Στις 4 Δεκέμβρη του 1947, η Μαρία Λιουδάκη από τη Λατσίδα Λασιθιου, θανατώθηκε έπειτα απο φρικτά βασανιστήρια .
Η Μαρία Λιουδάκη ήταν αδελφή της Χαρας, της αραβωνιαστικιάς του Ναπολέοντα Σουκαζίδη
Κατά την περίοδο της Κατοχής, ανέπτυξε σπουδαία αντιστασιακή δράση ως μέλος του ΕΑΜ. Το Μάιο του 1947, η Λιουδάκη συνελήφθη στην Ιεράπετρα από τη συμμορία του Μπαντουβά και αργότερα και η φίλη της Μαρία Δρανδάκη (μοδίστρα στο επάγγελμα που διέμενε στη συνοικία Κάτω Μερά της Ιεράπετρας),
Η Μαρία Λιουδάκη ήταν αδελφή της Χαρας, της αραβωνιαστικιάς του Ναπολέοντα Σουκαζίδη
Κατά την περίοδο της Κατοχής, ανέπτυξε σπουδαία αντιστασιακή δράση ως μέλος του ΕΑΜ. Το Μάιο του 1947, η Λιουδάκη συνελήφθη στην Ιεράπετρα από τη συμμορία του Μπαντουβά και αργότερα και η φίλη της Μαρία Δρανδάκη (μοδίστρα στο επάγγελμα που διέμενε στη συνοικία Κάτω Μερά της Ιεράπετρας),
.Οι δύο γυναίκες μεταφέρθηκαν αρχικά στους στάβλους του Μπαντουβά (η
Μακρόνσος της Κρήτης) και έπειτα στη χωροφυλακή στο Ηράκλειο, όπου
υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια και κατακρεουργήθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου
εκείνης της χρονιάς. Η Δρανδάκη και η Λιουδάκη αποκεφαλίστηκαν και τα
σώματά τους ρίχτηκαν σε χαράδρα. Έπειτα από 6 μήνες, τα πτώματα των δύο
γυναικών αναγνωρίστηκαν στην ταράτσα της Νομαρχίας Ηρακλείου. Είχαν
βρεθεί από έναν αγρότη, κοντά στους στάβλους του Μπαντουβά.
Ένα από τα γράμματα που είχε αφήσει ο Σουκατζίδης πριν από την εκτέλεση ήταν για τη Μαρία:
“Δίδα Μαρία Λιουδάκη. Ιεράπετρα Κρήτης.
Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όσο λάτρευα και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σας κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά όσο θα ζει. Γειά σου, γειά σου λατρευτή μου αδελφούλα. Ναπολέων 1-5-44”.
Η Μαρία Λιουδάκη ήταν δασκάλα και μια από τις σημαντικότερες λαογράφους μας. Είχε βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της, ενώ έχει αφήσει πολύ πλούσιο ερευνητικό έργο, σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητο ακόμη στο σύνολό του...
Στη συλλογή της "Μαντινάδες Κρήτης'' που είχε βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών, στον πρόλογο η Λιουδάκη αναφέρεται σε όσους τη βοήθησαν στο έργο συλλογής των μαντινάδων με διάφορους τρόπους. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στο νεαρό Ναπολέοντα Σουκατζίδη (ήταν γεννημένος το 1909) για τον οποίο γράφει:
"Ιδιαίτερα ευχαριστώ το ευγενέστατο και φιλοπρόοδο παιδάκι κ Ναπολέοντα Σουκατζίδη, που δούλεψε ακούραστα στη συλλογή των μαντινάδων. Οι περισσότερες από τούτες είναι από τις χιλιάδες που βρήκε εκείνος...".
Από τον φίλο Manolis Klontzas.
Ένα από τα γράμματα που είχε αφήσει ο Σουκατζίδης πριν από την εκτέλεση ήταν για τη Μαρία:
“Δίδα Μαρία Λιουδάκη. Ιεράπετρα Κρήτης.
Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όσο λάτρευα και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σας κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά όσο θα ζει. Γειά σου, γειά σου λατρευτή μου αδελφούλα. Ναπολέων 1-5-44”.
Η Μαρία Λιουδάκη ήταν δασκάλα και μια από τις σημαντικότερες λαογράφους μας. Είχε βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της, ενώ έχει αφήσει πολύ πλούσιο ερευνητικό έργο, σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητο ακόμη στο σύνολό του...
Στη συλλογή της "Μαντινάδες Κρήτης'' που είχε βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών, στον πρόλογο η Λιουδάκη αναφέρεται σε όσους τη βοήθησαν στο έργο συλλογής των μαντινάδων με διάφορους τρόπους. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στο νεαρό Ναπολέοντα Σουκατζίδη (ήταν γεννημένος το 1909) για τον οποίο γράφει:
"Ιδιαίτερα ευχαριστώ το ευγενέστατο και φιλοπρόοδο παιδάκι κ Ναπολέοντα Σουκατζίδη, που δούλεψε ακούραστα στη συλλογή των μαντινάδων. Οι περισσότερες από τούτες είναι από τις χιλιάδες που βρήκε εκείνος...".
Από τον φίλο Manolis Klontzas.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου