Ο Παπαδιαμάντης για το χρέος

[…] Και είς περίεργος άνθρωπος με χονδρόν άσχημον πρόσωπον, με παχύτατον μύστακα επικαθήμενον ως στοιβιά επί των μήλων των παρειών του, έως τους οφθαλμούς, ημιναύτης και ημιεργάτης και ημιεκφορτωτής (ούτος ήτο ο Αλέξανδρος Χάραυλος, ο ίδιος όστις πηδαλιουχών ποτέ εν μακρώ ταξιδίω, κατά την Μαύρην Θάλασσαν, επί μεγάλου πλοίου, την νύκτα, ηρωτήθη υπό του πλοιάρχου, περιπατούντος κατά μήκος του καταστρώματος από την πρύμνην έως την πρώραν: «Τι έχεις, βρε Αλέξανδρε, κι αναστενάζεις;» κι εκείνος απήντησε:

«Συλλογίζομαι, καπετάνιε, πώς θα τα πληρώσουμε, τόσα εκατομμύρια που χρωστάει το Έθνος!»· […]

  Από το διήγημα   υπό τον τίτλο Ολόγυρα  στη  λίμνη και τον υπότιτλο Αναμνήσεις προς φίλον (1892) του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

(Ο τονισμός του Κ. Γ. Καζανάκη).