήρχε οποιοσδήποτε άλλος μηχανικός θα το γνώριζα”...». (σ.σ. το απόσπασμα αυτό της αποφάσεως αποτελεί ταυτοχρόνως και τμήμα της καταθέσεως του ένορκου μάρτυρα Νικ. Κυρίου, γεγονός που αναφέρεται στην απόφαση)  Επομένως, ουδέποτε η εναγομένη συνήψε σύμβαση ανάθεσης μελέτης με τον ενάγοντα …».  ( Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος). Η ανωτέρω Εφετειακή απόφασις αποδέχεται και «υιοθετεί» τη συγκεκριμένη μαρτυρία.

  Καθιερώνεται, δηλαδή,  με την ανωτέρω απόφαση, ως νομολογία, ότι όλοι οι μηχανικοί γνωρίζουν τα πάντα και υπογράφουν, επίσης, τα πάντα, αφού ένας αρχιτέκτονας (ο οποίος δεν γνωρίζει, κατά τεκμήριο, λόγω εντελώς διαφορετικών σπουδών) να εκπονεί στατικές μελέτες, και γνωρίζει να συντάσσει στατικές μελέτες και  πλήρη δικαιώματα υπογραφής εργασίας πολιτικού μηχανικού έχει. Άρα ο Πολιτικός Μηχανικός είναι εντελώς περιττός. Επιπλέον, θα μπορεί, κατόπιν τούτου, κατ’ επέκτασιν και για παράδειγμα, ένας μεταλλειολόγος μηχανικός, ως διπλωματούχος  πολυτεχνείου, να υπογράφει τη μελέτη ενός άλλου, διπλωματούχου, επίσης, πολυτεχνείου, π.χ. ναυπηγού μηχανικού και τούμπαλιν. ΝΟΜΟΣ, όμως, ως φυσικόν και αναμενόμενον, καθορίζει τα περί δικαιωμάτων υπογραφής μηχανικών. (Συνημμένον …)  Και σύμφωνα με το νόμο αυτό αρχιτέκτων δεν δικαιούται αυτονόμως να υπογράφει ειδικά έργα πολιτικού μηχανικού, όπως είναι μία πισίνα και ένα υπόγειο. Άρα λίαν πιθανόν να  υπάρξει «σύγκρουσις» νόμου και νομολογίας. (Συνημμένο...).

 Επ΄ αυτού στις προτάσεις μου ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης, αναφέρεται :

«...και τούτο διότι πρόκειται για έργα “ειδικά” (κατασκευή πισίνας) που απαιτούν την υπογραφή ή έστω η συνυπογραφή πολιτικού μηχανικού, καθώς η υπογραφή αρχιτέκτονα δεν επαρκεί...». (Η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).   (Συνημμένο ...).

  Ο ίδιος ο επ’ ακροατηρίω μάρτυς της αντιδίκου μου Μπενίσης Αριστοτέλης είναι κατηγορηματικός καθώς με επιβεβαιώνει :

«...Ένα σύνθετο έργο, όπως αυτό, απαιτεί εμπλοκή τεσσάρων τουλάχιστον ειδικοτήτων: τοπογράφου, πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονα, ηλεκτρολόγου, μηχανολόγου.     (Συν. …..)

Γιατί δεν ελήφθη τούτο υπ’ όψη στο σκεπτικό της αποφάσεως του Εφετείου, δεδομένου ότι αποτελεί νόμο του Ελληνικού κράτους ; Ήταν υποχρεωτικό να ληφθεί υπ’ όψιν, ναι ή όχι ;  (Σημειωτέον ότι άγνοια νόμου σε πολίτη, μη νομικό, δεν επιτρέπεται).  Ρητορικά τα ερωτήματα.

 

4. Η εν λόγω Εφετειακή απόφασις δέχεται -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- την από 08/12/2009 απατηλή Τεχνική Έκθεση του Πολιτικού Μηχανικού Ηλία Καλογεράκη, η οποία προσεκομίσθη εις το Δικαστήριον ως εν μέρει αληθή. Τώρα πώς ένα κείμενο ψευδέστατο και απατηλό μπορεί να γίνεται αποδεκτό εν μέρει, αυτό είναι άλλο ένα ρητορικό ερώτημα   Δημιουργείται, όμως, και έτερον εύλογον ερώτημα και  απορία : Πώς, δηλαδή, ένας συντάκτης, συντάσσει εν πλήρη συνειδήσει, εν απολύτω ηρεμία και νηφαλιότητι, μόνος του και ανενόχλητος, με δυνατότητα διορθώσεων αποκλείουσα παραδρομές, ένα κείμενο, για να το διαμερίσει εις τμήμα προφανούς και αυταπόδεικτου ψεύδους και εις τμήμα πλήρως (κατά την ανωτέρω Εφετειακή απόφαση) αληθούς;  Δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να απαντήσω επ’ αυτού.  Άλλωστε  δεν έχω καμία δικαιοδοσία, δικαίωμα, εξουσιοδότηση ή αρμοδιότητα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. «Ο νοών νοείτο».  Διερωτώμαι αν τα συμπεράσματα αυτά θα είναι ευνοϊκά ή δυσμενή για το αποφασίσαν Δικαστήριον και τη Δικαιοσύνη.

  Συμπληρωματικώς αναφέρω το εξής:  Η εν λόγω Εφετειακή απόφασις αναφέρεται στο δεύτερο μέρος της απατηλής Τεχνικής Εκθέσεως  Καλογεράκη «… “...Με το…….. ……....πισίνα…”. ...».  Στο απόσπασμα αυτό της απατηλής τεχνικής έκθεσης Καλογεράκη «ανακατεύονται» σε ελάχιστο χώρο και σε έναν τεχνικόν ... «αχταρμά» αρχιτεκτονικά σχέδια & μελέτες, ΓΟΚ, υψόμετρα,  διαρρυθμίσεις, λειτουργία κτιρίου & γκαράζ, ανοίγματα, όψεις κτιρίου, αρχαιολογία, ΕΠΑΕ, μηχανολογική μελέτη, ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις, όλα ενδιαφέροντος, κυρίως, αρχιτέκτονος, μηχανολόγου και τοπογράφου. Για να δέσει όμως η «σάλτσα» ο συντάκτης της απατηλής τεχνικής εκθέσεως προσθέτει και ολίγη από μελέτη πολιτικού μηχανικού: σύνταξη στατικής μελέτης, φορτία  υπολογισμού, κατακόρυφα φέροντα στοιχεία. Για τις πληροφορίες αυτές, οφείλει να ενημερώνει, -όπως αναλύσαμε, ήδη, εξαντλητικώς- ο αρχιτέκτων, (ως υπεύθυνος της ομάδας μελέτης και επικεφαλής της)  όλα τα υπόλοιπα μέλη-μελετητές.  Το σεβαστόν Δικαστήριον «επιτιμά», κιόλας, τον ενάγοντα : «... Τα σημεία αυτά της έκθεσης δεν αντικρούονται από τον ενάγοντα. ...».

   Στις προτάσεις, όμως, του ενάγοντα ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης αναφέρεται :

 «...γ) Επίσης, το τι έχει υπογραφεί μεταξύ του κ. Λεβεντάκη και της αντιδίκου (δήλωση ανάθεσης, σχέδια, απόδειξη καταβολής αμοιβής κλπ) πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τη διακοπή της δικής μου συνεργασίας με την αντίδικο, είναι θέματα που αφορούν τη μεταξύ του αρχιτέκτονα και του εργοδότη σχέση. Σε καμία περίπτωση δεν αφορούν εμένα, που είμαι διαφορετικός επιστήμονας, ...».  (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

  Συμπέρασμα :  Ο αρχιτέκτονας κατέχει «...σχέδια...», (βλ., επιπλέον,  και 3^η συνομολογία) λοιπόν,  (αρχιτεκτονικά και τοπογραφικά, εννοείται), τα οποία προσκομίζει στους υπόλοιπους μηχανικούς, Πολιτικό Μηχανικό και Μηχανολόγο-Ηλεκτρολόγο ώστε να εκπονήσουν τη δική τους μελέτη επ’ αυτών, με τη διαδικασία να αρχίζει από το τοπογραφικό διάγραμμα και τα σχέδια προμελέτης αρχιτεκτονικών, και να προχωρεί παράλληλα για όλους τους εμπλεκόμενους μελετητές.

   Όμως ο αρχιτέκτονας για να προχωρήσει σε προμελέτη αρχιτεκτονικών και σε συνεργασία με τους υπόλοιπους μηχανικούς της μελετητικής ομάδας, πρέπει να γνωρίζει εκείνος πρώτος όλες τις σχετικές πληροφορίες ως ανωτέρω (σχέδια και μελέτες τυχόν υφισταμένου, ΓΟΚ, υψόμετρα,  διαρρυθμίσεις, λειτουργία κτιρίου & γκαράζ, ανοίγματα, όψεις κτιρίου, αρχαιολογία, ΕΠΑΕ), και οφείλει να τις μεταδίδει μέσω των σχεδίων του, αλλά και προφορικώς προς τους λοιπούς συνεργάτες του.  Και φυσικά να ελέγχει εάν έγιναν κατανοητές και εάν ετηρήθησαν οι επιβαλλόμενοι περιορισμοί.

  Ακόμη και γραφειοκρατικές διαδικασίες όπως δηλώσεις ανάθεσης, συμπλήρωση φακέλου, εγκρίσεις, παραστάσεις, κατάθεση στην αρμόδια Πολεοδομία, οικονομικά έγγραφα όπως αποδείξεις κλπ, τακτοποιούνται από τον αρχιτέκτονα, ο οποίος είναι, με μια λέξη, ο γενικός υπεύθυνος και υπόλογος όλων των διαδικασιών.  Δεν είναι, όλα αυτά, ούτε αρμοδιότητα, ούτε ευθύνη του πολιτικού μηχανικού.

  Αναρωτιέμαι αν μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επιπλέον αντίκρουση και αποστομωτική απάντηση σε όλες αυτές τις ελεεινότητες από την απολύτως εμπεριστατωμένη κατάθεση Βασιλειάδη, παρά το ότι ο μάρτυρας αποδείξεως δεν είχε υπόψη του την τεχνική έκθεση Καλογεράκη όταν κατέθετε, γεγονός που κάνει τη μαρτυρία του ιδιαίτερα αξιόπιστη και σημαντική  !!!

    Επιπλέον ρητορικές ερωτήσεις  & παράπονον :  Πώς ελήφθη -αν ελήφθη- το ανωτέρω σημείο των προτάσεών μας υπόψη καθώς και η σαφής, ρητή και κατηγορηματική μαρτυρία του μάρτυρος απόδειξης από το σεβαστόν δικαστήριον ; Διατί, επιπλέον, «επιπληττώμεθα» ;  («…Τα σημεία αυτά της έκθεσης (σ.σ. Καλογεράκη, εννοείται από τα συμφραζόμενα) δεν αντικρούονται από τον ενάγοντα. …», αναφέρεται στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση).  Δεν απαντήσαμε ; Οι κ.κ. Εφέτες έκαναν κατ’ επιλογήν ανάγνωσιν των δικογράφων ;

    Αν και νομίζω ότι απάντησα : Γιατί θα έπρεπε να αντικρούσω, λέξη προς λέξη,  μια απατηλή τεχνική έκθεση της οποίας το πρώτο μέρος απορρίπτεται -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- ως ψευδέστατο, από το ίδιο το αποφασίσαν Δικαστήριο; Ποια η αξία και η αξιοπιστία, τελικώς, ενός τέτοιου κατάπτυστου, από κάθε άποψη, διάτρητου και γελοίου  κειμένου ;

  Αναμενόμενον, λοιπόν, εξ όλων αυτών, ως νομολογίας, η καθιέρωσις, του λοιπού,  της αγνοήσεως σημαντικών σημείων των προτάσεων των διαδίκων και των μαρτυριών, τα οποία, επιπλέον αποτελούν κοινή γνώση και εμπειρία.

5. Αναφέρεται στην ως άνω Εφετειακή απόφαση : «…Η εδρεύουσα στο Λιμένα Χερσονήσου εναγόμενη εταιρία, έχει ως αντικείμενο την εκμετάλλευση του ευρισκομένου στην έδρα της ξενοδοχείου, που φέρει τον διακριτικό τίτλο «ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ». Τα έτη 2004-2005 ανέθεσε αποκλειστικά στον Αρχιτέκτονα Μηχανικό Νικόλαο Λεβεντάκη τη μελέτη αναβάθμισης (ανακαίνισης) του υφισταμένου ξενοδοχείου της…». (σ.σ. οι τονισμοί του εδώ υπογράφοντος). Και συνεχίζει αγόμενη σε συμπεράσματα.  Το γεγονός όμως αυτό ουδεμία σχέση έχει με την επέκταση των πτερύγων, την πισίνα κλπ στα οποία εγώ μελέτησα.  Από τούδε και εις το εξής, λοιπόν, συμπεράσματα θα δύναται να εξαγάγει επί εκδικαζομένης υποθέσεως οποιοδήποτε δικαστήριο, βασιζόμενο σε γεγονότα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την επίδικη υπόθεση.
6. Αναφέρεται στην ως άνω Εφετειακή απόφαση : «…Ειδικότερα ο ενάγων δεν αναφέρει στην αγωγή του και δεν αποδεικνύει με βάση ποια αρχιτεκτονική μελέτη προέβη στη μελέτη του φέροντος οργανισμού και στον υπολογισμό των στατικών. Ο ενάγων αναφέρει ότι συνεργάστηκε με τον Αρχιτέκτονα Μηχανικό Νικόλαο Λεβεντάκη, στην αρχιτεκτονική μελέτη του οποίου στηρίχθηκε για την εκπόνηση της δικής του μελετητικής εργασίας…». (σ.σ. οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος).

Αν και νομίζω ότι η απάντησις ενυπάρχει στην ίδια την ερώτηση «…Ο ενάγων αναφέρει ότι συνεργάστηκε με τον Αρχιτέκτονα Μηχανικό Νικόλαο Λεβεντάκη, στην αρχιτεκτονική μελέτη του οποίου στηρίχθηκε…» υπενθυμίζω και πάλι, ότι κατά την απατηλή Τεχνική Έκθεση Καλογεράκη :

«…από το σχέδιο (σ.σ. αρχιτεκτονικό, εννοείται από τα συμφραζόμενα) που παραδόθηκε από τον κ. Ταμιωλάκη (σ.σ. στον κ. Καζανάκη εννοείται από τα συμφραζόμενα).…». (σ.σ. οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος). (3^η συνομολογία). Εκ της ανωτέρω ερωτήσεως του Δικαστηρίου, προκύπτει ότι αμφισβητείται η ειλικρίνειά μου. Είναι, όμως, αυτό σωστό ;   Το σεβαστόν Δικαστήριον συνεκτίμησε ορθώς τα πάντα ; Αλλά τότε γιατί αμφιβάλλει, αφού η ίδια η αντίδικός μου προσκομίζει την ζητούμενη απάντηση ;

  Υπενθυμίζω, επίσης, και τις άλλες εννέα συνομολογίες, μία των οποίων εξήρκεσε ώστε να σχηματίσει ασφαλή δικανική πεποίθηση ο πρωτόδικος Δικαστής και ορθότατα να αποφασίσει.

  Προς επίρρωσιν και επιβεβαίωσιν όλων τούτων είναι  και η ασφαλής απόδειξις περί της ημερομηνίας εκπονήσεως της μελέτης Καζανάκη (βλ. σελίς  …  ανωτέρω).

