Οι ευχές του παπα Νικόλα...

Αγαπητές συμμαθήτριες,
& αγαπητοί συμμαθητές
καλή σας ημέρα,
και καλό Σαββατοκύριακο!

Με την πρωινή βροχή να μας κατακλύζει από παντού
θυμήθηκα πριν δυο Κυριακές,
όταν ο δάσκαλός μας, ο παπα Νικόλας έκανε, για πρώτη φορά, μιαν ευχή,
στο τέλος της οπισθαμβώνου ευχής, περί «όμβρων»,
για να βρέξει δηλαδή.
Την απόγευμα της επαύριον της Κυριακής, εκείνης, Δευτέρας,
πράγματι έβρεξε!
όπως έβρεξε, αν θυμούμαι καλά,
και την μεθεπόμενη της Δευτέρας, Τετάρτη.
Την προηγούμενη Κυριακή επανέλαβε την ευχή αυτή,
και πάλι έβρεξε!
Το πρωί, πριν τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής εκείνης,
τον είχα παρακαλέσει να κάνει μιαν ευχή για αποφυγή πολέμου,
ομολογώντας του και την προσωπική μου αγωνία:
ο μικρός μου γιός υπηρετεί στην Κύπρο,
στην πρώτη γραμμή δηλαδή (χωρίς μετόπισθεν!),
ενώ και ο μεγάλος μου γιός
είναι μόνιμος κάτοικος της μαρτυρικής Μεγαλονήσου.
Και πράγματι! έκανε, στο τέλος, και πάλι, της οπισθαμβώνου ευχής,
μιαν ευχή περί των κυκλούντων ημάς εχθρών,
και για αποφυγή πολέμου.
Ο Θεός να δώσει να μην ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου,
ο σχιζοφρενής και πολεμοχαρής γείτονάς και κακός οιωνός μας,
ο οποίος δεν έχει διστάσει να αιματοκυλίσει και να διχάσει
ακόμη και τον ίδιο τον λαό του:
το αιματηρό πραξικόπημα στην Τουρκία έγινε -όπως όλα δείχνουν-
με σκηνοθεσία του ίδιου,
με σκοπό να αλλάξει το σύνταγμα
και να συγκεντρώσει επάνω του όλες τις εξουσίες,
πράγμα που επέτυχε!
Ήδη οι πρώτες βάρκες
με Τούρκους πολίτες καταδιωκόμενους από το καθεστώς Ερντογάν,
καταφθάνουν στα νησιά μας,
ενώ στον Έβρο μια βάρκα ανετράπη
με αποτέλεσμα -οποία φρίκη!-
να πνιγούν μια δασκάλα με τα δυό της παιδιά!
Αλλ’ ας επανέλθουμε:
Όλα αυτά μου έφεραν στον νου την απαγωγή Λεμπιδάκη.
Πέρυσι, στις 31 Μαρτίου, κάποιοι παλιάνθρωποι
συνέλαβαν όμηρο τον συμπολίτη μας αυτόν.
Την επόμενη Κυριακή, ο παπα Νικόλας έκανε μιαν ευχή,
μαζί με την «Υπέρ αναρρήσεως των αιχμαλώτων»,
την «Υπέρ απελευθερώσεως του ομήρου Μιχαήλ.»
Την είπε άλλες μια-δυο Κυριακές, και μετά δεν την ξαναείπε.
Ο καιρός περνούσε,
οι ημέρες και οι μήνες της αγωνίας πλήθαιναν και, ξαφνικά,
ο παπα Νικόλας ξαναείπε, στη Θεία Λειτουργία και πάλι, την ίδια ευχή.
«Υπέρ απελευθερώσεως του ομήρου Μιχαήλ.»
Παραξενεύτηκα.
Πού το θυμήθηκε; σκέφτηκα, πολύ κακώς βέβαια.
Και ω του θαύματος!
την αμέσως επομένη εκείνης της Κυριακής,
Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017,
ο Λεμπιδάκης, πράγματι, απελευθερώθηκε!
Από Θεού ευλογημένος ο παπα Νικόλας;
κάτι παραπάνω θα έλεγα!