Γράμμα στον Ανδρέα* Του Μανώλη Σπανάκη
Στριφογύριζα από ‘δώ, στριφογύριζα από ‘κει, δεν μ’ έπιανε ύπνος. Από τότε που μπήκαν στη ζωή μας, τα «μνημόνια» και τα «πολυνομοσχέδια», αυτά που μ’ έκαναν να χάσω τον ξύπνιο μου, μετά και τον τελευταίο «γάμο» έχασα και τον ύπνο μου. Ένας περίεργος αχταρμάς προσώπων και ιδεολογικών φεϊγβολάν στροβιλίζονταν ατέρμονα στη σκέψη μου κάνοντας τη ζωή μου μαρτυρική. Παπανδρέου, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, και ανάποδα. Έξη δεκαετίες εναλλάσσονται στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, που έδιωξε το χαλίφη για να γίνουν χαλίφηδες. Ο «γάμος» λοιπόν, όχι ο «ματωμένος» του Λόρκα, αλλά των Σαμαρά – Παπανδρέου, θυμίζει εκείνους τους γάμους πλουσίων οικογενειών που παραδοσιακά εχθρεύονταν, αλλά τους ένωνε ένα κοινό στοιχείο: το χρήμα! «Ανάθεμα και σένα και τον προξενητή, η κόρη μου (εν προκειμένω η Ελλάδα) δεν είδε ποτέ της προκοπή», τραγούδησε εύστοχα ο μεγάλος Κώστας Μουντάκης. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο δεν τόσο ο γάμος, όσο τα «μορφώματα» που θα προκύψουν, τα παιδιά του γαλαζοπράσινου σωλήνα!
Έτσι, εκνευρισμένος όπως ήμουν λοιπόν, σηκώθηκα, έπιασα χαρτί και μολύβι και άρχισα να γράφω ένα γράμμα στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι με τον Ανδρέα, μετά που πέθανε, έχω έναν ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας. Γενικά με τους πεθαμένους τα πάω καλά, γιατί με τους ζωντανούς άκρη δε βρίσκεις… Κατά καιρούς λοιπόν, του γράφω τα βάσανά μας, μου απαντά αυτός με τη σοφία και το πνεύμα του.
Ιδού λοιπόν τι του έγραψα:
«Σεβαστέ μου πρόεδρε,
“σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί, το μόνο πράγμα που ‘χει μείνει, όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ”, που λέει κι ο Σιδηρόπουλος.
Πάει καιρός που ήθελα να σου γράψω, να σου εκφράσω τον πόνο της πατρίδας και του Έλληνα, αλλά με το που έπιανα το μολύβι, το χέρι μου άρχιζε να τρέμει. Να σου πω την αλήθεια μου Πρόεδρε, δεν ήταν το χέρι που έτρεμε, αλλά η ψυχή και η καρδιά μου. Να ’μαι ειλικρινής και τώρα τρέμουν, γιατί η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη από την κατοχή! Δεν ξέρεις από πού θα σου ξεφυτρώσει ο δωσίλογος κι ο Γερμανοτσολιάς. Δυστυχώς πρόεδρε η πατρίδα σκλαβώθηκε ξανά. Παραδοθήκαμε άνευ όρων σ’ ένα Γάλλο γκομενίσκο και σε μια ανέραστη Γερμανίδα, το ίδιο αντιπαθητική με το Φύρερ.
Το περίεργο, πρόεδρε, είναι ότι δεν είχαμε ούτε «ΟΧΙ», ούτε ντουφεκιές! Παράδοση με κατεβασμένα τα παντελόνια…
Και το πλέον εξωφρενικό πρόεδρε είναι ότι διαλέξανε (νομίζω συνειδητά) και ανακοινώσανε το «κούρεμα» την παραμονή της Εθνικής μας επετείου!
