Γ Ι Α Σ Ε Μ Ι ( Ι Α Σ Μ Ο Σ )
Μοσκοβολιά του γιασεμιού μού πάντηξε στη στράτα
και τάξε μού παντήξανε τση ζήσης μου τα νιάτα.
Κοντό κι αποκρατεί ’πό πού, ποια ’ν’ η δική ντου σκλέτη
κι αρίφνητες μοσκοβολιές το πλούσο ντου ραέτι.
Λένε τα Ιμαλάια για πατρογονικά ντου
Θιβέτ και Κίνα γέννα ντου με τα κατάκαλά ντου.
Γεωπονίας σάντολα κι αλλιώς θα το βαφτίσει
και θα το πει και «ίασμο» μ’ ευκές πολλές «να ζήσει».
Η γι-αρχαιοελληνική λέξη που το μυρώνει
«ιάσμινον» απού θα πει «μύρον» το φανερώνει.
Μεγάλο και λοήσιμο είν’ το δικό ντου σόι,
μετρά τρακόσους συγγενεία απού ’χει δικολόι.
Τον ήλιο τονε ρέγεται και τονε μπεγεντίζει
και τσ’ άσπρες του μοσκοβολιές ρέγεται να χαρίζει.
Και ο Σεφέρης μολογά, «γή φέγγει γή βραδιάζει
μένει λευκό το γιασεμί», λευκό σαφί νεδιάζει.
Στ’ αυτί θα βάνω γιασεμί τσ’ ασπροχαρές να παίρνω
τη ζήση με μοσκοβολιές να την περνοδιαβαίνω.
Κωστής Λαγουδιανάκης, 20/1/2021
Άσπρο χιονάτο γιασεμί την άνοιξη μυρίζεις
μεμιάς στα κοπελάτα μου οπίσω με γυρίζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου