Κωνσταντίνος Γ. Καζανάκης
Μαντινάδες
Ηράκλειο Κρήτης
Απρίλης 2016
Και με τη μαντινάδα, πώς;
με ρώτησε πριν κάμποσες μέρες ένας
καλός φίλος, όταν διάβασε κάποιες από τις παραδοσιακές ρίμες μου, συμπληρώνοντας:
Εγώ σε ήξερα της σύγχρονης Ποιήσεως, για
να μου θυμίσει τον γνωστό στίχο του Εγγονόπουλου
Στρατηγέ τι γυρεύεις εσύ, ένας Υδραίος
στη Λάρισα
Εύλογη, για ’κείνον, η ερώτηση, όχι, όμως, και για μένα, που και … Υδραίος είμαι (αν και όχι… στρατηγός), και δεν γυρεύω το παραμικρό στη… Λάρισα,
καθώς πιστεύω πως η Ποίηση είναι μία, ενιαία, ομοούσια και αδιαίρετη· απλώς
παρουσιάζεται με πολλά και διάφορα πρόσωπα.
Εδώ θα πρέπει να ομολογήσω πως πάντα μου άρεσε να ακούω και να διαβάζω
αυτά τα κομψά δίστιχα της ιδιαίτερης πατρίδας μου τα οποία, σαν τα γιαπωνέζικα λιλιπούτεια δεντράκια που δεν τους λείπει τίποτα, τα μπονσάι,
μέσα σε δυο γραμμές και σε τριάντα συλλαβές τα λένε όλα, με αρχή, μέση και
τέλος!
Το μόνο που απέμενε ήταν να αρχίσω να γράφω κι εγώ -πράγμα το οποίο ήλθε
σχεδόν «φυσιολογικά»- όταν γνώρισα τον καλό μου φίλο και μεγάλο μάστορα της
μαντινάδας (Δάσκαλο τω κοπελιώ και της
μαντινάδας τον αποκαλώ), Κωστή Λαγουδιανάκη. Και όχι μόνον φυσιολογικά,
αλλά και… αναγκαστικά, μια και με τον Κωστή μόνον έμμετρα μπορείς να
συνομιλήσει κανείς!
Όχι, δεν είμαι μαντιναδολόγος, υπό την έννοια ότι δεν ξεκινώ να γράψω
μια μαντινάδα για να εκφράσω μια σκέψη μου, ένα συναίσθημα, μια γνώμη, μια
άποψη, μια «φιλοσοφική» μου θέση ή μια παρατήρηση. Η ανάγκη προκύπτει, σχεδόν
πάντα, μέσα από τον διάλογο με άλλους ταλαντούχους δημιουργούς, που με τα
δίστιχά τους με παρασέρνουν, και, σπανιότερα, από ένα δυνατό ερέθισμα, ή μια
επίμονη αφορμή.
Είχα, λοιπόν, εδώ κι εκεί, σκόρπιες ρίμες, όταν μετά από μια συνάντηση
στη Λέσχη Ποίησης Ηρακλείου με τον αγαπητό και σεβαστό μελετητή του είδους, εμπνευσμένο
συνθέτη μαντινάδων και εκπληκτικό και γλαφυρό αφηγητή παλιών και πολύ
ενδιαφερουσών ιστοριών Γιώργη Μαρκάκη, αποφάσισα να μαζέψω και να ταξινομήσω όλη
την (ελάχιστη) δουλειά μου σε ένα τεύχος, το οποίο υποσχέθηκα στον εαυτό μου να
ενημερώνω, από τώρα και εις το εξής, όταν, εννοείται, διαθέτω υλικό.
Έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε αυτό το μικρό φυλλάδιο που κρατάτε στα χέρια
σας. Το κατά πόσον αξίζει η προσφορά μου στο παραδοσιακό αυτό είδος, εσείς θα
το κρίνετε.
Κλείνοντας εδώ αυτή την απαραίτητη εισαγωγή, θέλω να ευχαριστήσω τον αίτιο αυτής μου της δουλειάς, που δεν
είναι άλλος από τον προαναφερθέντα εκλεκτό συμπολίτη μας, σπουδαίο επιστήμονα
οφθαλμίατρο, Γιώργη Μαρκάκη, διακεκριμένο συγγραφέα σπουδαίου δοκιμίου για την
μαντινάδα, καθώς και βιβλίου υπό τον τίτλο Το
άσπρο ράσο, αφιερώνοντάς του -τι άλλο;- μια μαντινάδα:
Χίλια ευχαριστώ του Γιώργη του Μαρκάκη τάσσω,
μ’ όλα μου τα
σεβάσματα για Τ’ άσπρο ντου το ράσο!
Κώστας Γ. Καζανάκης
Α΄. ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Στσι εκκλησές μας
σήμερο αροδαρές μοιράζου(ν),
και με τη χάρη του
Σταυρού όλους μας αγιάζου(ν )
Β΄. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
Τόπος κιανείς εις το
ντουνιά με τόση ομορφάδα,
σα -ν- το παράδεισο
τση γης, τη μάνα μας Ελλάδα!
Σε κάποια Ανάσταση:
Μαζί με την Ανάσταση,
ας έλθει κι η ολπίδα,
που δ’ αναστήσει
όλους μας, μα πρώτα την πατρίδα!
Με αφορμή την αφή της Ολυμπικής Φλόγας:
Τη φλόγα στσ΄ Ολυμπιακούς δίνομε τους Αγώνες,
και την Ελλάδα προσκυνούν τα χρόνια κι οι αιώνες!
Γ΄. ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΕΣ
ΣΤΟΝ ΛΙΑΝ ΑΓΑΠΗΤΟ
& ΣΕΒΑΣΤΟ ΜΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ,
ΕΚΛΕΚΤΟ ΚΑΙ
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ
κ. ΘΕΟΧΑΡΗ ΔΕΤΟΡΑΚΗ
ΤΙΜΗΣ &
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΔΕΙΞΙΣ
Είχα την τιμή και την τύχη να ακούσω, για μία,
μόνο, χρονιά, στην Τρίτη του Γυμνασίου, το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών από τον
σεβαστό μου καθηγητή. Πολύ αργότερα διάβασα και τη σπουδαία Ιστορία της Κρήτης την οποία συνέγραψε.
Δάσκαλε,
Εκτός από τα γράμματα
μας ήμαθες το -ν- τρόπο,
αθρώποι πως να
γίνομε, ξαθέρι των αθρώπω(ν)!
Πολλά ευχαριστούμεν
σε δάσκαλε Θεοχάρη,
για τόσα που μας
ήμαθες με του Θεού τη χάρη.
Για γράμματα που
’μάθαμε πολλά δα σου χρωστούμε,
γι’ αυτό πολλά δα
πούμενε Δάσκαλε, φχαριστούμε!
Την Ιστορία, μάθαμε, τση Κρήτης, τη σπουδαία,
απ’ του Δετόρου τη
γραφή, απού ’ν’ η πιο ωραία!
Δάσκαλο είχαμε κι
εμείς κύριο Δετοράκη
πουν’ ’ν’ τω γραμμάτω(ν)
αετός, και τσ’ αθρωπιάς γεράκι!
Πολλά τα που μας
ήμαθες δάσκαλε Θεοχάρη,
με την ευκή τση
Παναγιάς και του Θεού τη χάρη!
Είχα, κι εγώ,
καθηγητή τον μέγα Θεοχάρη,
και ήμαθα ελληνικά με
άνεση και χάρη!
Από Θεού το χάρισμα
και η μεγάλη χάρη,
να μας μαθαίνεις
γράμματα δάσκαλε Θεοχάρη!
Δάσκαλο είχαμε κι
εμείς κύριο Δετοράκη
και γράμματα εμάθαμε
με μαύρο μολυβάκι!
Δάσκαλο τύχαμε κι
εμείς κύριο Δετοράκη,
που γράμματα μας
ήβαλε στου νου το συρταράκι!
Γράμματα μάθαμε
πολλά, γι’ αυτό χρωστούμε χάρη,
στον πλια καλό μας
δάσκαλο, τον μέγα Θεοχάρη!
Γράμματα μάθαμε καλά,
κι αυτό εγίνη χάρι,
στον πλια σοφό μας
δάσκαλο, τον άξιο Θεοχάρη!
ΣΤΟΝ ΛΙΑΝ ΑΓΑΠΗΤΟ
& ΣΕΒΑΣΤΟ ΜΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΕΚΛΕΚΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ
κ. ΘΕΟΔΟΣΙΟ ΤΑΣΙΟ
ΤΙΜΗΣ &
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΔΕΙΞΙΣ
Αν και των θετικών επιστημών και από τις (παγκόσμιες) κορυφές στον
επιστημονικό του τομέα, είναι απολύτως ενήμερος -ως καθαυτό αναγεννησιακός
άνθρωπος- στην Ποίηση, στη Φιλοσοφία και σε πολλά άλλα επιστημονικά πεδία
γενικότερου ενδιαφέροντος. Έχω πάντοτε κατά νουν, με επίγνωση της ευθύνης μου,
την ευνοϊκότατη κρίση του για την (όποια) ποιητική μου, ιδιαιτέρως, δε, για την
άποψή του για ένα ποίημά μου, το οποίο
χαρακτήρισε ως αριστούργημα!
Δάσκαλε,
Εκτός από τα γράμματα
μας ήμαθες το -ν- τρόπο,
αθρώποι πως να
γίνομε, ξαθέρι των αθρώπω(ν)!
Αθρώποι γίναμε καλοί,
ίσαμε ’νος οσίου,
παράδειγμα επήραμε
σοφού Θεοδοσίου!
Για γράμματα που
’μάθαμε πολλά δα σου χρωστούμε,
γι’ αυτό πολλά δα
πούμενε Δάσκαλε, φχαριστούμε!
Δάσκαλο είχαμε κι
εμείς κύριο Θεοδόση
πουν’ ’ν’ τω(ν)
γραμμάτω(ν) αετός, κι η αθρωπιά (ν)του τόση!
Δάσκαλο είχαμε κι
εμείς κύριο Θεοδόση,
που γράμματα μας
ήμαθε με αθρωπιά και γνώση
Χίλια Πολλά ευχαριστώ κι ευγνωμοσύνη τόση,
στον πλια καλό μας
δάσκαλο, τον μέγα Θεοδόση
Γράμματα βάλαμε καλά
και γνώση άλλη τόση,
απ’ τον σοφό μας
δάσκαλο, τον μέγα Θεοδόση!
Πολλά τα που μας
ήμαθες δάσκαλε Θεοδόση,
και ο Χριστός δα
θυμηθεί να σου το ξεπληρώσει
Είχα κι εγώ καθηγητή
τον μέγα Θεοδόση,
που ο Θεός χίλια καλά
εύχομαι να του δώσει!
Από Θεού το χάρισμα
και η μεγάλη δόση,
να μας μαθαίνεις
γράμματα μεγάλε Θεοδόση
Δάσκαλο είχαμε κι
εμείς κύριο Θεοδόση,
και γράμματα εμάθαμε με
του Θεού τη γνώση
Να ζεις σαν τα ψηλά
βουνά δάσκαλε Θεοδόση,
κι η γνώση που μας
ήδωσες να γίνει άλλη τόση!
ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ
ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΘΗΝΗΣΙ
κα ΜΑΡΩ ΕΥΘΥΜΙΟΥ
ΕΙΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΙΜΗΣ
& ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΙΔΑΞΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ό,τι ποτές δε μάθαμε στα χρόνια του σχολείου,
απ΄ όξω κι ανακατωτά μας τα ’μαθ’ η Ευθυμίου!
Όποιος δεν είν’ διαβαστερός και φίλος του βιβλίου,
την Ιστορία ήμαθε από την Ευθυμίου!
Πολλά δα πω ευχαριστώ, και θα ’ναι δια βίου,
για ό,τι μας προσφέρατε κυρία Ευθυμίου!
Αμέτε, δα, εις το καλό και εις ευχήν Κυρίου,
κι ογλήγορα να έρθετε κυρία Ευθυμίου!
Στην εμπασά του Κάστρου μας
βλεπάτορας βιγλίζω
μ’ όλης τση Κρήτης τα καλά σας -ε- ξεπροβοδίζω!
Κι
ακόμη μια, την οποία συνέθεσα εκ των υστέρων:
Μεγάλη
καθηγήτρια του πανεπιστημίου,
και
άθρωπος μπαινάμικος είναι η Εθυμίου!
ΣΤΟΝ ΕΚΛΕΚΤΟ ΦΙΛΟ,
ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΩ(Ν) ΚΟΠΕΛΙΩ(Ν) (ΔΗΜΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟ)
ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ,
ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ,
ΚΩΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗ
Άξιος πάντα δάσκαλε,
να σε χαιρόμαστ’ ούλοι,
και ρούκουνας
πελεκητός στο πόδι του Φραγκούλη!
ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ
ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ
κ. ΛΑΟΚΡΑΤΗ ΠΑΣΠΑΡΑΚΗ
(ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΕ ΤΙΜΗΤΙΚΗ
ΠΛΑΚΕΤΑ)
Σ΄ όλου του κόσμου
και τση γης αν ψάξεις εις τα κράτη
δεν θα ’βρεις άλλο
δάσκαλο ωσάν τον Λαοκράτη!
ΣΤΗ ΦΙΛΗ
ΚΙΤΣΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ,
ΤΗΝ ΑΕΙΘΑΛΗ
ΟΡΕΙΒΑΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Πάντα, Κίτσα, να ’σαι
καλά, να μην το βάζεις κάτω,
να μας -ε- δείχνεις στσι κορφές του ήλιου το μιτάτο!
ΣΤΟΝ ΕΚΛΕΚΤΟ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
κ. ΚΩΣΤΑ ΑΡΚΟΥΔΕΑ
Στον συγγραφέα ενός σπουδαίου δοκιμίου σε μυθιστορηματική μορφή υπό τον
τίτλο Το χαμένο Νόμπελ, το οποίο
πραγματεύεται πολλά περί τον βίο του μεγάλου συμπολίτη μας Νίκου Καζαντζάκη, Κώστα Αρκουδέα.
Ο Κώστας παραπονέθηκε, σε συνάντησή μας στη Λέσχη Ποίησης της πόλης μας,
ότι είναι τόσες μέρες στην Κρήτη και δεν άκουσε ούτε μία μαντινάδα. Οπότε…
σήκωσα το γάντι, και του απάντησα:
Στην εμπασά του
Κάστρου μας βλεπάτορας βιγλίζω,
μ’ όλης τση Κρήτης τα
πλουμιά σας -ε- καλωσορίζω!
Δ΄.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ
ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΠΕΤΡΑΣ &
ΧΕΡΡΟΝΗΣΟΥ
ΚΥΡΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΕΞΕΧΟΥΣΑΣ
ΕΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ
ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΟΥ ΡΗΤΟΡΟΣ
Και τα πουλιά
σωπάσανε, κλαίει το Μεραμπέλο,
πα’ ο Δεσπότης
μίσεψε, στη χώρα των αγγέλω(ν)!
ΣΤΑ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ
Μέγας του λόγου
μάστορας, τση ποίησης τεχνίτης,
και άξιος τση Κρήτης
μας ειν΄ ο σοφός Ελύτης!
ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ
ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΗΓΕΤΗ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΑΛΕΞΙΟΥ
Με το μεγάλο, αυτό, τέκνο της Κρήτης, τον πολυσύνθετο γίγαντα και
χαλκέντερο τιτάνα του πνεύματος, είχαμε μια μικρή αλληλογραφία με αφορμή την
(όποια) ποιητική μου, στην οποία ο αείμνηστος πνευματικός ηγέτης επεσήμανε ότι
είμαι ποιητής, υπογραμμίζοντας τη λέξη. Εννοείται ότι η υπογράμμιση αυτή με
συγκίνησε ιδιαιτέρως και βαθύτατα, και μου προσέθεσε πολλά (ευχάριστα) βάρη
στους αδύνατους ώμους μου.
Ως θαυμαστής, ο αείμνηστος δάσκαλος, της παραδοσιακής μας ποιήσεως και
ως ακραιφνής μελετητής του Ερωτόκριτου, ελπίζω
να βρήκε της αρεσκείας του τους δεκαπεντασύλλαβους που του αφιέρωσα. Αν μη τι
άλλο, θα χαμογέλασε από λόγους ευφροσύνης και ικανοποιήσεως.
Από τον πρόλογο μιας επιστολής
μου:
Τιμή για με το γράμμα
σου και θάρρος μου μεγάλο
και για τσι
’μέρες που ’ρχονται το πλια καλό ρεγάλο
Και από τον επίλογο της ίδιας επιστολής:
Να ’ναι
πολλά τα έτη
σου δάσκαλε Αλεξίου
να μας
-ε- δείχνεις μάθησις, ιντά
’ναι, δια βίου
Γράμματα και
μαθήματα του Πανεπιστημίου
πολλά καλά
μας ήμαθε ο
γέρο* Αλεξίου
Να ζεις
σαν τα ψηλά
βουνά δάσκαλε Αλεξίου
και να
χαρίζεις άφθονη γνώση
φωτός του θείου
Στυλιανός το
όνομα και τ’
άλλο Αλεξίου
απού ’ναι
τσ’ αθρωπιάς κλειδί
και φέγγει του
ηλίου
Στυλιανός το
όνομα γενιάς του
Αλεξίου
τση γνώσης
μπροσταρόκριγιος και οδηγός
του βίου
Την αρχοντιά
τση ζήσης μας
και τη πρεπιά
του βίου
στα γράμματα
διαβάζομε του κάθε
σου βιβλίου
Δάσκαλος μέγας
και τρανός του Πανεπιστημίου
και τω
γραμμάτω(ν) άξιος λογάτ’
ο Αλεξίου
(* Αν και είμαι βέβαιος ότι
αντιληφθήκατε αμέσως υπό ποίαν έννοια παραθέτω την λέξη, εσείς ο έφηβος όχι
μόνον ψυχή τε και σώματι αλλά και
νου, οφείλω εκ του περισσού και «ρητώς»
να διευκρινίσω ότι τη χρησιμοποιώ με την αρχική της σημασία, του ρωμαλέου,
δηλαδή, τω πνεύματι, του ικανού τη κρίση, του δίκαιου και του έμπειρου -του
σοφού με μια λέξη. Περισσότερο όμως εδώ
εννοώ το πρόσωπο του πνευματικού πατέρα.)
Είθε το νέο έτος 2011 να είναι γόνιμο και δημιουργικό και να φέρει
υγεία, ειρήνη, ευτυχία, αγαλλίαση, ηρεμία, γαλήνη & καταλλαγή σε όλες τις ψυχές.
Να είναι η χρονιά
καλή, να φέρει και τη λύση
που όλοι περιμένομε
να βγούμε απ’ την κρίση
Ε΄. ΓΝΩΜΙΚΕΣ
Για τη ζωή:
Μεγάλο πράμα η ζωή
όπου κιανείς τη σμίγει,
δώρο και χάρισμα
Θεού, μόνο απού ’ναι... λίγη!
Αποθαμάζω τη ζωή, τα
κάλλη με θαμπώνου(ν),
κι άμα τη δω να
χάνεται, τα μάθια μου βουρκώνου(ν)
Για το επέκεινα:
Χώμα δα γίνει το
κορμί κι η ζήση δα μισέψει,
μα δα ’πομείνει η
ψυχή κι αλλού δα πα ’κονέψει!
Για τη ματαιότητα
των επίγειων:
Δύση κι ανατολή ۠ ένα τζιγάρο είν’ ο δρόμος۠
ψεύτικος που ’ναι ο
ντουνιάς και όνειρο ο κόσμος!
Για τη σημερινή «αφθονία»:
Τα «έχη» λίγα τοτεσάς μα η χαρά περίσσα,
και δα απού ναι πλιά πολλά, επέσαμε στη...
(μ)πίσα!
Με αφορμή μια φωτογραφία με ένα
βόδι που σέρνει αλέτρι και οργώνει:
Οι χρόνοι κι α (μ)περάσανε,
κι α δε λαλούμε βούγια,
’πομένου τα συνήθεια
μέσα στου νου τη βούργια!
Ϛ΄. ΕΡΩΤΙΚΕΣ
Κι αν είν’ και
καταχείμωνο, αγάπη πάντα λιάζει,
στη μέσα μπάντα τση
καρδιάς, σαν τα πουλιά φωλιάζει
Απού ποτές δε ’γαπησε
εις τη ζωήν ετούτη,
φτωχός και
κακορίζικος όσα κι αν είχε πλούτη!
Με αφορμή τα «παλληκάρια» των Φώτων:
Φιλί για να ’ναι
νόστιμο το δίνουνε ανάρια,
μα όχι τόσονα ’ραιά,
σα Φώτω… «παλληκάρια»!
Από τα άνθη
της αμυγδαλιάς η αφορμή:
Μαδώ αθούς τση ροδαράς με το καλό ντως χρώμα,
να στρώσω δρόμο και
χαλί να μη -μ- πατείς στο χώμα!
Ζ΄. ΜΕ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΘΕΜΑ
Απάντηση σε ισχυρισμό φίλου ότι
τον Κούλε τον έκτισαν οι... Βεντσιάνοι:
Τον Κούλε δεν τον χτίσανε ξένοι καταχτητάδες
μόνο τον εστελιώσανε οι Κρητικοί χτιστάδες!
Πειραχτική στον ανωτέρω (…
υστερούντα στην Ιστορία), φίλο:
Άλλη φορά σα βγαίνομε και λέμε μαντινάδες,
θα πρέπει να προσέχομε και τσι... πορτοκαλάδες!
Και η συνέχεια:
Δούλοι δεν εγενίκαμε, μα ούτε και σκλαβάκια,
γι’ αυτό και ενικήσαμε οχτρούς και μπαεράκια!
Σχετική με τον Κούλε μας και
η επόμενη :
Στην εμπασά του
Κάστρου μας βλεπάτορας βιγλίζει
ο Κούλες, κι όποιο
-ν- έρχεται τον -ε- καληνωρίζει!
Η΄.
ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΗ ΦΥΣΗ
Αφορμή γι’ αυτή τη μαντινάδα, ένα δέντρο
στην άκρη του γκρεμού:
Στην άκρα -ν- άκρα
του γκρεμού, στη μπούκα του ανέμου,
θωρώ το και το
ρέγομαι, μα βλέπε μου το Θε μου!
Στα πρωτοβρόχια:
Σα -μ- πέσει σιγανή
βροχή στη γη και τη -μ- ποτίσει,
οι σπόροι δα ξυπνήσουνε
και καθ’ αθός δ’ ανθίσει
Για την ελιά:
Ήλιο μαζώνει η ελιά
και το -γ- καρπό τζη δένει,
φαΐ χωρίς το λάδι
τζη, τον άθρωπο δε στένει!
Με αφορμή την τολμηρή αμυγδαλιά:
Στα χιόνια, στσι
ανεμικές και μες στη καταιγίδα,
άσπρος αθός τσ’
αμυγδαλιάς δα φέρει την ολπίδα!
Σα δω τσ’ αθούς τσ’
αμυγδαλιάς άσπρους ωσά -ν- το χιόνι,
θαρρώ πως τούτος ο
ντουνιάς ποτές του δε -μ- παλιώνει
Δεν αφήνω παραπονεμένο και το αγιόκλημα:
Αγιόκλημα και μια
φορά αν τύχει και μυρίσεις,
με ομορφιά και μ’
άρωμα ντελόγο δα μεθύσεις!
Για την κακοκαιρία:
Στη -μ- παγωνιά και
στη βροχή και την ευκή μου δίνω,
που μ’ έκλεισαν στο
σπίτι μου και όλο... τρωγωπίνω!
Θ΄. ΕΥΧΕΤΗΡΙΕΣ
Στην ανιψιά μου Δάφνη, που
λείπει στα ξένα:
Να ’ναι τα χρόνια σου
πολλά, πουλί ταξιδεμένο
μ’ υγεία, πάντα, και
χαρά να ζεις ευτυχισμένο
Ευχές στον φίλο Κωστή Λαγουδιανάκη για τα γενέθλιά του:
Τα Χρόνια σου, Πολλά, Κωστή, με τούρτες και κεράκια,
και να μας γράφεις
όσα θες, καλά μαντιναδάκια!
Στον ίδιο φίλο ευχές για το νέο
του βιβλίο Χιλιάκριβε
σεβντά μου:
Η ώρα να ’ναι η καλή,
κι αέρας στα πανιά σου,
και να ’ναι
καλοτάξιδος ο Ακριβός σεβντάς σου!
Ευχές, επί τη ελεύσει της Ανοίξεως:
Μακάρι με την Άνοιξη
και την ισημερία
να έλθει στην Ελλάδα
μας χαρά κι ευημερία!
Ευχές επί τη ενάρξει του σχολικού
έτους:
Καλή χρονιά στσι
δάσκαλους, μα και στα δασκαλάκια
από καρδιάς θα
ευχηθώ, ιδίως στα πρωτάκια!
Επί τη ονομαστική εορτή φίλων (του Αγίου Αντωνίου):
Απλώνει το ολάσπρο τζη, η φύση, το σεντόνι,
και το ξομπλιάζει με Πολλά, Χρόνια για τον Αντώνη!
Χιόνια κι ανέμοι και βροχές έχουνε συμφωνία,
να πούνε όλοι ντως μαζί: Να ζήσεις Αντωνία!
Της Καθαράς Δευτέρας:
Καλή να ’ν’ η Σαρακοστή και Εις
πολλά τα έτη,
μον’ να φυσήξει
μιαολιά να κάμομε τ’ αντέτι!
Ευχές για το νέο έτος 2016:
Δυο χιλιάδες η
χρονιά, ακόμη και δέκα έξι ۠
υγεία, ειρήνη και
χαρά στα σπίθια μας ας τρέξει!
Καινούργιος χρόνος
έρχεται, ας φέρει ευτυχία,
χαρά, υγεία, προκοπή
και αισιοδοξία!
Τ’ Άη Βασίλη, και της αρχιχρονιάς:
Άγνωστος φίλος
T’ Άη Βασίλη
έστειλα γράμμα να μη ξεχάσει
κι ένα τσουβάλι με χαρές στο σπίτι σας ν’ αδειάσει
Κώστας
T’ Άη Βασίλη πάντηξα, εψές ένα σεφέρι,
κι ένα τσουβάλι με
ευκές του ’πα να σας -ε- φέρει
Άγνωστος φίλος
Των αηδονιώ(ν) παράγγειλα στην πόρτα σας να ’ρθούνε
στο σιγανοκελάδημα καλή χρονιά να πούνε
Κώστας
Τ’ αηδόνια σα θα δω
στην πόρτα μας να ’ρθούνε,
ένα γομάρι με ευκές
δα πω να σου κρατούνε
Ευχές στους Ευάγγελους και στις Ευαγγελίες:
Χρόνια Πολλά στη Βαγγελιώ, μα και εις τον Βαγγέλη,
να βρούνε εις τον
δρόμο ντως ό,τ’ η καρδιά ντως θέλει!
Στην εξαδέλφη μου Ευαγγελία,
η οποία γιορτάζει την ονομαστική της εορτή την ίδια ημέρα με τα γενέθλιά της:
Διπλόσκολο ’ναι
σήμερο, διπλή η αγγελία,
γενέθλια μα και γιορτή εχ’ η Ευαγγελία!
Στη μικρή κόρη μου Ελένη, για τα γενέθλιά της:
Τα δέκα πέντε,
σήμερο, η Λένα μας τα κλείνει,
γιαγιά με άσπρα τα
μαλλιά της εύχομαι να γίνει!
Ι΄. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΟΙΑΣ
Να και μερικές πολιτικής (έως... επαναστατικής), χροιάς, από έμμετρη -κατά το μέγιστο μέρος της- ιδιωτική
αλληλογραφία με τον φίλο Δημήτρη Χρηστάκη, με αφορμή
-τι άλλο;- την ποικιλόμορφη κρίση:
Δημήτρης
Κώστα μου χρόνια όμορφα, πολλά, χαρούμενα να ζήσεις,
να σπέρνεις τ΄ όραμα παντού, κι αγάπες να θερίσεις
Να 'χεις Αγάπη απ’ τον κόσμο που μέσα του ζεις,
δύναμη εσύ, τεχνίτης, της τέχνης των τεχνών, να σταθείς
Κώστας
Ωσάν το καθαρό νερό
που τρέχ’ από τη βρύση,
ετσά να έρθ’ η
ΑΝΑΤΡΟΠΗ και να χαθεί η κρίση!
Καλή Χρονιά Δημήτρη!
(Να το λέμε και να το εννοούμε!)
Δημήτρης
Τον ίδιο ξάστερο ουρανό θέμε να μας σκεπάζει
μα μόνο η καθαρή ματιά τα σύννεφα αδειάζει
Κώστας
Τα σύννεφα του
ουρανού ο ήλιος θα τα διώξει,
και τσι αχτίνες του
μαζί όλες θα τσι μαζώξει!
Δημήτρης
Χαίρομαι που ’σαι φίλος μου, χαίρομαι που τα λέμε,
χαίρομαι που θα σμίξομε θέμε -ν- το δε -ν- το θέμε!
Κώστας
Είναι γραφτό να
σμίξομε, θέμε -ν- το δε -ν- το θέμε,
και τοτεσάς θα
πούμενε άρχουσα τάξη... τρέμε!
Δημήτρης
Ψηλά το πρόσωπο στον ήλιο κι ας είναι το ταξίδι μας μακρύ.
Κανείς τη λευτεριά δεν τη χαρίζει,
τον κόσμο μας ο αγώνας τον κοσμεί.
Ποια είναι η γεύση που σ' αφήνουνε οι μέρες που περνούνε;
είναι μέρες που θα θυμόμαστε ή μέρες που ξεχνιούνται;
Κώστας
Δεν είν' οι μέρες που
’ρχουνται για να ποξεχαστούνε
μον' είν' ημέρες
δύσκολες που πράματα δα πούνε!
Δημήτρης
Οι μέρες πράματα ακούν, τα γράφουν δεν ξεγράφουν
οι γέροι να μαθαίνομε παιδιά μην ξαναπάθουν
Κώστας
Κι αν πάθαμε εμείς
πολλά, μη πάθουν τα παιδιά μας,
απ΄ όσα οι μέρες
φέρανε στο νου και στην καρδιά μας!
Δημήτρης
Θαρρώ, Κωστή δεν πάθαμε τίποτε η γενιά μας,
τις ώρες τώρα γράφουνε μονάχα τα παιδιά μας.
Κι εμείς, σιωπή, αμήχανοι ...
Έχεις ξεχάσει, φαίνεται, Χούντες Δικτατορίες
τρόικες, και άστεγους, μνημόνια, προδοσίες!
πταίσματα σ΄ όσα
έρχονται Κωστή μου.
Κ΄. ΔΕΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ… ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ
Δεν λείπουν, φυσικά, και οι... γαστρονομικές:
Σα τζι πατάτες στη
φωθιά άλλο δεν είναι πράμα,
περίττου οι τηγανητές
είναι μεγάλο... θάμα!
Σάικα σ’ όλα τα φαγιά
ταιριάζει το λεμόνι,
περίττου σαν τα
γεύεσαι απάνω σε... μπαλκόνι!
Σε φωτογραφία με κρεατικά, ενώ
είναι της Τυρινής:
Πολλά θωρώ τα κρέατα
απάνω στο τραπέζι,
μόνο απού ’ν’ τση
Τυρινής, κι η ελεριά δεν... παίζει!
Σε φωτογραφία με... δίδυμο καρότο
που μοιάζει με… μαγνήτη:
Σαν το... μαγνήτη
φαίνεται το... δίδυμο καρότο,
να το θωρείς να
’ρέγεσαι: Όφου το και... χαρώ το!
Για τα... καπλόσυκα:
Να πα’ τα κόψω δε
μπορώ και να τα καθαρίσω,
μα σαν τα έβρω έτοιμα
θα τα... ξεκοκαλίσω!
Με αφορμή φωτογραφία του Κωστή του Λαγουδιανάκη με σαρακοστιανά εδέσματα:
Πολλά είναι τα
καλούδια σας, να ’στε καλά Κωστή
κι από την καρδιά μου
εύχομαι Καλή Σαρακοστή!
Λ΄. ΣΚΩΠΤΙΚΕΣ - ΠΕΙΡΑΧΤΙΚΕΣ
Στον Κωστή τον Λαγουδιανάκη,
από μια φωτογραφία του στη Βουλή:
Θωρώ σε, Κώστα,
βουλευτή, επάνω εις το βήμα,
να πάψει η Ελλάδα μας
να γίνεται το θύμα!
Ο Κωστής έβαλε, επ’ ευκαιρία τσ’ Αποκράς, πλώρη και για… Μαραθωνοδρόμος, και με
μοναδικό πνευματώδη αυτοσαρκασμό, γράφει:
Κωστής
Εδά, στα πενηνταοχτώ, νιότης με πιάνει νόμος
και νυματά να 'μαι εδά και... μαραθωνοδρόμος
Οπότε μπαίνω στον πειρασμό να τον… πατάξω:
Κώστας
Θωρώ, Κωστή, πως
ήβαλες το πράμα σ’ ένα δρόμο,
και δα σε καμαρώσομε
και… Μαραθωνοδρόμο!
Όρτσαρε τα πανιά,
Κωστή, να πάρομε τη νίκη,
για να σε καμαρώσομε
και… Ολυμπιονίκη!
Έτοιμοι είμαστε,
Κωστή, να ρίξομε... μουράγια,
να βάλομε τα κόκκινα
και να κουνούμε... βάγια!
Κωστής
Ταιριάζει με τσι Aποκρές να λέμε κουζουλάδες
για νίκες και για
στέφανα και για...Ολυμπιάδες!
Πάλι με τον Κώστα, με αφορμή μια
φωτογραφία… έγχρωμου χοχλιού
Κωστής
Πολλά 'ναι τα παράξενα στσι εποχές που ζούμε
μέχρι χρωματιστούς χοχλιούς λοήσιμους θωρούμε
Κώστας
Χοντρούς εγώ εγάτεχα,
λιανούς μα και μπουμπούρες,
μα δα θωρώ εβγήκανε χοχλιοί... καρικατούρες!
Με αφορμή φωτογραφία του Κωστή με
κοντά παντελονάκια:
Κωστής
Παντέρμα κοπελάτα μου, φωνάζω: ω! χαρώ τα!
και τα κοντοπατέλονα πάλι ξαναφορώ τα!
Κώστας
Δεν είναι μόνο τα
κοντά, ετοτεσάς α που ’δες,
εδά ’ναι άλλα πλιο
μακρά, απού τα λεν... βερμούδες!
Να 'σουνα
νεροσύγκλυση και χώμα 'γώ στο δέτη
να κάμει
ργυακοφάωμα η αγάπη σου στο μπέτη
Κωστής
Λαγουδιανάκης, 29/12/2020
Κ. Καζανάκης Να σου 'νε πρωινή βροχή να πέφτεις εις το χώμα
να βρέχεις και να γραίνεται τ' ολόξερό μου στόμα
Να
σου ναι βρόχινο νερό να πέφτεις να με γραίνεις
κι
ύστερα ήλιος να γενείς το δρόσο μου να παίρνεις.
Μανόλης
Ζωράκης
Στον καθηγητή μου των Ιταλικών κ. Λαοκράτη Πασπαράκη:
Ci και chi, και no και non, μα κάμε και λίγο κράτει,
για θα
κουζουλαθούμενε, δάσκαλε Λαοκράτη!
Απάντηση σε φίλο, που διαμαρτυρήθηκε ότι τον... ζυγώνω στο facebook:
’Πό που κι ως που σε
κυνηγώ χωρίς να γράφω στίχο,
και δεν θωρείς πως
’βρίσκεσαι ’πάνω σε ξένο «τοίχο»;
(Υπενθυμίζω ότι Τοίχος στο facebook είναι
το πεδίο το οποίο διαθέτει ο κάθε συμμετέχων στον διαδικτυακό, αυτόν, τόπο, και
στον οποίο μπορεί να γράφει, να «ανεβάζει» και να δημοσιοποιεί φωτογραφίες,
σχέδια κλπ. Τα ίδια ακριβώς, μπορεί να κάνει ο καθένας και στον «τοίχο» φίλου
του.)
Σκωπτική, με αφορμή φωτογραφία μαγειρέματος
υπό δύσκολες συνθήκες:
Καλά γροικώ τη
μυρωδιά κι έχω και λιγωμάρες,
κι ας ήψηνες
λουκάνικο απάνω… σ’ αγκινάρες!
Αφορμή φωτογραφία γάτας που
οδηγεί... αυτοκίνητο:
Μη μου κοντοσιμώνετε
γιατί δα σας τσαφίσω,
«πρώτη» δα βάλω στον
λεβιέ και γκάζι δα... πατήσω!
Αφορμή φωτογραφία με ένα παιδάκι
καβάλα σε γαϊδουράκι:
Ετοτεσάς υπήρχανε
γάιδαροι με σομάρι,
μα δα υπάρχουν...
δίποδα με δίχως χαλινάρι!
Και μία με ερωτικό (έως
σεξουαλικό) υπονοούμενο:
Δύναμη, δίδει, και υγειά το κρητικό το
λάδι
περίττου να το βρει κιανείς οντέ σιμώνει...
βράδυ!
Μ΄. ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
Για τσι δασκάλους και τσι μαθητές:
Οντέ μιλεί ο δάσκαλος
ο μαθητής σωπαίνει,
πιάνει μολύβι και
χαρτί κι ό,τι του πει το ’φαίνει!
Οντέ μιλεί ο δάσκαλος
ο μαθητής σωπαίνει,
κι απού του λέει τα
γροικά, κι εκειά τη (μ)πένα γραίνει!
Για τη... μόδα να ξεπατώνουν
αιωνόβια ελαιόδεντρα, και μετά να τα... ξαναφυτεύ-ουν(!):
Τω -μ- παπουδολάδω
μας τσ’ ελιές τσι ξεπατώνου(ν),
και κούτσουρα τσι
κάνουνε απού… ξαναφυτρώνου(ν)!
Για τη μουσική:
Οντέ δ’ ακούσω
μουσική, και τη ψυχή μου δίνω,
περίττου να γροικώ
μαζί, λύρα και μαντολίνο!
Για τους τυφλούς:
Άσπρο μπαστούνι σα θα
δεις δίπλα σου γη μπροστά σου,
δείξε τη πλήσα σου
τιμή και τα σεβάσματά σου!
Ν΄. ΕΜΜΕΤΡΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Στην ανιψιά μου Δάφνη, που
λείπει στα ξένα:
Ήμαθα πως εβάρηκες
πουλί ξενιτεμένο,
ογλήγορα να
γιατρευτείς, νέα σου περιμένω
ΜΕ ΤΟΝ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΦΙΛΟ
ΚΑΙ ΔΟΚΤΟΡΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ
ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΤΣΑΚΗ
Αντώνης
Πες μου κι εμένα μυγδαλιά τον τρόπο για να γιάνω,
όντε χιονίζει στην καρδιά λευκούς ανθούς
να βγάνω
Κώστας
Κι αν -ε- μου μάθει η
μυγδαλιά, άσπρους αθούς να βγάνω,
πόνο θα -ν- έχω στη
-γ- καρδιά και χιόνια από πάνω!
ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΦΙΛΟ
ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟ ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΛΟΓΟ
ΚΩΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗ
Εν όψει του νέου του -τότε-βιβλίου Χιλιάκριβε σεβντά μου:
Όλοι σε περιμένομε
εις το τυπογραφείο,
σάρκα να πάρει και οστά, το νέο σου βιβλίο!
Αποδοχή προσκλήσεώς του για την παρουσίαση του βιβλίου:
Εκειά δα 'ν' είμαι,
δα, κι ’γω, το λέω κι υπογράφω,
να κουβαλήσω τσι ευκές
όλω(ν) τω(ν) τυπογράφω(ν)!
Πλήσα δα πέψω
φχαριστώ, μ’ ένα και μόνο λόγο,
στση Κρήτης μας τον
ξακουστό, τον μαντιναδολόγο!
Αφορμή φωτογραφία με
παππουδολαλάδες του:
Αναμεσώς στσι
λεβεδιές εις τη φωτογραφία,
είν’ κι ο δικός σου ο
παππούς, χωρίς αμφιβολία!
Στον... πονθιασμένο φίλο:
Στη ζάλη και στο -μ-
πυρετό μη κάνεις τα χατίρια,
και φώναξε κιαμιά
γιαγιά να πιάσει τα... ποτήρια!
Για μια απωλεσθείσα, εν καιρώ
Εορτών, στον δρόμο του… διαδικτύου ρίμα:
Κωστής
Τη ρίμα ξαναπέμπω σου για τσι φιλιάς τη χάρη
μόνο μη τσι παντήξουνε, πάλι,... καλικαντζάροι
Κώστας
Καλικαντζάροι κι α(ν) βρεθούν στο δρόμο της γραφής σου,
το μπέτη μου θα βάλω μπρος για να βρεθώ μαζί σου
Προσπάθεια αποστολής, μέσω
διαδικτύου, της ποιητικής συλλογής Προζύμι του καλού
φίλου, σπουδαίου ποιητή, ευφάνταστου σκηνοθέτη, εκπληκτικού ηθοποιού και δόκιμου
ποιητή Αντώνη Περαντωνάκη:
Το φούρνο
σου ετοίμασε ν’ ανάψει, να κορώσει
Προζύμι
ξαναπέμπω σου, η ζύμη να φουσκώσει
Τελικώς, και μετά την
αποτυχία αποστολής μέσω διαδικτύου, στέλνω τη συλλογή με την κόρη μου, της
οποίας ο Κωστής ήταν, τότε, δάσκαλος.
Ίντα και
πως εχάθηκε στου ιντερνέτ τον δρόμο,
Προζύμι ξαναπέμπω σου μ’ όμορφο
ταχυδρόμο!
Και μία σύντομη ανταλλαγή μαντινάδων με ερωτικό θέμα, το
οποίο υπονοείται:
Κωστής
Να 'σουν του Μάρτη ανέφαλο να βρέχεις να με γραίνεις,
να 'σουν και ήλιος τσ' άνοιξης μετά να με ζεσταίνεις
Κώστας
Του Μάρτη ήλιος να
’σουνε, να βγεις να με ζεστάνεις,
κι ύστερα μέρα τσ’
Άνοιξης τον πόνο μου να γιάνεις!
Και άλλη μία ανταλλαγή απόψεων με τον Κωστή. Θέμα, το γέλιο
ενός μωρού:
Κωστής
΄Ολα του κόσμου τα λεφτά είναι για το περγέλιο
οντέ θωρείς ένα μωρό και τ' ακριβό ντου γέλιο
Κώστας
Η κάθε στενοχώρια μου
ντελόγο δα περάσει,
οντέ δα ’δω ενός μωρού χειλάκι να γελάσει!
Επί τη λήξει του
μηνός Μαρτίου.
Κωστής
Ήκαμε την αμπελική η εδική σου πάρτη
να 'χεις εδά καλοστραθιά, του χρόνου πάλι Μάρτη!
Κώστας
Εβάλαμέ -ν- τον στο
σακί όλο τον μήνα Μάρτη,
κι ας τον παρανομιάζουνε γδάρτη-παλουκοκάφτη!
Επί τη εκδόσει του μνημειώδους έργου του "Τση
Κρήτης η προπατηξά στη
στράτα τσ’ Ιστορίας":
Τση
Κρήτης η προπατηξά στη
στράτα τσ’ Ιστορίας
αίμα
ποτίζει κρητικό τη
γη τσ’ ελευτερίας
Τση
Κρήτης η προπατηξά στη
στράτα τσ’ Ιστορίας
απού
’ναι μάνα τσ’ αθρωπιάς, τιμής
μα και αντρείας
Τση
Κρήτης η προπατηξά στη
στράτα τσ’ Ιστορίας
δασκάλα
που ’ναι τση χαράς, αγάπης
και φιλίας
ΜΕ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΛΟΪΣΣΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΕΝΟΣ
ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΦΟΡΜΑ
κα ΧΑΡΙΣΤΗ ΚΟΥΚΟΥΜΠΕΔΑΚΗ
Χαριστή
Κουκουμπεδάκη
Εμπόδια πολλώ(ν) λογιώ(ν) μου ’βαλ’ η μοίρα πάλι
στη στράτα μου, μα δε θα ιδεί να σκύφτω το κεφάλι
Κώστας
Εμπόδια κι α(ν) μου
βαλε η μοίρα μου πηδώ τα,
και κάνω το κουμάντο
μου και είμαι σαν και πρώτα!
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ
Μπροστά στην ίδια θάλασσα άλλες φωνές ακούμε
δεμένοι στο κατάρτι μας σειρήνες για να δούμε!
Στην αλλαγή του χρόνου από το 2020 στο 2021, ανταλλάξαμε απόψεις επί της εννοίας του χρόνου:
Κωστής
Λαγουδιανάκης
Ό,τι στον
κόσμο γεννηθεί μέλλεται να ’ποθαίνει
ο χρόνος
μόνο δε γερνά, αθάνατος πομένει
Κωνσταντίνος
Καζανάκης
Άμα δε
βρίχνετ’ άθρωπος ποιός δα μετρά το χρόνο,
και ποιός
τσι ώρες δα θωρεί κι αιώνες τω -ν- αιώνω(ν);
Κωστής
Λαγουδιανάκης
Κωνσταντίνος Καζανάκης
Ο χρόνος δε
θα πολυσκά, μούδε και θα ψαραίνει
σα δεν
υπάρχει άθρωπος αμέτρητος ’πομένει
Κωνσταντίνος
Καζανάκης
Πράμμα που
βρίσκεις και θωρείς μετράται με το μέτρος,
κι ας είν’,
το «νέον», «ευτυχές» «και αίσιον το έτος»!
Κωνσταντίνος
Καζανάκης
Κωστής Λαγουδιανάκης
Οι επιστήμες
είπανε χρόνος πως δεν υπάρχει
τω(ν)
φαινομένων(ν) αλλαγές είναι αυτό που άρχει!
κωνσταντινος
Βρεντζος
Κωνσταντίνος Καζανάκης
Μπράβο σου
Καζανόκωστα που χρόνο με το χρόνο
μας δείχνεις
το ταλέντο σου στη ρίμα κι' όχι μόνο.
Καλή χρονιά
στσοι Κωσταντιδες μα και στα’ αποδέλοιπους.
Κωνσταντίνος
Καζανάκης
κωνσταντινος Βρεντζος
Σπολάτη
συνονόματε κι ομότεχνε στη ρίμα,
με δυό
στιχάκια πολεμώ να στείλω κι εγώ σήμα!
Κωστής
Λαγουδιανάκης
Κωνσταντίνος Καζανάκης
Το χρόνο,
δεν τον -ε- θωρώ, στην πλάτη τον -ε- σκώνω,
οι -γ- επιστήμες
μόβουλες είν’ όλες για το χρόνο;
Κωνσταντίνος
Καζανάκης
Κωστής Λαγουδιανάκης
Ομόβουλες
και σύμφωνες είν’ όλες για το(ν) χρόνο,
απ’ όλα που
θωρούμενε στάχτη θα μείνει μόνο!
ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΟΥ ΝΤΙΝΟ ΠΑΖΑΡΑΚΙΩΤΗ
Εις τον καλό μου δάσκαλο Ντίνο Παζαρακιώτη
εύχομαι όλα τα καλά ωσάν την πρώτη νιότη
Ξ΄. ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΜΑΧΙΕΣ
Με αφορμή το παρακάτω υπέροχο ερωτικό και εύθυμο ποίημα σε παραδοσιακή
φόρμα του φίλου Αντώνη Καρτσάκη, αναπτύχθηκε ο έμμετρος διάλογος που το ακολουθεί.
ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
(ετεροχρονισμένο, ξανασταλμένο, αλλά πάντα επίκαιρο)
[Ήτοι συνταγή ερωτικού
φίλτρου δια ερωτολήπτους την οποίαν ούτοι (επι)τελούσι αρχάς Φεβρουαρίου
εκάστου έτους, με άκραν μυστικότητα...
Το σκεύασμα οδηγεί εις πυριφλεγή και εμμανή ερωτοτροπίαν και καρδιοφλογισμόν,
τυχούσα δε αποτυχία οφείλεται εις αιτίας δύο: πρώτον εις πλημμελή έρωτα και
δεύτερον εις δόσιν υπερβολικήν του φίλτρου…]
Ξεύρεις πως είμαι
δάσκαλος κι υπηρετώ τη γνώση,
εδίδαξα τα γράμματα, τώρα διδάσκω βρώση
κι είμαι ποέτας φυσικός in verso et in prosa,
σου γραφω εδώ μια συνταγή δια την amorosa,
να της εμπνεύσεις έρωτα, να ’ναι τροζή για σένα,
μ’ ένα βοτάνι φυσικό, για αγάπη ένα κι ένα!
Και επειδή του έρωτος
η μέρα πλησιάζει,
και της αγάπης ο Θεός γέρους και νιους προστάζει,
σπονδές πολλές να κάνουμε όλοι στην Αφροδίτη,
δώρο μικρό εσκέφτηκα να στείλω απ’ την Κρήτη:
Μια συνταγή προσωπική, καλά δοκιμασμένη,
για της αγάπης το κρασί σας έχω εδώ γραμμένη:
Δύο φιάλες θέλετε
κρασάκι κοκκινέλι
και ζάχαρη μισό κιλό, δυο κουταλίτσες μέλι,
ολίγα φρούτα ευωδιαστά και αποξηραμένα,
σύκα μα και δαμάσκηνα κι αμύγδαλα ασπρισμένα,
μια κουταλιά γαρύφαλλα και άλλη μια κανέλλα,
ολίγο μοσχοκάρυδο και μια όμορφη κοπέλα!
Σε κατσαρόλα στη
φωτιά όλα ανακατωμένα
μια βράση θέλουν μοναχά και είναι τελειωμένα.
Την κατσαρόλα αφήνετε, τώρα για ύπνο πάτε,
ήσυχο κι απονήρευτο μ’ εκείνη π’ αγαπάτε.
Την επομένη το κρασί
με υπομονή μεγάλη,
σουρώνετε και βάζετε σε ακριβή φιάλη
(προσέξτε μόνο τη δουλειά να μην τη δούνε άλλοι).
Με κόκκινη σαν της καρδιάς το αίμα μια κορδέλα
Στολίζετε και κράζετε την όμορφη κοπέλα!
Σερβίρετε ζεστό-ζεστό
με τα ξερά τα φρούτα,
Τρώτε και πίνετ’ άρχοντες και λέτε «τι ’ναι τούτα
τα τόσο αφροδισιακά κι ερωτικά μαντζούνια
που έστειλαν οι φίλοι μας από τα κορφοβούνια»!
Ελπίζουμε το σκεύασμα
επίδραση μεγάλη
μέθη γλυκειά κι ηδονική μέσα σε παραζάλη
να ’χει και έρωτος στιγμές πολλές να σας χαρίσει
και να ξυπνήσει πάραυτα την κοιμισμένη φύση.
Με της αγάπης το
κρασί εύχομαι να μεθάτε
να χαίρεστε τη νιότη σας και να καλοπερνάτε!
Φιλιά και αγάπη πολλή
από το Ηράκλειο
Αντώνης-Ντίνα
(στάλθηκε σε γκαρδιακούς νεαρούς φίλους της Αθήνας)
Αρχή φόρμας
Τη συνταγή σ’ Αντώνη
μου θα την -ε- δοκιμάσω,
του έρωτος τα μυστικά μήπως και τα... δαμάσω!
Στου έρωτος το δρόμο να
διαβαίνεις,
όσο μπορείς απόλαυσε, μόλις που προλαβαίνεις!
Πως να προλάβ’,
Αντώνη μου, του έρωτος τα δώρα,
απού ναι τοσανά πολλά και δε με παίρν΄ η... ώρα!
Σαν είν' ο κυνηγός καλός, όλα τα προλαβαίνει
προφάσεις είναι ο καιρός κι ο χρόνος που διαβαίνει
Λιγόστεψε ο ήλιος
μου, σιγά-σιγά βραδιάζει,
οι πέρδικες κοιτάξανε κι ο νους μου άλλα βάζει!
Ο ήλιος καθημερινά φωτίζει όλα τ' άθη
κι αν είν' η αγάπη ζωντανή, τίποτα δεν εχάθη!
Κι αν είν’ η αγάπη
ζωντανή, ο ήλιος βασιλεύγει
και μας αφήν’ αμοναχούς, κι άλλες χαρές γυρεύγει
Άλλος μ' αγάπη ρέγεται να ζει κάτ' απ' τον ήλιο
κι άλλος με φόβο για το φως χώνεται μες στο σπήλιο!
Ούτε στο σπήλιο
χώνομαι, ούτε το φως φοβούμαι,
ο ήλιος είν’ που χάνεται ό,τι και αν θα πούμε!
Να μη σου ξύνω τσι πληγές μου λέει η κυρά μου,
κι εγώ τση λέω πήγαινε στον κανα(μ)πέ και ξα μου
Καλά που φτάξαμε ως
εδώ, μα χάσαμε το θέμα,
με... κανα(μ)πέδες και πληγές, απού δα τρέξουν... αίμα!
Κι άλλα... μαντιναδο-κονταροχτυπήματα
Αντώνης
Άνοιξη κι αν εμύρισε, ο πόνος δεν αλλάζει
καινούργιες σκέψεις έρχονται κι ο νους κατασταλάζει!
Κώστας
Αν η καρδιά εκάτεχε
τον δρόμο απού τρέχει,
ο νους ίντα χρειάζεται τσι σκέψεις να ξετρέχει;
Αντώνης
Κι αν κάτσει στο
γωνιό ο νους και τη -γ- καρδιά αφήσει,
η δύση στην ανατολή
ποτέ δε δα γυρίσει!
Κώστας
Κι αν βάλεις τη καρδιά μπροστά, το νου να μη ξεχάσεις,
γιατί χρειάζεται κι αυτός τον λοϊσμό μη χάσεις!
Ο΄. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ
ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ ΧΑΡΑΣΣΟΥ 2015
ΜΕ ΘΕΜΑ
«ΚΡΗΤΙΚΗ ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ»
Πρώτη μαντινάδα:
Οντέ μιλούν οι
Κρητικοί, και όντε λένε θέλω
με τη δική ντως τη
λαλιά, μοιάζουνε των αγγέλω(ν)!
Δεύτερη μαντινάδα:
Ωσάν τζη μάνας τη
φωνή απού μας ανασταίνει,
ετσά ’ναι η
κρητολαλιά απού τη γλώσσα στένει!
Τρίτη μαντινάδα: (Απέσπασε έπαινο.)
Τση Κρήτης η ντοπιολαλιά
είναι κορφή και χιόνι,
που όποιος την -ε- διάζεται
ποτές του δε μαργώνει!
Οι παρακάτω δεν εστάλησαν, επειδή
υπήρχε περιορισμός (μέχρι τρεις), στον αριθμό των μαντινάδων:
Ώστε να στέκει ο
ντουνιάς κι οι γλώσσες των αθρώπω(ν),
δα στέκει κι κρητολαλιά σε τούτον -ε- το -ν- τόπο!
Είναι τσι Κρήτης η
λαλιά αθός και βιόλα κι άστρο,
απού βαστά τσι
γλώσσας μας απάτητο το κάστρο!
Είναι τσι Κρήτης η
λαλιά στση γλώσσας το περβόλι,
η βιόλα η μπαινάμικη
που τη ζηλεύουν όλοι!
Σα -ν- τη λαλιά τση
Κρήτης μας στον κόσμο δεν είν’ άλλη,
στα θάματα στσι
ομορφιές και στα περίσσα κάλλη!
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ ΧΑΡΑΣΣΟΥ 2016
ΜΕ ΘΕΜΑ
«ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ»
Στον διαγωνισμό μαντινάδας του Χαρασού του
2016 εκτός του Γιώργου μας, -που απέσπασε το τρίτο (εξ ημισείας) βραβείο), συμμετείχαμε και ως οικογένεια, μιας και το θέμα μας συγκίνησε και μας κέντρισε ιδιαίτερα.
Ας δούμε, για την Ιστορία, όλες τις μαντινάδες που στείλαμε, και δυο που... δεν στεί-λαμε:
Του Γιώργου:
Μέρωσε θάλασσα πλαθιά κι εσύ αέρα πέσε,
και το -γ- καημό του πρόσφυγα μες στο λιμάνι δέσε
Της Κατερίνας:
Θάλασσα κερά θάλασσα ημέρωσε λιγάκι,
και μη -ν- το πνίγεις το φτωχό κι άμοιρο προσφυγάκι
Του Γιάννη:
Θάλασσα, κερά θάλασσα, ρόδια λουλούδια στρώσε
και στράτα και καταφυγή του πρόσφυγά σου δώσε
Της Ελένης:
Ωσά -ν- το μοναχό δεντρί απού το δέρν’ αέρας,
ετσά ’ναι και ο πρόσφυγας στο γύρισμα τση μέρας
Του Κωνσταντίνου:
Είναι πικρή η ξενιθιά, ολόπρικη και σφάκα,
κι η ξένη γης του πρόσφυγα, του τάφου -ν- του η πλάκα
Ο Κωνσταντίνος είχε γράψει άλλες δύο -τις οποίες, όμως απέκλεισε-και είναι οι εξής:
Θάλασσα με τα κύματα το -μ- πρόσφυγα μη -μ-
πνίγεις,
μόν’ γίνε στράτα να διαβεί, του χρέους μη ξεφύγεις
Όλ’ οι καιροί το -μ- πρόσφυγα βαρειά τον -ε- χτυπούνε,
το βιός του μα και τη ζωή γλήγορα καταλυούνε
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ ΚΟΡΦΩΝ 2016
ΜΕ ΤΗ ΛΈΞΗ «ΑΝΕΣΤΟΡΟΥΜΑΙ»
’Νους περαζούμενου καιρού σαφί αναστορούμαι,
τα βάσανα τσ’ αγάπης σου κλαίω και διηγούμαι
Αναστορούμαι μιας ζωής τα που ’χω περασμένα,
κι όλα τα χρόνια δίχως σου βάζω -ν- τα στα χαημένα
Τα πέρασα κι εγάπησα σαφή αναστορούμαι
και του σεβντά σου τσι καημούς λέω και διηγούμαι
Αναστορούμαι τα ’συρα για μιας αγάπης χάρη,
κλαίω και διηγούμαι -ν- τα τη νύχτα στο φεγγάρι
Αναστορούμαι και θωρώ τα μου ’χεις αξωμένα,
και στο φεγγάρι λέω τα με μάθια κλαημένα
Π΄. ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΛΛΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ Ή ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ
Μια συγκλονιστική μαντινάδα μάνας
που έχασε το παιδί της, από αλλεργικό σοκ εξ αιτίας τσιμπήματος
μέλισσας:
Τση μέλισσας που σου ’πηρε αθέ την ομορφιά σου,
δα τση χαλάσω τα κελιά να φθιάξω τα κεριά σου!
Μια
υπέροχη μαντινάδα για όσους «φεύγουν» νέοι, η οποία αγγίζει και το φιλοσοφικό πρόβλημα του χρόνου και
της στιγμής:
Να ζήσεις μόνο μια στιγμή, τόση ζωή σου
φτάνει
ρόδο π’ ανθεί πολλές φορές την ομορφιά -ν-
του χάνει
Η γνωστή Καζαντζακική με τη
Νιτσεϊκή φιλοσοφία:
Εγώ ’μαι τσ’ αστραπής παιδί και τση βροντής εγγόνι,
σα θέλ’ αστράφτει και βροντά, σα θέλω πέφτει χιόνι!
Και η ιστορική του Ελ. Βενιζέλου:
Να ’σουν στον κάμπο λεμονιά κι εγώ στα όρη χιόνι,
να λιώνω να ποτίζουνται οι δροσεροί σου κλώνοι!
Την παρακάτω μαντινάδα απήγγειλε ο Πατριάρχης
μας, κατά την πρώτη επίσκεψή του στο νησί μας. Το εκπληκτικό είναι ότι συμφωνεί
με τη θεωρία του Αϊνστάιν(!), κατά την οποία το
φως είναι πάντοτε νεογέννητο! Φυσικά ο Πατριάρχης εννοούσε το ακοίμητο φως του Χριστού, το οποίον, ως γνωστόν, είναι άκτιστον και φαίνει πάσι:
Κι αν -ε- περνούνε οι καιροί κι α(ν) φεύγουνε
οι χρόνοι
παλιώνει ο λύχνος μα ποτέ το φως του δεν
παλιώνει
Καθένας την
αμπελική σ' αυτή τη ζήση κάνει
γιατί γραφτό 'ναι του
Θεού κάποτε να ’ποθάνει!
Ερωτικές
Μέχρι θανάτου -κι ακόμη παραπέρα-
ερωτική. Την άκουσα στο ραδιόφωνο επιστρέ-φοντας από τον Ευαγγελισμό Πεδιάδος,
όπου είχα πάει στο μνημόσυνο μιας νέας, αδικοχαμένης, γυναίκας, αδελφής καλού
μου φίλου, και συγκλονίστηκα:
Όσο δα ζω δα σ’ αγαπώ κι ανέ (μ)ποθάνω ακόμα,
κι άμα δα λιώσει το κορμί δα σ’ αγαπά το χώμα!
Αν και περιέχει την ίδια λέξη πολλές φορές, είναι μια
καταπληκτική μαντινάδα:
Μάθια μου μάθια μάθια μου, των αμαθιώ(ν) μου μάθια,
τα μάθια μου δεν είδανε σαν τα δικά σου μάθια!
Η χαρά της ζωής και του έρωτα,
που νικά κατά κράτος τη λύπη:
Αγάπ’ υγεία και χαρά εσμίξανε ομάδι,
και στείλανε μονημερίς τσι λύπησες στον Άδη!
Το κορμί του ερωτευμένου νέου που
λιώνει από τη φλόγα της αγάπης, επάνω στο άσπιλο σώμα της αγαπημένης
του:
Ήθελα να ’μουνε κερί, κι εσύ εικονοστάσι,
και άμα δα λιώνει το κορμί απάνω σου να στάσει!
Ευχή ερωτευμένου προς την
αγαπητικιά του:
Κομάθια κάνεις τη καρδιά, μικρή μου, στο σεβντά σου,
ε Θε μου κι ας ’πομένανε
παντοτινά δικά σου
Για τον (σαρκικό) έρωτα, που νικά,
προσωρινά, τον θάνατο:
Έλα κι απόψε κοπελιά στην εδική μ’ αγκάλη,
να κλέψομε μια δεκαρά, μέρες, του χάρου, πάλι!
Να ’μουν -ε- πέτρα στη κορφή, κι αυτή ’ποπάνω χιόνι,
κι ως βγει ο ήλιος το πρωί, απάνω μου να λιώνει!
Για τη μοναξιά:
Τη μοναξά ρωτήξανε παρέες για δε κάνει,
κι εκείνη τως απάντησε άλλους καημούς δε βάνει
Τη μοναξά ρωτήξανε παρέες για δε κάνει,
κι εκείνη ’μένα ήδειξε κι είπε αυτός μου φτάνει
Ευχετικές:
Απλώνει το ολάσπρο τζη, η φύση, το σεντόνι,
και το ξομπλιάζει με Πολλά, Χρόνια για τον Αντώνη!
Χιόνια κι ανέμοι και βροχές έχουνε συμφωνία,
να πούνε όλοι ντως μαζί: Να ζήσεις Αντωνία!
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Α΄. ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ………………………………….. 9
Β΄. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
……………………………….……..……..………..10
Γ΄. ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΕΣ
……………………….……………………..………………….11
Δ΄. ΕΙΣ
ΜΝΗΜΗΝ …………………………….………………….…………………….. 15
Ε΄. ΓΝΩΜΙΚΕΣ …………………………………………….………………..………..….17
Ϛ΄.
ΕΡΩΤΙΚΕΣ …………………………..…………………………….,…………….……… 18
Ζ΄. ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΘΕΜΑ
……………………….……………………….……..….. 19
Η΄. ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ
………………………………..……………….… 20
Θ΄. ΕΥΧΕΤΗΡΙΕΣ
……………………………………………………..………………..………21
Ι΄. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΟΙΑΣ ……………………………….………………………………… 23
Κ΄. ΔΕΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ… ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ……………………………25
Λ΄. ΣΚΩΠΤΙΚΕΣ – ΠΕΙΡΑΧΤΙΚΕΣ …………………………………...… 26
Μ΄. ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
…………………………..………….……..…..………28
Ν΄. ΕΜΜΕΤΡΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ……………………….……………………….….. 29
Ξ΄. ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΜΑΧΙΕΣ
……………………………………..……..….…….. 32
Ο΄. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ………….…………….……...…… 35
Π΄. ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΛΛΩΝ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΤΥΧΕ ΝΑ
ΑΚΟΥΣΩ Ή ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ……………………….…….………….36
Ο νέος
χρόνος που 'ρθε νε χίλια καλά
να φέρει,
ας είναι το
δεκαοχτώ του χρόνου
το ξαθέρι!
Στη -μ- παρασθιά μου κάθομαι
και με χαρά 'νιμένω
μες στσι καρδιές μας να φανεί τ' άστρο τω Χριστουγέννω(ν)!
΄Οσο και να με καταλείς δε σε υπολογίζω
την κάθε σου κατσουκανιά χρόνε θα τη γλεντίζω
Κωστής Λαγουδιανάκης, 9/9/2018
Υπήρξες ωραιότατος!
Και τώρα δίχως κώμη,
Πολλώ λογιώ ναι οι ομορφιές
Πού χεις Κωστή ακόμη.
Ομορφομεγαλώνουμε
Δέν αδικογερνούμε
Παλεύουμε τά βάσανα
Και δέν τά προσπερνούμε.
Κ. Καλλέργης
Με τόσεσάς κατσουκανιές που κάνουνε οι χρόνοι
δε μας -ε- γονατίζουνε, μια 'γάπη μασ' -ε- σώνει!
Κ. Καζανάκης
Αμαρυλλίς, παράλιο,καλοκαιριού κρινάκι
τση Παναγίας κάτασπρο μεθυστικό κανάκι
Κωστής Λαγουδιανάκης, 12/9/2018
Τση Παναγίας κάτασπρο τση θάλασσας κρινάκι
τσ' ακρογιαλιάς η ομορφιά, του Μίνωα μεράκι!
Κ. Καζανάκης
Στη -μ- παρασθιά μου κάθομαι και με χαρά 'νημένω
μες στι καρδιές μας να φανεί τ' άστρο τω(ν) Χριστουγέννω(ν)!
ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΛΛΑ
Πολύ σε περιμένομε να μας ξανάρθεις
Στέλλα
ομάδι με τον Γιώργο μας χωρίς να
πούμε έλα!
Χίλιες φορές δα σου το ’πώ έλα και
ξαναέλα
ομάδι με τον Γιώργο μας στην
αγκαλιά μας Στέλλα!
Από την Κύπρο κίνησες για να μασ’
-ε- γνωρίσεις
κι αν -ε- (μ)περάσαμε καλά, μη μασ’
-ε- λησμονήσεις.
Ενθύμιο τση Κρήτης μας που δα σου
λέει έλα
ομάδι με τον Γιώργο μας αγαπητή μας
Στέλλα.
Στέλλα που με τον Γιώργο μας
γινήκατ’ ένα (ν)ταίρι
το όνομά σου θε να 'πει πως είσαι
έν’ αστέρι!