Επειδή έχω καιρό να σας γράψω και η πληροφόρησή σας είναι, φαντάζομαι, ελλιπής, θα πρέπει να ξεκινήσω από πιο παλιά, από την περίφημη εποχή του καθηγητή Σημίτη. Θα σας θυμίσω ότι ο κ. Σημίτης, περίμενε πώς και πώς για να κλείσετε τα μάτια σας, ώστε να γίνει χαλίφης. Έγινε λοιπόν, χάρη στο Γιωργιό σας, και κάνανε πέρα την αυτού μεγαλειότητα Άκη Τσοχατζόπουλο και έναν άλλον (α)συμπαθή… Κεφαλλονίτη, τον Αρσένη…
Πού κρίθηκε το παιγνίδι (γιατί παιγνίδι ήτανε); Στην αντιπάθεια του Γιωργιού προς τη Δήμητρα και στην ταύτιση του Άκη με την χήρα σας…
Ο Σημίτης λοιπόν που δεν είχε Αντισημίτη, κυβέρνησε τη χώρα των Λωτοφάγων με θαυμαστή μαεστρία. Σκόρπισε πολλά λεφτά στην κοινωνία, μοίρασε πολλές συντάξεις κανονικές και μαϊμουδίσιες, διόρισε και την κουτσή Μαρία που λένε (ε, ναι του κόμματος ήτανε βέβαια). Αν, πρόεδρε, επί των ημερών σας ο Έλληνας ξεπείνασε, επί Σημίτη πλούτισε! Μετά μπήκαμε στη ζώνη του ευρώ… Ύστερα ήρθε και η κατραπακιά του χρηματιστηρίου και, επειδή όλα τα κακά τριτώνουνε, πήραμε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εσύ βέβαια, εκτός από σπουδαίος πολιτικός, ήσουν και μέγας οικονομολόγος (μεταξύ μας για θυμήσου αυτό το «Τσοβόλα δώστα όλα»!!!) και τα πιάνεις εύκολα, αλλά επίτρεψέ μου να σου πω επιγραμματικά κάποια πράγματα. Είπαμε ότι ο κοσμάκης ξαφνικά πλούτισε. Κάποια μέρα, τού είπε ο Σημίτης ότι «μπορεί αν θέλει να γίνει πάμπλουτος, αν τζογάρει στο χρηματιστήριο». Πράγματι, άρχισε η θεία μου η Κατίνα κι ο μπάρμπα Στέργιος και παίζανε αβέρτα κουβέρτα. Χεστήκανε (μετά συγχωρήσεως) στα λεφτά! Και κάποια μέρα (γιατί αυτός ήταν ο στόχος) άρχισε το μεγάλο πατιρντί. Πάνε οι οικονομίες του Έλληνα… τις φάγανε οι μάγκες, (οι οποίοι υπάρχουνε και θα υπάρχουνε γιατί τα τρένα πατάνε τους ηλίθιους που είναι και περισσότεροι).
Εν τω μεταξύ, επειδή όπως σας έγραψα παραπάνω μπήκαμε ψεύτικα στη ζώνη του ευρώ, τα αγροτικά μας προϊόντα, το ένα μετά το άλλο, άρχισε να τα παίρνει και να τα σηκώνει και έτσι, πρόεδρε, φτάσαμε στο σημείο να μην παράγουμε. Πάει το λάδι κι η σταφίδα, πάνε τα καπνά, τα βαμβάκια και τα τεύτλα και μας έμειναν οι επιδοτήσεις και οι ψευτοσυντάξεις…
Έτσι έμεινε μόνο ο τουρισμός αλλά, λόγω της ακρίβειας, τον χάσαμε κι αυτόν και μετακόμισε στη γείτονα Τουρκία. Έτσι οι Έλληνες που νομίσανε ότι ο ήλιος τους είναι ο καλύτερος, έμειναν μόνο με τον πράσινο μισό ήλιο…
Α, να μην το ξεχάσω, μάθατε ότι η Μυρσίνη, κόρη του μεγάλου Μάνου Λοΐζου απαγόρευσε στο ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί το τραγούδι «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο»; Απλά σας το λέω γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι είδηση… κι ύστερα πρόεδρε, παραμέθυσε ο «πράσινος» ήλιος…
Το κακό λοιπόν τρίτωσε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί καταχρεώθηκε η χώρα. Απλά ‘κονόμησαν τ’ άντερά τους οι μεγάλοι, φάγανε και κάτι «κοκαλάκια» οι μικρομεσαίοι, κονόμησαν κι οι Αλβανοί, γιατί πολύ απλά, αυτοί δουλέψανε.
Όμως τα «καλά» του Σημίτη ήταν… παραΰστερα, τότε που έδωσε το… δακτυλίδι στο γιο σας. Για να ’μαστε ειλικρινής, όλα τούτα τα κανόνισαν οι υπερατλαντικοί μας σύμμαχοι, αφού όπως σας έγραψα σε παλαιότερο γράμμα μου, ό,τι ώρα ο Καραμανλής υπόγραψε τη σύμβαση του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ήταν τελειωμένος.
Απλά θα σας θυμίσω ότι μετά την υπογραφή αυτή και μέχρι να φύγει ο Κωστάκης, κόντεψε να καεί το πελεκούδι στην Ελλάδα, η οποία θύμιζε απ’ άκρου εις άκρο Ψαρά! Όλη η χώρα μια πυρκαγιά! Τώρα βέβαια με το Γιώργη σας, ναι μεν δεν καίγεται η Ελλάδα, αλλά ο πισινός μας έχει αρπάξει φωτιά… Καταλαβαίνετε…
Έτσι, ήρθε μια ευλογημένη μέρα το Γιωργιό στην εξουσία…
Έμελλε σ’ αυτή τη δόλια πατρίδα να ζήσει κι αυτή την τραγωδία. Γιατί, πρόεδρε, περί τραγωδίας πρόκειται. Μπορεί να σας στεναχωρώ, γιατί όσο να ’ναι είναι παιδί σας, αλλά αυτός περισσότερο μοιάζει με πιλότο παρά με πρωθυπουργό. Μέρα νύχτα σ’ ένα αεροπλάνο, γυρίζει τις πρωτεύουσες του κόσμου ζητιανεύοντας… Πολύ ταξιδιάρης μας προέκυψε, ρε παιδί μου…και επαίτης…
Έτσι, έχει αφήσει στην πατρίδα τον Πάγκαλο να πρωθυπουργεύει…
Είναι αυτός που είπε και το «μαζί τα φάγαμε» αλλά δεν μας εξήγησε γιατί δεν «παχύναμε» όλοι…
Μετά λοιπόν που ανέλαβε την εξουσία ο γιος σας ξαφνικά, συννέφιασε στην πατρίδα μας και έκτοτε ήλιος (όχι μόνο ο πράσινος, αλλά γενικά) δεν ξαναβγήκε…
Αμέτρητες οι κατραπακιές σε βάρος των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων, εκεί δηλαδή που εσείς είχατε δώσει το βάρος σας. Αυξήσεις στο ηλεκτρικό, αυξήσεις στα τσιγάρα, αυξήσεις στα καύσιμα, αυξήσεις στις μεταφορές, αυξήσεις, αυξήσεις, αυξήσεις. Την ίδια ώρα, δραματικές μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, απολύσεις, με τις Τράπεζες να χειραγωγούν και να ταπεινώνουν τους ανθρώπους και τις αυτοκτονίες να σημειώνουν ρεκόρ όλων των εποχών!
Όπως σας προείπα, ο Γιωργάκης δεν φαίνεται πουθενά, (τα νέα του τα μαθαίνουμε από τους Φαϊνάσιαλ Τάιμς και το Σπήγκελ…), ο Πάγκαλος πέρδεται συνεχώς, οι υπόλοιποι υπουργοί τρέμουν να κυκλοφορήσουν γιατί φοβούνται το γιαούρτωμα… ενώ, το ίδιο κάνουν και οι βουλευτές, οι οποίοι είναι κι οι μόνοι που πληρώνονται κανονικά και χωρίς μειώσεις…
Τον άκουσα τις προάλλες να επαίρεται ότι «καταφέραμε, λέει, να πάρουμε το μεγαλύτερο δάνειο στον κόσμο»!!! Ομολογουμένως μεγάλο το επίτευγμα!
Και κάτι ακόμη. Ειλικρινά περιμέναμε μεγαλύτερη γενναιοδωρία και πολιτική υπέρβαση από την αυτού εξοχότητα, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, αλλά, δυστυχώς διαψευστήκαμε…
Έτσι, με πολιτειακή και πολιτική ηγεσία «άβουλη, βουβή και μοιραία», με μια μείζονα αντιπολίτευση σύμμαχο της προδοσίας μας, με το Μητσοτακέικο να βάζει τα αυγά στη… «σούπα» και με το συνδικαλιστικό κίνημα παραδομένο στην κομματική ραστώνη, μ’ ένα λαό κακομαθημένο, χορτασμένο και ραχατεμένο, παραδοθήκαμε άνευ όρων στην Φύρερ Άγγελα Μέρκελ… η οποία, αν θέλει να πουλήσει το χρέος μας, δηλαδή το χρέος της, δεν θα φτάξουν τα ελληνικά νησιά…για να ξεπληρώσουμε, αυτούς που μας κατασφάξανε το ’40 και τώρα τους κάναμε και Γερμανικό Χωριό στο Καστρί…
Γιατί, όταν πρόεδρε μπήκαμε στο ευρώ «τους» ήταν σε γνώση τους ότι δεν είχαμε τα προσόντα, αλλά… το ’χαν στήσει καλά το παιγνίδι. Πρώτα μας πλάκωσαν στις επιδοτήσεις και στα αναπτυξιακά προγράμματα. Ποιες εταιρείες, πρόεδρε, τα έφτιαξαν τα έργα; Με ποια μηχανήματα; Πόσο υπερτιμολογημένα; Τι απέμενε σε μας; Μόνο τα εργατικά, αλλά αυτά τα εισέπραξαν οι Αλβανοί και οι Ρουμάνοι…
Ναι, μας έμειναν τα έργα, αλλά αυτά θα τα χρησιμοποιούν οι Γερμανοί, οι Εγγλέζοι και οι Γάλλοι. Πού θα βρούμε εμείς χρήματα να βάλουμε βενζίνα και να κινηθούμε στην Εγνατία οδό ή στο Πέταλο του Μαλιακού; Ο Έλληνας για να πάει στην Αμφιλοχία, θα κάνει ό,τι έκαναν οι πρώτοι τουρίστες τις δεκαετίες ’60-’70, δηλαδή οτοστόπ, αφού μόνο για τα διόδια θέλει μισό μηνιάτικο.
Με λίγα λόγια, σεβαστέ μου πρόεδρε, ξαναγυρίσαμε στα κατοχικά και μετακατοχικά χρόνια. Η Ελλάδα στενάζει, ο Έλληνας πεινά και ο δρόμος της ξενιτιάς είναι πάλι ορθάνοιχτος, στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές, μόνο που αυτή τη φορά δεν ξενιτεύονται αγράμματοι Έλληνες αλλά μεταπτυχιακοί επιστήμονες…
Δε λέω, φταίμε κι εμείς ή μάλλον μόνον εμείς φταίμε. Γιατί όταν κάποιοι, τότε με το χρηματιστήριο, γίνονταν πλούσιοι σε 24 ώρες, κοιτούσαμε το «τυράκι» κι όχι τη φάκα, που ήτανε ορθάνοιχτη και περίμενε τα «ποντικάκια». Φταίμε εμείς πρόεδρε, γιατί, όχι μόνο δεν στείλαμε στο αγύριστο τον κύριο καθηγητή και την «πιότητά του», αλλά τον επανεκλέξαμε, ώστε να ολοκληρώσει το «έργο» του…
Φταίμε εμείς, πρόεδρε, γιατί σιωπήσαμε στο καραγκιοζιλίκι και στον άκρατο λαϊκισμό, τότε με το δήθεν λαϊκό δημοψήφισμα που ήθελε το «Γιωργιό» σας προκειμένου να εκλεγεί αρχηγός…
Φταίμε εμείς σεβαστέ μου πρόεδρε, γιατί, εμείς εκθρέψαμε τους Τσοχατζόπουλους, τους Μαντέληδες και τους Τσουκάτους, τους Ρουσοπουλαίους και τα Βατοπέδια. Ποιος ψήφιζε τόσα χρόνια «δαγκωτό» Τσοχατζόπουλο και Λαλιώτη;
Φταίμε κι εμείς γιατί θέλουμε δυο και τρεις ώρες ραχατηλίκι για να πιούμε στιγμιαίο καφέ!!!
Φταίμε κι εμείς πρόεδρε ασυζητητί. Σας παραθέτω αυτούσια μια καταπληκτική μαντινάδα του Δημήτρη Ζαμπουλάκη που λέει:
«Φταίνε πολλοί, φταίω κι εγώ, που ο κόσμος ζούγκλα μοιάζει,
Γιατί βουβός στο άδικο, στέκω και κάνω χάζι».
Το ζήτημα είναι τώρα, πώς διώχνεις τους καταχτητές και τους βαρβάρους…
Γιατί αφ’ ενός οι βάρβαροι έχουν άλλα χαρακτηριστικά από εκείνα των πατεράδων τους, αφ’ ετέρου πού να ξαναβρεθούνε Γλέζοι και Σάντες να κατεβάσουν σβάστικες! Πού να ξαναβρεθούν Άρηδες και Σαράφηδες! Πού να ξαναβρεθούν Σουκατζίδηδες και Ποδιάδες;
Το 1940 η κυβέρνηση την κοπάνησε προς… Κάιρο κι άφησε το λαό να προσπαθεί με τις ξόβεργες να διώξει τους Γερμανούς (και τους έδιωξε), αλλά τώρα πρόεδρε δεν γνωρίζουμε η κυβέρνηση με ποιον είναι. Με το λαό ή με τον «εχθρό»…
Ξέρω ότι σας έκαμα την καρδιά πίσα, κατράμι μαύρη, αλλά, τι να κάνουμε, αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα.
Εύλογα θα με ρωτήσετε «ποιοι βρίσκονται από πίσω», αλλά, νομίζω πρόεδρε ότι εσείς, καλύτερα παντός άλλου, γνωρίζετε πολύ καλά ποιοι είναι οι μαστόροι σε τέτοια κόλπα…
Λένε τώρα οι κακές γλώσσες ότι είναι οι Αμερικάνοι, ότι δηλαδή ήθελαν να δημιουργήσουν πρόβλημα στο ευρώ και απλά ο Γιώργος έπαιξε το παιγνίδι τους και η Ελλαδίτσα το ρόλο της Ιφιγένειας. Λένε ακόμη ότι μετά που ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Γιώργος, ούτε πυρκαγιά, ούτε 16 ούτε 17 ούτε 20 του Νοέμβρη ξαναχτύπησε…
Αυτά όμως, νομίζω, είναι κακεντρέχειες. Σιγά μην έχουνε τόση δύναμη οι Αμερικανοί…
Όπως και να χουν τα πράγματα, εγώ πρόεδρε αισθάνομαι ταπεινωμένος και καταχτημένος. Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόφος και βουνό της πατρίδας μου που να μην είναι στην κορφή του παλουκωμένη η σβάστικα. Επαναλαμβάνω, ο Σάντας πέθανε κι ο Γλέζος γέρασε κι άντε να βρεθούνε παλικάρια να κάμουνε το «ΧΡΕΟΣ».
Εσύ πρόεδρε «έφυγες νωρίς» και δεν πρόλαβες να ζήσεις αυτή την καταισχύνη, αυτή τη ντροπή κι αυτή την προδοσία.
Τελειώνοντας, θα σας παρακαλούσα να μου απαντήσετε το συντομότερο. Ο λαός μας χρειάζεται τη σοφία και τις γνώσεις σας.
Πάντα φίλος σας
*Το κείμενο είχε γραφτεί πριν από κάποια χρόνια και δημοσιεύτηκε στην "Ηχώ της Βιάννου". Αύριο θα δημοσιεύσω την απάντηση του Ανδρέα...
Στριφογύριζα από ‘δώ, στριφογύριζα από ‘κει, δεν μ’ έπιανε ύπνος. Από τότε που μπήκαν στη ζωή μας, τα «μνημόνια» και τα «πολυνομοσχέδια», αυτά που μ’ έκαναν να χάσω τον ξύπνιο μου, μετά και τον τελευταίο «γάμο» έχασα και τον ύπνο μου. Ένας περίεργος αχταρμάς προσώπων και ιδεολογικών φεϊγβολάν στροβιλίζονταν ατέρμονα στη σκέψη μου κάνοντας τη ζωή μου μαρτυρική. Παπανδρέου, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, και ανάποδα. Έξη δεκαετίες εναλλάσσονται στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, που έδιωξε το χαλίφη για να γίνουν χαλίφηδες. Ο «γάμος» λοιπόν, όχι ο «ματωμένος» του Λόρκα, αλλά των Σαμαρά – Παπανδρέου, θυμίζει εκείνους τους γάμους πλουσίων οικογενειών που παραδοσιακά εχθρεύονταν, αλλά τους ένωνε ένα κοινό στοιχείο: το χρήμα! «Ανάθεμα και σένα και τον προξενητή, η κόρη μου (εν προκειμένω η Ελλάδα) δεν είδε ποτέ της προκοπή», τραγούδησε εύστοχα ο μεγάλος Κώστας Μουντάκης. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο δεν τόσο ο γάμος, όσο τα «μορφώματα» που θα προκύψουν, τα παιδιά του γαλαζοπράσινου σωλήνα!
Έτσι, εκνευρισμένος όπως ήμουν λοιπόν, σηκώθηκα, έπιασα χαρτί και μολύβι και άρχισα να γράφω ένα γράμμα στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι με τον Ανδρέα, μετά που πέθανε, έχω έναν ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας. Γενικά με τους πεθαμένους τα πάω καλά, γιατί με τους ζωντανούς άκρη δε βρίσκεις… Κατά καιρούς λοιπόν, του γράφω τα βάσανά μας, μου απαντά αυτός με τη σοφία και το πνεύμα του.
Ιδού λοιπόν τι του έγραψα:
«Σεβαστέ μου πρόεδρε,
“σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί, το μόνο πράγμα που ‘χει μείνει, όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ”, που λέει κι ο Σιδηρόπουλος.
Πάει καιρός που ήθελα να σου γράψω, να σου εκφράσω τον πόνο της πατρίδας και του Έλληνα, αλλά με το που έπιανα το μολύβι, το χέρι μου άρχιζε να τρέμει. Να σου πω την αλήθεια μου Πρόεδρε, δεν ήταν το χέρι που έτρεμε, αλλά η ψυχή και η καρδιά μου. Να ’μαι ειλικρινής και τώρα τρέμουν, γιατί η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη από την κατοχή! Δεν ξέρεις από πού θα σου ξεφυτρώσει ο δωσίλογος κι ο Γερμανοτσολιάς. Δυστυχώς πρόεδρε η πατρίδα σκλαβώθηκε ξανά. Παραδοθήκαμε άνευ όρων σ’ ένα Γάλλο γκομενίσκο και σε μια ανέραστη Γερμανίδα, το ίδιο αντιπαθητική με το Φύρερ.
Το περίεργο, πρόεδρε, είναι ότι δεν είχαμε ούτε «ΟΧΙ», ούτε ντουφεκιές! Παράδοση με κατεβασμένα τα παντελόνια…
Και το πλέον εξωφρενικό πρόεδρε είναι ότι διαλέξανε (νομίζω συνειδητά) και ανακοινώσανε το «κούρεμα» την παραμονή της Εθνικής μας επετείου!
Επειδή έχω καιρό να σας γράψω και η πληροφόρησή σας είναι, φαντάζομαι, ελλιπής, θα πρέπει να ξεκινήσω από πιο παλιά, από την περίφημη εποχή του καθηγητή Σημίτη. Θα σας θυμίσω ότι ο κ. Σημίτης, περίμενε πώς και πώς για να κλείσετε τα μάτια σας, ώστε να γίνει χαλίφης. Έγινε λοιπόν, χάρη στο Γιωργιό σας, και κάνανε πέρα την αυτού μεγαλειότητα Άκη Τσοχατζόπουλο και έναν άλλον (α)συμπαθή… Κεφαλλονίτη, τον Αρσένη…
Πού κρίθηκε το παιγνίδι (γιατί παιγνίδι ήτανε); Στην αντιπάθεια του Γιωργιού προς τη Δήμητρα και στην ταύτιση του Άκη με την χήρα σας…
Ο Σημίτης λοιπόν που δεν είχε Αντισημίτη, κυβέρνησε τη χώρα των Λωτοφάγων με θαυμαστή μαεστρία. Σκόρπισε πολλά λεφτά στην κοινωνία, μοίρασε πολλές συντάξεις κανονικές και μαϊμουδίσιες, διόρισε και την κουτσή Μαρία που λένε (ε, ναι του κόμματος ήτανε βέβαια). Αν, πρόεδρε, επί των ημερών σας ο Έλληνας ξεπείνασε, επί Σημίτη πλούτισε! Μετά μπήκαμε στη ζώνη του ευρώ… Ύστερα ήρθε και η κατραπακιά του χρηματιστηρίου και, επειδή όλα τα κακά τριτώνουνε, πήραμε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εσύ βέβαια, εκτός από σπουδαίος πολιτικός, ήσουν και μέγας οικονομολόγος (μεταξύ μας για θυμήσου αυτό το «Τσοβόλα δώστα όλα»!!!) και τα πιάνεις εύκολα, αλλά επίτρεψέ μου να σου πω επιγραμματικά κάποια πράγματα. Είπαμε ότι ο κοσμάκης ξαφνικά πλούτισε. Κάποια μέρα, τού είπε ο Σημίτης ότι «μπορεί αν θέλει να γίνει πάμπλουτος, αν τζογάρει στο χρηματιστήριο». Πράγματι, άρχισε η θεία μου η Κατίνα κι ο μπάρμπα Στέργιος και παίζανε αβέρτα κουβέρτα. Χεστήκανε (μετά συγχωρήσεως) στα λεφτά! Και κάποια μέρα (γιατί αυτός ήταν ο στόχος) άρχισε το μεγάλο πατιρντί. Πάνε οι οικονομίες του Έλληνα… τις φάγανε οι μάγκες, (οι οποίοι υπάρχουνε και θα υπάρχουνε γιατί τα τρένα πατάνε τους ηλίθιους που είναι και περισσότεροι).
Εν τω μεταξύ, επειδή όπως σας έγραψα παραπάνω μπήκαμε ψεύτικα στη ζώνη του ευρώ, τα αγροτικά μας προϊόντα, το ένα μετά το άλλο, άρχισε να τα παίρνει και να τα σηκώνει και έτσι, πρόεδρε, φτάσαμε στο σημείο να μην παράγουμε. Πάει το λάδι κι η σταφίδα, πάνε τα καπνά, τα βαμβάκια και τα τεύτλα και μας έμειναν οι επιδοτήσεις και οι ψευτοσυντάξεις…
Έτσι έμεινε μόνο ο τουρισμός αλλά, λόγω της ακρίβειας, τον χάσαμε κι αυτόν και μετακόμισε στη γείτονα Τουρκία. Έτσι οι Έλληνες που νομίσανε ότι ο ήλιος τους είναι ο καλύτερος, έμειναν μόνο με τον πράσινο μισό ήλιο…
Α, να μην το ξεχάσω, μάθατε ότι η Μυρσίνη, κόρη του μεγάλου Μάνου Λοΐζου απαγόρευσε στο ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί το τραγούδι «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο»; Απλά σας το λέω γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι είδηση… κι ύστερα πρόεδρε, παραμέθυσε ο «πράσινος» ήλιος…
Το κακό λοιπόν τρίτωσε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί καταχρεώθηκε η χώρα. Απλά ‘κονόμησαν τ’ άντερά τους οι μεγάλοι, φάγανε και κάτι «κοκαλάκια» οι μικρομεσαίοι, κονόμησαν κι οι Αλβανοί, γιατί πολύ απλά, αυτοί δουλέψανε.
Όμως τα «καλά» του Σημίτη ήταν… παραΰστερα, τότε που έδωσε το… δακτυλίδι στο γιο σας. Για να ’μαστε ειλικρινής, όλα τούτα τα κανόνισαν οι υπερατλαντικοί μας σύμμαχοι, αφού όπως σας έγραψα σε παλαιότερο γράμμα μου, ό,τι ώρα ο Καραμανλής υπόγραψε τη σύμβαση του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ήταν τελειωμένος.
Απλά θα σας θυμίσω ότι μετά την υπογραφή αυτή και μέχρι να φύγει ο Κωστάκης, κόντεψε να καεί το πελεκούδι στην Ελλάδα, η οποία θύμιζε απ’ άκρου εις άκρο Ψαρά! Όλη η χώρα μια πυρκαγιά! Τώρα βέβαια με το Γιώργη σας, ναι μεν δεν καίγεται η Ελλάδα, αλλά ο πισινός μας έχει αρπάξει φωτιά… Καταλαβαίνετε…
Έτσι, ήρθε μια ευλογημένη μέρα το Γιωργιό στην εξουσία…
Έμελλε σ’ αυτή τη δόλια πατρίδα να ζήσει κι αυτή την τραγωδία. Γιατί, πρόεδρε, περί τραγωδίας πρόκειται. Μπορεί να σας στεναχωρώ, γιατί όσο να ’ναι είναι παιδί σας, αλλά αυτός περισσότερο μοιάζει με πιλότο παρά με πρωθυπουργό. Μέρα νύχτα σ’ ένα αεροπλάνο, γυρίζει τις πρωτεύουσες του κόσμου ζητιανεύοντας… Πολύ ταξιδιάρης μας προέκυψε, ρε παιδί μου…και επαίτης…
Έτσι, έχει αφήσει στην πατρίδα τον Πάγκαλο να πρωθυπουργεύει…
Είναι αυτός που είπε και το «μαζί τα φάγαμε» αλλά δεν μας εξήγησε γιατί δεν «παχύναμε» όλοι…
Μετά λοιπόν που ανέλαβε την εξουσία ο γιος σας ξαφνικά, συννέφιασε στην πατρίδα μας και έκτοτε ήλιος (όχι μόνο ο πράσινος, αλλά γενικά) δεν ξαναβγήκε…
Αμέτρητες οι κατραπακιές σε βάρος των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων, εκεί δηλαδή που εσείς είχατε δώσει το βάρος σας. Αυξήσεις στο ηλεκτρικό, αυξήσεις στα τσιγάρα, αυξήσεις στα καύσιμα, αυξήσεις στις μεταφορές, αυξήσεις, αυξήσεις, αυξήσεις. Την ίδια ώρα, δραματικές μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, απολύσεις, με τις Τράπεζες να χειραγωγούν και να ταπεινώνουν τους ανθρώπους και τις αυτοκτονίες να σημειώνουν ρεκόρ όλων των εποχών!
