Το τέλος των επαναστάσεων; Του Κ. Γ. Καζανάκη

Η εποχή των επαναστάσεων έχει παρέλθει προ πολλού.
Αυτός που κατέχει τα όπλα κάνει κουμάντο!
Το έργο το έχουμε ξαναδεί:
τι αποτέλεσμα είχε ο Μάης του '68;
Θέλεις επανάσταση;
εξοπλίζεσαι, οργανώνεσαι και επιτίθεσαι
στα Ηλύσια Πεδία,
στα Χειμερινά Ανάκτορα,
στον Λευκό Οίκο,
στην πλατεία Τιέν Αν Μεν και πάει λέγοντας,
για να αρπάξεις την εξουσία.
Όλα τ' άλλα είναι όνειρα θερινής νυκτός. 
Ο Καπιταλισμός αφού την ήπιε μερικές φορές, 
άλλαξε σχέδια: 
έδωσε στον εργαζόμενο ένα κοκαλάκι να το γλύφει, 
μια μικρή ιδιοκτησία δηλαδή. 
Παράλληλα τον γέμισε τεχνητές ανάγκες 
-τις οποίες ανανεώνει τακτικά μέσω της διαφήμισης- 
και του χορήγησε δάνεια αφειδώς, 
ώστε να τον έχει υποχείριο. 
Με όλ' αυτά πέτυχε, πλην των άλλων, 
το σπάσιμο της ενότητας των εργαζομένων, 
χωρίς την οποία οι εργαζόμενοι είναι παντελώς ανίσχυροι. 
Αλλά και σε πολλές χώρες που έγιναν επαναστάσεις, 
ποιο είναι το αποτέλεσμα; 
η επανίδρυση ενός κατά πολύ χειρότερου Καπιταλισμού: 
Ρωσία, Κίνα, Βιετνάμ, Βόρεια Κορέα. 
Αυτό δεν σημαίνει καθόλου
ότι ο Καπιταλισμός νίκησε οριστικά και αμετάκλητα, κάθε άλλο! 
απλώς έχει κερδίσει κάποιες μάχες, 
οι αιώνες, όμως, είναι μπροστά, 
αν η Ιστορία δεν τελειώσει εξ αιτίας του: 
είτε με ένα παγκόσμιο πόλεμο, 
είτε μέσω της καταστροφής του περιβάλλοντος, 
είτε μέσω και των δύο... 
Ιδού, λοιπον, πεδίον δόξης λαμπρόν 
για όλους εμάς που πιστεύουμε σε ένα καλύτερο κόσμο 
και παλεύουμε γι' αυτόν....