Δέκα λόγοι που κάνουν τον Τσίπρα καλύτερο πολιτικό από τον Μητσοτάκη. Μια συνομιλία.

Μια συνομιλία με αφορμή ένα άρθρο υπό τον τίτλο:

Δέκα λόγοι που κάνουν τον Τσίπρα καλύτερο πολιτικό από τον Μητσοτάκη

https://www.anoixtoparathyro.gr/%ce%b4%ce%ad%ce%ba%ce%b1-%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%cf%83%ce%af%cf%80%cf%81%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d/

V.S. δυστυχως ειναι καταντια και οι δυο

Κωνσταντίνος Καζανάκης

Πόθεν το... περισπούδαστο συμπέρασμα, V.S.;

V.S. Κωνσταντίνος Καζανάκης ειναι απλοι διαχειριστες ενος οικονομικου προτεκτορατου

Κωνσταντίνος Καζανάκης V.S.

μάλιστααα.

Και τι προτείνεις, να πάρουμε τα όπλα,

και να βγούμε στο βουνό;

Βέβαια, το ότι, π.χ., η ανεργία μειώθηκε

κατά επτά, ολόκληρες, μονάδες,

αυτό συνιστά... ταύτιση των δύο πολιτικών

και των πολιτικών που υπηρετούν.

Έλεος.

V.S. Κωνσταντίνος Καζανάκης Κωνσταντινε βρες καμια βολτα εξω στην πιατσα τα βραδυα να δεις την μειωμενη ανεργια...προφανως με τα στοιχεια του οαεδ που ειναι πλασματικα.....τωρα για το βουνο και τα οπλα που ειπες νομιζω ειναι καλυτερα παρα να με εχουν οι ευρωπαιοι στα τεσσερα......τελος παντων δεν εχω κατι με τον αλεξη αλλα οσα σχεση εχω εγω με την κβαντομηχανικη εχει αυτος με την αριστερα......το τελευταιο μαξιλαρι του συστηματος για την διαιωνιση του δικομματισμου.....του ευχομαι παντος καλη τυχη στις επομενες εκλογες

Κωνσταντίνος Καζανάκης V.S.

έλα να βγούμε ένα βράδυ στην πόλη μου,

κι αν βρούμε θέση σε οποιοδήποτε... πολιτιστικό κέντρο,

από ταβερνάκια έως μπαρ, να... μου τρυπήσεις τη μύτη!

Και ξέρεις, δεν είναι μόνο η ανεργία που μειώθηκε θεαματικά,

αλλά και όλοι οι δείκτες της οικονομίας μας

 που πήραν τα πάνω τους!

οι εξαγωγές το 2017 σημείωσαν ιστορικό ρεκόρ,

οι τραπεζικές καταθέσεις αυξήθηκαν θεαματικά,

τα αυτοκίνητα πουλιούνται σαν τα ζεστά ψωμάκια,

οι επενδύσεις τρέχουν:

η Aegean παράγγειλε σαράντα ολοκαίνουργια αεροπλάνα,

η ΑΝΕΚ αγόρασε άλλο ένα πλοίο κλπ ωραία.

Ζούμε στον παράδεισο; όχι βέβαια!

αλλά έχουμε βάλει πάτο στο βαρέλι,

κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο!

Για τα... τέσσερα:

μα κάποιοι μας πρόδωσαν!

Κι από τη στιγμή που δεν έχουμε

τον παρά μας και την κερά μας που λένε στο χωριό μου,

είμαστε αιχμάλωτοι, και θα παραμείνουμε αιχμάλωτοι

έως ότου μπορέσουμε να ζήσουμε μόνοι μας,

χωρίς να έχουμε την ανάγκη κανενός.

Αυτό σημαίνει δουλειά οργανωμένη,

παραγωγική και επικερδή, και, βέβαια, χρόνο:

τα ερείπια σαράντα χρόνων

δεν ανατάσσονται σε τέσσερεις μήνες.

Προφανώς.

Φυσικά θα πρέπει να έχουμε μια πατριωτική κυβέρνηση

που νοιάζεται για τον λαό, και αυτή τη διαθέτουμε.

Και είναι αυτή που θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι,

και θα πει το πολυπόθητο δεν πληρώνω, δεν πληρώνω!

Και κάτι άλλο:

αν δεν σταματήσουμε να καταληστεύουμε το κράτος μας,

σωτηρία δεν υπάρχει!

Αν μελετήσεις την περίπτωση της Αργεντινής,

θα βγάλεις πολύτιμα συμπεράσματα.

Για την Αριστερά: θα στο ορίσω αρνητικά:

ποιο κόμμα (ένα), χτυπάει η ελίτ με λύσσα και μανία;

ε, αυτό είναι η Αριστερά,

όλα τ' άλλα είναι δικά της!

V.S. Κωνσταντίνος Καζανάκης δεν με εκφραζει ποια αυτη η αριστερα φιλε κωστα........η δικη μου αριστερα δεν συνθηκολογει σε οικονομικους εκβιασμους.....

Κωνσταντίνος Καζανάκης V.S.

εμ αυτό λέω:

δεν συνθηκολογείς σε οικονομικούς εκβιασμούς

όταν δεν είσαι προδομένος,

και έχεις και τα (οικονομικά) νεφρά!

Σε ένα παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό κόσμο

δεν μετράει τίποτε άλλο

εκτός από την οικονομική ισχύ και την αντίστοιχη στρατιωτική,

που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.

Κάνε, αν θέλεις, την ιστορική αναλογία:

μπορούσαμε να αποκρούσουμε τους Γερμαναράδες

το '41 στο Μακεδονικό μέτωπο;

όχι βέβαια!

Μπορούσε η κυβέρνηση της Αριστεράς

να αποκρούσει τους ίδιους

όταν μας κατέλαβαν με την ισχύ του όπλου

που λέγεται χρήμα;

η απάντηση είναι ακριβώς η ίδια!

Επιπλέον ήμασταν και προδομένοι από την αντίδραση!

Μπορούσαμε να πετάξουμε στη θάλασσα

τον Αττίλα στην Κύπρο το '74;

η απάντηση είναι και πάλι η ίδια: όχι!

εκεί και στρατηγικά ήμασταν από κάτω,

και από τη Χούντα είχαμε προδοθεί!

Το παράδειγμα της Κύπρου (του 1974 και το πρόσφατο),

μας ταιριάζει καλύτερα!

Αν δεν υποκύπταμε, θα παθαίναμε ό,τι και οι Κύπριοι:

θα ξημέρωνε και τα ΑΤΜ θα έβγαζαν αντί ευρώ... χαλκομανίες!

και άντε εμείς οι μεγάλοι θα τρώγαμε χόρτα και χοχλιούς

και κάπως θα τη βγάζαμε.

Τα παιδιά μας όμως;

Και δεν είμαστε ούτε στο 1821, ούτε καν στο 1941

να βγαίναμε στο βουνό.

Κι αν βγαίναμε, πού θα ήταν ο εχθρός;

μήπως στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες;

Κι αν πηγαίναμε στη δραχμή

ξεφεύγοντας από τους τοκογλύφους δανειστές-δυνάστες μας;

μα τότε θα κάναμε μια… τρύπα στο νερό:

την Κατοχή είχαμε όσες δραχμές θέλαμε,

αλλά πεθαίναμε στα πεζοδρόμια!

γιατί; μα γιατί δεν διαθέταμε ικανή οικονομία,

που ούτε και σήμερα διαθέτουμε!

και ξέρεις η οικονομία κάνει το νόμισμα,

και όχι το νόμισμα την οικονομία!

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια,

όλα τ' άλλα είναι... ψώματα!

GRAFFITI

Η Αριστερά που περνά ό,τι θέλει, χωρίς καμία αντίδραση στον... πανηλίθιο λαό. Το γνωστό αφήγημα της αντίδρασης. Του Κων/νου Γ. Καζανάκη

Το γνωστό αφήγημα αυτών που μας διέλυσαν, και τους οποίους στηρίζεις ως οπαδός! Για να δούμε ένα σημείο του αφηγήματος: αυτή η κυβέρνηση μπορεί και περνά τα πάντα εις βάρος του λαού, χωρίς να κουνιέται φύλλο. Μάλιστααα... Επομένως ο λαός μας είναι πανηλίθιος αφού δεν αντιδρά! Φυσικά επισείεται ο μπαμπούλας της καταστροφολογίας: ας μας εξηγήσει, λοιπόν, ο αλητάμπουρας της αντίδρασης, τη μείωση της ανεργίας κατά επτά, ολόκληρες, μονάδες, το ιστορικό ρεκόρ των εξαγωγών του 2017, τη θεαματική αύξηση των πωλήσεων αυτοκινήτων, καινούργιων και μεταχειρισμένων εξωτερικού, τις τεράστιες επενδύσεις (η Aegean παρήγγειλε σαράντα καινούργια αεροπλάνα, και η ΑΝΕΚ αγόρασε άλλο ένα μεγάλο πλοίο κλπ κλπ), στις τραπεζικές καταθέσεις καταγράφεται θεαματική αύξηση, και τόσα άλλα θεαματικά και θετικά: όλοι -μα όλοι!- οι δείκτες της οικονομίας μας βαίνουν συνεχώς βελτιούμενοι, γεγονός μετρήσιμο και μετρημένο! το παραδέχτηκε ακόμη και ο Σόιμπλε (ποιος ο Σόιμπλε!), ο Γιούνκερ, ο Μοσκοβισί, ακόμη και ο... Άδωνις, δύο φορές μάλιστα! Όλοι, γενικώς, οι δανειστές-δυνάστες μας έχουν αναγκαστεί να παραδεχτούν ρητά και κατηγορηματικά, ότι η Ελλάδα έχει ξεφύγει από τον όλεθρο προς τον οποίο μας είχατε ρίξει, και βαδίζει προς τη σωτηρία της! Ζούμε σε ένα παράδεισο; όχι βέβαια, τα σπασμένα σας των σαράντα, ολόκληρων, χρόνων, δεν διορθώνονται σε τέσσερεις μήνες! χρειάζεται χρόνο και κόπο, και τα δύο σε ποσότητα. Και επιμονή μαζί με υπομονή: αν μας πιάσει η λιγοψυχιά, και πιστέψουμε πάλι αυτούς που μας διέλυσαν, θα την πάθουμε όπως οι Αργεντινοί: κόποι ενός τετάρτου του αιώνα χάθηκαν! το έκαναν όπως την κατσίκα: κλώτσησαν την καρδάρα με το γάλα! Θέλουμε, λοιπόν, να ξαναδούμε στο Καστελόριζο τον Κούλη με φόντο γαλάζιες βαρκούλες να μας λέει ότι θα ξαναπάμε στο ΔΝΤ, ενώ προσπαθούμε να τελειώνουμε με αυτό το... ευαγές ίδρυμα; ας τον ψηφίσουμε! Το ιστορικό ανάλογο: την 1η Νοεμβρίου του 1920 μας έπιασε, και τότε, η λιγοψυχιά μας: θελήσαμε να διώξουμε τον Ελ. Βενιζέλο, ο οποίος ζητούσε λίγη υπομονή ακόμη, και αναδείξαμε τη Δεξιά στην κυβέρνηση. Τη συνέχεια την ξέρουμε: η εθνική τραγωδία της Μικράς Ασίας, και ο ξεριζωμός του Ελληνισμού μετά τριάντα, ολόκληρους, αιώνες... Αυτοί είστε!

Καταστροφή των γραφείων της Χ.Α στη Ν. Αλικαρνασσό

https://spasmenoparathyro.me/xrysi-avgi-irakleio/

Το κορίτσι με τα σμαραγδένια μάτια

Φωτογραφία δρόμου. Λιμάνι Χανίων

Το έτος γέννησης μέσω... κουίζ!

Η ανάσταση των Ρόδων

http://www.news247.gr/koinonia/aytos-o-epitafios-stin-kriti-einai-o-pio-idiaiteros.6599289.amp.html

Αυγό του Πάσχα ετών... πενήντα!

Ο αξέχαστος Μανώλας. Του Κων/νου Γ. Καζανάκη & του Γιώργου Βενιανάκη

 

Ο αξέχαστος Μανώλας.
                            του Κών/νου Γ. Καζανάκη

Το πρωί στη (σκληρή) δουλειά του.
Τον θυμούμαι να φωνάζει
με τη βροντώδη φωνή του
το περίφημο «Έλα κυρία»,

όταν κάποιος τον εμπόδιζε
στην κοπιαστική πορεία του,
ειδικά όταν ήταν ανηφορική.
Σωματώδης και με τεράστια δύναμη,
ήταν ένας από τους πασίγνωστους
χαρακτηριστικούς «τύπους»
της πόλης μας,
σοβαρός και αξιοπρεπής.
Και, ίσως, ο τελευταίος.
Το απόγευμα,
μετά την (πολύ σκληρή, θα ξαναπώ,
και κουραστική) δουλειά του,
σύχναζε κουστουμαρισμένος
στη «Μικρή Βουλή»,
όπως είχε ονομάσει,
ο επίσης αείμνηστος δήμαρχος Καρέλης,
το εστιατότιο «Κνωσός»,
γωνία Δαιδάλου
και με πρόσοψη στα Λιοντάρια.
Λέγανε, ακόμη, και ότι πήγαινε,
μια φορά τον χρόνο, διακοπές.
Στο τέλος, που τα χρόνια ήταν πολλά,
οι δυνάμεις λίγες και η δουλειά,
με την αλλαγές των καιρών, 
είχε πεθάνει,
ζητούσε τον οβολό μας
στα φανάρια της Κορνάρου,
για να μπορεί να έχει ένα πιάτο φαγητό
στου «Γιάννου», στην «Καινούργια Πόρτα».
Το επώνυμό του ήταν Μινωτάκης,
και είχε καταγωγή από τα Χανιά.
Έφυγε από αυτή τη ζωή, όπως έζησε:
μόνος...


Ο Μανώλας Μινωτής
                      του Γιώργου Βενιανάκη.
                      Επεξεργασία κειμένου Κων/νος Γ. Καζανάκης

  Ο Μανώλας του Ηρακλείου ήταν ένας καλοκάγαθος και μειλίχιος γίγαντας. Καταγόταν από τα Χανιά, και συγκεκριμένα από το χωριό Δελιανά. Η οικογένειά του ήταν πάρα πολύ καλή και εύπορη. Ο μεγάλος ηθοποιός  Αλέξης Μινωτής ήταν αδερφός του πατέρα του, πρώτος θείος του δηλαδή. Κοντά στο χωριό του, στα τρία χιλιόμετρα, είναι το χωριό  Γλώσσα και παραδίπλα η κωμόπολη Βουκολιές Κισσάμου. Σε ηλικία δέκα έξι, δέκα εφτά χρονών βρέθηκε στο Ηράκλειο.  Πως και γιατί όμως;
  Όταν ήταν στην ηλικία αυτή, κόβοντας ένα δέντρο δεν πρόσεξε, με αποτέλεσμα να πέσει επάνω σε ένα άλλο παιδί και να το σκοτώσει. Αυτό ο Μανώλης δεν το άντεξε. Συγκλονισμένος από το δυστυχές συμβάν, εγκατέλειψε την ιδιαίτερη πατρίδα του και ήρθε στο Ηράκλειο, όπου έγινε  αχθοφόρος. Αν και ήταν ένας πράος γίγαντας, πολλοί Ηρακλειώτες τον περίπαιζαν και τον λοιδορούσαν. Μια φορά καθώς περνούσε τα κρεοπωλεία στην οδό 1866  κάποιοι τον πείραζαν. Και ο Μανώλης τους απάντησε αμέσως με το απίστευτο χιούμορ του:  «Μωρέ ’σεις, κάτσετε ήσυχα, γιατί εγώ είμαι τράγος κι εσείς κατσίκες». Ήταν ένας άνθρωπος πολύ δυνατός. Μια φορά σήκωσε με τα χέρια του ένα βαρέλι τρακόσια κιλά!  Ανέβαζε το καρότσι στις ανηφόρες του Ηρακλείου με δύο  τόνους φόρτωμα. Και όταν κουραζόταν ζητούσε βοήθεια από τους περαστικούς: «Ρε παιδιά βάλτε ένα χεράκι σας παρακαλώ». Αγαπούσε πολύ τους ανθρώπους: κάθε τόσο έδινε αίμα στα δημόσια νοσοκομεία ως ένας αιμοδότης της ανθρωπιάς.
  Ένας πολύ καλός μου φίλος μου είπε, κάποτε, για ένα περιστατικό, που του το είχε διηγηθεί ο ίδιος ο Μανώλης. Κάποτε είχε πάει στη Δανία σε ένα πολύ καλό ξενοδοχείο. Φορούσε, όμως,  ακατάλληλα -για τους Δανούς- ρούχα, με αποτέλεσμα να έχει προστριβές στην υποδοχή λόγω της εμφάνισής του. Με τα πολλά -και αφού μπήκε στη μέση ο διευθυντής του ξενοδοχείου- πλήρωσε όσα του ζήτησαν και πήγε για ύπνο. Όταν ξύπνησε το πρωί ήταν ένας άλλος άνθρωπος με τη φορεσιά του Κρητικού με κιλότες, στιβάνια, και κεφαλομάντηλο. Όταν κατέβηκε κάτω και παρέδωσε το κλειδί του δωματίου για να βγει στην πόλη, οι άνθρωποι του ξενοδοχείου έμειναν έκθαμβοι από το παρουσιαστικό του! Ο Μανώλης μπορούσε να κάνει, κάθε χρόνο, και με το κομπόδεμά του, ένα ταξίδι στο εξωτερικό, αφού εκτός από καλοκάγαθος ήταν και δουλευταράς, ενώ δεν είχε οικογενειακά έξοδα.
  Μια φορά έτυχε να τον δω την ώρα που έτρωγα στη «Νέα Ιωνία».  Μπήκε μέσα και παράγγειλε τέσσερα διαφορετικά μεγάλα πιάτα. Όταν το είδα αυτό έμεινα έκπληκτος. Μόλις τελείωσε το φαγητό του πλήρωσε και έφυγε ξανά για τη δουλειά. Δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, ασταμάτητα. Μόνο την Κυριακή ξεκουραζόταν. Τα χρόνια, όμως, πέρασαν, ο Μανώλης γέρασε και δεν μπορούσε πια να τραβήξει το καρότσι του. Τον πέτυχα στο κέντρο του Ηρακλείου περνώντας μια ’μέρα με το αυτοκίνητο. Μου έκανε νόημα με ένα άζαξ τζαμιών που κρατούσε και ένα πανί για να μου καθαρίσει τον παρμπρίζ. Του έγνεψα «ναι». Πρόσεξα ότι ντρεπόταν να κάνει αυτή τη δουλειά. Απ' ό,τι κατάλαβα την έκανε με το στανιό και με μια μικρή θλίψη στο πρόσωπό του, γιατί είχε καταλάβει ότι είχε, πια, γεράσει. Μετά χάθηκε. Αργότερα έμαθα ότι ο Μανώλης πέθανε...
   Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος και ένα από τα γραφικότερα πρόσωπα του Ηρακλείου της εποχής εκείνης...

Καλό μεσημέρι σε όλους σας ...........

Γκάντι

Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είχε έναν καθηγητή του οποίου το επίθετο ήταν Mr. Peters και ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου.
Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματός του καθόταν στο εστιατόριο του Πανεπιστημίου όταν ο Γκάντι ήρθε με τον δίσκο του και κάθισε δίπλα του.
Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι:

«Κύριε Γκάντι, δε γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια του φαγητού τους;» και η απάντηση του Γκάντι ήταν:
«Μην ενοχλείστε, κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε και κάθισε σ' ένα άλλο τραπέζι.
Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει τη ρεβάνς στις επόμενες εξετάσεις αλλά ο φοιτητής του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του.
Τότε ο Mr. Peters του έθεσε την παρακάτω ερώτηση:
«Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιο από τα δύο θα παίρνατε;»
Χωρίς να το πολυσκεφτεί ο Γκάντι του απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα.»
Τότε ο Mr. Peters μ' ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία του είπε: «Αν ήμουν στη θέση σας θα έπαιρνα αυτό με τη σοφία, δε νομίζετε;» και ο Γκάντι του απάντησε με απάθεια: «Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει.»
Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του έγραψε στην κόλλα του διαγωνίσματος "Ηλίθιος" και την έδωσε στον Γκάντι.
Ο Γκάντι πήρε την κόλλα του διαγωνίσματος και κάθισε κάτω. Μερικά λεπτά
αργότερα πάει στον καθηγητή του και του λέει: «Mr. Peters, υπογράψατε το γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε.» ;)
Από : Ο Τηλεβόας.

Από την Αργυρούπολη στην Ασή Γωνιά

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10208821126865827&set=a.10208821111185435.1073741870.1243286288&type=3&theater

Άνοιξη στο Αμάρι

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206136621954882&set=a.10206136602354392.1073741843.1243286288&type=3&theater

Χρέος ανά πρωθυπουργό

Κατάταξη πανεπιστημίων

Λιμνάκαρο

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206151755213204&set=a.10206151753213154.1073741845.1243286288&type=3&theater

Κατάλογος τραγουδιών

https://docs.google.com/spreadsheets/d/1zQqoAKl_MCPOOveubSpZnRNldt6q6_lNR0Wj1FGEkl4/edit#gid=1617172287

ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ του Νίκου Μπελαβίλα

ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
Για όσους δεν είναι γνώστες, στην εικόνα σημειώνεται με κόκκινο κύκλο, το επίμαχο εμπόδιο από το οποίο κινδυνεύει η επένδυση του Ελληνικού.
H ναυαρχίδα του συντηρητικού τύπου και η αντίστοιχη των τηλεοπτικών μέσων αφιέρωναν χθες πανάκριβα πρωτοσέλιδα και ώρες ειδήσεων σε αυτό: "Νέα εμπόδια στην επένδυση του Ελληνικού". Κλείνει ένας χρόνος από την περσινή συμφωνία μεταξύ επενδυτών και κυβέρνησης, εννιά μήνες από την ψήφιση της από τη Βουλή. Όμως εμπόδια παντού. Λίγα δένδρα, στην παραλία, τέσσερα νεοκλασικά-ο κόκκινος κύκλος της εικόνας- και ένα κτίριο του παλιού αεροσταθμού, αυτό των ελληνικών ταινιών (ούτε ένα στρέμμα όλο κι'όλο), εμποδίζουν να κατασκευαστεί το "μεγαλύτερο και ωραιότερο πάρκο της Ευρώπης", να γίνει η επένδυση των 5δις ευρώ και των 70.000 θέσεων εργασίας (sic).
Μία κοινοπραξία κολοσσός με ντόπιους, κινέζους και άραβες επενδυτές, βλέπει την καταστροφή προ των πυλών γιατί πέντε κτιριάκια τους απαγορεύουν να κατασκευάσουν τον παράδεισο των 6.300 στρεμμάτων τον οποίο συμφώνησαν με τους προηγούμενους να αγοράσουν, όχι και τόσο ακριβά θα 'λεγε κανείς.

Δεν κάνουμε πλάκα, μας κάνουν πλάκα. Όχι δεν εμποδίζονται να κατασκευάσουν το Ελληνικό, αν ήθελαν να το κάνουν μπορούσαν να αρχίσουν πέρσι τον Οκτώβριο. Η "Καθημερινή" και ο "Σκάϊ" πανηγύριζαν προχθές-δεν αγωνιούσαν για το μέλλον της επένδυσης, το αντίθετο. Ανακάλυπταν εμπόδια, πολλά εμπόδια: τα δένδρα που εμποδίζουν να γίνει το πάρκο, λίγες αρχαίες πέτρες που θα εμποδίζουν τους τουρίστες να το απολαύσουν όταν θα έλθουν. Μεθαύριο θα τους ενοχλούν τα ρέματα, το τραμ, η παραλιακή, ο βυθός της θάλασσας, ή άσφαλτος που καίει, οι βρύσες των πρώην ολυμπιακών σταδίων που στάζουν.
Για αυτό επί δώδεκα μήνες δεν παραδίδουν τίποτα από τα συμφωνημένα. Ούτε το Σχέδιο Γενικής Διάταξης, ούτε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, ούτε το πλάνο κατεδαφίσεων, ούτε τα σχέδια για τα κτίρια. Για αυτό δεν διεκδικούν τη μεταβίβαση όσων τους ανήκουν με την περσινή συμφωνία. Αλλά εμφανίζουν ονειρικά βίντεο για τους αφελείς και λευκά χαρτιά προς υπογραφή για τους αρμόδιους. Για αυτό δεν αρχίζουν καθαρισμούς, αποξηλώσεις, ουδείς τους ενοχλεί. Για αυτό δεν αρχίζουν κατεδαφίσεις, 400 κτίρια έχει το οικόπεδο, να χαρούν οι εταιρείες κατεδαφίσεων, πάλι ουδείς τους εμποδίζει. Πάλι για όσους δεν γνωρίζουν, από το φθινόπωρο του 2014 οι επενδυτές δεν έχουν καταθέσει ούτε ένα (1) επίσημο σχέδιο με υπογραφή και σφραγίδα για το τι θέλουν να κάνουν. Ας το προβλέπει η συμφωνία.
Ας δοκιμάσουμε τώρα να πούμε την ιστορία αλλιώς:
Αν τα κάνουν όλα αυτά θα πρέπει να κάνουν και το έργο. Ποιό έργο;
Θα πρέπει να αρχίσουν να καθαρίζουν, να εξυγιαίνουν, να κατεδαφίζουν αυθαίρετα κέντρα στην παραλιακή, να φροντίζουν τους χώρους, να στήνουν εργοτάξια, να κατασκευάσουν το ανοικτό πάρκο και τους δημόσιους χώρους των 3.000 στρεμμάτων, τους δρόμους, τις πλατείες, τις δενδροστοιχίες, την ανοικτή ακτή. Τα πρώτα η περιβόητη "Ελληνικόν" Α.Ε., τα δεύτερα, το πάρκο και τα υπόλοιπα η κοινοπραξία. Πρέπει να τα κάνουν τώρα, όχι στο βαθύ μέλλον όπως τον καιρό των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή ποτέ. Τώρα, μαζί με τα υπόλοιπα. Αυτά λέει η συμφωνία. Και να κτίσουν στην υπόλοιπη έκταση, όχι ότι θέλουν όπου θέλουν, αλλά ότι συμφωνήθηκε, εκεί που συμφωνήθηκε.
Δεν θέλουν αλλά και δεν μπορούν. Άλλα ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν.
Ήθελαν φθηνό οικόπεδο, κανέναν περιορισμό, κανένα πάρκο, κανέναν αρχαιολογικό ή δασικό χώρο, κανένα χρονοδιάγραμμα, καμία δέσμευση. Ήθελαν οικοπεδοποίηση και εύκολη πώληση των τεμαχίων σε τρίτους. Κάτι σαν συνοικιακοί οικοπεδοφάγοι. Παιχνίδι με τις μετοχές και υπεραξία από σταδιακή μεταπώληση φθηνού τεράστιου ακινήτου δίπλα στη θάλασσα. Ένα mall εδώ, ένα καζίνο εκεί, ότι κάτσει. Μεταπώληση ή ενοικίαση της μαρίνας που είναι έτοιμη και σαπίζει. Θα δουν πως θα πάει. Αν δεν βγει, φέσωμα του Δημοσίου και αποχώρηση. Πρώτη φορά θα είναι;
Δίπλα τους, ένας χορός μεσαζόντων και υπεργολάβων. Στελέχη δεύτερης διαλογής, φορτωμένα με την αποτυχία των έργων των ολυμπιακών αγώνων έτοιμα από την πρώτη στιγμή να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στη σημερινή κυβέρνηση, στην κάθε κυβέρνηση. Περιβαλλοντικοί επιστήμονες παντός καιρού διαθέσιμοι να υπογράψουν ότι τους ζητηθεί αρκεί να πάρουν τη δουλειά, κάτι συνταξιούχοι πανεπιστημιακοί που τους έταξαν μελέτες, κάτι δήμαρχοι που έστησαν γραφείο ευρέσεως εργασίας στην επένδυση παραμονές εκλογών και βέβαια οι έμμισθοι δημοσιογράφοι. Είναι αυτός ο κόσμος λοιπόν που ονειρεύεται το δικό του κέρδος από τη μεσιτεία. Τούτοι είναι οι μόνοι που θέλουν πραγματικά να γίνει η επένδυση. Πιέζουν. Υποθέτουν πως αν γίνουν αυτοί οι κακοί, για λογαριασμό των επενδυτών, αν ειδοποιήσουν τους δανειστές να το περιλάβουν ξανά στα προαπαιτούμενα, τότε θα τρομάξουν οι υπουργοί και θα τα δώσουν όλα. Παρατηρήστε προσεκτικά. Θα δείτε ότι αυτοί είναι που ουρλιάζουν. Χτυπούν τα χέρια στα τραπέζια, συκοφαντούν ανθρώπους, επιτίθενται σε δασάρχες, αρχαιολόγους, υπαλλήλους, σε όποιον τολμήσει.
Έλληνες, άραβες και κινέζοι επενδυτές δεν έχουν βγάλει κιχ. Αναμένουν ίσως, όπως τους διαβεβαίωσαν τη λήξη της "παρένθεσης" για να ξαναδιαπραγματευτούν με καλύτερους όρους, ίσως από μηδενική βάση. Ή να φύγουν με μία γερή αποζημίωση.
Στην πιάτσα το ξέρουν όλοι, οι περισσότεροι το ψιθυρίζουν από καιρό. Τα στελέχη που έχουν γνώση, οι οικονομολόγοι, λίγοι σοβαροί που διοίκησαν την "Ελληνικόν Α.Ε." στο ξεκίνημα το 2010 και εδιώχθησαν, το έλεγαν από τότε. Ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης το γνωρίζουν και σήμερα. Δεν τολμούν να το πουν. Ο καθένας για δικούς του λόγους, πολιτικούς, ελιγμών, επιβίωσης, φόβου. Οι δανειστές, η διαπραγμάτευση, το άγχος των επενδύσεων, η αφέλεια στήνουν το φόντο, τη μεγάλη εικόνα της αμηχανίας.
Ίσως είναι καλύτερα να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη μέρα, να δούμε τι πραγματικά θα γίνει με το Ελληνικό. Γιατί η επένδυση των 5 δις και των 70.000 θέσεων εργασίας δεν πρόκειται να γίνει, όχι γιατί καθυστερεί η κυβέρνηση, αλλά γιατί μάλλον έχουμε μία βαλκανικού τύπου κτηματομεσιτική φούσκα η οποία φαίνεται να σκάει πριν την ώρα της.