Για την Τουρκία, και τις πανανθρώπινες αξίες Του Κ. Γ. Καζανάκη

Πήρε και η Τουρκία, δυστυχώς, 

την κάτω βόλτα!

Τώρα 

ούτε πρόσφυγες στον Έβρο,

λιγόστεψαν 

και οι δύστυχοι με τις βάρκες,

πάνε και τα πλωτά γεωτρύπανα,

σταμάτησαν τα ερευνητικά της

να παραβιάζουν 

την υφαλοκρηπίδα μας, 

στάσιμα τα πράγματα

στις επεμβάσεις 

στη Συρία και τη Λιβύη,

τέρμα οι τσαμπουκάδες 

και η "υπερδύναμη".

Πότε θα καταλάβει ο Σουλτάνος 

ότι όλοι είμαστε, 

-πρώτα και παν' απ' όλα- 

άνθρωποι, με κοινά προβλήματα;

Πότε θα αντιληφθεί 

ότι θα πρέπει να πρυτανεύει 

η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια 

και η συνεργασία των λαών, 

η Ειρήνη, η φιλία 

το Διεθνές Δίκαιο και η λογική,

και όχι η ιδιοκτησία και το κέρδος 

που συνεπάγονται ανταγωνισμούς,

και διενέξεις και οδηγούν τους λαούς 

στα σφαγεία των πολέμων, 

στην πείνα, στη δυστυχία 

και στην εξαθλίωση;

τους λαούς που δεν αποζητούν

τίποτα περισσότερο 

και τίποτα λιγότερο

από το να ζουν ειρηνικά 

να εργάζονται, 

να δημιουργούν και να προκόβουν,

έχοντας σχέσεις καλής γειτονίας, 

και με κοινωνική δικαιοσύνη 

και ασφάλεια.

Αλλά ξέρω, ξέρω,

όλ' αυτά θα ξεχαστούν 

μόλις περάσει η μπόρα

-αν υποθέσουμε ότι πέρασαν 

προς στιγμήν, έστω, 

από το μυαλό του κάθε Σουλτάνου,

από τον οποίο εξαρτώνται 

ολόκληροι λαοί!

Και τα φέρετρα 

θα συνεχίσουν να πληθαίνουν, 

όχι εξ αιτίας του ιού αυτή τη φορά! 

Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα...