Έλα σου όμως που κι αυτά αλλάζουν!
πού είναι τα υπέροχα ιστιοφόρα
που άραζαν στο λιμάνι μας;
πού είναι τα καταπληκτικά καλοκαίρια
που ναι, έκανε ζέστη,
αλλά ζούσες και χωρίς κλιματιστικό
στο πέτρινο σπίτι,
το νεοκλασικό ή το φτωχικό,
γιατί ήταν πέτρινο
και διότι τα καλοκαίρια
δεν ήταν ανυπόφορα.
Το λυπηρό; οι άνθρωποι.
Έχουν αλλάξει δραματικά
προς το χειρότερο,
και έχουν απομακρυνθεί
ο ένας από τον άλλον.
Η παλιά γειτονιά είναι, πλέον,
μιά ανάμνηση,
όπως και τα παιχνίδια των παιδιών
στον δρόμο.
Τώρα υπάρχουν οι κάθε λογής οθόνες,
για να μπαίνουν στην μοναχικότητα
εξ απαλών ονύχων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου