Μια κόρη ανθούς εμάζωνε. Από τον Χρύσανθο Αγγελάκη

 

Μια κόρη ανθούς εμάζωνε. 

 

Μια κόρη ρόδα μάζωνε κι αθούς εκορφολόγα.
Να φάνει πέτσες με τσ’ ανθούς νε πέψει τ' αδερφιώ τζη
να υφάνει κι ολομέταξη του αρραβωνιαστικού τζη.

Κι ο Γιαννακής επέρασε δίνει ντου ‘να ζευγάρι
Κι η μάνα τζη τη θώριεναι π’ ανάδιο παραθύρι.
- Μωρή σκυλιά, μωρή οβριά, μωρή μαγαρισμένη.!
- Σαν έρθουνε τ’ αδέρφια σου και θα σε μαντατέψω.

Κι αργά ’ρθανε κι οι δώδεκα, και τη ναι μαντατεύγει.
Και πιάνου ντη κι οι δώδεκα με δώδεκα κουρκούδες.

Και πιάνει ντη κι η μάνα τζη ’πο τσοι δεξές πλεξούδες.
Τη νύχτα τα μεσάνυχτα, η κόρη ψυχομάχε.
Κι η μάννα τζη στο πλάϊ τζη και τη μοιρολογάται.

- Για πες μου θυγατέρα μου, ποια ρούχα δα σου βάλω
άν θες λιγνά άν θες λινά κι άν θες τα βελουδένια
κι άν θες και χρυσοπράσινα που σού χουνε φερμένα.

- Μηδε λιγνά μηδέ χρυσά μηδέ και βελουδένια
Μόνο τα ρουχαλάκια μου τα ματοβουρωμένα,
που μου τα ματοβούρωσαν τα δώδεκα μου αδέρφια.

- Αν ρθεί μανά ο Κωσταντής μη το καταμουρίσεις
δώστου πανιέρι να γευτεί πανιέρι να δειπνήσει.

Μα δά ρχεται ο Κωσταντής με λύρα με λαγούτο…
-Πάψε τε και το ταμπουρά.! Πάψτε και το λαγούτο.!
Στου πεθερού μου την αυλή θωρώ σταυρό κι στέκει
για πεθερός μου διάβηκε, για πεθερά μου διάβει,
για από τα κουνιαδάκια μου κανένα εσκοτώθει.

Δίνει του μαύρου του βιτσά στον Αη Γιώργη φτάνει,
ρωτά το πρωτομάστορα ποιανού νε το μεζάρι;
- Να ζήσεις πρωτομάστορα και πες μου τίνος είναι;
- Να ζήσω γώ κι ο Κωσταντιός και τσ Αρετούσας σούναι.
- Πλατύ το κάμε για χορό.! μακρύ για το σεΐρι.!
και στο δεξό του μάγουλο κτίσε ένα παραθύρι.!
-Να μπαίνει ο ήλιος το ταχύ κι ήλιος το μεσημέρι
για να κατέχει η γι Αρετή πότε ναι καλοκαίρι.

Βγάζει το μαχαιράκι του απ’ αργυρό φουκάρι
στο ουρανό το πέταξε και στη καρδιά τ’ εβάρει.
Εκειά που θάψανε τη νιά εφύτρωσε καλάμι.
Κι εκιά που θάψανε το νιό φύτρωσε κυπαρίσσι.
Κάθε γιορτή κάθε Λαμπρή και κάθε Μπαϊράμι
ήσκιφτε το κυπάρισσο κι εφίλιε το καλάμι.

(Παραλλαγή απο τη μάνα μου)

Γ Ι Α Σ Ε Μ Ι ( Ι Α Σ Μ Ο Σ ) Του Κωστή Λαγουδιανάκη

 

Γ Ι Α Σ Ε Μ Ι   ( Ι Α Σ Μ Ο Σ )

 Μοσκοβολιά του γιασεμιού μού πάντηξε στη στράτα

και τάξε μού παντήξανε τση ζήσης μου τα νιάτα.

Κοντό κι αποκρατεί ’πό πού, ποια ’ν’ η δική ντου σκλέτη

κι αρίφνητες μοσκοβολιές το πλούσο ντου ραέτι.

Λένε τα Ιμαλάια για πατρογονικά ντου

Θιβέτ και Κίνα γέννα ντου με τα κατάκαλά ντου.

Γεωπονίας σάντολα κι αλλιώς θα το βαφτίσει

και θα το πει και «ίασμο» μ’ ευκές πολλές «να ζήσει».

Η γι-αρχαιοελληνική λέξη που το μυρώνει

«ιάσμινον» απού θα πει «μύρον» το φανερώνει.

Μεγάλο και λοήσιμο είν’ το δικό ντου σόι,

μετρά τρακόσους συγγενεία απού ’χει δικολόι.

Τον ήλιο τονε ρέγεται και τονε μπεγεντίζει

και τσ’ άσπρες του μοσκοβολιές ρέγεται να χαρίζει.

Και ο Σεφέρης μολογά, «γή φέγγει γή βραδιάζει

μένει λευκό το γιασεμί», λευκό σαφί νεδιάζει.

Στ’ αυτί θα βάνω γιασεμί τσ’ ασπροχαρές να παίρνω

τη ζήση με μοσκοβολιές να την περνοδιαβαίνω.

Κωστής Λαγουδιανάκης, 20/1/2021

 

Άσπρο χιονάτο γιασεμί την άνοιξη μυρίζεις

μεμιάς στα κοπελάτα μου οπίσω με γυρίζεις

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ Του Κ. Γ. Καζανάκη

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ

Επειδή κάτι έχουμε συζητήσει επί του θέματος:

«Όλες» οι Ελληνίδες έχουν, ξαφνικά, υποστεί βιασμό, σεξουαλική παρενόχληση, ασέλγεια κλπ. 

Άρα «όλοι» οι Έλληνες είμαστε, περίπου, βιαστές! έλεος κάπου!

  Και έχει γίνει, τώρα, της... μοδός, να δηλώνει μιά γυναίκα θύμα σεξουαλικής επίθεσης!
  Η γνώμη μου:

1.     Ο κατηγορών φέρει το βάρος της αποδείξεως της κατηγορίας!

2.     Ο χρόνος στη Δικαιοσύνη έχει τεράστια σημασία.

3.     Καλύτερα να αθωωθούν δέκα ένοχοι, παρά να καταδικαστεί ένας αθώος.

  Σύμφωνα με τη Δικαιοσύνη μας -και όπως σου τόνισα-, μετά είκοσι χρόνια οποιοδήποτε αδίκημα ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΤΑΙ. Ακόμη και ο φόνος!

Σ’ αυτό με επιβεβαίωσε (και) ο γνωστός νομικός κ. Δημητρακόπουλος με σχετικές, από τηλοψίας, δηλώσεις του.

  Να ξέρεις ότι ο καταγγελθείς μπορεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και να ζητήσει από ποινικό δικαστήριο την καταδίκη της καταγγέλλουσας (φυλάκιση), και σε αστικό δικαστήριο και να ζητήσει τη χρηματική του αποζημίωση, για συκοφαντική δυσφήμηση -και μάλιστα διά του Τύπου, το οποίο είναι σοβαρότατο αδίκημα-, και να της πάρει και το σπίτι της!

  Τι θα κάνει η Μπεκατώρου; θα φέρει ποιές αποδείξεις και ποιούς μάρτυρες μετά από κάτι δεκαετίες; κι αν τις/τους φέρει, το δικαστήριο δεν θα τις/τους αποδεχθεί καν, λόγω, ακριβώς, της παραγραφής!

  Άρα: αποδείξεις δεν υπάρχουν έτσι κι αλλιώς, και επομένως η κατηγορία της -υπό νομικούς και δικαιϊκούς όρους-, καταπίπτει αφ' εαυτής! Τα δικαστήρια δεν είναι υποχρεωμένα να πιστέψουν την Μπεκατώρου επειδή είναι ολυμπιονίκης, αντίθετα είναι εκ του Νόμου υποχρεωμένα να την καταδικάσουν και να δικαιώσουν τον καταγγελλόμενο, κι αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο, είτε μας αρέσει, είτε όχι!
  Αλίμονο  αν ο οποιοσδήποτε καταγγέλλει τον οποιονδήποτε μετά κάτι... δεκαετίες και χωρίς καμία απόδειξη και καμία μαρτυρία! Είμαστε που είμαστε ζούγκλα, θ' αρχίσει ο ένας να τρώει τον άλλον! 

Δεν είναι, λοιπόν, δευτερεύοντα ζητήματα, ούτε η απουσία αποδείξεων και μαρτύρων, ούτε και ο χρόνος καταγγελίας. Είναι ουσιαστικότατα και τα δύο!
  Ήδη, μάλιστα, καταγγελλόμενος για σεξουαλική παρενόχληση φοιτητριών,  συνταξιούχος καθηγητής του ΑΠΘ, δήλωσε ότι προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Κι όταν τον ερωτά ο δημοσιογράφος μα οι καταγγελίες είναι εκατό, απαντά: κατά τη διάρκεια της καριέρας μου δίδαξα χιλιάδες φοιτητές. Πώς γίνεται να με καταγγέλλουν εκατό; αν ήμουν τέτοιος άνθρωπος οι καταγγελίες θα ήταν, κι αυτές, χιλιάδες! είναι; δεν είναι! λοιπόν; Ιδού ένα απλούστατο και λογικότατο επιχείρημα!

  Κάνε το δικό σου και πες μου: Έστω ότι εγώ βγαίνω μετά εικοσιπέντε χρόνια, και σε καταγγέλλω ότι μου επιτέθηκες με μαχαίρι και με λήστεψες, π.χ. Θα πας στα δικαστήρια, και στη φυλακή θα με βάλεις, και το σπίτι θα μου πάρεις, και πολύ καλά θα μου κάνεις!

  Και για να μην παρεξηγηθώ: εξηγώ πως έχουν τα νομικά-δικαιϊκά ζητήματα, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Η απερίφραστη καταδίκη μου οποιουδήποτε ασκεί την οποιαδήποτε μορφή βίας είναι αυτονόητη, όπως και η αποστροφή μου για οποιαδήποτε πράξη βίας! 

 

Πτήσεις-τραγωδίες "Ήλιος"

 https://www.facebook.com/Desktop8888/videos/258937878955995

https://www.facebook.com/Alyfan6688/posts/412939413395627 

https://www.facebook.com/Alyfan6688/posts/412939413395627

https://www.facebook.com/Desktop8888/posts/130893322196083

Λέανδρος & Ηρώ Του Κ. Λαγουδιανάκη

 

«ΛΕΑΝΔΡΟΣ» δίδει τ’ όνομα στη νια κακοκαιρία

Του Λέανδρου του μυθικού ερωντοϊστορία

είναι που δίδει τ’ όνομα στη νια κακοκαιρία.

Ντελικανής ο Λέανδρος στην Άβυδο ξωμένει

και η Ηρώ-ιέρεια μες στην καρδιά ντου μπαίνει.

Ηρώ τον πύργο στη Σηστό τον έχει για κονάκι,

στου Ελλησπόντου την ακτή που ’ναι τσ’ Ευρώπης χάκι.

Κορασοπούλα η Ηρώ βαστά τση νιότης λήτη,

ιέρεια για τη θεά είναι την Αφροδίτη.

Το Λέανδρο τρυπού ντονε του έρωντα τα βέλη,

με την Ηρώ μελώνουνται με του σεβντά το μέλι.

Ο πόθος του ’ναι ξέκορφος και ποιος θα τονε στέσει

απού τσ’ αγκάλης του σεβντά ρέγεται για να πέσει.

Απέναντι ’ναι η Ηρώ, πώς να τη συναντήσει,

ομπρός του τον Ελλήσποντο έχει να κολυμπήσει.

Νύχτας σκοτίδι σα θα ’ρθεί ανάδια ντου ξανοίγει

και δίχως φόβο κολυμπά και την Ηρώ ντου σμίγει.

Λάμπα στου πύργου την κορφή ανάβει κάθα βράδυ,

θωρεί το φως, λογιάζει το Ηρώς-σεβντά σημάδι.

Γάμος για την ιέρεια είν’ απαγορεμένος

και ο σεβντά τση μυστικός, καλά βαθιά χωσμένος.

Με του χειμώνα τη φανειά στερνή θωρούν’ αγκάλη

και τάσσουνε την άνοιξη πως θα βρεθούνε πάλι.

Την άλλη μέρα πρόσαργο άφτει ξανά λυχνάρι

κι ο Λέανδρος ερωντικό κάλεσμα θα το πάρει.

Στη μανισμένη θάλασσα πέφτει να κολυμπήσει,

την ύστερή ντου την πνοή εκειά θα την αφήσει.

Με τ’ αποδιαφωτίσματα Σηστού το γυρογιάλι

ξεβράζει τ’ άψυχο κορμί, στον άμμο θα το βγάλει.

Βαρύς θανατερός καημός για την Ηρώ στο μπέτη,

δεν το βαστά και χύνεται στη θάλασσα και πέφτει.

Στο γυρογιάλι εδά κι οι δυο κείτουντ’ αγκαλιασμένοι,

χωρίς πνοή μα ο μύθος τους αθάνατος πομένει.

Ο ίδιος τάφος και τσι δυο μαζί θα τσ’ αγκαλιάσει,

μύθος τ’ αρχαίου του καιρού που ’ναι στη μάλε-βράση.

Ο μύθος και ο Λέανδρος σε νέικη πορεία

σαντόλοι ξετελεύγουνε στη νια κακοκαιρία.

Κρήτη Του Κωστή Λαγουδιανάκη

 

Πατρίδα Του Κωστή Λαγουδιανάκη