  Επίσης :  Προσεκόμισα στο Δικαστήριο το περίφημο αρχιτεκτονικό σχέδιο, το παραδοθέν σε εμένα από τον ίδιο τον κ. Ταμιωλάκη Νικόλαο. Αυτό γιατί δεν ελήφθη υπ’ όψιν από το σεβαστόν Δικαστήριον ;  προκύπτει το ρητορικόν ερώτημα.

  Και δεν θα ήταν, βέβαια, λογικό να είχα όλα τα σχέδια της αρχιτεκτονικής μελέτης στο γραφείο μου, αφού δεν τα χρειαζόμουνα πια. Αν τα κρατούσα, ενδεχομένως να με μπέρδευαν σε περίπτωση που επήρχοντο αλλαγές μετά την κατάθεση στην Πολεοδομία.   Τα είχα, λοιπόν,  επιστρέψει στον αρχιτέκτονα, (στον οποίο θα ήταν χρήσιμα) μαζί με τη μελέτη μου. Αν τα είχα κρατήσει, τότε, ναι, θα είχε κάθε λόγο, όπως, άλλωστε, είναι ευνόητο, να με κατηγορήσει η αντίδικός μου και να ερωτά, δικαιολογημένως, γιατί τα κατέχω, ως μη ώφειλα.   Ένα ακόμη σημείο το οποίο αποδεικνύει (και εκ των υστέρων) την πλήρη και απόλυτη ειλικρίνεια, καλοπιστία και αξιοπιστία μου.

  Νομίζω πως περιττεύει να καταθέσω τη σκέψη μου επί του ανωτέρω αποσπάσματος της εν λόγω Εφετειακής αποφάσεως. Ας βγάλει τα συμπεράσματά του ο αναγνώστης.

  Δεν τα εσκέφθησαν όλα αυτά -τα ευνόητα- οι κ.κ. Δικαστές ;  Είναι προφανές πως δεν τα εσκέφθησαν.   Γιατί όμως ;   Ρητορικά τα ερωτήματα.

  Αφού, όμως, ερωτήθηκα -εμμέσως πλην όμως σαφώς- από τους  σεβαστούς κ.κ. Δικαστές του Τριμελούς Εφετείου Ανατολικής Κρήτης, θεώρησα  υπέρτατη υποχρέωσή μου να απαντήσω. Ανταποκρινόμενος, λοιπόν,  πλήρως και σχεδόν αμέσως, απέδειξα, ήδη, το ζητούμενον, αναντιρρήτως, αναντιλέκτως και αναμφιβόλως.

  Είμαι, δε, εις θέσιν, να απαντήσω συντριπτικώς εις οποιοδήποτε άλλο ερώτημα ή απορία του οιουδήποτε σχετική με την όζουσα αυτή υπόθεση, «βάζοντάς τον στη θέση του», αν είναι κακοπροαίρετος. Ικανότητα που έχει αποκλειστικώς και μόνον όποιος καταθέτει τη μία και μοναδική αλήθεια η οποία ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, στην αλήθεια των γεγονότων και στην ιστορική τους ροή και εξηγεί πειστικότατα και επαρκέστατα τα πάντα όσα έχουν σχέση με την εξεταζόμενη υπόθεση. Άλλωστε η πραγματικότητα, η ιστορική ροή και η αλήθεια των γεγονότων μία και μόνον μία διήγηση επιδέχονται.

  Την ανωτέρω ικανότητά μου, ουδείς άλλος μπορεί να την έχει, εκτός και αν συμφωνεί απολύτως μαζί μου.

  Είναι, δε, φανερό, ότι κάθε άλλη, δήθεν, «αλήθεια»-«εξιστόρησις»-«ροή των γεγονότων»-«διήγησις» κλπ. είναι αυτόχρημα ψευδής, αναπόδεικτη και απατηλή.  

  Κορυφαία, δε, εις ψεύδος, αθλιότητα, συκοφαντία και απάτη είναι η απερίγραπτη, ελεεινή και τρισάθλια διήγησις της αντιδίκου μου, η οποία -παρ’ όλ’ αυτά- έπεισε, δυστυχώς, το αποφασίσαν Δικαστήριον. 

  Καλώ, δε, όχι μόνον την  αντίδικό μου, αλλά και οποιονδήποτε άλλον νομίζει ότι μπορεί να καταρρίψει τα επιχειρήματά μου να το προσπαθήσει, όποτε και όταν θελήσει.  Να είναι σίγουρος ότι θα λάβει αποστομωτική απάντηση.  Ήδη την έχει λάβει.

  Είναι, ακόμη,  βέβαιον ότι κάθε τέτοια απόπειρα θα αποτύχει παταγωδώς και θα πέσει εις το κενόν. Αναμένω, δε, με αδημονία και χαρά και εν απολύτω ετοιμότητι την εξ υπαρχής δημόσια συζήτηση της υποθέσεως αυτής εντός των δικαστικών και άλλων προβλεπομένων διαδικασιών (όπως είναι π.χ. το πειθαρχικό του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας) οι οποίες θα ακολουθήσουν.

7. Αναφέρεται στην ως άνω Εφετειακή απόφαση :  «…δεν υπάρχει εξήγηση, για το λόγο που εκείνη (σ.σ. η εναγομένη, όπως προκύπτει εκ των προηγηθέντων συμφραζομένων) προτίμησε να αναθέσει απευθείας τη μελέτη κατασκευής των νέων κτιρίων επέκτασης του ξενοδοχείου της για την έκδοση της σχετικής πολεοδομικής αδείας στον ενάγοντα, με το οποίον δεν την συνέδεε ουδεμία κοινωνική ή επαγγελματική σχέση…». (σ.σ. οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος). Εγώ, όμως, ουδέποτε εζήτησα, ούτε ισχυρίστηκα ότι υφίσταται ζήτημα ανάθεσης  «…για την έκδοση της σχετικής πολεοδομικής αδείας…».(σ.σ. οι τονισμοί του εδώ υπογράφοντος). Επιπλέον, δε, απέδειξα δια δημοσίων, μάλιστα, εγγράφων ότι απολύτως επιτυχής συνεργασία μου με την εναγόμενη υπήρξε στο παρελθόν, και συγκεκριμένα το έτος 1989. (Συνημμένον …)  Άρα σχέση υπήρξε -και μάλιστα σοβαρή επαγγελματική σχέση- μεταξύ ενάγοντος και εναγομένης. Γιατί το σεβαστόν Δικαστήριο δεν το πρόσεξε ;  Ρητορικόν το ερώτημα.  Και εδώ νομίζω πως δεν χρειάζεται να καταθέσω τη σκέψη μου. Και εκ του αποσπάσματος τούτου της εν λόγω αποφάσεως καταδεικνύεται το μέγεθος της επινεχθείσης πλάνης του εκδόσαντος την απόφαση αυτή Δικαστηρίου και της δυσμενούς, επιλεκτικής και εξ αντικειμένου μεροληπτικής μεταχειρίσεώς μου.

8. Αναφέρεται στην ως άνω Εφετειακή απόφαση :

«...Απ’ αυτό συνάγεται, ότι, ουδέποτε η εναγόμενη θα ανέθετε απ’ ευθείας τη μελέτη (σ.σ. άρα το ίδιο το σεβαστόν Δικαστήριον δεν αποκλείει την έμμεση ανάθεση, την ανάθεση, δηλαδή, τελικώς) του συγκεκριμένου έργου στον ενάγοντα, (σ.σ. Πολιτικό Μηχανικό) ο οποίος ήταν συνεργάτης του Λεβεντάκη, (σ.σ. είναι ο  Αρχιτέκτων) αλλά σκόπευε (σ.σ. μάλλον παρελήφθει η λέξις να) την αναθέσει, όταν θα επληρούτο οι προς τούτο προϋποθέσεις, στον ίδιο τον Νικόλαο Λεβεντάκη. ...». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Επίσης, όπως μόλις προηγουμένως (5) αναγνώσαμε  στην εν λόγω Εφετειακή απόφαση :

«…Τα έτη 2004-2005 ανέθεσε αποκλειστικά στον Αρχιτέκτονα Μηχανικό Νικόλαο Λεβεντάκη τη μελέτη αναβάθμισης (ανακαίνισης) του υφισταμένου ξενοδοχείου της…». (σ.σ. οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος)

   Συνεπώς ό,τι μπορεί να κάνει ένας Πολιτικός Μηχανικός, το ίδιο ακριβώς μπο-

   ρεί να κάνει και ένας Αρχιτέκτων, και τούμπαλιν.  Είναι  όμως έτσι;  Είναι, δη-

   λαδή, Πολιτικός Μηχανικός = Αρχιτέκτων ; 

     Αν και ρητορικόν το ερώτημα, και η απάντησίς του εκ της  «...κοινής πεί- 

   ρας...», «... τα διδάγματα...» της οποίας «...λαμβάνονται υπόψη από το Δικα-

   στήριο  αυτεπαγγέλτως και χωρίς  απόδειξη...»  γνωστή, ως περίπου αυτονό- 

   ητος.

           Θα υπάρξει νομολογία η οποία θα εξισώνει καθ΄ όλα τους δύο επιστήμονες, α-

           φού η εν  λόγω Εφετειακή απόφασις έχει, ήδη (;), τελεσιδικήσει ; 

           Λίαν πιθανόν.

           Από τα ανωτέρω, όμως, συνάγεται και το εξής ασφαλές συμπέρασμα :

Αφού λοιπόν Πολιτικός Μηχανικός ≠ Αρχιτέκτων, άλλο δηλαδή το ένα  κι

          άλλο το άλλο, τότε, πώς η εναγόμενη μπορούσε να  «...αναθέσει, όταν θα επλη-

          ρούτο οι προς τούτο προϋποθέσεις, στον ίδιο τον Νικόλαο Λεβεντάκη. ....»

          στατική μελέτη, την οποία ο Λεβεντάκης ούτε γνωρίζει να εκπονήσει, ούτε να

          επιβλέψει,  ούτε θα μπορούσε να υπογράψει, ούτε, τέλος, να πληρωθεί ;

   Επ΄ αυτού ο ίδιος ο επ΄ ακροατηρίω ένορκος μάρτυς της αντιδίκου Μπενίσης  Αρι-στοτέλης είναι σαφέστατος και κατηγορηματικότατος στην κατάθεσή του συμφωνών-ντας μαζί μου : 

«...Ένα σύνθετο έργο, όπως αυτό, απαιτεί εμπλοκή τεσσάρων τουλάχιστον ειδικοτήτων: τοπογράφου, πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονα, ηλεκτρολόγου, μηχανολόγου. Συνηθίζεται οι ιδιώτες να αναθέτουν σ’ έναν κι αυτός αναλαμβάνει το συντονισμό κι’ αυτός συνεργάζεται με όλους τους άλλους. ..... Δεν ξέρω αν τους είχε πει ότι θ’ απευθυνθεί σε άλλες ειδικότητες, χρειαζόταν όμως οπωσδήποτε. ..... Ο Λεβεντάκης ανέλαβε τη μελέτη του συγκεκριμένου έργου. Μόνος του δεν θα μπορούσε να τη φέρει σε πέρας. .... Πρέπει να εμπλέκονται κι άλλες ειδικότητες...»

 (Οι τονισμοί και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος). Ούτε αυτό το επρόσεξε το σεβαστόν Δικαστήριον. Και «καλά». Εμείς δεν το πείσαμε. Ούτε η αντίδικός μου το έπεισε και σε αυτή την δευτερεύουσα συνομολογία της ;  Τότε όμως τι έπεισε το σεβαστόν Δικαστήριον ώστε να σκεφθεί και να αποφασίσει ΠΑΡΑ τα υπό ΝΟΜΟΥ σαφέστατα οριζόμενα περί των δικαιωμάτων υπογραφής μηχανικών ;  Γιατί και πώς άραγε ;   Αλλά τότε τί επρόσεξε ;  Ρητορικά τα ερωτήματα.

    Κατόπιν τούτων, και πέραν του προσωπικού μου ζητήματος και της μεγίστης αδικίας την οποία υπέστην -παρά το ότι η πρωτόδικος απόφασις δεν έχει εξαφανιστεί- με ανυπολόγιστη ηθική βλάβη και τεράστια οικονομική ζημία εν μέσω μεγίστης οικονομικής κρίσεως, είμαι υποχρεωμένος, ούτως ή άλλως να αποτανθώ, αρμοδίως, προς προάσπισιν του θεσμού της Δικαιοσύνης. Η προστασία των θεσμών αποτελεί, άλλωστε, το υπέρτατον καθήκον των πολιτών, ισοδύναμον απολύτως εκείνου της προάσπισης του πατρίου εδάφους.

«…Τιμή σε εκείνους όπου στην ζωήν των

      ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

      Ποτέ από το χρέος μη κινούντες,

      δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, …»

                            Κ. Π. Καβάφη “Θερμοπύλες”

 Λ. ΠΟΙΝΙΚΑ  ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ

  Είναι, πλέον, ηλίου φαεινότερον ότι διεπράχθη σωρεία  ποινικών αδικημάτων εκ προμελέτης, εκ προθέσεως, κατά συρροήν και από κοινού, όπως : 

  Προσβολή Θείων & Ιερών συμβόλων, απάτη  επί δικαστηρίω, απόπειρα απάτης επί δικαστηρίω, προσβολή δικαστικού λειτουργού και κατ’ επέκταση του Δικαστηρίου αφού αυτό ήταν μονομελές, ψευδομαρτυρίες (οι μάρτυρες ψεύδονται, αυτοδιαψεύδονται, αλληλοδιαψεύδονται, γνωρίζουν ότι ψεύδονται και έχει εκδοθεί απόφασις επί τη βάσει και των ψευδορκιών τους), σύνταξη και προσκόμιση ψευδούς τεχνικής εκθέσεως στο δικαστήριο και ηθική αυτουργία εφ΄ όλων αυτών.

  Η ίδια η αντίδικός μου στις προτάσεις της προβάλλει ψευδέστατους, ανυπόστατους και αναπόδεικτους ισχυρισμούς, αποκρύπτοντας γεγονότα, καταθέσεις κλπ, και διαστρεβλώνοντας τους δικούς μας απολύτως αληθείς και αυταπόδεικτους ισχυρισμούς συκοφαντώντας μας. 

  Επίσης προσεκόμισε στο Δικαστήριο έγγραφα, σχέδια κλπ αποκλειστικήν σχέσιν έχοντα με την ανακαίνιση και αναβάθμιση του ξενοδοχείου της και ουδεμία σχέση έχοντα με την εκδικαζόμενη υπόθεση, περί επεκτάσεως, πισίνας κλπ, ώστε ερωτώντας τον μάρτυρα αποδείξεως να τον παγιδεύσει, για να παραπλανήσει και να εξαπατήσει και με αυτόν τον τρόπο το Δικαστήριο, πράγμα το οποίο και επέτυχε  τελικώς.

  Ενδεικτικώς αναφέρω από τις προτάσεις της ενώπιον του Εφετείου, τις παραγράφους  «ΠΡΩΤΟΣ  ΛΟΓΟΣ» 1., 3., 4., 5., 6., 7., «ΤΡΙΤΟΣ  ΛΟΓΟΣ» 1., 2., 3., «ΤΕΤΑΡΤΟΣ  ΛΟΓΟΣ» (ένθα και το περιβόητο και απατηλό COPYRIGHT)  κλπ. Αυτή είναι, δυστυχώς,  και η μόνη και μοναδική απόπειρα απάτης (τα φληναφήματα περί κοπυράιτ) κατά του Δικαστηρίου η οποία δεν τελεσφόρησε, αφού το Δικαστήριο, διείδε και διεπίστωσε το χονδροειδές ψεύδος και την απάτη της αντιδίκου μου.  Νομίζω ότι δεν αξίζει να αναφερθώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες διακινδυνεύοντας να γίνω κουραστικός

   Γνώμη μου είναι ότι τέτοιου είδους αδικήματα θα έπρεπε να εκδικάζονται από κακουργιοδικεία.   

Μ.  ΗΘΙΚΗ   ΒΛΑΒΗ   &   ΥΛΙΚΗ   ΖΗΜΙΑ

  Όλα τα ανωτέρω εξαντλητικώς εν εκτάσει και λεπτομερεία πλήρως αναλυθέντα καταδεικνύουν ότι οι επιδείξαντες τέτοιες συμπεριφορές (ως οι εν εκτάσει και λεπτομερεία περιγραφείσες) προσπάθησαν -και το επέτυχαν- με σκληρό, ανέντιμο, άνανδρο, βάναυσο, βάρβαρο, φρικτό, απάνθρωπο, οικτρό,  απαίσιο, αποτρόπαιο, ιταμό, ελεεινό και τρισάθλιο τρόπο,  ο οποίος εγγίζει τα όρια της ναζιστικής  θηριωδίας, να μου στερήσουν την νόμιμη αμοιβή της τίμιας εργασίας μου και το ψωμί των τριών παιδιών μου, σε περίοδο μεγίστης και φρικτής οικονομικής κρίσεως, ανεργίας, ανάγκης και ανέχειας. Τους  πληροφορώ ότι όσοι, κατά καιρούς, με αδίκησαν το βρήκαν, Θεία Δίκη, «μπροστά τους».

  Οι χαρακτηρισμοί αυτοί μπορεί να φαίνονται σκληροί και βαρείς, όμως υπό τις παρούσες έκτακτες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές περιστάσεις δεν είναι.  

  Ούτε και γι’ αυτό, αποτελούν,  ένδειξη εμπάθειας, μίσους, κακότητος κλπ.

  Όχι μικρότερη των υλικών είναι η ηθική βλάβη την οποίαν υφιστάμεθα οικογενειακώς. Ήδη έχω περιπέσει, εγώ η σύζυγός και τα παιδιά μου σε κατάθλιψη η οποία είναι βέβαιον ότι  θα μας επισωρεύσει πολλά ψυχικά και σωματικά δεινά.

Ν. Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ  &  Ο  ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ 

     ΤΩΝ  ΘΕΙΩΝ  &  ΙΕΡΩΝ  ΣΥΜΒΟΛΩΝ

Κανονικά η παράγραφος αυτή θα έπρεπε να προηγείται πάσης άλλης παραγράφου.  Ετέθη, όμως, προς το τέλος της παρούσης, όχι από έλλειψη σεβασμού προς τα Θεία & Ιερά Σύμβολα, -κάθε άλλο-, αλλά για να έχει κατανοήσει ο αναγνώστης την όλη υπόθεση και να έχει βγάλει τα ασφαλή συμπεράσματά του.

  Ήδη έγινε αναφορά σε πληθώρα μαρτυριών, οι οποίες, ως ασφαλώς απέδειξα, είναι ψευδείς, εν γνώσει των μαρτύρων ότι ψεύδονται, ενώ έχει, επιπλέον, εκδοθεί δικαστική απόφαση, η οποία, μάλιστα, έχει (;) τελεσιδικήσει. Οι μάρτυρες αυτοδιαψεύδονται και αλληλοδιαψεύδονται. Επιπλέον τους διαψεύδουν τα πραγματικά περιστατικά και τα ντοκουμέντα.

  Άρα πρόκειται περί αυταποδείκτων ψευδομαρτυριών.

  Υπενθυμίζεται ότι :

Οι 1.Μπενίσης Αριστοτέλης τοπογράφος μηχανικός,

     2.Ξεζωνάκης Εμμ. Μηχανολόγος μηχανικός, και

     3.Νικόλαος Κυρίου πρακτικός διπλωματούχος ηλεκτρολόγος,

ορκίστηκαν επί του Ιερού Ευαγγελίου, και οι δύο εξ αυτών, οι  Ξεζωνάκης Εμμ. και Νικόλαος Κυρίου επικαλέστηκαν, επιπλέον, το όνομα του Θεού και του Ιερού Ευαγγελίου !!!

   «Άς είναι ο Θεός μαζί  μου και το Ιερό Του Ευαγγέλιο» (σ.σ.!!!).  (Συνημμένο…).

  Και όλα τούτα χωρίς να υπεισέρχεται το περίφημον «εκ παραδρομής», αφού οι Ξεζωνάκης & Κυρίου δεν κατέθεσαν προφορικώς, αλλά γραπτώς, σε συμβολαιογράφο, με τον προβλεπόμενο και γνωστό τρόπο, τον οποίο ήδη αναλυτικώς περιέγραψα.

  Η ίδια η αντίδικός μου, στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, προβάλλοντας το ισχυρότερο επιχείρημά της με τονισμένη & υπογραμμισμένη γραμματοσειρά, υποστηρίζει απατηλά ότι :

«...Το παραπάνω αντικειμενικό στοιχείο μόνο στη Θεία Πρόνοια μπορεί να αποδοθεί !...» (Ο τονισμός και η υπογράμμιση είναι του αρχικού κειμένου), αναφερόμενη στο περίφημο copyright, στο οποίο στήριξε τις περισσότερες ελπίδες της  για την εξαπάτηση του Δικαστηρίου.

  Ευτυχώς το Δικαστήριο δεν εξηπατήθη και το απέρριψε ρητώς  :

«...ο ενάγων ορθώς αντικρούει το επιχείρημα αυτό της εναγόμενης, ...»  αναφέρεται, σχετικώς, στην εν λόγω Εφετειακή απόφαση. (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Δυστυχώς, όμως, αυτό ήταν και το μόνο και μοναδικό σημείο στο οποίο το σεβαστόν Δικαστήριον δεν εξηπατήθη.

  Εν συνεχεία η αντίδικός μου σχεδόν «αποφασίζει»  κι όλας :  «...Η απόπειρα απάτης του Δικαστηρίου Σας είναι νομίζω τετελεσμένη άλλως και δη αντικειμενικής αποδείξεως δεν έχει ανάγκη, νομίζω, το Δικαστήριό Σας. ...»  (Ο τονισμός και η υπογράμμιση είναι του αρχικού κειμένου)

  Αν, λοιπόν, και αυτό, δεν αποτελεί πράγματι «...τετελεσμένη...» «... απόπειρα απάτης του Δικαστηρίου...», αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να είναι απόπειρα επί δικαστηρίω απάτης.  Αλλ’ αυτό είναι το σχετικώς έλασσον.  

  Το μείζον είναι ο για άλλη μια φορά απόλυτος εμπαιγμός των Θείων & Ιερών Συμβόλων της Ορθοδοξίας, δια της επικλήσεως της  αντιδίκου μου στη … «..Θεία Πρόνοια...».

   Ήταν η σειρά -μετά το όνομα του Θεού και του Ιερού Ευαγγελίου- της Θείας Πρόνοιας να προσβληθεί, να λοιδορηθεί, να εμπαιχτεί, και αισχρά να  «ποδοπατηθεί»...

  Αναρωτιέμαι, αν συνέβαιναν όλα αυτά τα πρωτοφανή σε ένα μουσουλμανικό δικαστήριο, όχι ποια θα ήταν η απόφαση,  αλλά αν ο έχων ανάλογη συμπεριφορά θα είχε ακόμη το κεφάλι του στη θέση του.

  Έως εκεί έφθασε το θράσος των και η προσβολή Θείων Συμβόλων !!!  Να ρίπτουν 

«Τα Άγια τοις κυσί» !!!

  Και «καλά», η αντίδικός μου και η «κουστωδία» της καταπάτησε το Θείο Νόμο και κατεξευτέλισε τον ανθρώπινο, δεν σεβάστηκε τη Δικαιοσύνη, προσέβαλε το πρόσωπο του πανάξιου Κυρίου Προέδρου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και εν τω προσώπω του το ίδιο το Δικαστήριο, κατασυκοφάντησε τον αντίδικό της και τον μάρτυρα αποδείξεως ·  «όλα», γι' αυτήν,  «καλά». 

Τον Θεό δεν τον φοβήθηκε ;

 Δεν μένει παρά να της ευχηθώ ...

  «καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού».

  Ζητώ, λοιπόν, την παραπομπή του οιουδήποτε έχει οιανδήποτε σχέση με τα παραπάνω κείμενα για βαρύτατη προσβολή των Θείων και Ιερών Θρησκευτικών Συμβόλων της Πίστεώς μας.

Ξ. ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ  ΤΩΝ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΩΝ  ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ;

    ΑΝ  ΝΑΙ  ΤΟΤΕ  ΠΟΙΕΣ ;

Είναι σαφές ότι οι νομικοί παραστάτες και πληρεξούσιοι δικηγόροι οφείλουν να προασπίζονται τα συμφέροντα του πελάτη  τους. Πριν, όμως, και επάνω απ’ όλα, οφείλουν να προασπίζουν και να σέβονται τα Θεία & Ιερά Σύμβολα και το θεσμό της Δικαιοσύνης και να βοηθούν το δικαστήριο να βρει την αλήθεια. Τούτο, άλλωστε, αποτελεί πρώτο και πρωταρχικό καθήκον και υποχρεωτικό μέλημα όλων ανεξαιρέτως των παραγόντων μιας δίκης. 

  Όταν, δηλαδή, ο πελάτης ενός δικηγόρου τού αναφέρει κάτι το οποίο είναι καταφανώς προσβλητικό των Θείων & Ιερών Συμβόλων, παράνομο, παράλογο ή απατηλό, οτιδήποτε είναι δυνατόν να δημιουργήσει σύγχυση ή/και να παραπλανήσει το δικαστήριον, αποτελεί καθήκον του νομικού παραστάτη να συμβουλεύσει τον πελάτη του αναλόγως, να μην αποδέχεται ακρίτως την οποιαδήποτε διήγηση ή ισχυρισμό του πελάτη του που κατά βάσιμη  υποψία και εδραιωμένη υπόνοια βάσει της κοινής πείρας και λογικής είναι προσβλητικά των Θείων & Ιερών Συμβόλων, παράνομα, παράλογα, απατηλά ή/και, παραπλανητικά, να μην τα περιλαμβάνει στις προτάσεις τις οποίες συντάσσει κατ’ εντολήν και για λογαριασμό του πελάτη του, να μην προβάλλει σχετικούς ισχυρισμούς κλπ του πελάτη του, ο,τιδήποτε, δηλαδή, είναι ενδεχόμενο να προσβάλλει τα Θεία, να παραπλανήσει και εξαπατήσει το δικαστήριο και να το απομακρύνει από τον εντοπισμό της αλήθειας.

  Εννοείται, επίσης, ότι ο πληρεξούσιος δικηγόρος δεν ενεργεί κατ΄ εντολήν του πελάτη του ακρίτως, ούτε «υποδύεται» το ρόλο ενός εξειδικευμένου «γραφέα», ο οποίος, απλώς καταγράφει τους ισχυρισμούς του πελάτη του επενδύοντάς τους με νομικούς όρους, ώστε να λάβουν νομική μορφή.  Εν γένει δε, οφείλει να ενεργεί ως ψύχραιμος και ειρηνικός νομικός σύμβουλος του πελάτη του και ως γνώστης των νόμων και της υποθέσεως, με πρωταρχικό γνώμονα, πάντοτε, την προάσπιση των Θείων & Ιερών Συμβόλων και την βοήθεια προς το δικαστήριον, πρωτίστως, ώστε τούτο να φθάσει στην ορθή και δίκαιη κρίση.  Διαφορετικά οφείλει να παραιτείται.

   Εξυπακούεται, δε, ότι υποχρέωση του πληρεξούσιου δικηγόρου είναι να επιβάλλει στον πελάτη του το σεβασμό και προς τον αντίδικό του και όλους ανεξαιρέτως του μάρτυρες, να μην υποστηρίζει την  προσβολή και το διασυρμό τους, τον ψευδή συκοφαντικό και παράνομο χαρακτηρισμό τους, χωρίς, μάλιστα, την προαπαιτούμενη δικαστική απόφαση κλπ.

 Στην εξεταζόμενη υπόθεση συνέβησαν, ως λεπτομερώς ανέλυσα και απέδειξα, (και θα αποδείξω εν συνεχεία) μεταξύ των άλλων   και προφανώς :

1.      Προσβολή Θείων & Ιερών Συμβόλων, 

2.      Βιασμός της ελληνικής γλώσσας ώστε να γίνει «το μαύρο, άσπρο»,

3.      Εξαπάτηση και παραπλάνηση Δικαστηρίου, ένα και μόνο σημείο της οποίας απέτυχε, όπως επεσήμανα.

4.      Απόπειρα -αποτυχούσα τελικώς- εξαπάτησης Δικαστηρίου. Η αποτυχία όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε απόπειρα.

5.      Προσβολή Δικαστηρίου και Δικαστικού λειτουργού,

6.      Καθιερώνεται, πιθανότατα, ως νομολογία, η «εκ παραδρομής» ένορκη κατάθεση επ’ ακροατηρίω μάρτυρος.

7.      Καθιερώνεται, πιθανότατα, ως νομολογία,  από το σκεπτικό της εν λόγω Εφετειακής αποφάσεως, το δικαίωμα υπογραφής μηχανικών αδιακρίτως ειδικότητος, αν και τούτο ορίζεται από νόμο, οπότε, και ενδεχομένως θα προκύψει «σύγκρουσις» νόμου και νομολογίας.

8.      Διαστρεβλώνεται πλήρως η κατάθεση του μάρτυρος αποδείξεως δια της απατηλής μεθόδου  «Ουκ έστιν ο Θεός», με αποτέλεσμα να πεισθεί και γι’ αυτό το αποφασίσαν Δικαστήριο, το οποίο άλλα καταγράφει στην απόφασή του, διαμετρικώς αντίθετα από εκείνα τα αληθή, σαφή, ρητά και κατηγορηματικά της καταθέσεως του μάρτυρος.

9.      Προσβολή, διασυρμός, σπίλωσις, συκοφαντική δυσφήμησις, παράνομος χαρακτηρισμός (χωρίς, μάλιστα, την προαπαιτούμενη δικαστική απόφαση) κλπ. του ενάγοντος και του μάρτυρος αποδείξεως.

