Καπετάν Μανώλης Καζάνης

Ένα ενδιαφέρον ιστορικό άρθρο του Μιλτιάδη Φαρσάρη 
για τον αετό των λασηθιώτικων βουνών, τον καπετάν Μανώλη Καζάνη.
http://www.πατρίσ.gr/articles/314288?PHPSESSID=fksc6bga1f2a8shaa2lkf073s5#.WROAYze_y71

Και μια σχετική συνομιλία:

Κωνσταντίνος Καζανάκης  

Στο Μαρμακέτω του οροπεδίου Λασιθίου, 

συμβαίνει κάθε χρόνο ένα θαύμα, που το έχω ονομάσει 

"Η Ανάσταση των ρόδων". 

Οι κάτοικοι του χωριού 

δεν παίρνουν τα λουλούδια που στολίζουν τον Επιτάφιο για καλορίζικα, 

αλλά τα κρεμούν σε σύρματα μέσα στον Ι. Ναό του Αγίου Ιωάννου, 

που είναι και ο προστάτης τους. 

Τα αφήνουν εκεί, και την ημέρα της Εορτής Του, 

και μόλις ο ιερέας ολοκληρώσει την ανάγνωση του Ευαγγελίου, 

τα μαζεύουν και τα παίρνουν μαζί τους. 

Και πού είναι το θαύμα; 

τα λουλούδια αν και μαραμένα, κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας ζωντανεύουν, 

και είναι τόσο φρέσκα, σαν να τα έκοψαν εκείνη τη στιγμή! 

εννοείται ότι το θαύμα το έχω δει με τα μάτια μου! 

http://www.karmanor.gr/el/article/marmaketo-lasithioy-olanthisto-thayma

Χρυσούλα Ντρουμπογιάννη Σ΄ευχαριστω Κώσταντίνε για τα εκπληκτικά αυτά πράγματα που μας μαθαίνεις !!! Προφανώς είναι το χωριό σου, αρα και η καταγωγή σου απο τον Θρυλικό Καπετάν Καζάνη ??!!!! Καλημέρα !!!!

Κωνσταντίνος Καζανάκης Χρυσούλα Ντρουμπογιάννη 

ο πατέρας μου ήταν από τις Γωνιές Πεδιάδος, 

το προτελευταίο χωριό που συναντούμε ανεβαίνοντας στο οροπέδιο Λασιθίου. 

Επομένως -και αφού είμαστε κοντά- κάποια σχέση θα υπάρχει. 

Ο αετός των λασιθιώτικων βουνών, 

απογοητευμένος από τη δυσμενή έκβαση των κρητικών επαναστάσεων, 

έφυγε από την Κρήτη και πήγε στο Ναύπλιο για να γυρέψει την τύχη του. 

Εκεί τον προσέλαβε ένας γαιοκτήμονας από τη Νάξο, 

και τον πήγε στο νησί του για να δουλέψει στα κτήματά του. 

Στο ωραίο, αυτό, νησί του Αιγαίου (που μοιάζει πολύ με την Κρήτη), 

άφησε την τελευταία του πνοή πάμπτωχος και άρρωστος,

χωρίς να αφήσει -απ' ό,τι γνωρίζω- απογόνους. 

Αυτό ήταν το άδοξο τέλος του υπέροχου, αυτού, τέκνου της Κρήτης μας, 

που εκτός των ανδραγαθημάτων του στα πάτρια εδάφη 

είχε συμμετάσχει και στην ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου. 

Το επώνυμό μας συναντάται, επίσης, στις Μάλες της Ιεράπετρας, 

στο Ναύπλιο, στη Μικρά Ασία (πριν την τραγωδία), 

και στην Κωνσταντινούπολη πριν το 1955. 

Ήθελα, με την ευκαιρία, να σημειώσω κάποια, επιπλέον, ιστορικά στοιχεία. 

Το αρχικό επώνυμό του ήταν Ροβίθης, 

και θα πρέπει να είλκε την καταγωγή του από την Πελοπόννησο, 

αφού το Οροπέδιο είχε ερημωθεί από τους Ενετούς

για περισσότερο από εκατό χρόνια λόγω των επαναστάσεων των κατοίκων του. 

Και όταν οι κατακτητές εκείνοι απεφάσισαν να ξανακατοικηθεί, 

έφεραν κατοίκους από την Πελοπόννησο, 

αφού οι αυτόχθονες είχαν διασκορπιστεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Εννοείται δε, πως δεν ήθελαν να το κατοικήσουν οι απόγονοι των επαναστατών. 

Γι' αυτό και τα επώνυμα των κατοίκων του Οροπεδίου δεν μοιάζουν κρητικά. 

Και πώς έγινε και άλλαξε το επώνυμο Ροβίθης; 

όταν, λοιπόν, ήταν να τον βαφτίσουν, 

επέδραμαν οι Τούρκοι στο μοναστήρι που θα γινόταν η βάφτιση, 

και δεν άφησαν τίποτε όρθιο. 

Μεταξύ των άλλων έσπασαν και την (πήλινη) κολυμπήθρα. 

Όταν οι βάρβαροι απόγονοι του Αττίλα απεχώρησαν, 

οι Χριστιανοί επανήλθαν για να κάνουν τη βάφτιση, αλλά δεν είχαν κολυμπήθρα. 

Αναγκάστηκαν, λοιπόν, να χρησιμοποιήσουν το καζάνι του μοναστηριού

αντί για κολυμπήθρα, 

και από τότε άλλαξε και το επώνυμο σε Καζάνης... 

Στη χαΐνικη ομάδα του καπετάν Μανώλη συμμετείχε 

και η περίφημη Κριτσωτοπούλα, η Ροδάνθη. 

Αυτή ήταν μια πανέμορφη κοπέλα από την Κριτσά που τη ρέχτηκε ένας πασάς. 

Την υποχρέωσε να τον παντρευτεί και, την πρώτη νύχτα του γάμου, 

εκείνη σκότωσε τον πασά, ντύθηκε άντρας, 

και βγήκε στο βουνό, για να ανταμώσει τον καπετάν Καζάνη. 

Αν και γυναίκα διακρίθηκε για την ανδρεία της, 

ώσπου τραυματίστηκε σε μια μάχη στο στήθος. 

Τότε οι σύντροφοί της ανοίγοντας το γιλέκο της για να περιποιηθούν το τραύμα, 

διαπίστωσαν με μεγάλη τους έκπληξη ότι ήταν γυναίκα! δυστυχώς δεν επέζησε... 

Για να τιμήσουν οι χωριανοί του το υπέροχο, αυτό, τέκνο του Μαρμακέτω(ν),

ανήγειραν την προτομή του, καθώς και μία ανάγλυφη σύνθεση 

στον τόπο που λημέριαζε, στο οροπέδιο της Αλόιδας (φωτογραφία). 

Ο φίλος Λασηθιώτης Μιλτιάδης Φαρσάρης δημοσίευσε πρόσφατα σχετικό άρθρο 

στην εφημερίδα "Πατρίς", με ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία. 

 http://www.πατρίσ.gr/articles/314288?PHPSESSID=fksc6bga1f2a8shaa2lkf073s5#.WROAYze_y71