Όπως σας προείπα, ο Γιωργάκης δεν φαίνεται πουθενά, (τα νέα του τα μαθαίνουμε από τους Φαϊνάσιαλ Τάιμς και το Σπήγκελ…), ο Πάγκαλος πέρδεται συνεχώς, οι υπόλοιποι υπουργοί τρέμουν να κυκλοφορήσουν γιατί φοβούνται το γιαούρτωμα… ενώ, το ίδιο κάνουν και οι βουλευτές, οι οποίοι είναι κι οι μόνοι που πληρώνονται κανονικά και χωρίς μειώσεις…
Τον άκουσα τις προάλλες να επαίρεται ότι «καταφέραμε, λέει, να πάρουμε το μεγαλύτερο δάνειο στον κόσμο»!!! Ομολογουμένως μεγάλο το επίτευγμα!
Και κάτι ακόμη. Ειλικρινά περιμέναμε μεγαλύτερη γενναιοδωρία και πολιτική υπέρβαση από την αυτού εξοχότητα, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, αλλά, δυστυχώς διαψευστήκαμε…
Έτσι, με πολιτειακή και πολιτική ηγεσία «άβουλη, βουβή και μοιραία», με μια μείζονα αντιπολίτευση σύμμαχο της προδοσίας μας, με το Μητσοτακέικο να βάζει τα αυγά στη… «σούπα» και με το συνδικαλιστικό κίνημα παραδομένο στην κομματική ραστώνη, μ’ ένα λαό κακομαθημένο, χορτασμένο και ραχατεμένο, παραδοθήκαμε άνευ όρων στην Φύρερ Άγγελα Μέρκελ… η οποία, αν θέλει να πουλήσει το χρέος μας, δηλαδή το χρέος της, δεν θα φτάξουν τα ελληνικά νησιά…για να ξεπληρώσουμε, αυτούς που μας κατασφάξανε το ’40 και τώρα τους κάναμε και Γερμανικό Χωριό στο Καστρί…
Γιατί, όταν πρόεδρε μπήκαμε στο ευρώ «τους» ήταν σε γνώση τους ότι δεν είχαμε τα προσόντα, αλλά… το ’χαν στήσει καλά το παιγνίδι. Πρώτα μας πλάκωσαν στις επιδοτήσεις και στα αναπτυξιακά προγράμματα. Ποιες εταιρείες, πρόεδρε, τα έφτιαξαν τα έργα; Με ποια μηχανήματα; Πόσο υπερτιμολογημένα; Τι απέμενε σε μας; Μόνο τα εργατικά, αλλά αυτά τα εισέπραξαν οι Αλβανοί και οι Ρουμάνοι…
Ναι, μας έμειναν τα έργα, αλλά αυτά θα τα χρησιμοποιούν οι Γερμανοί, οι Εγγλέζοι και οι Γάλλοι. Πού θα βρούμε εμείς χρήματα να βάλουμε βενζίνα και να κινηθούμε στην Εγνατία οδό ή στο Πέταλο του Μαλιακού; Ο Έλληνας για να πάει στην Αμφιλοχία, θα κάνει ό,τι έκαναν οι πρώτοι τουρίστες τις δεκαετίες ’60-’70, δηλαδή οτοστόπ, αφού μόνο για τα διόδια θέλει μισό μηνιάτικο.
Με λίγα λόγια, σεβαστέ μου πρόεδρε, ξαναγυρίσαμε στα κατοχικά και μετακατοχικά χρόνια. Η Ελλάδα στενάζει, ο Έλληνας πεινά και ο δρόμος της ξενιτιάς είναι πάλι ορθάνοιχτος, στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές, μόνο που αυτή τη φορά δεν ξενιτεύονται αγράμματοι Έλληνες αλλά μεταπτυχιακοί επιστήμονες…
Δε λέω, φταίμε κι εμείς ή μάλλον μόνον εμείς φταίμε. Γιατί όταν κάποιοι, τότε με το χρηματιστήριο, γίνονταν πλούσιοι σε 24 ώρες, κοιτούσαμε το «τυράκι» κι όχι τη φάκα, που ήτανε ορθάνοιχτη και περίμενε τα «ποντικάκια». Φταίμε εμείς πρόεδρε, γιατί, όχι μόνο δεν στείλαμε στο αγύριστο τον κύριο καθηγητή και την «πιότητά του», αλλά τον επανεκλέξαμε, ώστε να ολοκληρώσει το «έργο» του…
Φταίμε εμείς, πρόεδρε, γιατί σιωπήσαμε στο καραγκιοζιλίκι και στον άκρατο λαϊκισμό, τότε με το δήθεν λαϊκό δημοψήφισμα που ήθελε το «Γιωργιό» σας προκειμένου να εκλεγεί αρχηγός…
Φταίμε εμείς σεβαστέ μου πρόεδρε, γιατί, εμείς εκθρέψαμε τους Τσοχατζόπουλους, τους Μαντέληδες και τους Τσουκάτους, τους Ρουσοπουλαίους και τα Βατοπέδια. Ποιος ψήφιζε τόσα χρόνια «δαγκωτό» Τσοχατζόπουλο και Λαλιώτη;
Φταίμε κι εμείς γιατί θέλουμε δυο και τρεις ώρες ραχατηλίκι για να πιούμε στιγμιαίο καφέ!!!
Φταίμε κι εμείς πρόεδρε ασυζητητί. Σας παραθέτω αυτούσια μια καταπληκτική μαντινάδα του Δημήτρη Ζαμπουλάκη που λέει:
«Φταίνε πολλοί, φταίω κι εγώ, που ο κόσμος ζούγκλα μοιάζει,
Γιατί βουβός στο άδικο, στέκω και κάνω χάζι».
Το ζήτημα είναι τώρα, πώς διώχνεις τους καταχτητές και τους βαρβάρους…
Γιατί αφ’ ενός οι βάρβαροι έχουν άλλα χαρακτηριστικά από εκείνα των πατεράδων τους, αφ’ ετέρου πού να ξαναβρεθούνε Γλέζοι και Σάντες να κατεβάσουν σβάστικες! Πού να ξαναβρεθούν Άρηδες και Σαράφηδες! Πού να ξαναβρεθούν Σουκατζίδηδες και Ποδιάδες;
Το 1940 η κυβέρνηση την κοπάνησε προς… Κάιρο κι άφησε το λαό να προσπαθεί με τις ξόβεργες να διώξει τους Γερμανούς (και τους έδιωξε), αλλά τώρα πρόεδρε δεν γνωρίζουμε η κυβέρνηση με ποιον είναι. Με το λαό ή με τον «εχθρό»…
Ξέρω ότι σας έκαμα την καρδιά πίσα, κατράμι μαύρη, αλλά, τι να κάνουμε, αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα.
Εύλογα θα με ρωτήσετε «ποιοι βρίσκονται από πίσω», αλλά, νομίζω πρόεδρε ότι εσείς, καλύτερα παντός άλλου, γνωρίζετε πολύ καλά ποιοι είναι οι μαστόροι σε τέτοια κόλπα…
Λένε τώρα οι κακές γλώσσες ότι είναι οι Αμερικάνοι, ότι δηλαδή ήθελαν να δημιουργήσουν πρόβλημα στο ευρώ και απλά ο Γιώργος έπαιξε το παιγνίδι τους και η Ελλαδίτσα το ρόλο της Ιφιγένειας. Λένε ακόμη ότι μετά που ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Γιώργος, ούτε πυρκαγιά, ούτε 16 ούτε 17 ούτε 20 του Νοέμβρη ξαναχτύπησε…
Αυτά όμως, νομίζω, είναι κακεντρέχειες. Σιγά μην έχουνε τόση δύναμη οι Αμερικανοί…
Όπως και να χουν τα πράγματα, εγώ πρόεδρε αισθάνομαι ταπεινωμένος και καταχτημένος. Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόφος και βουνό της πατρίδας μου που να μην είναι στην κορφή του παλουκωμένη η σβάστικα. Επαναλαμβάνω, ο Σάντας πέθανε κι ο Γλέζος γέρασε κι άντε να βρεθούνε παλικάρια να κάμουνε το «ΧΡΕΟΣ».
Εσύ πρόεδρε «έφυγες νωρίς» και δεν πρόλαβες να ζήσεις αυτή την καταισχύνη, αυτή τη ντροπή κι αυτή την προδοσία.
Τελειώνοντας, θα σας παρακαλούσα να μου απαντήσετε το συντομότερο. Ο λαός μας χρειάζεται τη σοφία και τις γνώσεις σας.
Πάντα φίλος σας
*Το κείμενο είχε γραφτεί πριν από κάποια χρόνια και δημοσιεύτηκε στην "Ηχώ της Βιάννου". Αύριο θα δημοσιεύσω την απάντηση του Ανδρέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου