Ψαλμοί

Εξάψαλμος

Ψαλμός ρ'μ'β' (142^ος)

Ψαλμός ν'  (Πεντηκοστός)

Ψαλμός ρ'γ' (103^ος) (Προοιμιακός) 

Καταξίωσον, Κύριε,

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

Πάτερ ημών

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εξάψαλμος (Όρθρος)  …    …     ………………………………………….3

Ψαλμός ρ'μ'β' (142^ος) (Παρακλήσεις) …………………………….12

Ψαλμός (ν') (Πεντηκοστός)  …   ……………………………………….15

Ψαλμός ρ'γ' (103^ος) (Προοιμιακός)………………………….……….19

Καταξίωσον, Κύριε, …………  …………   …………   ………………….24

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως )…………   ……………   ………………….25

Πάτερ ημών …………   ……………   …………………    ……………………….26

Ο Εξάψαλμος        

Ο ιερεύς: Δόξα τη αγία και ομοουσίω και αδιαιρέτω Τριάδι,

νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Ο αναγνώστης: Αμήν

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη,

εν ανθρώποις ευδοκία,

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη,

εν ανθρώποις ευδοκία,

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη,

εν ανθρώποις ευδοκία.

Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις

και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου,

Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις

και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.

Ψαλμός γ' (3^ος)

Κύριε, τι επληθύνθησαν οι θλίβοντές με;

πολλοί επανίστανται επ' εμέ.

Πολλοί λέγουσι τη ψυχή μου·

ουκ έστι σωτηρία αυτώ εν τω Θεώ αυτού.

Συ δε, Κύριε, αντιλήπτωρ μου ει,

δόξα μου και υψών την κεφαλήν μου.

Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα,

και επήκουσέ μου εξ όρους αγίου αυτού.

Εγώ δε εκοιμήθην και ύπνωσα·

εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεταί μου.

Ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού

των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι.

ΑΝΑΣΤΑ, Κύριε, σώσον με, ο Θεός μου·

ότι συ επάταξας

πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως,

οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας.

Του Κυρίου η σωτηρία,

και επί τον λαόν σου η ευλογία σου.

Και πάλιν. 

Εγώ εκοιμήθην και ύπνωσα·

εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεταί μου.

Ψαλμός λζ' (37^ος )

Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξης με,

μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με.

Ότι τα βέλη σου ενεπάγησάν μοι,

και επεστήριξας επ' εμέ την χείρα σου.

Ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου

από προσώπου της οργής σου·

ουκ έστιν ειρήνη εν τοις οστέοις μου

από προσώπου των αμαρτιών μου.

Ότι αι ανομίαι μου υπερήραν την κεφαλήν μου,

ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ' εμέ.

Προσώζεσαν και εσάπησαν οι μώλωπές μου

από προσώπου της αφροσύνης μου.

Εταλαιπώρησα και κατεκάμφθην έως τέλους.

Όλην την ημέραν σκυθρωπάζων επορευόμην.

Ότι αι ψόαι μου επλήσθησαν εμπαιγμάτων,

και ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου.

Εκακώθην και εταπεινώθην έως σφόδρα,

ωρυόμην από στεναγμού της καρδίας μου.

Κύριε, εναντίον σου πάσα η επιθυμία μου,

και ο στεναγμός μου από σου ουκ απεκρύβη.

Η καρδία μου εταράχθη,

εγκατέλιπέ με η ισχύς μου,

και το φως των οφθαλμών μου,

και αυτό ουκ έστι μετ' εμού.

Οι φίλοι μου και οι πλησίον μου

εξ εναντίας μου ήγγισαν και έστησαν,

και οι έγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν.

Και εξεβιάζοντο οι ζητούντες την ψυχήν μου,

και οι ζητούντες τα κακά μοι ελάλησαν ματαιότητας,

και δολιότητας όλην την ημέραν εμελέτησαν.

Εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον,

και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού.

Και εγενόμην ωσεί άνθρωπος ουκ ακούων

και ουκ έχων εν τω στόματι αυτού ελεγμούς.

Ότι επί σοι, Κύριε, ήλπισα·

συ εισακούση, Κύριε ο Θεός μου.

Ότι είπον μήποτε επιχαρώσι μοι οι εχθροί μου,

εν τω σαλευθήναι πόδας μου,

επ' εμέ εμεγαλορρημόνησαν.

Ότι εγώ εις μάστιγας έτοιμος,

και η αλγηδών μου ενώπιόν μου

εστί δια παντός.

Ότι την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ,

και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου.

Οι δε εχθροί μου ζώσι

και κεκραταίωνται υπέρ εμέ

και επληθύνθησαν οι μισούντες με αδίκως.

Οι ανταποδιδόντες μοι κακά αντί αγαθών

ενδιέβαλλόν με,

επεί κατεδίωκον αγαθωσύνην.

Μη εγκαταλίπης με, Κύριε ο Θεός μου,

μη αποστής απ' εμού.

Πρόσχες εις την βοήθειάν μου,

Κύριε της σωτηρίας μου.

Και πάλιν. 

Μη εγκαταλίπης με, Κύριε ο Θεός μου,

μη αποστής απ' εμού. 

Πρόσχες εις την βοήθειάν μου,

Κύριε της σωτηρίας μου.

Ψαλμός ξβ' (62^ος )
Ο Θεός, ο Θεός μου, προς σε ορθρίζω.
Εδίψησέ σε η ψυχή μου,
ποσαπλώς σοι η σαρξ μου,
εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω.
Ούτως εν τω αγίω ώφθην σοι,
του ιδείν την δύναμιν σου και την δόξαν σου.
Ότι κρείσσον το έλεός σου υπέρ ζωάς,
τα χείλη μου επαινέσουσί σε.
Ούτως ευλογήσω σε εν τη ζωή μου,
και εν τω ονόματί σου αρώ τας χείράς μου.
Ως εκ στέατος και πιότητος
εμπλησθείη η ψυχή μου,
και χείλη αγαλλιάσεως αινέσει το στόμα μου.
Ει εμνημόνευόν σου επί της στρωμνής μου,
εν τοις όρθροις εμελέτων εις σε.
Ότι εγενήθης βοηθός μου,
και εν τη σκέπη των πτερύγων σου αγαλλιάσομαι.
Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου,
εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου.
Αυτοί δε εις μάτην εζήτησαν την ψυχήν μου,
εισελεύσονται εις τα κατώτατα της γης,
παραδοθήσονται εις χείρας ρομφαίας,
μερίδες αλωπέκων έσονται.
Ο δε βασιλεύς ευφρανθήσεται επί τω Θεώ,
επαινεθήσεται πας ο ομνύων εν αυτώ,
ότι ενεφράγη στόμα λαλούντων άδικα.

Και πάλιν. 

Εν τοις όρθροις εμελέτων εις σε,

ότι εγενήθης βοηθός μου,

και εν τη σκέπη των πτερύγων σου αγαλλιάσομαι. 

Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου,

εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου.

Δόξα Πατρί & Υιώ, και Αγίω Πνεύματι

Και νύν και αεί,

και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός, 

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός,

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός.

Κύριε ελέησον,   Κύριε ελέησον,   Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί & Υιώ, και Αγίω Πνεύματι

Και νύν και αεί,

και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν

Ψαλμός πζ' (87^ος )

Κύριε, ο Θεός της σωτηρίας μου,

ημέρας εκέκραξα

και εν νυκτί εναντίον σου.

Εισελθέτω ενώπιόν σου η προσευχή μου,

κλίνον το ους σου εις την δέησίν μου.

Ότι επλήσθη κακών η ψυχή μου,

και η ζωή μου τω άδη ήγγισε.

Προσελογίσθην μετά των καταβαινόντων εις λάκκον,

εγενήθην ωσεί άνθρωπος αβοήθητος,

εν νεκροίς ελεύθερος.

Ωσεί τραυματίαι καθεύδοντες εν τάφω,

ων ουκ εμνήσθης έτι,

και αυτοί εκ της χειρός σου απώσθησαν.

Έθεντό με εν λάκκω κατωτάτω,

εν σκοτεινοίς και εν σκιά θανάτου.

 Επ' εμέ επεστηρίχθη ο θυμός σου,

και πάντας τους μετεωρισμούς σου επήγαγες επ' εμέ.

Εμάκρυνας τους γνωστούς μου απ' εμού,

έθεντό με βδέλυγμα εαυτοίς.

Παρεδόθην και ουκ εξεπορευόμην,

οι οφθαλμοί μου ησθένησαν από πτωχείας.

Εκέκραξα προς σε, Κύριε,

όλην την ημέραν

διεπέτασα προς σε τας χείρας μου.

Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια,

ή ιατροί αναστήσουσι

και εξομολογήσονταί σοι;

Μη διηγήσεταί τις εν τω τάφω το έλεος σου,

και την αλήθειάν σου εν τη απώλεια;

Μη γνωσθήσεται εν τω σκότει τα θαυμάσια σου,

και η δικαιοσύνη σου εν γη επιλελησμένη;

Καγώ προς σε, Κύριε, εκέκραξα,

και το πρωί η προσευχή μου προφθάσει σε.

Ινατί, Κύριε, απωθή την ψυχήν μου,

αποστρέφεις το πρόσωπόν σου απ' εμού;

Πτωχός ειμί εγώ,

και εν κόποις εκ νεότητας μου·

υψωθείς δε, εταπεινώθην και εξηπορήθην.

Επ' εμέ διήλθον αι οργαί σου,

οι φοβερισμοί σου εξετάραξάν με.

Εκύκλωσάν με ωσεί ύδωρ,

όλην την ημέραν περιέσχον με άμα.

Εμάκρυνας απ' εμού φίλον και πλησίον,

και τους γνωστούς μου από ταλαιπωρίας.

Και πάλιν. 

Κύριε, ο Θεός της σωτηρίας μου,

ημέρας εκέκραξα

και εν νυκτί εναντίον σου. 

Εισελθέτω ενώπιον σου η προσευχή μου,

κλίνον το ους σου εις την δέησίν μου.

Ψαλμός ρβ' (102^ος )

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον,

και, πάντα τα εντός μου,

το όνομα το άγιον αυτού.

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον,

και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού.

Τον ευιλατεύοντα πάσας τας ανομίας σου,

τον ιώμενον πάσας τας νόσους σου.

Τον λυτρούμενον εκ φθοράς την ζωήν σου,

τον στεφανούντα σε εν ελέει και οικτιρμοίς.

Τον εμπιπλώντα εν αγαθοίς την επιθυμίαν σου,

ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου.

Ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος,

και κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις.

Εγνώρισε τας οδούς αυτού τω Μωϋσεί,

τοις υιοίς Ισραήλ τα θελήματα αυτού.

Οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος,

μακρόθυμος και πολυέλεος·

ουκ εις τέλος οργισθήσεται,

ουδέ εις τόν αιώνα μηνιεί.

Ου κατά τας ανομίας ημών εποίησεν ημίν,

ουδέ κατά τας αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν.

Ότι κατά το ύψος του ουρανού από της γης

εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού

επί τους φοβούμενους αυτόν.

Καθ' όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών,
εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών.
Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς,
ωκτείρησε Κύριος
τους φοβουμένους αυτόν·
ότι αυτός έγνω το πλάσμα ημών,
εμνήσθη ότι χους εσμέν.
Άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού,
ωσεί άνθος του αγρού, ούτως εξανθήσει.
Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ,
και ουχ υπάρξει,
και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού.
Το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος,
και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν.
Και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών
τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού
και μεμνημένοις των εντολών αυτού
του ποιήσαι αυτάς.
Κύριος εν τω ουρανώ
ητοίμασε τον θρόνον αυτού,
και η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει.
Ευλογείτε τον Κύριον
πάντες οι άγγελοι αυτού,
δυνατοί ισχύι ποιούντες τον λόγον αυτού,
του ακούσαι της φωνής των λόγων αυτού.
Ευλογείτε τον Κύριον
πάσαι αι δυνάμεις αυτού,
λειτουργοί αυτού,
οι ποιούντες το θέλημα αυτού.
Ευλογείτε τον Κύριον
πάντα τα έργα αυτού,
εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού·

ευλόγει, η ψυχή μου τον Κύριον.

Και πάλιν.

Εν παντι τόπω της δεσποτείας αυτού,

ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.

Ψαλμός ρ'μ'β' (142^ος )                                     Παρακλητικοί Κανόνες

Κύριε, εισάκουσoν της προσευχής μου,

ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου,

εiσάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου·

Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου,

ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζων.

Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου·

εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου.

Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς

ως νεκρούς αιώνος·

και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου,

εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.

Εμνήσθην ημερών αρχαίων,

εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου,

εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.

Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου,

η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι.

Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε,

εξέλιπε το πνεύμα μου.

Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ' εμού,

και ομοιωθήσομαι

τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.

Ακουστόν ποίησόν μοι

το πρωί το έλεός σου,

ότι επί σοι ήλπισα.

Γνώρισόν μοι, Κύριε,

οδόν εν η πορεύσομαι,

ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.

Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε,

προς σε κατέφυγον·

δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου,

ότι συ ει ο Θεός μου.

Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με

εν γη ευθεία·

ένεκεν του ονόματος σου,

Κύριε, ζήσεις με.

Εν τη δικαιοσύνη σου

εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου,

και εν τω ελέει σου

εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου·

και απολείς πάντας

τους θλίβοντας την ψυχήν μου,

ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Και πάλιν. 

Εισάκουσόν μου, Κύριε,

εν τη δικαιοσύνη σου,

και μη εισέλθης εις κρίσιν

μετά του δούλου σου. 

Εισάκουσόν μου, Κύριε,

εν τη δικαιοσύνη σου,

και μη εισέλθης εις κρίσιν

μετά του δούλου σου. 

Είτα. 

Το πνεύμα σου το αγαθόν

οδηγήσει με εν γη ευθεία.

Δόξα Πατρί & Υιώ, και Αγίω Πνεύματι

Και νύν και αεί,

και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός, 

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός,

(Εμμελώς)

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός,

η ελπίς ημών Κύριε δόξα σοι.

Ψαλμός ν'   (Πεντηκοστός)

Την Κυριακή: Ελεήμων

Eλέησόν με ο Θεός

κατά το μέγα Ελεός Σου

και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου

εξάλειψον το ανόμημα μου!

Επί πλείον πλύνον με

από της ανομίας μου

και από της αμαρτίας μου

καθάρισόν με.

Ότι

την ανομίαν μου

εγώ γινώσκω

και η αμαρτία μου

ενώπιόν μου

εστί δια παντός.

Σοί μόνω ήμαρτον,

και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα.

Όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου

και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.

Ιδού γαρ

εν ανομίαις συνελήφθην

και εν αμαρτίαις

εκίσσησε με η μήτηρ μου.

Ιδού γαρ

αλήθειαν ηγάπησας.

Τα άδηλα και τα κρύφια

της σοφίας Σου

εδήλωσας μοι.

Ραντιείς με

υσσώπω και καθαρισθήσομαι.

Πλυνείς με

και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ακουτιείς μοι

αγαλλίασιν και ευφροσύνην.

Αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.

Απόστρεψον

το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου.

Και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.

Καρδίαν καθαράν

κτίσον εν εμοί ο Θεός.

Και πνεύμα ευθές

εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.

Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου.

Και το πνεύμα Σου το Άγιον

μη αντανέλης απ’ εμού.

Απόδος μοι

την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου.

Και πνεύματι ηγεμονικώ

στήριξόν με!

Διδάξω

ανόμους τας οδούς Σου. 

Και ασεβείς

επί Σε επιστρέψουσι. 

Ρύσαι με

εξ αιμάτων ο Θεός.

Ο Θεός της σωτηρίας μου.

Αγαλλιάσεται η γλώσσα μου

την δικαιοσύνην Σου.

Κύριε,

τα χείλη μου ανοίξεις,

και το στόμα μου αναγγελεί

την αίνεσιν Σου.

Ότι,

ει ηθέλησας θυσίαν,

έδωκα αν.

Ολοκαυτώματα

ουκ ευδοκήσεις.

Θυσία τω Θεώ,

πνεύμα συντετριμμένον.

Καρδίαν συντετριμμένην

και τεταπεινωμένην

ο Θεός ουκ εξουδενώσει.

Αγάθυνον Κύριε

εν τη ευδοκία Σου την Σιών

και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.

Τότε

ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,

αναφοράν

και ολοκαυτώματα. 

Τότε

ανοίσουσιν

επί τω θυσιαστήριόν Σου μόσχους

Και ελέησόν με ο Θεός

  Ο Ψαλμός ρ΄γ΄ (103^ος)    (Προοιμιακός) 

  Ονομάζεται ο 103ος ψαλμός, που απαγγέλλεται μεγαλόφωνα στην αρχή του Εσπερινού. Ονομάστηκε «Προιμιακός» γιατί αποτελεί την εισαγωγή, το προοίμιο, στην ακολουθία του Εσπερινού. Την Διακαινήσιμο εβδομάδα ο Προοιμιακός παραλείπεται, ενώ στους πανηγυρικούς Εσπερινούς και τις Ολονυκτίες διαβάζεται μέχρι του στίχου «Ανοίξοντός Σου την χείραν...» οπότε και ψάλλεται. Είναι τα γνωστά Ανοιξαντάρια. Στις πανηγύρεις τον Προοιμιακό τον απαγγέλλει ο χοροστατών Επίσκοπος. 

 

Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών

πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Ο αναγνώστης: Αμήν.

• Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν

τω βασιλεί ημών Θεώ.

 

• Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ

τω βασιλεί ημών Θεώ.

 

• Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ

Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

• Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον!

  Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφόδρα.

• Εξομολόγησιν και μεγαλοπρέπειαν ενεδύσω,

  αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον.

• Εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν,

  ο στεγάζων εν ύδασιν τα υπερώα αυτού.

• Ο τιθείς νέφη τήν επίβασιν αυτού,

  ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων.

• Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα,

  και τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.

• Ο θεμελιών τήν γήν επί τήν ασφάλειαν αυτής,

  ου κλιθήσεται εις τόν αιώνα τού αιώνος.

• Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού,

  επί των ορέων στήσονται ύδατα.

• Από επιτιμήσεώς σου φεύξονται,

  από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν.

• Αναβαίνουσιν όρη και καταβαίνουσι πεδία

  εις τόπον όν εθεμελίωσας αυτά.

• Όριον έθου, ό ου παρελεύσονται,

  ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γήν.

• Ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν,

  ανάμεσον των ορέων διελεύσονται ύδατα.

• Ποτιούσι πάντα τα θηρία τού αγρού,

  προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών.

• Επ’ αυτά τα πετεινά τού ουρανού κατασκηνώσει,

  εκ μέσου των πετρών δώσουσι φωνήν.

• Ποτίζων όρη εκ των υπερώων αυτού,

  από καρπού των έργων σου χορτασθήσεται η γή.

• Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι,

  και χλόην τή δουλεία των ανθρώπων.

• Τού εξαγαγείν άρτον εκ τής γής

  και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.

• Τού ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω•

  και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει.

• Χορτασθήσεται τα ξύλα τού πεδίου,

  αι κέδροι τού Λιβάνου, άς εφύτευσας.

• Εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι,

  τού ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών.

• Όρη τα υψηλά ταις ελάφοις,

  πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς.

• Εποίησε σελήνην εις καιρούς.

  Ο ήλιος έγνω τήν δύσιν αυτού.

• Έθου σκότος, και εγένετο νύξ.

  Εν αυτή διελεύσονται πάντα τα θηρία τού δρυμού.

• Σκύμνοι ωρυόμενοι τού αρπάσαι,

  και ζητήσαι παρά τω Θεώ βρώσιν αυτοίς.

• Ανέτειλεν ο ήλιος και συνήχθησαν,

  και εις τας μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται.

• Εξελεύσεται άνθρωπος επί το έργον αυτού,

  και επί τήν εργασίαν αυτού έως εσπέρας.

• Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε!

  Πάντα εν σοφία εποίησας!

  επληρώθη η γή τής κτίσεώς σου.

• Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος

  εκεί ερπετά ών ουκ έστιν αριθμός,

  ζώα μικρά μετά μεγάλων.

• Εκεί πλοία διαπορεύονται,

  δράκων ούτος, όν έπλασας

  εμπαίζειν αυτή.

• Πάντα πρός σέ προσδοκώσι,

  δούναι τήν τροφήν αυτών εις εύκαιρον,

  δόντος σου αυτοίς συλλέξουσιν.

• Ανοίξαντός σου τήν χείρα,

  τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος.

  Αποστρέψαντος δέ σου το πρόσωπον,

  ταραχθήσονται.

Μέχρις εδώ στους πανηγυρικούς Εσπερινούς και τις Ολονυκτίες,

οπότε οι επόμενοι στίχοι εμμελώς.

• Αντανελείς το πνεύμα αυτών,

  και εκλείψουσι,

  και εις τόν χούν αυτών επιστρέψουσιν.

• Εξαποστελείς το πνεύμα σου,

  και κτισθήσονται,

  και ανακαινιείς το πρόσωπον τής γής.

• Ήτω η δόξα Κυρίου εις τούς αιώνας.

  Ευφρανθήσεται Κύριος επί τοις έργοις αυτού.

• Ο επιβλέπων επί τήν γήν,

  και ποιών αυτήν τρέμειν,

  ο απτόμενος των ορέων,

  και καπνίζονται.

• Άσω τω Κυρίω εν τή ζωή μου,

  ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω.

• Ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου,

  εγώ δέ ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω.

• Εκλείποιεν αμαρτωλοί από τής γής, και άνομοι,

  ώστε μη υπάρχειν αυτούς.

• Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.

Και πάλιν:

•  Ο ήλιος έγνω τήν δύσιν αυτού˙

έθου σκότος, και εγένετο νύξ.

• Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε˙

  πάντα εν σοφία εποίησας.

Δόξα

Πατρί

και Υιώ,

και Αγίω Πνεύματι,

και νύν και αεί,

και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός, 

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός,

(Εμμελώς)

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα σοι, ο Θεός.

Η ελπίς ημών Κύριε δόξα σοι,

Καταξίωσον, Κύριε,

εν τη εσπέρα ταύτη,

αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.

Ευλογητός ει, Kύριε

ο Θεός των πατέρων ημών,

και αινετόν και δεδοξασμένον

το όνομά σου εις τους αιώνας. Αμήν.

Γένοιτο, Κύριε,

το έλεός σου εφ' ημάς,

καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε.

Ευλογητός ει, Κύριε,

δίδαξόν με τα δικαιώματά σου.

Ευλογητός ει, Δέσποτα,

συνέτισόν με τα δικαιώματά σου.

Ευλογητός ει, Άγιε,

φώτισόν με τοις δικαιώμασί σου.

Κύριε, το έλεος σου εις τον αιώνα·

τα έργα των χειρών σου μη παρίδης.

Σοι πρέπει αίνος, σοι πρέπει ύμνος,

σοι δόξα πρέπει,

τω Πατρί

και τω Υιώ

και τω αγίω Πνεύματι,

νυν και αεί

και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

1. Πιστεύω εἰς ἕναν Θεόν,

Πατέρα, παντοκράτορα,

ποιητήν οὐρανού καί γῆς,

ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων.

2. Καί εἰς ἕναν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν,

τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ

τόν μονογενῆ,

τόν ἐκ τοῦ Πατρός   γεννηθέντα  

πρό   πάντων   τῶν αἰώνων.

Φῶς ἐκ φωτός,

Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ,

γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα,

ὁμοούσιον τῷ Πατρί,

δι’ οὖ τά πάντα ἐγένετο.

3. Τόν δι' ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους

καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν

κατελθόντα ἐκ  τῶν οὐρανῶν

καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου 

καί Μαρίας  τῆς  Παρθένου 

καί ἐνανθρωπήσαντα.

4. Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν

ἐπί Ποντίου Πιλάτου

καί παθόντα καί ταφέντα.

5. Καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ

κατά τάς Γραφάς.

6. Καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς

καί καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.

7. Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης

κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς,

οὖ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.

8. Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον,

τό κύριον,

τό ζωοποιόν,

τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον,

τό σύν Πατρί καί Υἱῶ

συμπροσκυνούμενον

καί συνδοξαζόμενον,

το λαλῆσαν διά τῶν Προφητῶν.

9. Εἰς μίαν,

ἁγίαν,

καθολικήν

καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν.

10. Ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα

εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.

12. Καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Ἀμήν.

Πάτερ ημών,

ο εν τοις ουρανοίς,

αγιασθήτω το όνομα σου,

ελθέτω η Βασιλεία σου,

γενηθήτω το θέλημά σου,

ως εν ουρανώ

και επί της γης.

Τον άρτον ημών τον επιούσιον

δός ημίν σήμερον,

και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,

ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.

Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,

αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.