  Για όλα τούτα οι νομικοί παραστάτες και πληρεξούσιοι δικηγόροι της αντιδίκου μου τι ευθύνη φέρουν -αν φέρουν-  αφού και τα Θεία σέβονται, και το Δικαστήριον τιμούν, προασπίζουν και υπολήπτονται, και την Ελληνική γλώσσα άψογα κατέχουν, και το νόμο περί δικαιωμάτων υπογραφής μηχανικών, εξ αντικειμένου γνωρίζουν, και οφείλουν να βοηθούν το Δικαστήριον στην εξεύρεση της αλήθειας και τι εστί συκοφαντική δυσφήμησις, διασυρμός, παράνομος χαρακτηρισμός άριστα γνωρίζουν; 

   Τον προφανώς απατηλό ισχυρισμό της πελάτισσάς τους περί copyright, -ο οποίος απερρίφθη, επαναλαμβάνω, αμέσως, αυτομάτως και «μετά πολλών επαίνων» από το αποφασίσαν Δικαστήριο- δεν τον υποπτεύθηκαν ως τέτοιον ; Ώφειλαν να το υποπτευθούν ; Μήπως η νομική παραστάτις της αντιδίκου μου κα Κων/να Ταμιολάκη είναι, ταυτοχρόνως,  και μέλος της διοικήσεως της αντιδίκου μου ;  Μήπως η αντίδικός μου είναι μία οικογενειακή επιχείρηση, η οποία ανήκει στην οικογένειά της;  Μήπως ένεκα τούτου είχε επιπλέον συμφέρον, άρα  η θέση  της ήταν ιδιαιτέρως λεπτή ; 

  Πόσο επηρεάστηκε, ως πληρεξούσια δικηγόρος της αντιδίκου μου, -αν επηρεάστηκε- εκ του γεγονότος της συγγενείας -πρώτου, μάλιστα, βαθμού- με τον νόμιμο εκπρόσωπο της «Άλματρος Α.Ε.» και πατέρα της, και, ενδεχομένως, της ιδιότητος της μετόχου της ίδιας εταιρείας ;  Μήπως ενήργησε και ως άτυπη αντίδικός μου;  Πώς συμβιβάζονται όλα αυτά ; -αν, βέβαια, συμβιβάζονται.

Ο.  ΠΡΟΣΒΟΛΗ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ  ΔΥΣΦΗΜΗΣΙΣ

     &  ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ 

     ΤΟΥ  ΜΑΡΤΥΡΟΣ  ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ

    Γιατί η κα Κων/να Ταμιολάκη, ως πληρεξούσιος δικηγόρος, υποστηρίζει νομικά την άποψη της πελάτισσάς της η οποία αποκαλεί τον εκλεκτό, γνωστό και διακεκριμένο πολίτη του Ηρακλείου, πρώην αντιδήμαρχο της πόλης μας,  συνεχώς εκλεγόμενο δημοτικό σύμβουλο του Δήμου μας, και  μάρτυρα αποδείξεως κ. Βασιλειάδη Γιώργο χαρακτηρίζοντάς τον ρητώς, κατηγορηματικώς και απροκάλυπτα με απύθμενο θράσος,

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…»

 «...ψευδομάρτυρα...» (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος) στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου ;  Πόθεν αντλεί  το «δικαίωμα» προς τούτο ;  Η κα Ταμιολάκη Κων/να συμβούλευσε την πελάτισσά της ώστε να μην καταπατά κάθε νόμο, Θείο, ανθρώπινο, γραπτό και άγραφο, τον οποίο καλώς γνωρίζει νομικός ούσα ;

  Ο επαίσχυντος και απαράδεκτος αυτός χαρακτηρισμός προκύπτει σαφέστατα από την εξής φράση, η οποία περιέχεται στο ανωτέρω δικόγραφο :  «…Πολύ περισσότερο, όπως υποψιαζόμουν κατά τη κατάθεση των προτάσεων είχε έτοιμο τον ψευδομάρτυρα. …». (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος).

  Ιδού η συντακτική ανάλυση της ανωτέρω προτάσεως. (Ομιλεί η αντίδικός μου):  Κύριο ρήμα : «…υποψιαζόμουν…».  Υποκείμενο, εννοείται από τα συμφραζόμενα εγώ, δηλαδή η αντίδικός μου. Βοηθητικό ρήμα : «…είχε…» στη φράση «…είχε έτοιμο…».  Ποιόν  «… υποψιαζόμουν…» και ποιός «…είχε…»;  Ο αντίδικός μου, εννοείται από τα συμφραζόμενα · ο ενάγων δηλαδή. Τι είχε έτοιμο; «…τον ψευδομάρτυρα. …». ο αντικειμενικός προσδιορισμός.  Και ποιος είναι ο «…ψευδομάρτυρα(ς)…» ;  Ο εξής ένας, αφού δεν υπάρχει άλλος : Βασιλειάδης Γ.  (Όλα τούτα τα αναπόδεικτα, ψευδέστατα, απαράδεκτα, άτιμα και αισχρότατα λαμβάνουν και νομική μορφή από την πληρεξούσια δικηγόρο της αντιδίκου μου).

   «Καθυβρίζεται», λοιπόν, από την αντίδικό μου, ο εκλεκτός και διακεκριμένος μάρτυρας αποδείξεως, και διαβάλλεται, διασύρεται, λοιδωρείται, εμπαίζεται, και δυσφημείται εν γνώσει της αληθείας από την ελεεινολογούσα αντίδικό μου, ως δήθεν, «…ψευδομάρτυρα(ς)…»  !!! Κατά παράβασιν κάθε νόμου Θείου και ανθρωπίνου, γραπτού και άγραφου !!!

  Όπερ έδει δείξαι, άλλη μία φορά. 

  Στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, η αντίδικός μου αναφέρει :

«… Ο μάρτυρας κ. Βασιλειάδης έχει μακρύ παρελθόν στην κόντρα  του (sic) με τους μετόχους μου.  Η εκδικητική του διάθεση υπήρξε έκδηλη στο ακροατήριο, έτσι π.χ. ερωτηθείς σχετικά εκνευρίστηκε και απείλησε, (σ.σ. ποιόν ;  ποιό το περιεχόμενον της απειλής ;  δεν αναφέρει, πιστή στη «γραμμή» της, τής διαβολής προσώπων και της σπίλωσης της τιμής και της υπολήψεως των) ….». (Ο τονισμός του υπογράφοντος)

  Παραθέτω ένα ακόμη απόσπασμα από την ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης, περί της υποθέσεως, έφεση της αντιδίκου μου :

«...Το εντεύθεν αβιάστως συναγόμενο συμπέρασμα είναι ότι ο ενάγων καθυστέρησε να ασκήσει την αγωγή μέχρι να αποκτήσει αυτός και προπαντός ο κρυπτόμενος εκδικητής μου πρόσβαση στο φάκελο μου που τηρείται στη Πολεοδομία...». (Ο τονισμός του υπογράφοντος)

   Ασφαλές συμπέρασμα : Ο συνδυασμός των αποσπασμάτων αυτών, οδηγεί σε ένα και μόνο λογικό συμπέρασμα. Ότι, δηλαδή, ο μη κατονομαζόμενος (λόγω «υπευθυνότητος» και «ευθύτητος» της αντιδίκου μου;)  «…κρυπτόμενος εκδικητής…», δεν «είναι»,  -κατά την ίδια την αντίδικό μου- άλλος από τον υποδειγματικό μάρτυρα αποδείξεως  κ. Βασιλειάδη Γ. 

  Με αυτό τον υπόγειο, ύπουλο, αήθη, άτιμο, ιταμό και ανέντιμο τρόπο προσπαθεί να εξαπατήσει το Δικαστήριον, διαβάλλοντας, διασύροντας, συκοφαντώντας έναν εξέχοντα συμπολίτη μας, ώστε να δημιουργηθεί η λανθασμένη εντύπωση στο Δικαστήριον ότι πρόκειται περί ενός εμπαθούς μάρτυρα, άρα η κατάθεσή του δεν θα πρέπει να ληφθεί εξ ορισμού υπ’ όψιν, αφού ο μάρτυρας ορκίζεται ότι θα καταθέσει την αλήθεια και μόνον την αλήθεια «…χωρίς πάθος…».  

  Η αντίδικός μου διαβάλλει, κατασυκοφαντεί -εν γνώσει του ψεύδους- και σπιλώνει την τιμή και την υπόληψη ενός γνωστού, αγαπητού και τιμημένου με την  ψήφο χιλιάδων Ηρακλειωτών συμπολίτη μας, εν τέλει, δε, με απύθμενο θράσος και παρά κάθε νόμο τον αποκαλεί  και τον χαρακτηρίζει ευθέως και ανερυθρίαστα «…ψευδομάρτυρα…»!!!

  Και όλα τούτα επειδή αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να απαντήσει στην τεκμηριωμένη μαρτυρία του.  Αλλά όταν δεν σέβεται το Κύριο Πρόεδρο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, τον μάρτυρα αποδείξεως θα εσέβετο  ;  Αίσχος των αισχών και «Αιδώς Αργείοι  !!!

   Στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, η αντίδικός μου, αναφέρει  τα καταφανώς και προφανώς ψευδέστατα, ενώ ... αποφαίνεται κιόλας επί επιστημονικού θέματος πολιτικού μηχανικού, αυτογελοιοποιούμενη  :  «...αλλά για το έργο πολύ χαμηλότερου προϋπολογισμού όπως το γκαράζ και η πισίνα όπου δεν απαιτείται αντισεισμική μελέτη, (σ.σ. έλεος, ο σεισμός ουδεμία κατασκευή εξαιρεί, ούτε και «συμπαθεί» λόγω … χαμηλού κόστους!!!)  μπορούσε και ο αρχιτέκτονας μηχανικός (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα ο κ. Λεβεντάκης) να την ολοκληρώσει μόνος του...». (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος)

  Το ποια δουλειά κάνει ο αρχιτέκτονας και ποια ο πολιτικός μηχανικός πολύ καλά γνωρίζει η αντίδικός μου.  Η πληρεξούσια δικηγόρος της, δεν το γνωρίζει ;

  Και καλά ίσως να μην είναι υποχρεωμένη να το γνωρίζει. Το νόμο περί δικαιωμάτων υπογραφής μηχανικών, εξ αντικειμένου τον γνωρίζει. Πώς, όμως, τότε, και γιατί υποστηρίζει νομικώς τον ισχυρισμό της πελάτισσάς της ;   Το χειρότερο είναι ότι και αυτό έχει περάσει στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση.

  Δυστυχώς, για την αντίδικό μου, ο ίδιος ο  επ’ ακροατηρίω μάρτυράς της Μπενίσης Αριστοτέλης, είναι κατηγορηματικός, … διαψεύδων τους ανωτέρω ισχυρισμούς της :  (!!!) :

Τη συμφωνία με τον κ. Λεβεντάκη για την επέκταση των πτερύγων τη γνωρίζω. Ένα σύνθετο έργο, όπως αυτό, απαιτεί εμπλοκή τεσσάρων τουλάχιστον ειδικοτήτων: τοπογράφου, πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονα, ηλεκτρολόγου, μηχανολόγου. Συνηθίζεται οι ιδιώτες ν’ αναθέτουν σ’ έναν κι αυτός αναλαμβάνει το συντονισμό κι’ αυτός συνεργάζεται με όλους τους άλλους. Η αρχική ανάθεση, η συγκεκριμένη, έγινε στον κ. Λεβεντάκη, αλλά δεν είναι σύνηθες να δίνεται σε αρχιτέκτονα. Δεν ξέρω αν τους είχε πει ότι θ’ απευθυνθεί σε άλλες ειδικότητες, χρειαζόταν όμως οπωσδήποτε. Η συμφωνία για αμοιβή περιελάμβανε το σύνολον των εργασιών όλων των εμπλεκομένων ειδικοτήτων. Τους είχε δοθεί σαν προσφορά. Μέσα εμπλέκεται και η μελέτη και η επίβλεψη όλων των ειδικοτήτων. Το έργο από την ομάδα Λεβεντάκη συμπεριλαμβανομένου του Καζανάκη δεν εκτελέστηκε ως κατασκευή.(σ.σ. άρα μόνον ως μελέτη) Ο Λεβεντάκης ανέλαβε τη μελέτη του συγκεκριμένου έργου. Μόνος του δεν θα μπορούσε να τη φέρει σε πέρας.  (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος) (Συν. …..)

  Στην Έφεσή της ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης η αντίδικός μου αναφέρει σχετικώς : «…Ότι γνωρίζει τη συμφωνία με τον Λεβεντάκη για επέκταση των πτερύγων και συγκεκριμένα ότι του ανατέθηκε η μελέτη ενός υπογείου γκαράζ και πισίνας και διευκρίνισε λέγων (σ.σ. ο επ΄ ακροατηρίω μάρτυράς της εννοείται από τα συμφραζόμενα) ότι σαυτό το συγκεκριμένο έργο αναφερόταν όταν προηγουμένως είπε για συμφωνία επέκτασης των πτερύγων…».  .  (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος) (Συν. …..)

    Συμπέρασμα η αντίδικός μου και ο μάρτυράς της αλληλοδιαψεύδονται «συνεχώς και αδιαλλείπτως» !!!

  Αλλ’ ας υποθέσουμε, προς στιγμήν, πως η κυρία Κων/να Ταμιολάκη, ως πληρεξούσια δικηγόρος της αντιδίκου μου,  έχει δίκιο. Στην ίδια σελίδα του ιδίου δικογράφου και λίγο παραπάνω γράφει :  «...Ο μάρτυρας (σ.σ. είναι ο αρχιτέκτων και μάρτυρας αποδείξεως Βασιλειάδης Γ. όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα) δε δίστασε να παραστήσει τον ειδήμονα, αν και δεν είναι πολιτικός μηχανικός...». (Ο τονισμός και η υπογράμμιση του εδώ υπογράφοντος)           

  Να βγάλουμε, λοιπόν,  το συμπέρασμα ότι ο αρχιτέκτων της αντιδίκου μου (είναι ο κ. Λεβεντάκης) έχει ιδιαίτερες ικανότητες ... πολιτικού μηχανικού αν και δεν είναι πολιτικός μηχανικός, ενώ ο αρχιτέκτων  Βασιλειάδης Γ. «απαγορεύεται» να  έχει ;  

  Η αντίδικός μου, δηλαδή, δεν έχει μόνο ... «καταργήσει» τον πολιτικό μηχανικό, αλλά ... «απονέμει» και ιδιότητες πολιτικού μηχανικού στον «προσωπικό» της αρχιτέκτονα και μόνον κατ’ επιλογήν της. Πλήρες το λογικό της αδιέξοδο και η γελοιότης, αυτών, τα οποία παρουσιάζονται, μάλιστα, υπό νομική μορφή στις προτάσεις κας  Κων/νας Ταμιολάκη, ως πληρεξούσιας δικηγόρου της αντιδίκου μου.

  Υποστηρίζει η αντίδικός μου ότι η μελέτη μου «δεν μπορούσε», δήθεν,  να είχε γίνει λόγω ... αρχαιολογίας, ότι «έγινε»,  «μετά», δήθεν, ότι «υπέκλεψα», δήθεν,  τα σχέδιά της από την Πολεοδομία (με τη μέθοδο ριφιφί μάλλον, αφού δεν προσκομίζει σχετική δήθεν «αίτησή» μου) αν και εγώ κατέχω βεβαία ημερομηνία 23-3-2006 με σφραγίδα και υπογραφή του ΤΕΕ, πολύ πριν μελετήσει ο Μπαντουβάς. Ποια η λογική κατάληξη όλων αυτών ;   Αν υπάρχει ας αποφασίσει επιτέλους.

     Και ναι μεν η αντίδικός μου «μπορεί» να λέει ότι θέλει (;) και να προσκρούει σε πλήρες λογικό αδιέξοδο, πώς όμως βοήθησαν οι πληρεξούσιοι δικηγόροι της αντιδίκου μου το Δικαστήριο να εντοπίσει την αλήθεια ;

   Αν και δεν με ενδιαφέρει : Γιατί η αντίδικός μου δεν συνεργάζεται στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο με την αρχική  πληρεξούσια δικηγόρο της,  μέλος της διοικήσεως της και κόρης του νομίμου εκπροσώπου της ;

Π. ΑΠΕΙΘΕΙΑ  ΣΕ  ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ  ΑΠΟΦΑΣΗ

Γιατί ο δεύτερος κατά σειράν πληρεξούσιος δικηγόρος της αντιδίκου μου πληρώνει εξ ιδίων του 3.000,οο € στον ενάγοντα και για λογαριασμό -φυσικά- της πελάτισσάς του, εις εφαρμογήν της πρωτόδικης απόφασης, ένα μήνα (!!!), περίπου, μετά την έκδοσή της, και μάλιστα εν αγνοία της πελάτισσάς του, όπως ο ίδιος γραπτώς δηλώνει, εν καιρώ μεγίστης οικονομικής κρίσεως ;  Γιατί «διακινδυνεύει» ένα τόσο μεγάλο ποσόν ;  Ήταν  τόσο βέβαιος για τη νίκη ;  Αν ναι, γιατί, αφού είχε, ήδη,  επισημανθεί μία συνομολογία από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ;

  Γιατί η αντίδικός μου ουδέποτε υπήκουσε στην πρωτόδικη απόφαση, αφού ουδέποτε μού κατέβαλε αυτή η ίδια και εξ τα 3.000,οο €, ως ώφειλε και όπως αυτή (η απόφασις) διέτασσε ;

Ρ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

                             «...Καθαρός είμαι απ’ άκρη σ’ άκρη

και στα χέρια του Θανάτου άχρηστο σκεύος

 και στα νύχια των αγροίκων, λεία κακή. ...»

                                                      Οδυσσέα Ελύτη, “Άξιον Εστί”

 Συμπερασματικώς :

  Στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση αναφέρεται τι λαμβάνει υπ’ όψιν, κατά νόμον,  το Δικαστήριο και τι συνεκτιμά :

«…ΙV. Από τις καταθέσεις των μαρτύρων…που εκτιμώνται κάθε μία ξεχωριστά και σε συνδυασμό μεταξύ τους και προς τις λοιπές αποδείξεις, ανάλογα με τον λόγο γνώσεως και τον βαθμό αξιοπιστίας του κάθε μάρτυρα, από …. τις ένορκες βεβαιώσεις, …από όλα χωρίς εξαίρεση τα έγγραφα, …από τα διδάγματα της κοινής πείρας…και από όσα οι διάδικοι ευθέως συνομολογούν, ή συνάγονται από τις έγγραφες προτάσεις τους, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά : …»

  Οι ρητορικές ερωτήσεις, κατόπιν και των επί μακρόν εκτεθέντων :

  Ελήφθησαν όλα τα ανωτέρω υπόψιν, και πώς ;

  Λαμβάνεται υπ’ όψιν στην ανωτέρω Εφετειακή απόφαση ο νόμος ο οποίος ρυθμίζει τα περί δικαιωμάτων υπογραφής μηχανικών, ή μήπως όχι, οπότε θα προκύψει σύγκρουσις νόμου και νομολογίας  ;

  Η αντίδικός μου -αυτή ή ίδια, πλέον, δια του νομίμου εκπροσώπου της- «συνελήφθη» «επ’ αυτοφώρω» -από το ίδιο το  αποφασίσαν Δικαστήριο, μάλιστα- «κλέπτουσα οπώρας», να επιχειρηματολογεί, δηλαδή, στην ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης έφεσή της, περί του περιβόητου και λίαν χονδροειδώς ψευδούς και εξοφθάλμως απατηλού κοπυράϊτ, το οποίο απεδείχθη δι’ εκείνη ... «κ(λ)οπυράϊτ». (Είναι ο τέταρτος λόγος της εφέσεώς της). 

  Εγώ και ο εκλεκτός μάρτυράς μου ουδέποτε από ουδένα «συνελήφθημεν» ούτε υπέστημεν τι παρόμοιον -πώς θα μπορούσε άλλωστε- αφού καταθέσαμε «την αλήθεια και μόνον την αλήθεια χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, χωρίς να παραλείψουμε  ή να προσθέσουμε τι.»

  Η αντίδικός μου, επιπλέον, με ενεφάνισε ως έναν διαβολικό δήθεν «απατεώνα» και ως έναν δήθεν «παράφρονα». Θεωρώ ότι απάντησα, ήδη, ανωτέρω εκτενώς, επαρκώς, απολύτως πειστικώς και αναντιρρήτως χρησιμοποιών ακαταμάχητα και ακατάρριπτα επιχειρήματα.

  Επομένως το επαίσχυντο «στίγμα», το οποίο προσπάθησε να μου «προσάψει» η αντίδικός μου, ενός, δηλαδή, δήθεν, «παράφρονα» και δήθεν «απατεώνα», ο οποίος «αποφάσισε», δήθεν, να «εξαπατήσει», δήθεν, τη Δικαιοσύνη για να «υπεξαιρέσει», δήθεν,  σοβαρό χρηματικό ποσό, ούτε με αγγίζει, ούτε με αφορά. Το επιστρέφω, δε, στην αντίδικό μου -η οποία κρίνει, προφανώς,  εξ ιδίων τα αλλότρια- αυτούσιο.

  Αντιθέτως, εγώ όχι μόνον δεν διέπραξα οτιδήποτε ανάλογο ως έπραξεν η αντίδικός μου,  αλλ’ ούτε καν διενοήθην να πράξω.   Και γιατί να πράξω άλλωστε.  Αφενός, μεν,  οι γονείς και οι διδάσκαλοι μου,

«…δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις…»

                      Κ. Π. Καβάφη «Θερμοπύλες»

με δίδαξαν φόβο Θεού, αγάπη, ήθος, δικαιοσύνη, ειλικρίνεια, τιμιότητα, ευγένεια, ευπρέπεια, σοβαρότητα, αυστηρότητα, καταλαγή, ευσπλαχνία, λεπτότητα, διακριτικότητα και σεβασμό μεταξύ των πολλών αδαμάντινων αρχών, αξιών και ιδανικών τα οποία μου εμφύσησαν και τα οποία διατηρώ ως κόρην οφθαλμού και τα μεταλαμπαδεύω στα τρία παιδιά μου,  αφετέρου, δε, γνωρίζω ότι λαλών την αλήθεια ουδέν και ουδένα ανάγκην έχω, ούτε και φοβούμαι ο,τιδήποτε το ανθρώπινο.

Άλλωστε, πιστεύω, αυτό που ο μεγάλος αρχαίος τραγικός Ευριπίδης είπε  :

«Η αλήθεια είναι απλή κι ο λόγος της ακόμα πιο απλός»

  Αλλά βλέπετε «τα καρποφόρα δέντρα πετροβολούνται», ενώ οι πέτρες επιστρέφουν στην κεφαλή του εκτοξεύσαντα. 

  Πολύ δε περισσότερο δεν φοβούμαι τις «υπόγειες», αήθεις και προσβλητικές μεθόδους, -όπως είναι και η έμμεση πλην, όμως, σαφής μομφή κατά του πανάξιου Κυρίου  Προέδρου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου,  η οκταπλή (!!!) συκοφαντική μου δυσφήμησις και η τετραπλή (!!!) συκοφαντική δυσφήμησις του εκλεκτού μάρτυρος αποδείξεως-, τις οποίες με τόση ευκολία εξηκόντισε η αντίδικός μου · μέθοδοι οι οποίες εδράζονται επί του ψεύδους, της κακοπιστίας και της κακότητός της και προδίδουν το άγχος της και την αδυναμία της να χρησιμοποιήσει έντιμα «όπλα» και να καταθέσει την μία και μοναδική αλήθεια η οποία πηγάζει από τα πραγματικά περιστατικά. 

  Αυτό που επέτυχε η αντίδικός μου είναι «να συλληφθεί επ΄ αυτοφώρω» ψευδόμενη, και να πιστοποιηθεί δια τούτου η κακοπιστία και η απάτη της. 

  Για να αντιληφθούν, όμως, όλοι, την προσωπικότητα της αντιδίκου μου (του νομίμου εκπροσώπου της εννοείται),  παραθέτω ένα ακόμη απόσπασμα από την ενώπιον του Εφετείου Α. Κρήτης, περί της υποθέσεως, έφεσή της.

«...Το εντεύθεν αβιάστως συναγόμενο συμπέρασμα είναι ότι ο ενάγων καθυστέρησε να ασκήσει την αγωγή μέχρι να αποκτήσει αυτός και προπαντός ο κρυπτόμενος εκδικητής μου πρόσβαση στο φάκελο μου που τηρείται στη Πολεοδομία...», αμέσως δε μετά παραπονείται : «...Αυτό το τεκμήριο δεν έτυχε της προσοχής του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου...» (σ.σ. !!!). (Ο τονισμός του συντάκτου).

   Περί της δήθεν «υποκλοπής» στοιχείων την οποία εμμέσως πλην όμως σαφώς υπονοεί (χωρίς να την κατονομάζει)  δεν θα προσθέσω κάτι επί των ήδη αποδειχθέντων. Δεν μπορώ, όμως, να αφήσω ασχολίαστο τα περί ... δήθεν «εκδικητού». 

  «Είμαι» δήθεν, δηλαδή, επιπλέον, και ο δήθεν… «αχυράνθρωπος» αγνώστου και μη κατονομαζομένου δήθεν «εκδικητού» ...  «Ζορρό» !!!  Τι να πει και τι να αφήσει κανείς. Προφανώς η αντίδικός μου «κρίνει εξ ιδίων» και πάλιν «τα αλλότρια», προδίδουσα με την αχαρακτήριστη και γελοία συμπεριφορά της το απαράμιλλον ... «ήθος», την εμπάθεια και την κακοπιστία της...

  Επιπλέον στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, η αντίδικός μου αναφέρει :

«…Περίμενε λοιπόν τώρα (σ.σ. εννοείται από τα συμφραζόμενα ο ενάγων) να αναλάβει τη μεγάλη δουλειά μια και τα τελευταία 5 χρόνια δεν έχει κατατεθεί στην Πολεοδομία Νομαρχίας Ηρακλείου καμία μελέτη στο όνομά του. Είχε επικοινωνία με το γραφείο του Λεβεντάκη, συνεργαζόταν συχνά είχε πρόσβαση και πληροφορίες …».

  Τι να σχολιάσει κανείς από αυτό το «περιβόλι» της γελοιότητος και της αλαζονείας της αντιδίκου μου ;  Δεν θα απαντούσα, αν δεν υπήρχε άλλη μία, επιπλέον,  εξαπάτηση του Δικαστηρίου και άλλη μία, επιπλέον,  συκοφαντική δυσφήμηση. Δεν γνώριζε η αντίδικός μου, και ούτε τη συμβούλευσε η εκλεκτή πληρεξούσια δικηγόρος της και μέλος της διοίκησής της, ότι δεν υπήρχε μία και μοναδική υπηρεσία Πολεοδομίας στο νομό Ηρακλείου ;  Μόνο από τις οικοδομικές άδειες ζει ένας μηχανικός ελεύθερος επαγγελματίας ;  Περίμενα «…5 χρόνια…» για να «φάω ψωμί» από την πάμπλουτη μεν, με υπερβολική υπεροψία, δε, αντίδικό μου ; Αλλά τότε πώς εζούσα την πενταμελή οικογένειά μου ;  Με «ληστείες» ;  αφού άλλο πόρο ζωής δεν έχω ;  Είμαι «τεμπέλης, άδουλος, άνεργος, άεργος, άχρηστος» ; ποιός τελικά με ζει αφού γονείς δεν έχω;  Τι υπονοεί, εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς η αντίδικός μου ;  Ευτυχώς η ίδια απαντά και … διαψεύδει τους λόγους της αυτοδιαψευδόμενη και αυτογελιοποιούμενη για μια ακόμη φορά : «…Είχε επικοινωνία με το γραφείο του Λεβεντάκη, συνεργαζόταν συχνά…».  (Ο τονισμός του εδώ υπογράφοντος)

   Η άμετρη και ανόητη αλαζονεία ως γνωστόν είναι ίδιον των νεόπλουτων και μέρος του  κομπασμού, της σκληρότητος και της ματαιοδοξίας των. Θεωρούν, επιπλέον, ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι κάτι «φτωχαδάκια» που περιμένουν

«...χορτασθήναι από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης του πλουσίου...»

ώστε να  ξεγελάσουν την «πείνα» τους.

  Θα συνιστούσα στην αντίδικό μου να μελετήσει δύο παραβολές από την Καινή Διαθήκη. Του άφρονος πλουσίου (Λουκ. ιβ΄ 16-21) και του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου (Λουκά ιστ'  19-31). Θα έχει να ωφεληθεί πολλά.  Εκεί θα μάθει ότι δεν πρόκειται να πάρει τίποτα από τα άφθονα πλούτη της στον άλλο κόσμο...

  “Ουδέν κακόν αμιγές καλού” έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες, και αν ένα καλό παράγει η παρούσα κρίση, είναι η αλλαγή ιδεών και συμπεριφορών όπως αυτές.

  Θα πρέπει να μάθει ακόμη η αντίδικός μου,  ότι πέρα και πάνω απ' όλα υπάρχει για τους ανθρώπους η αξιοπρέπεια, η τιμή και η υπόληψη, τα οποία με κάθε ευκαιρία και ευκολία και αυθαίρετα, απρόκλητα, ψευδέστατα, απατηλά, και αναπόδεικτα προσβάλλει.

  Ζητώ συγγνώμην, αλλά θα πρέπει να αναφερθώ αναγκαστικά στον εαυτό μου, όχι ως απάντηση, αλλά για να μην μένουν εντυπώσεις από τα φληναφήματα της αντιδίκου μου.

  Είμαι αξιοπρεπής, τίμιος, συνεπής, απολύτως εντάξει στις συναλλαγές μου, ευρύτατα και ευφήμως γνωστός, αγαπητός και ενεργός πολίτης του Ηρακλείου. Οι δημοσιεύσεις μου στον τοπικό τύπο έχουν κριθεί από πολλούς συμπολίτες μας ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες και σημαντικές. Έχω ιδιαίτερη ευαισθησία για τους θεσμούς, και είμαι εκείνος που κατέθεσα -κληθείς αρμοδίως- σε Δικαστήριό σας για την κατάληψη του Δικαστικού μεγάρου Ηρακλείου.

  Ως επιστήμονας και επαγγελματίας είμαι απολύτως επιτυχημένος. Τούτο άλλωστε το διεπίστωσε «ιδίοις όμμασιν» και η αντίδικός μου στις δύο μέχρι σήμερα συνεργασίες μας. Ήδη, δε, έλαβα προσφάτως τον πρώτο μεταπτυχιακό μου τίτλο (Master), από το (δημόσιο) Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ειδικευόμενος στην ενίσχυση και αναστύλωση μνημείων σε ηλικία που λίγοι τολμούν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές, ενώ έχουν επαγγελματικές, οικογενειακές, κοινωνικές κλπ υποχρεώσεις.  Είμαι, δε, από τους ελάχιστους ειδικούς στον συγκεκριμένο τομέα που δραστηριοποιούνται στην πόλη μας.

  Την έντιμη πενία μου ουδέποτε απέκρυψα. Είμαι, όμως, υπερήφανος για την οικογένεια την οποία δημιούργησα με την αγαπημένη μου σύζυγο και για τα τρία πολύ αξιόλογα παιδιά μας. Ο μεγάλος μας γιος απεφοίτησε από το (κρατικό) Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου μετά τετραετή κανονική φοίτηση και ήδη εργάζεται εκεί, ο δεύτερός μας γιος ευρίσκεται στο δεύτερο έτος σπουδών στην Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ενώ έχουμε και μια κόρη η οποία τελειώνει φέτος το Δημοτικό Σχολείο. 

     Συγκεντρωτικά οι  συκοφαντικές δυσφημήσεις, η επιπλέον απάτη, η ατιμία και το αίσχος   στις οποίες επεδόθη με μανία η αντίδικός μου εναντίον μου και εναντίον του μάρτυρα αποδείξεως:

1.      Τα αναπόδεικτα περί δήθεν «υποκλοπής», «από εμένα», δήθεν, των στοιχείων της  από την Πολεοδομία.

2.      Τα επίσης αναπόδεικτα περί δήθεν «κατασκευής», από «εμένα», δήθεν,  «εκ των υστέρων», δήθεν , της μελέτης μου.

3.      Οι επίσης αναπόδεικτες εναντίον μου γελοιότητες περί δήθεν «αχυρανθρώπου»,  εκδικητού …  «Ζορρό» κλπ.

4.      Η υποτιθέμενη, -επίσης αναπόδεικτη- «κατόπιν», δήθεν, όλων αυτών …. «απάτη», δήθεν, «επί δικαστηρίω», δήθεν.

5.      Η παρουσίασή μου -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- ως δήθεν «παράφρονα».

6.      Η παρουσίασή μου -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- ως δήθεν «κοινού απατεώνα».

7.      Με εμφανίζει εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς ως δήθεν «τεμπέλη», «άδουλο», «άνεργο», «άεργο», «άχρηστο» κλπ, χωρίς να προσκομίζει τις δήθεν «αποδείξεις» προς τούτο.

8.      Αποκαλεί η αντίδικός μου το μάρτυρα αποδείξεως και τον χαρακτηρίζει ως δήθεν «...ψευδομάρτυρα...» στην «ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ» της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, χωρίς να έχει ανάλογη τελεσίδικη δικαστική απόφαση, αφού, τέτοια απόφαση, δεν υφίσταται. Και πώς να υφίσταται, άλλωστε, αφού ουδέποτε όχι μόνον δεν υπήρξε κατηγορία εναντίον του, αλλ’ ούτε διενοήθη καν ο εκλεκτός μάρτυρας αυτός κάτι τέτοιο.

9.      Εμφανίζει, ψευδέστατα,  επίσης, -και εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- τον μάρτυρα αποδείξεως ως δήθεν «εμπαθή», ώστε να μη ληφθεί υπ’ όψη η μαρτυρία του, αφού «δεν τηρεί», δήθεν  τον όρκο του να καταθέσει, δηλαδή, «…χωρίς πάθος…».

10.  Παρουσιάζει, ψευδέστατα, τον μάρτυρα αποδείξεως -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- ως δήθεν «επίορκο», ώστε να μη ληφθεί υπ’ όψη η μαρτυρία του, -και γι’ αυτόν τον δήθεν «λόγο»- αφού δεν τηρεί τον όρκο του να καταθέσει, δηλαδή, «…χωρίς πάθος…».

11.  Η ψευδέστατη και συκοφαντική ρητή αναφορά της σε δήθεν «απειλή» του μάρτυρα αποδείξεως, με σκοπό να τον εκθέσει, προσπάθεια η οποία -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς- αντανακλά συκοφαντικώς (και εν γνώσει του ψεύδους) στο πρόσωπο του άξιου λειτουργού της Δικαιοσύνης και Προέδρου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και κατ’ επέκταση του ίδιου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου.  

12.  Εμμέσως, πλην, όμως σαφώς, με εμφανίζει ως δήθεν «ηθικό αυτουργό», επί δήθεν «ψευδομαρτυρίας», αφού  έψαξα, δήθεν, να βρω και να προετοιμάσω έναν δήθεν «ψευδομάρτυρα», ο οποίος ήταν μεν έτοιμος ως «διάθεσις», δήθεν (ή ενδεχομένως ως … «επάγγελμα» δήθεν) «έπρεπε», δήθεν,  όμως να τον «διδάξω», δήθεν,  τις λεπτομέρειες της υποθέσεώς μου!!!   («…είχε έτοιμο τον ψευδομάρτυρα…»)  (Βλ. και ανωτέρω σελ. )

    

  Όλα αυθαίρετα, ψευδέστατα, και αναπόδεικτα. Δεν το πρόσεξε το σεβαστόν Δικαστήριον;

  Βεβαίως δεν προχώρησα, μέχρι σήμερα, σε μηνύσεις και αγωγές ούτε εγώ, ούτε ο μάρτυράς μου, όπως θα μπορούσα (και μπορώ) και γιατί θεώρησα ότι οι ανωτέρω συκοφαντικές δυσφημήσεις, αποτελούν τίτλους τιμής αφού λέγονται από την αντίδικό μου.    Εξάλλου …

«…Μακάριοι ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. …» (Μακαρισμοί)

 Ενώ ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος έλεγε :

«…Ευτυχώς που δεν υπάρχει ανθρώπινη δικαιοσύνη, γιατί θα αδικούνταν οι πνευματικοί άνθρωποι επειδή θα έχαναν τον ουράνιο μισθό…».

  Κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανωτέρω αδιαμφισβήτητων δώδεκα(!!!) σημείων, το «σαδιστικό» ψεύδος, η μεγαλοφυής απάτη, η αναίσχυντη συκοφαντία εν γνώσει της αληθείας και η εμπαθής κακότητα, τα οποία προέρχονται από το αδικαιολόγητο, απέραντο και απύθμενο μίσος της αντιδίκου μου εναντίον μου, επειδή ζήτησα τον κόπο μου.  Με μια λέξη ο φασισμός, αφού μόνο σε μια τέτοια ιδεολογία η εργασία δεν αμείβεται.  

  Απόδειξη τούτου οι χιλιάδες των ανθρώπων που μαρτύρησαν στα καταναγκαστικά έργα και τις αγγαρείες του ναζισμού. Υπενθυμίζω ότι στην είσοδο του κολαστηρίου της αναγκαστικής εργασίας και των καταναγκαστικών έργων του Άουσβιτς υπάρχει η επιγραφή :

«Η εργασία απελευθερώνει»

   Υπάρχει όμως και Θεός, και Θεία Δίκη, -είναι σειρά μου να τους επικαλεστώ- ευλόγως και πλήρως αιτιολογημένα, και όχι απατηλά όπως έκανε η αντίδικός μου και οι παντός είδους «ακόλουθοί» της.

  Ας είναι όμως σίγουρη ότι :

«Έστιν  δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ' ορά.»

Στην πληθώρα των προφανών και οργιαστικών συκοφαντικών δυσφημήσεων (δώδεκα !!!) , οι συνήγοροί της τής συνέστησαν να προσκομίσει «αποδείξεις», ή απλώς επένδυσαν τους προφανείς ψευδείς και συκοφαντικούς ισχυρισμούς της με νομικό «ένδυμα» ;  Ώφειλαν να την συμβουλεύσουν ;  Ώφειλαν να μην προχωρήσουν στη νομική υποστήριξη εξόφθαλμα ψευδών και συκοφαντικών ισχυρισμών ;   Καθόλου ρητορικά τα ερωτήματα.

  Αυτό, το «ήθος», την «αγυρτεία», δηλαδή, «επί δικαστηρίω» «επιβράβευσε» το σεβαστόν Δικαστήριον δικαιώνοντας την αντίδικό μου, υπό την αίρεσιν, πάντοτε, της μη εξαφανίσεως της πρωτοδίκου αποφάσεως ; 

   Δεν διέγνωσε τις εξοφθάλμως παράνομες ενέργειές της (οι οποίες φανερώνουν ασφαλώς αντίστοιχες προθέσεις) «να βαδίσει επί πτωμάτων», ώστε να κερδίσει την υπόθεση;  Και εάν τα «πτώματα» -το δικό μου και του μάρτυρά μου- δεν αξιολογήθηκαν, «εκείνο» του αξιότιμου Κυρίου Προέδρου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και εκλεκτού λειτουργού της Δικαιοσύνης, γιατί αγνοήθηκε από τους συναδέλφους του κ.κ. Δικαστές του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου ; Ρητορικά τα ερωτήματα. 

    Ελπίζω, όμως, ότι οι αξιότιμοι κ.κ. Εφέτες να έχουν σχηματίσει πειστική απάντηση στην συνείδησή τους,  τουλάχιστον όσον αφορά τον καλό συνάδελφό τους, ο οποίος όχι μόνον έκρινε απολύτως ορθώς και σύμφωνα με τη συνείδησή του, τους νόμους και την άσφαλτη δικανική του πεποίθηση, αλλά δίδαξε δικαιοσύνη, και δια του υποδειγματικού τρόπου με τον οποίον διηύθυνε την ακροαματική διαδικασία, αλλά, κυρίως,  δια της αψόγου αποφάσεως την οποία εξέδωσε, (στο σημείο στο οποίο δεν εξηπατήθη), το πλήρως εμπεριστατωμένο σκεπτικό της και την αδιάσειστη αιτιολόγησή της. Είμαι βέβαιος ότι η  απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου θα καταχωριστεί στα χρονικά της Ελληνικής Δικαιοσύνης χρυσοίς γράμμασιν. 

  Ένα είναι το βέβαιον εξ όλων αυτών :

  Το ουσιαστικό «θύμα» της αντιδίκου μου, αντικειμενικά,  δεν είμαι εγώ και ο μάρτυράς μου, αλλά η Ελληνική Δικαιοσύνη.

   Είμαι, τελικώς, ικανοποιημένος προσωπικά, διότι τώρα πιστεύω ότι οι εκλεκτοί Δικαστές του Εφετείου Α. Κρήτης δεν διατηρούν καμία, πλέον, αμφιβολία επί  του άμεμπτου ήθους μου, της απολύτου ειλικρινείας μου του αυταποδείκτως καλοπίστου  των προθέσεών και των ενεργειών μου. 

  Μπορώ, λοιπόν, και εγώ να αναφωνήσω, μαζί και με τον μάρτυρά μου ως ο απόστολος των Εθνών Παύλος :

"Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα, λοιπόν, απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος ον αποδώσει μοι Κυριος εν εκείνη τη ημέρα."  (Β΄Τιμοθ. δ΄7)

  Αυτός ήταν και ο δεύτερος στόχος μου. Ο πρώτος ήταν -είναι, και θα είναι εφόσον ζω και αναπνέω- η προάσπιση του θεσμού της Δικαιοσύνης.

  Ενδεχομένως, και παρ’ ολ’ αυτά,  για την επιστολή μου αυτή να υποστώ και διώξεις. Τίποτα δεν αποκλείεται στη χώρα των θαυμάτων που ζούμε.

  Θα αποτελέσει, μια τέτοια εξέλιξη,  τιμή μου και χαρά μου, αφού θα μου δοθεί η ευκαιρία να διατρανώσω ακόμη και από του εδωλίου του κατηγορουμένου ότι :

«Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών»  (Μακαρισμοί).

  Αν, δε, καταδικαστώ σε ποινή η οποία θα με οδηγεί στη φυλακή -ακόμη και έχω τη νόμιμη διακριτική ευχέρεια να αποφύγω μία τέτοια έκβαση- δεν θα χρησιμοποιήσω το δικαίωμά μου αυτό.  Άλλωστε δεν θα είμαι ούτε ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος που θα αδικηθώ. Ο Χριστός και ο Σωκράτης είναι τα πρότυπά μου.

  Εν πάση, δε, περιπτώσει, πιστεύω ότι με όλες τις ενέργειές μου και απόλυτο σεβασμό εκδηλώνω εμπράκτως προς το θεσμό της Δικαιοσύνης και τους λειτουργούς της, και υπηρεσίες υπερασπίσεως και προασπίσεώς του θεσμώ προσφέρω.

    Παρόλ’ αυτά δεν σκοπεύω να γίνω κουραστικός επαναλαμβάνοντας άλλη μία φορά, συνοπτικώς έστω, τις αποχρώσες ενδείξεις και τις αδιαμφισβήτητες, ακαταμάχητες  και ακατάρριπτες αποδείξεις τις οποίες εξέθεσα αναλυτικότατα, εν λεπτομερεία και εν εκτάσει  ανωτέρω. Απλώς θα επισημάνω ότι χρησιμοποιώντας αποκλειστικώς και μόνον αυστηρώς λογικές μεθόδους και επί των ιδίων δεδομένων στηριζόμενος οδήγησα στο ένα, μόνο, και μοναδικό ασφαλές και βέβαιον συμπέρασμα περί του  απολύτου δικαίου μου.

  Η χρησιμοποιηθείσα «Σωκρατική» διαλεκτική «μαιευτική» μέθοδος, είναι, πιστεύω, η «βασίλισσα» των λογικών μεθόδων, αφού εφαρμόζει διαφανείς λογικές επαγωγές, άτεγκτες συνεκτιμήσεις  και αυστηρές διασταυρώσεις, και, βεβαίως,  τη γλώσσα της απολύτου αληθείας και της αλανθάστου ειλικρινείας.

  Απέδειξα, νομίζω, επίσης, ότι η αντίδικός μου μέσω μηχανορραφιών και βυσσοδομώντας, διεξήλθε άνομα, ανέντιμα και παράνομα μέσα, τρόπους και συμπεριφορές, για να εξαπατήσει το Δικαστήριον, πράγμα το οποίο τελικώς επέτυχε. Η αποκάλυψη όλων αυτών απαίτησε χρόνο και κόπο, αφού το ψεύδος είναι σύνθετο και περίπλοκο, ενώ «η» απλή και άδολη «αλήθεια, επιπλέει»,  τελικώς, «όπως  το λάδι στο νερό»,  και κατά τον Σοπενχάουερ…

  

«Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια.

Πρώτα γελοιοποιείται.

Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση.

Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη».

Πάντως αισθάνομαι την ανάγκη να «απολογηθώ» -αν και γνωρίζω, ότι, ως νομικοί, διαβάζετε με ταχύτητα, προσοχή και έως ρανίδος χιλιάδες σελίδων- για την αναγκαστική έκταση της παρούσης.

     Την οριστική και αμετάκλητη απάντηση εφ’ όλων αυτών θα δώσει η Ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία προσφεύγω με εμπιστοσύνη, παρ’ όλη την πικρία και τα απολύτως δικαιολογημένα παράπονά μου, ζητώντας την εξιχνίαση της παρούσης όζουσας υποθέσεως, και τον καταλογισμό των σχετικών ευθυνών.

  Το όλον θέμα έχει ξεφύγει από τα στενά όρια μιας υποθέσεως. Είναι, πλέον, ζήτημα γενικότερο, αποκαταστάσεως του διασυρθέντος κύρους της Ελληνικής Δικαιοσύνης και της προσβληθείσης τιμής της.  Επιτέλους θα αποδειχθεί ότι ακόμη και εάν «οι φύλακες» εξηπατήθηκαν, «έχουν», τελικώς,  «γνώσιν».

Σ. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΣ

Επιγραμματικώς, και υπό μορφή ρητορικών ερωτημάτων, το όλον ζήτημα  μπορεί αν συνοψιστεί στα εξής:

1.    Πώς και γιατί το αποφασίσαν σεβαστόν  Δικαστήριον ουδόλως εξετίμησε τις δέκα συνομολογίες της αντιδίκου μου;

2.    Η εν λόγω Εφετειακή απόφασις (ως νομολογία) αντιτίθεται στον ισχύοντα νόμο περί δικαιωμάτων υπογραφής μηχανικών. Διατί; 

3.    Πώς και γιατί η εν λόγω Εφετειακή απόφασις καταργεί το «φάσκειν-αντιφάσκειν» επ’ ακροατηρίω ενόρκου μάρτυρος και καθιερώνει, -αντ’ αυτής- την “εκ παραδρομής” κατάθεση ;  Υπάρχει τέτοιος επιστημονικός-νομικός όρος;

4.    Πώς, αν και στην εν λόγω Εφετειακή απόφαση η αντίδικός μου «συλλαμβάνεται» «επ’ αυτοφόρω» σε κρισιμότατο ζήτημα να ψεύδεται ασυστόλως, (με τα γελοία φληναφήματα της περί ... κοπυράιτ), ενώ εγώ ουδέποτε, (αφού καταθέτω την αλήθεια των πραγμάτων παντού και πάντοτε), εν τέλει δικαιώνεται εκείνη και όχι εγώ;

5.    Δεν υποπτευθήκαν  κατόπιν τούτου, οι έμπειροι κ.κ. Δικαστές ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους ισχυρισμούς της αντιδίκου μου;  Δεν αντελήφθησαν το όργιο ψευδομαρτυριών και το ρεσιτάλ της επί δικαστηρίω απάτης στο οποίο επεδόθη η ίδια,  οι μάρτυρές της και ο συντάκτης της τεχνικής εκθέσεως;  Η υπόθεση αυτή θα πρέπει να διδάσκεται στις νομικές σχολές των πανεπιστημίων όλου του κόσμου ως υπόδειγμα επί δικαστηρίω απάτης, προσβολής δικαστηρίου και απόπειρας σπίλωσης, διασυρμού και εξευτελισμού θεσμού, δικαστικού λειτουργού, διαδίκων, μαρτύρων κλπ.

6.    Πώς και γιατί ελήφθησαν -εν εκτάσει, μάλιστα-  στην εν λόγω Εφετειακή απόφαση μη επίδικα ζητήματα (αρχαιολογίας, θέματα αρχιτέκτονος κλπ) τόσο σοβαρά υπ’ όψιν, ώστε να βαρύνουν τόσο πολύ στη δικανική κρίση;

7.    Μπορεί να μην ήταν υποχρεωτικό να ληφθεί υπ’ όψιν το ήθος ενός εκάστου των διαδίκων, όμως είναι βέβαιον ότι επηρεάζει το δικαστή.  Ποιό, όμως, ήθος επέδειξε η αντίδικός μου; μήπως προσέβαλε, εξαπάτησε κλπ ; μήπως κατεσυκοφάντησε ; ποιο ήθος επέδειξα εγώ και ο μάρτυράς μου ;  μήπως το άριστο των αρίστων ;

8.     Πώς ελήφθησαν υπ' όψιν -αν ελήφθησαν- στην ίδια απόφαση τα υποχρεωτικώς προβλεπόμενα να ληφθούν;

Τ.   ΤΟ  ΤΕΛΙΚΩΣ  ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ

 Τελικώς το αποφασίσαν σεβαστόν Δικαστήριον, ενετόπισε την αλήθεια, αποδώσαν δικαιοσύνη ;  Ιδού το κεφαλαιώδες και καταληκτήριον ερώτημα και το τελικώς ζητούμενον στο οποίο περιέχονται τα πάντα.

Οι κ.κ.Δικαστές εξεδίκασαν με βάση το νόμο ;

“Οι δικαστές πρέπει να έχουν σαν οδηγό τα έθιμα, τα κείμενα και προ παντός τον ορθό λόγο.”

διδάσκει ο Αδαμάντιος Κοραής. Επιβεβαιώθηκε η σπουδαία αυτή ρήση ενός μεγάλου Έλληνα;

Υ.  ΕΚΦΡΑΣΙΣ   ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΩΝ   ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ, 

      ΜΕΓΙΣΤΗΣ  ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΩΣ,  ΑΠΟΓΝΩΣΕΩΣ   &  ΛΥΠΗΣ

Κατόπιν των ανωτέρω και θεωρών βασίμως ότι έχω αδικηθεί βαρύτατα, εκφράζω τα απολύτως αιτιολογημένα και εντονότατα παράπονά μου προς Υμάς, καθώς και τη μέγιστη απογοήτευση και απόγνωσή μου. Είμαι, δε, περίλυπος έως θανάτου.   

Φ. Η   ΜΗ  ΕΞΑΦΑΝΙΣΙΣ  ΤΗΣ  ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ  ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ.

      ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ   ΕΥΘΥΝΕΣ   ΤΩΝ   κ.κ.  ΔΙΚΑΣΤΩΝ ;

      ΑΝ  ΝΑΙ,  ΤΟΤΕ  ΠΟΙΕΣ ; 

  Αναφέρθηκα, ήδη, συντόμως, στην αρχή της παρούσης στα περί της μη εξαφανίσεως της πρωτοδίκου  αποφάσεως. 

  Η ανωτέρω Εφετειακή απόφασις δεν εξαφανίζει την πρωτόδικο απόφαση, ούτε κατά την ουσίαν, αφού δεν αναφέρονται σ' αυτήν σαφώς, ρητώς, κατηγορηματικώς, αναλυτικώς και συγκεκριμένως (όπως νόμος επιβάλλει και ορίζει) οι λόγοι της υποτιθέμενης «εξαφανίσώς» της, αλλ’ ούτε και κατά τον τύπον, αφού ο αριθμός της αποφάσεως την οποία υποτίθεται ότι «εξαφανίζει» δεν συμπίπτει με τον αριθμό της πρωτοδίκου αποφάσεως.

  Και δεν είναι βέβαια λογικός ενδεχόμενος ισχυρισμός περί του αντιθέτου (για το επί  της ουσίας ζήτημα), την απόρριψη, δηλαδή, της 1ης συνομολογίας με το περίφημο «…εκ παραδρομής…», στο οποίο αναλυτικώς και εξαντλητικώς αναφέρθηκα ήδη.

  Πεισθείς επί των ανωτέρω από την ανάγνωση της ανωτέρω Εφετειακής αποφάσεως, δεν ζήτησα την αναίρεσή της στον Άρειο Πάγο, με αποτέλεσμα την εκπνοή (;) της νόμιμης σχετικής προθεσμίας, και βεβαίως της βέβαιης νίκης μου στον τρίτο βαθμό της Δικαιοσύνης με ότι αυτό συνεπάγεται, όπως  π.χ. οικονομική απώλεια άνω των 30.000 €.

  Θεώρησα, δηλαδή, ευλόγως, -και αφού δεν εξαφανίζεται η πρωτόδικος απόφασις, ούτε κατά την ουσίαν, ούτε κατά τον τύπον- ότι αυτή εξακολουθεί ισχύουσα, και επομένως έχει τελεσιδικήσει υπέρ μου φυσικά. Άρα δεν απαιτείτο η αναίρεσις στον Άρειο Πάγο.

   Είναι ενδεχόμενο να παρατηρηθεί ότι πρόκειται περί λάθους. Τούτο όμως δεν είναι λογικώς δεκτόν, επειδή :

1. Παρατηρείται ότι υπάρχουν επικυρωμένες διορθώσεις μετά την καθαρογραφή της εν λόγω Εφετειακής αποφάσεως ακόμη και για ορθογραφικά λάθη (κάποια από τα οποία, μάλιστα,  διορθώνονται ... λανθασμένα).
2. Άρα έγινε εξονυχιστικός έλεγχος της εν λόγω αποφάσεως, μη επιτρέπων υποθέσεις περί οποιουδήποτε λάθους.
3. Δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτός ενδεχόμενος ισχυρισμός ότι ενώ διορθώθηκαν ακόμη και ορθογραφικά λάθη, εντούτοις το σπουδαιότερο και αυτό που πρώτο θα έπρεπε να ελεγχθεί ... διέφυγε.

Εν πάσει δε περιπτώσει, -και εάν ως υπόθεσιν εργασίας δεχθούμε ότι έγινε ένα ανθρώπινο λάθος επί του τυπικού μέρους- δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι λησμονήθηκε και η υποχρεωτική αιτιολόγηση της εξαφανίσεως της πρωτοδίκου αποφάσεως, γιατί αυτό δεν είναι ούτε κάτι το επουσιώδες και δευτερεύον, ούτε … ορθογραφικό λάθος, αλλά το βασικότερο σημείο (η αιτιολόγησις) στο οποίο κάθε  Εφετειακή απόφασις οφείλει να συμμορφούται και υποχρεωτικώς να απαντά.

  Επίσης, σε πολλά σημεία της ανωτέρω Εφετειακής αποφάσεως διατυπώνονται ερωτήσεις και απορίες, στις οποίες προστίθενται και οι όχι ολίγες ρητορικές ερωτήσεις της παρούσης.

  Άρα το σεβαστόν Δικαστήριον δεν μπόρεσε να σχηματίσει πλήρη και ασφαλή δικανική πεποίθηση.  Ώφειλε, λοιπόν, να επαναλάβει τη δίκη με επ’ ακροατηρίω  διαδικασία ως άλλωστε είχε και το δικαίωμα.

  Επιπλέον η όλη δομή της ανωτέρω Εφετειακής αποφάσεως είναι δομή πρωτοδίκου αποφάσεως. Πουθενά σε όλη την έκτασή της –πλην των τυπικών- γίνεται αντιληπτό ότι είναι απόφαση δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου.

  Αλλά τότε πώς απεφάσισε το σεβαστόν Δικαστήριον ;  Είναι προφανής και αυταπόδεικτη η κολοσσιαία ευθύνη των κ.κ. Δικαστών πέραν της εξαπατήσεώς των.  Και είναι απροσμέτρητον το μέγεθος της αδικίας η οποία επηνέχθη σε εμένα, ο «σφαγιασμός» και η «κατακρεούργησίς» μου.

  Όλα τούτα δεν αποτελούν, σε καμία περίπτωση, σχολιασμό της ανωτέρω Εφετειακής αποφάσεως, αλλά λογικές σκέψεις και συλλογισμούς οι οποίοι προκύπτουν αναγκαστικώς από  αυτή τούτη την εν λόγω απόφαση και το σκεπτικό της ˙  τίποτε περισσότερο ή λιγότερο. 

  Αλλά ακόμη και αν αναγνωρισθεί ή προβληθεί λάθος, τούτο σημαίνει -κατά πάγιους και στοιχειώδεις κανόνες δικαιοσύνης- ότι από ένα λάθος κάποιος κερδίζει, κάποιος έχει απώλειες και, βεβαίως, τα λάθη βαρύνουν και πληρώνονται από εκείνους οι οποίοι τα διαπράττουν.  

   Δωρεάν ουδείς δικαιούται να σφάλλει και μάλιστα να διαπράττει λάθη τα οποία έχουν σοβαρότατες συνέπειες και είναι μη αναστρέψιμα. Και είναι μη αναστρέψιμο το γεγονός ότι εγώ έχω απωλέσει, πιθανότατα, οριστικώς και αμετακλήτως, το δικαίωμα αναιρέσεως στον Άρειο Πάγο. 

  Εάν επιμείνουν οι κ.κ. Εφέτες ότι πρόκειται περί  λαθών των, τότε μήπως τίθεται ζήτημα βαρείας περί την Υπηρεσία αμέλειας, παραλείψεως καθήκοντος, παραβάσεως καθήκοντος κλπ με ότι αυτά επισύρουν ;  Μήπως θα πρέπει να με αποζημιώσουν ;

  Είναι γνωστόν ότι όταν ο οποιοσδήποτε πολίτης σφάλλει ή αμελεί το καθήκον του, είτε κατά την εξάσκηση του επαγγέλματός του, είτε στην Υπηρεσία του, είτε είναι υπάλληλος δημόσιος ή ιδιωτικός, είτε ελεύθερος επαγγελματίας,  ή και ανεπάγγελτος ακόμη, τότε φέρει πλήρη και ακεραία την ευθύνη για τις πράξεις ή/ και τις παραλείψεις του, είτε αυτές γίνονται κατόπιν προμελέτης, είτε εξ αμελείας, είτε γιατί δεν επέδειξε τη δέουσα προσοχή κλπ · σε κάθε περίπτωση δηλαδή.  Της αρχής της  δικαιοσύνης αυτής ουδείς εξαιρείται, ούτε, φυσικά, οι κ.κ. Δικαστές. Προανέφερα, δε, ότι, ήδη, δικαστικοί λειτουργοί κατηγορήθηκαν, δικάστηκαν, κατεδικάσθησαν και φυλακίστηκαν εξ αιτίας παρομοίων λόγων.

  Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι για τον κλάδο μου έχει νομοθετηθεί αστική και ποινική ευθύνη, και εφόσον ο μηχανικός έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια, τα παιδιά του εξακολουθούν να φέρουν -εάν είναι δυνατόν- αστική ευθύνη !!!  Κατά ποίαν λογικήν οι υπογράφοντες (σε κάθε σελίδα, μάλιστα, της Εφετειακής αποφάσεως) κ.κ. Δικαστές θα πρέπει να απαλλάσσονται πάσης ευθύνης ;  προς τι τότε το πλήθος των υπογραφών;

    Τρέμω στην ιδέα ότι σε περίπτωση ποινικής δίκης θα μπορούσε  απόφασις όπως αυτή να με έστελνε στη φυλακή, και το λάθος να αναγνωριζόταν μετά από χρόνια αγώνων μου, και αφού θα είχα αποδείξει ότι δεν είμαι … ελέφαντας. Τότε ποιός (και πώς) θα αποκαθιστούσε τις ανεπανόρθωτες βλάβες τις οποίες θα είχα υποστεί;  Κανείς !  Αυτός είναι ο περίφημος νομικός μας πολιτισμός ; 

  Προς τούτο προβλέπεται και ο ανάλογος αριθμός δικαστών, ανλόγως και του βαθμού της δικαιοσύνης, της βαρύτητος της υποθέσεως κλπ.  Αλλά, πώς σφάλλουν τρεις Εφέτες ;

  Επομένως υφίστανται από σοβαρές και απόχρώσες ενδείξεις έως και βαρύτατες αποδείξεις περί της τεράστιας ευθύνης των αποφασισάντων κ.κ. Δικαστών.

  Επιπλέον, για το γεγονός τούτο, της μη, δηλαδή, εξαφανίσεως, της πρωτοδίκου αποφάσεως ούτε κατά την ουσίαν ούτε κατά τον τύπον,  δεν διεφώνησε ούτε αυτή τούτη η αντίδικός μου, η οποία προφανώς το πρώτο το οποίο θα εξέτασε διαβάζοντας την ανωτέρω Εφετειακή απόφαση, -αφού αυτή προσδοκά να “γλυτώσει”  την καταβολή της αμοιβής μου και τους διατρέξαντες εν τω μεταξύ τόκους, άρα θα υπεβάλλετο σε μια μεγάλη δαπάνη, την οποία προσεπάθησε να αποφύγει και δια της εξαπατήσεως του Δικαστηρίου.  Σε κάθε, δε, περίπτωση εγώ ουδεμία ευθύνη φέρω, ούτε και είχα καμία υποχρέωση να ερευνώ το ο,τιδήποτε σχετικό.

  Άρα και η μη αντίδραση ή διαφωνία της αντιδίκου μου, αίτηση διορθώσεως κλπ της ανωτέρω Εφετειακής αποφάσεως σημαίνει σιωπηρή συμφωνία της περί της μη εξαφανίσεως της πρωτοδίκου αποφάσεως και κατά την ουσίαν και κατά τον τύπον, και άρα της ισχύος της (της πρωτοδίκου αποφάσεως) ως τελεσίδικης πλέον. 

   Αυτή είναι μία, επιπλέον, (η μεγαλύτερη ίσως) και σπουδαιότερη, έμμεση, μεν, πλήν, όμως, σαφής,  ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ της αντιδίκου μου, η υπ’ αριθμόν  11 !!!  Η αντίδικός μου, όχι μόνον κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά και κατόπιν ταύτης, συνομολογεί  δια της σιωπής της αυτή τη φορά !!!  Μάλλον υπολογίζει ότι όλα τούτα θα περνούσαν απαρατήρητα.

  Εάν δε κάποιος αντιτείνει ότι δεν προεβλήθησαν εκ μέρους μου όλα τούτα όπως έπρεπε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, απαντώ ότι σε μια υπόθεση, “φως-φανάρι” κατά τη λαϊκή έκφραση , δεν ήταν ανάγκη να κουράζω τους κ.κ. Δικαστές, πιστεύοντας ότι θα διαπιστώσουν οι ίδιοι με μια απλή ανάγνωση όλα τούτα τα εξόφθαλμα.

  Ήδη ο πρωτόδικος κ. Δικαστής είχε εντοπίσει μία από τις συνομολογίες, και μάλλον σκέφθηκε ότι δεν χρειάζεται να ερευνά περαιτέρω. Αυτή, όμως η τακτική μου όπως εκ των υστέρων φαίνεται, ήταν και το τακτικό λάθος μου.

Χ. ΔΥΣΜΕΝΗΣ,  ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ  & ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΙΣ  ΜΟΥ

Είναι φανερόν, πλέον, κατόπιν όλων τούτων ότι η όλη μεταχείρισή μου από τους αποφασίσαντες κ.κ. Δικαστάς ήταν δυσμενής, επιλεκτική και εξ αντικειμένου μεροληπτική. Πέραν των αναφερθέντων, προσθέτω και το γεγονός ότι ενώ οι κ.κ. Δικαστές διερωτώνται πολλές φορές για την ειλικρινή και άψογη συμπεριφορά μου, εντούτοις σε κανένα της αποφάσεώς των δεν πράττουν το ανάλογον και για την αντίδικό μου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα “χιλιάδες” :  Ενώ, οι ίδιοι απορρίπτουν, ορθότατα,  τα απατηλά φληναφήματα της αντιδίκου μου περί κοπυράιτ, εντούτοις ούτε καν διερωτώνται, ως ώφειλαν, τουλάχιστον, προς τι –η διαπιστωμένη από τους ίδιους- η προσπάθεια εξαπατήσεώς των !!! 

Ψ. ΜΑΡΤΥΡΕΣ

  Προς πιστοποίησιν των ανωτέρω προτείνω ως ουσιώδεις μάρτυρες, τους εξής γνωστούς, διακεκριμένους και εκλεκτούς πολίτες της κοινωνίας του Ηρακλείου, οι οποίοι είναι άριστοι γνώστες της εν λόγω υποθέσεως. (Η σειρά κατά την οποία αναφέρονται είναι τυχαία).

    

  Αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες :

            1. Λεβεντάκης  Νίκος,       Αρχιτέκτονας, τέως πρόεδρος  ΤΕΕ/ΤΑΚ.

            2. Μπαντουβέρη Άσπα,     υπάλληλος του ανωτέρω.

            3. Μηναδάκη  Κατερίνα,   αυτόπτης μάρτυρας της κοπιώδους εργασίας την 

                                                       οποία κατέβαλα ώστε να εκπονήσω την ανατεθείσα

                                                       ως άνω μελέτη εγκαίρως, και αυτήκοος μάρτυρας 

                                                       συνεννοήσεων με την αντίδικό μου.                                                 

Επίσης σημαντικότατοι  μάρτυρες :

            4. Βασιλειάδης  Γιώργος,   Αρχιτέκτονας, πρώην Αντιδήμαρχος Ηρακλείου 

                                                       και επί σειράν ετών δημοτικός σύμβουλος.

            5. Κατσιδονιώτης  Εμμ.,    οικονομολόγος, τέως διευθυντής του ΤΕΕ/ΤΑΚ, 

                                                       στον οποίο  προσεκόμισα την ως άνω  μελέτη μου 

                                                       και ζήτησα νομική προστασία,  και ο οποίος έθεσε

                                                       τις  σφραγίδες του  ΤΕΕ/ΤΑΚ και  υπέγραψε επί 

                                                       των σχετικών εγγράφων, ως εντεταλμένος.  

            6. Μαράκης  Μιχαήλ         εργολάβος οικοδομών, ο οποίος μου εζήτησε

                                                       αντίτυπα σχεδίων  ξυλοτύπων  της εν λόγω μελέτης

                                                       σταλμένος από την αντίδικό μου, με σκοπό να 

                                                       καταθέσει προσφορά για τα έργα Πολιτικού

                                                       Μηχανικού.

            7. Ινιωτάκης  Πέτρος        Μηχανικός παραγωγής & διοίκησης,

                                                       Πρόεδρος  ΤΕΕ/ΤΑΚ.                                                   

8. Μαλλιαράκης  Δημ.       Δικηγόρος Ηρακλείου.                                                        

9. Βουρλιωτάκη  Μαρία    Δικηγόρος Ηρακλείου.

Ω.  ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ - ΔΗΛΩΣΕΙΣ

  Ο συντάκτης της παρούσης διευκρινίζει ότι αποδέχεται την ευθύνη όλων όσων γράφει και σε όσα ρητώς αναφέρεται. Ουδέν υπαινίσσεται, υπονοεί, αποκρύπτει, υποκρύπτει, ούτε ομιλεί δια παραβολών, πλαγίου λόγου  κλπ. Πάσα άλλη ερμηνεία, σκέψις, υπόθεσις, συμπέρασμα, εκδοχή, συλλογισμός, εξήγησις, παρεξήγησις, άποψις, συνειρμός, χαρακτηρισμός, γνώμη, γνωμάτευσις, θεωρία, συνέπεια, λογικό ή μη κατασκεύασμα κλπ τα οποία θα προσπαθήσει να στηρίξει ο οιοσδήποτε επ’ αυτής, απαγορεύεται ως διαστρέβλωσις των ιδεών του συντάκτου ο οποίος έχει και την πνευματική ιδιοκτησία του παρόντος κειμένου.

  Ο,τιδήποτε διανοηθεί ο οιοσδήποτε αναγνώστης του παρόντος, αφορά αποκλειστικά και μόνον αυτόν τον ίδιον και σε καμία περίπτωση τον συντάκτη του, ο οποίος δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνεί, κατ’ ανάγκην, με έκαστον αναγνώστη, τις ιδέες του, τις σκέψεις τους, τα -ενδεχομένως- ιδεολογήματα, νοητικά κατασκευάσματα και    διανοήματά του.

  Δηλώνω, επίσης, ότι είμαι έτοιμος να συγχωρήσω, παρόλ’ αυτά,  όσους με έβλαψαν, εφόσον αποδεχθούν τα λάθος τους δημοσίως, μεταμεληθούν εμπράκτως & ειλικρινώς, αποκαθιστώντας όλες, ανεξαιρέτως, τις θετικές και αποθετικές ζημίες τις οποίες υπέστην εξ αιτίας τους, και δηλώσουν γραπτώς -δημοσίως επίσης- ότι δεν θα το επαναλάβουν ποτέ.

   Χαρακτηρίζω ορισμένες ερωτήσεις ως ρητορικές  γιατί δεν είμαι ο αρμόδιος να τις απαντήσω, και γι' αυτό δεν τις απαντώ, αν και κατέχω τις πιθανές και προφανείς απαντήσεις, τις οποίες ο καθένας μπορεί να σκεφτεί. Τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνουν αναπάντητες. Υπάρχουν οι κατά νόμον αρμόδιοι οι οποίοι εκ του νόμου οφείλουν να απαντήσουν. Και μπορεί, μεν, νόμος γραπτός να μην το επιβάλλει, όμως ο άγραφος ηθικός νόμος “υποχρεώνει” προς τούτο, όπως θεώρησα και εγώ ηθική υποχρέωσή μου προς Υμάς να δώσω τις απαραίτητες και ζητηθείσες, άλλωστε, από Εσάς (εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς) εξηγήσεις.

  Κατόπιν τούτου αναμένω την επί της ουσίας της παρούσης επιστολής μου απάντησή Σας · το επιβάλλει, άλλωστε, ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, και μάλιστα εντός εικοσαημέρου από της πρωτοκολλήσεώς της στην Υπηρεσία σας.

  Ορκίζομαι, δε,  να εξαντλήσω και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου για την προάσπιση της Δικαιοσύνης, για την επικράτηση του δικαίου και της αλήθειας, την παραπομπή των υπευθύνων στο φυσικό τους δικαστή και  την καταδίκη τους. Εάν και εφόσον το επιτύχω, -και είμαι βέβαιος ότι θα το επιτύχω- η ανωτέρω Εφετειακή απόφασις, ως άριστα γνωρίζετε, θα εξαφανιστεί  ως πεπλανημένη και θα επανεκδικαστεί η εν λόγω υπόθεσις από το ίδιο Δικαστήριον, αλλά με άλλη, διαφορετική,  σύνθεση, από το ήδη αποφασίσαν.

 Θα προσπαθήσω, -με τρόπο που μου παρέχει το όλον νομοθετικό πλαίσιο-  να επιτύχω την επικράτηση της δικαιοσύνης και της λογικής. Και είμαι σίγουρος ότι η αλήθεια στο τέλος θα λάμψει μαζί με τα απαράγραπτο δίκιο μου, το οποίο με «πνίγει». Τα επιχειρήματά μου είναι συντριπτικά και αδιάσειστα. Θέτω, δε,  ως στόχο της ζωής μου, από εδώ και πέρα, την προάσπιση του θεσμού της Δικαιοσύνης και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και  την επικράτηση του δικαίου.  Το ψεύδος, η παραπλάνηση και η εξαπάτηση θα ηττηθούν κατά κράτος, ώστε

«… οι Μήδοι επιτέλους…»  ΝΑ ΜΗΝ  «…διαβούνε…»

  Θα επιδιώξω, επίσης,  ευρυτάτη δημοσιότητα της εν λόγω υποθέσεως.

  Τέλος δηλώνω ότι επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματος μου κατά παντός προσώπου αναφερομένου ή έχοντα οιανδήποτε σχέση με όλα τα ανωτέρω.

  Με τον προσήκοντα σεβασμό

         

          

   Κων/νος Γ. Καζανάκης                                                 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Α.      ΣΚΟΠΟΣ  ΤΗΣ  ΠΑΡΟΥΣΗΣ      ……………………………………….       2

Β.      ΙΣΤΟΡΙΚΟ    ………………………………………………………...….…     2

Γ.      Η  ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ  ΤΟΥ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ   …………………………...          4

Δ.      Η  ΜΗ  ΤΕΛΕΣΦΟΡΗΣΑΣΑ  (ΤΕΛΙΚΩΣ) ΑΠΟΠΕΙΡΑ 

              ΑΠΑΤΗΣ  ΕΠΙ   ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩ      …………………………………          6                               Ε.      ΠΡΟΣΒΟΛΗ  ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ  ………..…………….            7                                       ΣΤ.       ΕΚΦΡΑΣΙΣ  ΕΝΤΟΝΩΝ  ΑΠΟΡΙΩΝ 

              &  ΡΗΤΟΡΙΚΩΝ  ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ  ……………………………….          8                                                        Ζ.       ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΕΣ    ……………………………………………..…..…       8                                                                                  Ζ 1.    ΠΡΩΤΗ  ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ   …………………………………………...….       8                                                                           Ζ 2.    ΔΕΥΤΕΡΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ    ……………………………………….….      10                                                                             Ζ 3.    ΤΡΙΤΗ    ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ   ……………………………………..………..      10                                                                                   Ζ 4.    ΤΕΤΑΡΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ    ………………………………………….       10                                                                           Ζ 5.    ΠΕΜΠΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ    …………………………….…………….       10                                                                            Ζ 6.    ΕΚΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ    ……………………………………………….      11                                                                                     Ζ 7.    ΕΒΔΟΜΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ   …………………………………………….     11                                                                              Ζ 8.    ΟΓΔΟΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ     ……………….…………………………….     12                                                                               

Ζ 9.    ΕΝΑΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ     ……………….…………………………….     13                                                                                

Ζ10.   ΔΕΚΑΤΗ   ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΙΑ           ………….…………….……………….    13                                                                               

Η.     ΑΛΛΑ  ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ   ΣΗΜΕΙΑ  ΤΗΣ  ΥΠΟΘΕΣΕΩΣ …..………….        14

Θ.     ΑΠΟ  ΚΟΙΝΟΥ   ……………………………………………..……..…….     26                                                                                         

Ι.       ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ  ΕΞΟΔΑ    ………………….…………………………….        29                                                                             

Κ.      ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ     …………………………………………….….……….      30                                                                                        

Λ.      ΠΟΙΝΙΚΑ  ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ  …………………………………….…. ……      38

Μ.     ΗΘΙΚΗ   ΒΛΑΒΗ   &   ΥΛΙΚΗ   ΖΗΜΙΑ …………………….……….        38

Ν.      Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ  &  Ο  ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ  ΤΩΝ  ΘΕΙΩΝ 

             &  ΙΕΡΩΝ  ΣΥΜΒΟΛΩΝ    ……………………………………………     39                                                              

Ξ.      ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ  ΤΩΝ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΩΝ  ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ;

             ΑΝ  ΝΑΙ  ΤΟΤΕ  ΠΟΙΕΣ ;  …………………………………….…….…     40

0.       ΠΡΟΣΒΟΛΗ  ΚΑΙ  ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ

                  ΤΟΥ  ΜΑΡΤΥΡΟΣ  ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ  ……………………………..        41

Π.      ΑΠΕΙΘΕΙΑ  ΣΕ  ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ  ΑΠΟΦΑΣΗ ………………………….          44

Ρ.       ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ  …………………………………………………….       44

Σ.       ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΣ …………………………………………………..        51

Τ.       ΤΟ  ΤΕΛΙΚΩΣ  ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ  …………………………………….         52

Υ.       ΕΚΦΡΑΣΙΣ   ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΩΝ   ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ, 

               ΜΕΓΙΣΤΗΣ  ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΩΣ,  ΑΠΟΓΝΩΣΕΩΣ  

                &  ΛΥΠΗΣ     ………………………………………………………….     52                                                                                         

Φ.       Η ΜΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ

                ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ  ΕΥΘΥΝΕΣ  ΤΩΝ  κ.κ.  ΔΙΚΑΣΤΩΝ ;

                ΑΝ  ΝΑΙ  ΤΟΤΕ  ΠΟΙΕΣ ;  .....................................................................    52

Χ.      ΔΥΣΜΕΝΗΣ,  ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ 

                & ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΙΣ  ΜΟΥ

Ψ.      ΜΑΡΤΥΡΕΣ ……………………………………………………………….     54

Ω.      ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ – ΔΗΛΩΣΕΙΣ …………………………………………       55