Τι είναι η Ποίηση; Ποιοι είναι οι Ποιητές; Ένα σχεδίασμα εισήγησης του Κ.Γ.Καζανάκη

Κ. Γ. Καζανάκης

Τι είναι η Ποίηση;

Ποιοι είναι οι Ποιητές;

Σχεδίασμα εισήγησης

Μικρές  Εκδόσεις

 Διά χειρός

Ηράκλειο  Κρήτης, 

 Νοέμβριος 2013

1.      Συστάσεις – Ευχαριστίες -  Σκοπός της συνάντησης.

1.1.  Ποιος είμαι;

1.2.  Μεγάλη μου χαρά που είμαι ανάμεσά σας.

       Ευχαριστίες:     

1.3.  Στην καλή φίλη και άριστη καθηγήτριά σας κ. Βαρβάρα Ρούσσου.

1.4.  Σε εσάς.

       Σκοπός της συνάντησης.

1.5.  Να μιλήσουμε για Ποίηση με τον λόγο των Ποιητών.

1.6.  Να σας γνωρίσω από κοντά και να σας ακούσω.

1.7.  Να γνωρίσετε έναν που προσπαθεί μέσα από τη δική του ποίηση

       να ταιριάξει δυο λέξεις για την ψυχή του, να εκφραστεί,

       να αυτοπαρηγορηθεί και να μοιραστεί αυτά που έχει μέσα του.

1.8.  Δικά μου ποιήματα.

1.9.  Ιδιότητα; Είμαι ένας ποιητής;

          1.10. Δεν θεωρώ ότι είμαι ποιητής,

       αν και το έχω γράψει για λόγους  συντομίας.

          1.11. Είμαι ένας γραφιάς.

          1.12. Που κάποιος του υπαγορεύει, ακόμη και τις διορθώσεις.

          1.13. Δεν ελέγχω τα πάντα!

[8]

Η συμπατριώτισσά μας Βικτωρία Θεοδώρου στο έργο της Ποίηση καταλήγει  :

[…]Μακαρισμένος όποιος το κοντύλι του οδηγάς[…]

                                                                                            

[11]

[…] Όλα αυτά, άραγε, τα κουβαλάμε μέσα μας

       Ή μήπως μας σέρνουν δεμένους εκείνα; […]

αναρωτιέται ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος στο Γράμματα στον Ερμόλαο.

[12]

 

[…] Είναι ποιήματα
       που σε πιάνουν από το χέρι
       και σε οδηγούν
       σε μια σκοτεινή γωνιά
       Πάνω στον ώμο τους
       γέρνεις και κλαις. […]

Γράφει ο Γιάννης Τόλιας.

[45]

Κατά την άποψη του Γιώργου Θέμελη στο Ars  Poetica :

              […] Το Ποίημα σε ποιεί,

                                                   Δεν το ποιείς[…]

          1.14.  Η διαφορά μας από τους μεγάλους Ποιητές.

          1.15.  Εκτός από τις μεγάλες πέτρες χρειάζονται και οι μικρές                          

                    για να χτιστεί ο τοίχος της Ποίησης.

      2.   Αλεξίου.

     

      3.   «Βιογραφικό» - Σχέση με την Ποίηση.

            3.1.  Περιαυτολογία.

3.2.  Σπουδές.

      3.3.  Σχέση με την Ποίηση.

              3.3.1. Από το σχολείο.

              3.3.2. Φοιτητής - Άξιον Εστί, ανάλυση του Τάσου Λιγνάδη.

      3.4.  Απώλεια πατέρα. - Πρώτο ποίημα σε κλασική φόρμα.

      3.5.  Αρχίζω να γράφω σε εφημερίδες.

            3.6.  Γράφω τρία διηγήματα.

      3.7.  Απώλεια αδελφού. - Δεύτερο ποίημα.

            3.8.  Διαβάζω το βιβλίο του Χώκινγκς Το χρονικό του χρόνου.

                    Πρώτο νεωτερικό ποίημα.

3.9.    Διαβάζω τα βιβλία του Γραμματικάκη

        Κόμη της Βερενίκης &  Αυτοβιογραφία του φωτός.

                    Πρώτη ποιητική  συλλογή  Άλφα του Κενταύρου.

          3.10.  Γνωρίζομαι με φίλους από την Ποιητική Λέσχη.

          3.11.  Από το 2009 γράφω πιο συστηματικά.

          3.12.  Συμμετείχα σε διαγωνισμούς. Γιατί.

 

4.  Τι είναι ποίημα; Τι είναι Ποίηση;  Πώς εγώ την βλέπω;

       4.1. Η πιο παλιά μορφή έντεχνου λόγου.

      4.1.1. Τι είναι ποίημα;  Τι σημαίνει η λέξη;

[58]

Η ποίηση είναι η αιτία που φθείρει το κάθε τι από το μη είναι στο είναι. 

                                                                                                   Πλάτων

[51]

 Η ποίηση ένα πράγμα ανάλαφρο, ιερό και φτερωτό. 

                                                                    Πλάτων

[59]

Διο ευφυούς η ποιητική εστιν ή μανικού.

Τούτων γαρ οι μεν εύπλαστοι οι δε εκστατικοί εισίν.

(Η τέχνη της ποίησης είναι έργο του προικισμένου μάλλον παρά του μανιακού καλλιτέχνη, γιατί ο πρώτος είναι ο επιδέξιος μιμητής, ενώ ο δεύτερος κατέχεται από ενθουσιασμό και του λείπει η ψυχική ηρεμία). 

                                                                                                                     Αριστοτέλης

[65]

[…] το χρυσό δίχτυ, όπου τα πράγματα σπαρταρούν σαν ψάρια.

                                                                     Γιώργος  Σεφέρης

[66]

Μας διώχνουνε τα πράγματα,

κι η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

                                    Κώστας  Καρυωτάκης

[5]

«...Η ποίηση είναι πορεία

     σε ναρκοπέδιο.

     Οι τυχεροί θα επιζήσουνε

     -κι οι γυμνασμένοι.»

πιστεύει ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος στο  Σημειώσεις για μια  «Ποιητική».

[18]

Ο Αργύρης Χιόνης γράφει στο έργο του Η ποίηση :

                            Η ποίηση

                                          J’ ai petri de la boue et j’ en ai fait de l’ or

                                                                                      BAUDELAIRE

Η ποίηση είναι ένα ποτήρι αδειανό

που το γεμίζουμε με το αίμα μας.

Ύστερα το προσφέρουμε στους άλλους […]

 

[48]

[…] Η ποίηση είναι η πιο σκληρή μοναξιά […]

       Η ποίηση              Γ. Ξ. Στογιαννίδης

[67]

Η ποίηση είναι εκείνος ο εαυτός μας που δεν κοιμάται ποτέ.

                                                           Γιώργος Σαραντάρης

 [23]

Η ποίηση είναι

[…] το στερνό ίχνος της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας […]

ομολογεί ο Άρης Δικταίος

[24]

Η ποίηση δεν μπορεί παρά να είναι, η, κατά τον  Νίκο Καζαντζάκη, 

[…] μετουσίωση της ύλης σε πνέμα […]

[39]

[…] Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.

       Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε.

       Οι δρόμοι είναι λευκοί.

       Τ’ άνθη μιλούν.

       Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά

       μικρούτσικες παιδίσκες.

       Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.

                                                    Ανδρέας Εμπειρίκος

[68]

Η ποίηση πρέπει να ’ναι

ένα ζαχαρωμένο βότσαλο

πάνω που θα ’χεις γλυκαθεί

να σπας τα δόντια σου. 

               Αργύρης  Χιόνης

[40]

Βαδίζεις σε μιαν έρημο.

Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει.

Όσο κι αν είναι απίθανο

να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο,

ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος

να του φτιάξεις ένα δένδρο.

Αυτό είναι το ποίημα.

                             Κική Δημουλά

[27]

Θυμηθείτε  τον «ορισμό» του Μανόλη Αναγνωστάκη για την Ποίηση. 

[…] η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε,

 αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε τα πρόσωπά μας. […]

[63]

Και τι είναι τελικά το Ποίημα; 'Ίσως είναι το νόμισμα που σφίγγει στα δόντια του ο Ποιητής για να μπει στη βάρκα του Θανάτου. Με αυτό θα πληρώσει για το μέγα θαύμα που αξιώθηκε και που δεν είναι άλλο από την ίδια τη ζωή.                                                        

                                                                                                     Γιώργης Παυλόπουλος

[53]

Η ποίηση είναι η πιο πυκνή μορφή προφορικής έκφρασης. 

                                                                             Πάουντ

[52]

Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης,

αλλά απόδραση από τη συγκίνηση.

Δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας,

αλλά απόδραση από την προσωπικότητα.

              Έλιοτ

[77]

 Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα,

περιπλάνηση σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες,

όπου η ζωή χορεύει […]

                                               Νίκος - Αλέξης  Ασλάνογλου

[78]

Ποίηση είναι η ανάπτυξη ενός επιφωνήματος. 

                                                           Βαλερύ

             4.2. Οι μάγοι και οι μάντεις

[105]

Ο ποιητής μιλάει με διαισθήσεις, προκαλεί μυήσεις, ασκεί μαγεία.

                                                                         Οδυσσέας Ελύτης

[42]

«[…] Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως η μουσική και η ποίηση ήταν εφεύρεση των θεών, του Απόλλωνα και των Μουσών. Οι θνητοί ποιητές οι πρώτοι από αυτούς (Ορφέας, Λίνος, Μουσαίος κ.α), γόνοι και απόγονοι θεών, αντλούσαν την έμπνευσή τους από τους θεούς˙ η ποίηση ήταν “ιερά δόσις” (Ησίοδος) και ο ποιητής “προφήτης μουσών” (Πίνδαρος). Μάντις και ποιητής είχαν πολλά στοιχεία κοινά γιατί και οι δύο ήταν θεόληπτοι […]»

                                                                                                        Μιχάλης  Κοπιδάκης

           4.3. Τι μας χρειάζεται -αν μας χρειάζεται- η Ποίηση και πού;

                 Μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας, τον κόσμο;

                 Δίνει λύσεις; απαντά σε ερωτήματα;

[70]

Στίχοι που κραυγάζουν

στίχοι που ορθώνονται τάχα σαν ξιφολόγχες

στίχοι που απειλούν την καθεστηκυία τάξη

και μέσα στους λίγους πόδες τους

κάνουν ή ανατρέπουν την επανάσταση,

άχρηστοι, ψεύτικοι, κομπαστικοί,

γιατί κανένας στίχος σήμερα

δεν ανατρέπει καθεστώτα

κανένας στίχος δεν κινητοποιεί τις μάζες. 

                                     Τίτος  Πατρίκιος

[69]

Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή.

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση

κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη. 

                           Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

[89]

Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάμνουνε -για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή. 

                                    Κωνσταντίνος Καβάφης

[88]

Ποτέ στ’  αλήθεια δεν το  ’μαθα τι είναι τα ποιήματα […].

Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα.

Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης. 

                                                      Νίκος  Καρούζος

4.4  Πού έχει τις ρίζες της;

[98]

[…] Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα. 

                                                          Γιώργος Σεφέρης

                 4.5.       Χαρακτηριστικά:

                 4.5.1     Περιεχόμενο:

                 4.5.1.1. Σημαντικό & ολοκληρωμένο νόημα.

                 4.5.1.2. Να συγκινεί˙ και όχι μόνον τον δημιουργό.

                 4.5.1.3. Όσο περισσότερους συγκινήσει 

                              και για όσο περισσότερο χρόνο,                                            

                              τόσο το καλύτερο!

                 4.5.1.4. Έκφραση κάτι νέου, ή κάτι παλιού με άλλο τρόπο.

         

                 4.5.2.       Μορφή ή φόρμα:

                                 Υπάρχουν πολλοί εξωτερικοί τύποι.

                                 Εξωτερικά χαρακτηριστικά:

                 4.5.2.1.    Σιωπή πριν

                 4.5.2.2.    Συντομία

                 4.5.2.3.    Ολοκληρωμένη. Αρχή, μέση τέλος.

                 4.5.2.4.    Εν παραβολαίς

                 4.5.2.5.    Λιτότητα

                 4.5.2.6.    Δωρικότητα

                 4.5.2.7.    Απλότητα, όχι απλοϊκότητα.

                 4.5.2.8.    Καθαρότητα

                 4.5.2.9.    Πύκνωση λόγου

                 4.5.2.10.  Ισορροπία μορφής - περιεχομένου.

                 4.5.2.11.  Υπαινιγμός. Όχι όλα επί σκηνής.                                   

                 4.5.2.12.  «Ταυτότητα» του δημιουργού.

                 4.5.2.13.  Κορύφωση

                 4.5.2.14.  Σιωπή μετά

                

                Η δυσκολία του «μήκους κύματος».

[47]

[…] Σαν τα δακτυλικά του αποτυπώματα

       η ποίηση του καθενός ∙

       μικρή ή μεγάλη,  αδιάφορο

       ολότελα δική του.

       Φτιαγμένη από το αίμα του

       φτιαγμένη απ’ την αγρύπνια

       χρόνια δουλεύει μυστικά στα σπλάχνα του

       παραμονεύει την αφή του.

διαπιστώνει  η Αμαλία Τσακνιά στο έργο της  Ποίηση.

[13]

  ο Σεφέρης στο Ημερολόγιο καταστρώματος Β γράφει:

[…] Δεν θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί    

             ετούτη η χάρη.

     Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που 

             σιγά-σιγά βουλιάζει

και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε

            από τα μαλάματα το πρόσωπό της

και είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή        

            μας  αύριο κάνει πανιά. […]

[14]

[…] Πέφτει κανείς εύκολα στη φιλολογία

       όταν γυρεύει ν’ αποδώσει

       τ’  όνειρο.

       

       Πρέπει λοιπόν ο λόγος

       να έχει κάτι το διαφορετικό

       μια παράξενη επισημότητα να πούμε

       που να κάμνει να γυαλίζουν οι φράσεις

       όχι πολύ έντονα, βέβαια,

       μα θαμπά σαν κηροπήγια

       σε μισόφωτο κηδείας.

       Γι’ αυτό κι εγώ

       επειδή φοβούμαι πάντα το αποτέλεσμα

       παιδεύτηκα πολύ πριν να γράψω

       τούτο το ποίημα.

είναι η άποψη του Ματθαίου Μουντέ  στο Ας το πω ποίημα.  

[50]

'Οταν διαβάζουμε ένα καλό ποίημα,

φανταζόμαστε πως κι εμείς θα μπορούσαμε να το έχουμε γράψει,

πως το ποίημα προϋπήρχε μέσα μας.

                                                                                      Μπόρχες  

        Τι επικρατεί σήμερα;

  [1]

[…] Τι τα θες, η ποίηση πια δε φτουράει.

      Μας τα ΄παν κι άλλοι, σου λένε. […]

επισημαίνει  η ποιήτρια  Τζένη Μαστοράκη στο έργο της  Η χαρά της μητρότητας.

[46]

‘Οπως λέγει ο Γιώργος Βέης στο Τι έχει η Κατερίνα :

[…] Οι ποιητές αυτό που ξέρουν είναι να περιμένουν. […]

[2]

Το ποίημα πρέπει να το αφήνεις στο συρτάρι σου
να ωριμάζει
να σιτεύει. […]

Η λυσίκομος ποιητική κόρη       Γιάννης  Τόλιας

[17]

 […] Αλλά βρισκόμαστε στο ζώδιο ενός κατεστημένου

        Που ανατρέπεται σκληρά από εποχή σε εποχή

        Είναι πρωτοποριακό στην προβολή του ;

        Είναι παρελθοντολογία ;

        Καμμιά σημασία φτάνει η στιχοθάλασσα να προχωρεί. […]

είναι το σχετικό διαχρονικό ποιητικό αίτημα του  συμπολίτη Μηνά Δημάκη.

       

        Η διαφορά με τον στίχο  

      4.6. Θέματα

             Τα πάντα. Από τη ζωή έως τον θάνατο!

             Διαχρονικά

             Και γι’ αυτό άχρονα

[3]

[…] Ότι υπάρχει και δεν υπάρχει γίνεται ποίηση

       Πολλές φορές εκλεκτή. […]

υποστηρίζει ο συμπολίτης Μηνάς Δημάκης στην σύνθεσή του  Παλίμψηστοι ποιητές.

[28]

Ας θυμηθούμε με ποια εκπληκτική σύλληψη  συνδέει τον έρωτα με το θάνατο στο ποίημα του Κ. Καριωτάκη Νύχτα.

[…] Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τους

        κι αυτοί λεν πως έτριξε ∙

        δεν λεν πως το κρεβάτι οραματίζεται

        μελλοντικούς θανάτους.

[29]

Η  Κική Δημουλά  γράφει στο ποίημά της Σαν να διάλεξες

ότι από όλη τη λαϊκή αγορά  θα προτιμήσει 

[…] Το πολύ ν’ αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.

       Για εξοικείωση.

       Εκεί δεν έχει διάλεξε. Εκεί με κλειστά τα μάτια.

[30]

Μπορεί να υπάρξει  όφελος από την  αναπόφευκτη απώλεια;  Ας δούμε τι  απαντά ο αλησμόνητος   σύγχρονος Έλληνας φιλόσοφος  Κώστας  Αξελός :

Ο θάνατος κάνει την κάθε στιγμή μας ποιητική.

Και μοναδική θα συμπλήρωνα.

 

[34]

Είναι ανάγκη, όπως ο Νίκος  Καζαντζάκης στην Αναφορά στον Γκρέκο, 

να σκεφτούμε πως  :

 […] το θάνατο δεν μπορούμε να τον νικήσουμε∙ 

        το φόβο του θανάτου όμως μπορούμε. […]

και να πούμε :

[…] στέκουμαι  ομπρός  στην  άβυσσο  ήσυχα,  άφοβα. […]

       Αξίζει δημοσίευση;

[4]

Ο Καρυωτάκης, έχει πει ότι :

[…] δημοσιεύουμε τα ποιήματά μας,

       για να τιτλοφορούμεθα ποιητές. […]

          

       Μποτίλια στο πέλαγος της Ποίησης

        Αναγνώστες

        Αναγνώσεις

Ποίημα: Ποίηση

       Σχολιασμός

 

5.      Το μέσον

      Η γλώσσα.

[6]

[…] Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική 

        το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. […]  

κατά τον Ελύτη στο Άξιον Εστί.

[7]

Μου έδωσαν την γλώσσα με τον  απίστευτο πλούτο,  τον  μοναδικό ρυθμό την ωραία μουσική, τη γοητευτική ποικιλία, την υπέροχη πολυμορφία, την  εκπληκτική πλαστικότητα από τη μια  και την τεράστια παράδοση από την άλλη. Άλλωστε :

  Χωρίς τη δική της ποίηση 

  τι ποίηση θα μπορούσαμε να γράψουμε εμείς;

αναρωτιέται καίρια, αναφερόμενος στη γλώσσα μας, ο σημαντικός  Ποιητής  της Κύπρου Κώστας Μόντης.

[62]

Ο άνεμος φυσάει
έτσι όπως τον άκουσε ο Όμηρος
ακόμα κι αν δεν υπήρξε ποτέ.

                   Φερδινάντο  Πεσόα

[55]

Αν κάποιος μάθει καλά ελληνικά,

μπορεί να βρει σχεδόν «ολόκληρη την ποίηση» στον Όμηρο. 

                                                                                Πάουντ

[9]

Πολλές φορές η ίδια η γλώσσα αποτελεί  και το αντικείμενο.  Ας δούμε τι γράφει σχετικά μ’ αυτό ο καθηγητής Μπαμπινιώτης στην εφημερίδα «Το Βήμα» της Κυριακής 22 Μαρτίου 1998 αναφερόμενος στον  Οδυσσέα Ελύτη και όχι μόνον:

[…] βλέπει τη γλώσσα (σ.σ. ο Ελύτης) ως «σημαίνον» της ποίησης αλλά συγχρόνως και ως  σημαινόμενον, καθ’ υπέρβασιν της λειτουργίας της ως απλού εκφραστικού οργάνου. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να εκφραστεί ποιητικά, δηλαδή ως ποιητική μεταγλώσσα, αλλά τη χρησιμοποιεί, όσο κανείς άλλος, και ως αντικείμενο της ποίησής του, δημιουργώντας ένα είδος «μεταγλωσσικής ποίησης». Μ’ αυτή την έννοια ο Ελύτης είναι ο κατεξοχήν «μεταγλωσσικός ποιητής» στην ποίησή μας, χωρίς να είναι και ο μόνος. […]

[10]

Η Κική Δημουλά  στο Τυφλό σημείο επαφής :

Σε προσκυνώ, γλώσσα, πολλά τα θαύματά σου. […]

[19]

Η γλώσσα είναι πατρίδα

όπως πίστευε  όχι μόνον  ο Νίκος Καζαντζάκης, αλλά και ο Φερνάντο Πεσόα!

Άλλωστε:

[106]

Εγώ δεν είμαι Έλληνας, αλλά Ελληνικός

είχε ’πεί  ο Καβάφης.

 

6.      Ο Ποιητής

       Είναι ένας «περίεργος» μονόχνωτος τύπος

       με… στρογγυλά γυαλιά και μούσι;

       Ποιος μπορεί να είναι ο Ποιητής;

       Ένας απελπισμένος, ηττημένος, απογοητευμένος, εγκλωβισμένος.

       Όχι, όμως, παραιτημένος!

       Και στην ποίηση μοναχικός.

[22]

Ο Κωστής Γκιμοσούλης στο έργο του  Ένα πετυχημένο ποίημα μας βεβαιώνει πως:

[…] Να γράψεις ένα πετυχημένο ποίημα

       Δεν σημαίνει απαραίτητα

       Πως είσαι

       Κάτι παραπάνω από τους άλλους. […]

      Ούτε και διαφορετικός

      Περισσότερο από όσο είναι

      Ο ένας από τον άλλον

θα συμπλήρωνα εάν μου επιτρεπόταν.

[64]

Ο ποιητής κληρονόμος πουλιών

που έστω και με σπασμένα φτερά

πρέπει να πετάει.

                     Μίλτος Σαχτούρης

[57]

Οι ποιητές όλων των εποχών

έλαβαν μέρος στη συγγραφή

ενός Μεγάλου Ποιήματος

αενάως εν εξελίξει. 

                                  Σέλλεϋ

[60]

Ο ποιητής μένει πάντοτε χρεώστης
απέναντι στον κόσμο.
Πληρώνει πάντα τόκους και πρόστιμα
για τον πόνο των ανθρώπων.
                   Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκη

[61]

Ο ποιητής, ένας δήθεν αδιάφορος,
που κρύβει τα χέρια του στις τσέπες.
                  Γιώργος Μαρκόπουλος

[49]

[…] Η προσήλωση που δείχνω στον εαυτό μου

       μπορεί να θεωρηθεί νοσηρός ναρκισσισμός.

      

       Ωστόσο υπερασπίζομαι την τιμή μου

       θέτοντάς τη διαρκώς υπό αίρεση.

       Επιβεβαιώνομαι μέσω μιας ανάκρισης

       που πολλές φορές οδηγεί στο διασυρμό μου.

       Η ιστορία μου δεν είναι παρά το χρονικό αυτής της ανάκρισης. […]

  Τα λόγια του Χάρη Βλαβιανού από το ποίημά του «Ποιος ;»

     

  Τι χρειάζεται ο Ποιητής;

[41]

Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' έναν μικρόψυχο καιρό; 

                                               Φρήντριχ Χαίλντερλιν

[…] Πως τα ’φεραν η μοίρα και τα χρόνια

            να μην ακούσεις έναν ποιητή […]

                                    Μάνος Ελευθερίου

        6.1.   Τι κουβαλάει μαζί του;

        6.2.   Πρέπει να συμμετέχει και να παρακολουθεί τα κοινά;

        6.3.   Μελετά.

        6.4.   Ταξιδεύει.

        6.5.   Ονειρεύεται.

[43]

  […]Στη ζωή μου,

         οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν

             τα ταξίδια και τα όνείρατα·[…]

                                     Νίκος Καζαντζάκης

      

        6.6. Παρατηρητής.

        6.7. Παλεύει με τον εαυτό του.

         

[33]

[…] Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα. […]

σύμφωνα με την υπέρβαση του  Οδυσσέα Ελύτη.

[25]

 Για τους υλιστές και τους αγνωστικιστές  η Ποίηση είναι   η  ύψιστη, ίσως,  έκφραση της ανώτατης γνωστής οργάνωσης της ύλης στην προσπάθειά της να κατανοήσει τον εαυτό της και ό,τι προκύπτει από αυτόν. 

  Είναι, επιπλέον,  η πάλη με τον ίδιο μας τον εαυτό  αφού, όπως λέει ο Γ. Μπ. Γέιτς :

[…] Από τη σύγκρουση με τους άλλους κάνουμε ρητορική∙

       από τη σύγκρουση με τον εαυτό μας  κάνουμε ποίηση. […]

 6.8.  Είναι αυστηρός κριτής του εαυτού του.  

                      Διαθέτει  σε μεγάλο βαθμό το γνώθι σ’ αυτόν.

                      Πνευματικός. Εξομολογείται. Εκτίθεται.

                  Η απόσταση από το ελάχιστα σπουδαίο

                  ως το γελοίο και το γραφικό είναι απειροελάχιστη.

          6.9.  Προσπαθεί για έναν καλύτερο,

                  πιο δίκαιο και τακτοποιημένο κόσμο.

        6.10.  Θέλει να εκφραστεί.

        6.11.  Είναι ειλικρινής!

[101]

 Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες.

                                                                                                         Οδυσσέας Ελύτης

    

ο  Γ.  Ξ.  Στογιαννίδης στο έργο του  Η ποίηση :

[102]                 

 Η ποίηση είναι σκληρή δεν την κερδίζεις με ψέματα.

      6.12.  Κατατρύχεται από ανασφάλεια.

      6.13. Έχει κρίση ταυτότητας και πολλά άγχη.

               Ένα απ’ αυτά, ίσως το μεγαλύτερο: Μην εξαντληθεί!

          6.14.  Δεν κάνει τον έξυπνο, δεν είναι «στημένος», δεν προβάλλεται,

                δεν περιαυτολογεί παρά μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς.

      6.15.  Θέλει να έλθει κοντά στον άλλο

                (όποιος κι αν είναι αυτός),

                να του μιλήσει, να μοιραστεί

                    ότι τον απασχολεί και τον βασανίζει.

6.16.  Έχει -και πρέπει να δέχεται και να αφομειώνει- επιρροές.

          Παρθενογένεση δεν υπάρχει στην τέχνη.

6.17.  Το στυλ. Αναγνωρίσιμο.

6.18.  Η εξέλιξη, η ανέλιξη και η μανιέρα.

          7. Γιατί γράφει και για ποιον γράφει ο Ποιητής;

        7.1. Λέει ο Καζαντζάκης:

[44]

[…] Ποιος διάβολος με καβαλικεύει και κάθε πρωί,

       και,

       μόλις ξυπνήσω,

       πιάνω ένα χαρτί κι ένα μολύβι

           κι αρχίζω να γράφω. […]

                                                    Νίκος Καζαντζάκης

        7.2.  Για πολλούς λόγους. Μάλλον ανεξιχνίαστους.

[56]

Είναι παράξενο πως γράφει κανείς ποιήματα. 

                                         Γιώργος  Σεφέρης

        7.3.  Για την ψυχή του.

        7.4.  Για να επικοινωνήσει.

[16]

Η Ζωή Καρέλλη στο έργο της Ο ποιητής  λέγει:

Θα σταθώ όρθιος στο φως θα μιλήσω.

Αφού βρίσκομαι πρέπει να μιλήσω.

Αφού άκουσα πρέπει να μιλήσω.

Μέσα στο φως που με περιέχει, […]

Θ’ ανοίξω το στόμα μου να μιλήσω,

η ομιλία μου είναι ότι μ’ έπραξε

και ό,τι μέλλω να πράξω, γιατί βρίσκομαι. […]

Η υλική μου γλώσσα μιλεί

την άυλη ομιλία μου. 

Ποιο είναι το χρώμα απ’ τις λέξεις που ακούω ; 

Συγχροτισμός του παντός στην ομαλή συγχορδία,

το σύμπαν εντός μου σε μια φωνή.  […]

 και ο κατέχων το δώρον της ομιλίας

ομιλεί τα υπάρχοντα οράματα.

[20]

Ποιοι είναι εκείνοι που θεωρούν τους Ποιητές αλαφροΐσκιωτους;  Σ’ ένα τόπο όπου η Ποίηση «αναβλύζει» ποιοι είναι αυτοί που χαμογελούν συγκαταβατικά όταν ακούν για Ποίηση και Ποιητές; Ποιος επιτέλους είναι εκείνος που θα απαξιώσει μια  πανάρχαιη,  μεγάλη, διαχρονική  και  πλούσια  παράδοση και γιατί; 

Ακούστε τι λέει ο Καβάφης γι΄ αυτό το τελευταίο:

Ευμενής τις μοίρα επροίκισε την φυλήν μας δια του θείου δώρου της ποιήσεως.

     Παρόλ’ αυτά, κάποιοι λοιδορούν την Ποίηση και χλευάζουν τους Ποιητές.  

     Τραγούδια - Καντάδες - Μοιρολόγια - Μάρτυρες.

Εθνικός Ύμνος

[21]

Ο Τάσος Λειβαδίτης στην Ποιητική  του μας διαβεβαιώνει:

[…] Γράφω για τους καρβουνιάρηδες, για τους γυρολόγους και τις πλύστρες. […]

[26]

Ο ίδιος στη σύνθεσή  του Ο πρώτος στίχος γράφει :

      Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου.

      Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ

                                                                  - Αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.

 

Στην τελευταία μου ανέκδοτη ποιητική συλλογή

υπό τον τίτλο Σημείον φυγής και τον υπότιτλο Δεκαέξι ποιήματα

έχω ένα ομότιτλο επίγραμμα:

Γράφω

γιατί θα πεθάνω,

γράφω

για να μην πεθάνω,

και γράφοντας

πεθαίνω.

[31]

Στο ίδιο «μήκος κύματος»  ο Τάκης Βαρβιτσιώτης

στο έργο του Ω ποίηση καταθέτει για την τέχνη του  :

[…] Αιμάτινη ροή

       ………………………….….

      Ωραίε μου θάνατε καθημερινέ

      Ωραίε μου θάνατε γονιμοποιέ

      Πένθιμη άνοιξη…

      …………..………………….

      Ακόρεστη ερωμένη.

[32]

[…] βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες. […]

                                                   Γιώργος Σεφέρης

[35]

[…] η κάθε μου λέξη

      αν την αγγίξεις με τη γλώσσα

      θυμίζει πικραμύγδαλο.

     Ποιητική  Άρης  Αλεξάνδρου

 

  [36]

Στο ποίημά του Ο στρατιώτης ποιητής που έχει μελοποιηθεί ιδανικά, ο Μίλτος Σαχτούρης,  λέει:

[…] Δεν έχω γράψει ποιήματα

      δεν έχω γράψει ποιήματα

      μόνο σταυρούς

      σε μνήματα

      καρφώνω.

[37]

[…] Μόλις αρχίζει, σταματώ γραψίματα

       σβήνω το τρανζιστοράκι-

       θλίβομαι για να την ακούσω-

       τσάκισμα και στίχος στεναγμός και αμύγδαλο,

       έτσι, νοιώθω σιγά-σιγά τη νοσταλγία της

       να γίνεται δική μου.

                                      Αντώνης Περαντωνάκης

[38]

  Βασική προϋπόθεση για όλα είναι, βέβαια, η αγάπη.  Αγάπη γενικώς, και για την τέχνη της Ποίησης ειδικώς, ή όπως θα έλεγε και ο Απόστολος Παύλος :

[…] Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω,

       γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. […]

[103]

Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.

Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.

                                         Οδυσσέας Ελύτης                                                                              

Ποίημα: Ο Ποιητής

                Σχολιασμός.

    Εν συνόψει:

Τι είναι, λοιπόν, η Ποίηση και  Ποιοι είναι οι Ποιητές;

Θα κλείσω με την ευχή του εθνικού μας Ποιητή Διονύσιου Σολωμού,

[99]

[…] παντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής σας.

με μία προτροπή του Οδυσσέα Ελύτη:

[100]

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.

Και με μία συμβουλή του Κωνσταντίνου Καβάφη:
[104]

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, 
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις 
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
Μες στες πολλές κινήσεις και ομιλίες.

                                                    

ΑΛΛΑ  ΠΟΙΗΤΙΚΑ   ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ   ΓΙΑ   ΤΗΝ  ΠΟΙΗΣΗ

[54]

Η ποιότητα ενός μεγάλου ποιητή είναι πανταχού παρούσα

και πουθενά ορατή σαν μία ξεχωριστή συγκίνηση. 

                                                   Κόλεριτζ ή Ντε Κουίνσυ

[71]

Η ομορφιά καραδοκεί.

Αν είμαστε ευαίσθητοι,

θα την αισθανθούμε μέσα στην ποίηση

όλων των γλωσσών. 

                                             Μπόρχες

[72]

Η ποίηση αρχίζει με την επίγνωση εκ μέρους μας όχι της Πτώσης,

αλλά του ότι πέφτουμε. 

                                                                                         Μπλουμ

[73]

Στην ίδια την ουσία της ποίησης υπάρχει κάτι το απρεπές:

Φανερώνονται πράγματα

που δεν ξέραμε πως τα κρύβαμε μέσα μας

και τρομάζουμε

σα να είχε ξεπηδήσει μια τίγρης

και στεκόταν μπροστά μας

στο φως τινάζοντας την ουρά της. 

                Σέσλαβ  Μίλοζ

[74]

Όλη η ποίηση είναι ποίηση πειραματική.

                                                 Στήβενς

[75]

Η ποίηση έχει σώμα ζεστό κι ολοζώντανο

και το αίμα της κυκλοφορεί όπως το όνειρο στον ύπνο και στις φλέβες. 

                                                                             Νόρα  Αναγνωστάκη

[76]

Ω, ποίηση

αναμάρτητη εμπιστευμένη στη δροσιά της θύελλας,

ω, ποίηση

ατελεύτητη φτεροκόπημα χελιδονιών […] 

                                            Τάκης  Βαρβιτσιώτης

[79]

Φαίνεται όμως πως θαύματα δεν κάμνουν μόνο οι διάβολοι κι οι θεοί.

Θαύματα κάνει κι η ποίηση, όταν πράγματι είναι Ποίηση. 

                                                                          Γιώργος  Βαφόπουλος

 [80]

Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση,

είναι μιa ανθρώπινη

καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο. 

                          Νικηφόρος  Βρεττάκος

[81]

Ο τελευταίος στίχος δε μένει πάντα τελευταίος.

Κάποτε γίνεται ο πρώτος στίχος ενός ποιήματος,

που γράφει κάποιος αναγνώστης.

                                               Μιχάλης  Γκανάς

[82]

Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι περίπατος τα ξημερώματα […].

άσπρο άλογο που τρέχει σε μαύρο ουρανό

μαύρος ήλιος καλοκαιρινός, άσπρος ήλιος χειμωνιάτικος[…] 

                                                              Θωμάς  Γκόρπας

[83]

Η Τέχνη ξαναπλάθει ως λαθραίος θεός τον κόσμο από την αρχή,

μεταμορφώνοντας ό,τι μας απελπίζει ως γνωστό κι αδιάσειστο

σε μια καταπραϋντική αβεβαιότητα. 

                                                                            Κική  Δημουλά

[84]

Τούτοι οι στίχοι ο λαός μου και τα σπίτια μου. 

                                        Μάνος  Ελευθερίου

[85]

Εκείνο που πρέπει να γίνεται και να ξαναγίνεται αδιάκοπα, ατέρμονα,

χωρίς την παραμικρή διάλειψη,

είναι η αντιδουλικότητα, η αδιαλλαξία, η ανεξαρτησία.

Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της Υπερηφάνειας. 

                                                                               Οδυσσέας  Ελύτης

[86]

Δεν ξεθυμώνω με την ποίηση.

Αν ηρεμώ αυτό να φοβηθείς. […] 

              Μιχάλης  Κατσαρός

[87]

[…] κι η ποίηση: ένα παιχνίδι που τα χάνεις όλα,

       για να κερδίσεις ίσως ένα άπιαστο αστέρι. 

                                             Τάσος  Λειβαδίτης

[90]

Η ποίηση είναι ένα ταξίδι σ’  άγνωστη χώρα.

Η ποίηση είναι ταυτόσημη με την παραγωγή ραδίου.

Για μια και μόνο λέξη λιώνεις χιλιάδες τόνους γλωσσικό μετάλλευμα.

                                                                   Βλαντιμίρ  Μαγιακόβσκη

 [91]

Μοναχική κι ανήμπορη διαδικασία η ποίηση. 

                                       Μάριος  Μαρκίδης

[92]

Τα ποιήματα δεν είναι και τόσο δύσκολα, το ξέρετε.

Και αν σηκώσεις τις λέξεις, είναι τόσο θλιμμένα,

σαν δάχτυλα που πόνεσες μια νύχτα με αγωνίες. 

                                         Γιώργος  Μαρκόπουλος

[93]

Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες

-πόρτες κλειστές σ’  ερημωμένα σπίτια

και πόρτες ανοιχτές σε ήμερες συγυρισμένες ψυχές. 

                                                      Γιάννης  Ρίτσος

[94]

Η ποίηση δεν είναι η θέληση ν’ αντισταθείς,

μα ένα ολοσκότεινο δάσος για να ξεφύγεις. 

                                     Γιώργης  Σαραντής

[95]

Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων

τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά

και το καθαρό τους νόημα καθρεφτίζει παντού

μια φανταστική ευτυχία,

που ποτέ δε θα πυρποληθεί. 

                                         Τάκης  Σινόπουλος

[96]

Καμιά φορά

στα ποιήματα στις λέξεις στα τραγούδια

ακούω φτεροκοπήματα

θαρρείς απ’ αγγελούδια. 

                                    Θέτη  Χορτιάτη

[97]

Εγκαταλείπω την ποίηση

δε θα πει προδοσία,

δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο στη συναλλαγή. 

                                 Ντίνος  Χριστιανόπουλος

 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1.      Συστάσεις - Ευχαριστίες - Σκοπός της συνάντησης, 9

1.1.  Ποιος είμαι;

1.2.  Μεγάλη μου χαρά που είμαι ανάμεσά σας.

               Ευχαριστίες:     

1.3.   Στην καλή φίλη και άριστη καθηγήτριά σας κ. Βαρβάρα Ρούσσου.

1.4.   Σε εσάς.

              Σκοπός της συνάντησης.

1.5.  Να μιλήσουμε για Ποίηση με τον λόγο των Ποιητών.

1.6.  Να σας γνωρίσω από κοντά και να σας ακούσω.

1.7.  Να γνωρίσετε έναν που προσπαθεί μέσα από τη δική του ποίηση

              να ταιριάξει δυο λέξεις για την ψυχή του, να εκφραστεί,

               να αυτοπαρηγορηθεί και να μοιραστεί αυτά που έχει μέσα του.

1.8.   Δικά μου ποιήματα.

1.9.   Ιδιότητα; Είμαι ένας ποιητής;

                1.10.   Δεν θεωρώ ότι είμαι ποιητής,

               αν και το έχω γράψει για λόγους  συντομίας.

                1.11.   Είμαι ένας γραφιάς.

                1.12.   Που κάποιος του υπαγορεύει, ακόμη και τις διορθώσεις.

                1.13.   Δεν ελέγχω τα πάντα!

                1.14.  Η διαφορά μας από τους μεγάλους Ποιητές.

                1.15.  Εκτός από τις μεγάλες πέτρες χρειάζονται και οι μικρές                         

                          για να χτιστεί ο τοίχος της Ποίησης.

      2.   Αλεξίου, 10

      3.   «Βιογραφικό» - Σχέση με την Ποίηση, 10

            3.1.  Περιαυτολογία.

3.2.  Σπουδές.

      3.3.  Σχέση με την Ποίηση.

              3.3.1. Από το σχολείο.

              3.3.2. Φοιτητής - Άξιον Εστί, ανάλυση του Τάσου Λιγνάδη.

      3.4.  Απώλεια πατέρα. - Πρώτο ποίημα σε κλασική φόρμα.

      3.5.  Αρχίζω να γράφω σε εφημερίδες.

            3.6.  Γράφω τρία διηγήματα.

      3.7.  Απώλεια αδελφού. - Δεύτερο ποίημα.

            3.8.  Διαβάζω το βιβλίο του Χώκινγκς Το χρονικό του χρόνου.

                    Πρώτο νεωτερικό ποίημα.

            3.9.  Διαβάζω τα βιβλία του Γραμματικάκη

        Κόμη της Βερενίκης &  Αυτοβιογραφία του φωτός.

                    Πρώτη ποιητική  συλλογή  Άλφα του Κενταύρου.

          3.10.  Γνωρίζομαι με φίλους από την Ποιητική Λέσχη.

          3.11.  Από το 2009 γράφω πιο συστηματικά.

          3.12.  Συμμετείχα σε διαγωνισμούς. Γιατί.

   4. Τι είναι Ποίηση;  Πώς εγώ την βλέπω; 11

               4.1.         Η πιο παλιά μορφή έντεχνου λόγου

                     4.1.1. Τι είναι ποίημα; Τι σημαίνει η λέξη;

    4.2.          Οι μάγοι και οι μάντεις, 13

    4.3.          Τι μας χρειάζεται -αν μας χρειάζεται- η Ποίηση και πού; 14

                    Μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας, τον κόσμο;

                    Δίνει λύσεις, απαντά σε ερωτήματα;

                 4.4.          Πού έχει τις ρίζες της;

                 4.5.          Χαρακτηριστικά:

                 4.5.1        Περιεχόμενο:

                 4.5.1.1.    Σημαντικό & ολοκληρωμένο νόημα.

                 4.5.1.2.    Να συγκινεί˙ και όχι μόνον τον δημιουργό.

                 4.5.1.3.    Όσο περισσότερους συγκινήσει και για όσο περισσότερο χρόνο,

                                 τόσο το καλύτερο!

                 4.5.1.4.   Έκφραση κάτι νέου, ή κάτι παλιού με άλλο τρόπο.

         

                4.5.2.       Μορφή ή φόρμα: 15

                                Υπάρχουν πολλοί εξωτερικοί τύποι.

                                 Εξωτερικά χαρακτηριστικά:

                4.5.2.1.    Σιωπή πριν

                4.5.2.2.    Συντομία

                4.5.2.3.    Ολοκληρωμένη. Αρχή, μέση τέλος.

                4.5.2.4.    Εν παραβολαίς

                4.5.2.5.    Λιτότητα

                4.5.2.6.    Δωρικότητα

                4.5.2.7.    Απλότητα, όχι απλοϊκότητα.

                4.5.2.8.    Καθαρότητα

                4.5.2.9.    Πύκνωση λόγου

                4.5.2.10.  Ισορροπία μορφής - περιεχομένου.

                4.5.2.11.  Υπαινιγμός. Όχι όλα επί σκηνής.                                  

                4.5.2.12.  «Ταυτότητα» του δημιουργού.

                4.5.2.13.  Κορύφωση

                4.5.2.14.  Σιωπή μετά

                

                Η δυσκολία του «μήκους κύματος».

                                 Τι επικρατεί σήμερα; 16

                                 Η διαφορά με τον στίχο, 16

4.6.  Θέματα, 17

                          Τα πάντα. Από τη ζωή έως τον θάνατο!

  Διαχρονικά.

  Και γι’ αυτό άχρονα.

                                 Αξίζει δημοσίευση; 17

         Μποτίλια στο πέλαγος της Ποίησης, 18

                                 Αναγνώστες, 18

                                 Αναγνώσεις,  18

      5.  Το μέσον, 19

      Η γλώσσα, 19

6.      Ο Ποιητής, 21

       Είναι ένας «περίεργος» μονόχνωτος

       τύπος με… στρογγυλά γυαλιά και μούσι;

       Ποιος μπορεί να είναι ο Ποιητής;

       Ένας απελπισμένος, ηττημένος, απογοητευμένος, εγκλωβισμένος.

       Όχι, όμως, παραιτημένος!

       Τι χρειάζεται ο Ποιητής; 22

        6.1.   Τι κουβαλάει μαζί του;

        6.2.   Πρέπει να συμμετέχει και να παρακολουθεί τα κοινά;

        6.3.   Μελετά.

        6.4.   Ταξιδεύει.

            6.5.   Ονειρεύεται.

            6.6.   Παρατηρητής.

            6.7.   Παλεύει με τον εαυτό του.

        6.8.   Είναι αυστηρός κριτής του εαυτού του.

                  Διαθέτει  σε μεγάλο βαθμό το γνώθι σ’ αυτόν.

                      Πνευματικός. Εξομολογείται. Εκτίθεται.

                  Η απόσταση από το ελάχιστα σπουδαίο

                  ως το γελοίο και το γραφικό είναι απειροελάχιστη

        6.9.  Προσπαθεί για έναν καλύτερο,

                πιο δίκαιο και τακτοποιημένο κόσμο.  

      6.10.  Θέλει να εκφραστεί.

      6.11.  Είναι ειλικρινής!

      6.12.  Κατατρύχεται από ανασφάλεια, 23

      6.13.  Έχει κρίση ταυτότητας και πολλά άγχη.

                Ένα απ’ αυτά, ίσως το μεγαλύτερο: Μην εξαντληθεί!

          6.14.  Δεν κάνει τον έξυπνο, δεν είναι «στημένος», δεν προβάλλεται,

                δεν περιαυτολογεί παρά μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς.

      6.15.  Θέλει να έλθει κοντά στον άλλο

                (όποιος κι αν είναι αυτός),

                να του μιλήσει, να μοιραστεί

                    ότι τον απασχολεί και τον βασανίζει.

6.16.  Έχει -και πρέπει να δέχεται και να αφομοιώνει- επιρροές.

          Παρθενογένεση δεν υπάρχει στην τέχνη.

6.17.  Το στυλ. Αναγνωρίσιμο.

6.18.  Η εξέλιξη, η ανέλιξη και η μανιέρα.

          7. Γιατί γράφει και για ποιον γράφει ο Ποιητής; 23

        7.1.  Λέει ο Καζαντζάκης:

        7.2.  Για πολλούς λόγους. Μάλλον ανεξιχνίαστους.

        7.3.  Για την ψυχή του.

        7.4.  Για να επικοινωνήσει.

     Παρόλ’ αυτά κάποιοι λοιδορούν την Ποίηση και χλευάζουν τους Ποιητές, 24

     Τραγούδια - Καντάδες - Μοιρολόγια - Μάρτυρες, 24

     ΑΛΛΑ  ΠΟΙΗΤΙΚΑ   ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ   ΓΙΑ   ΤΗΝ  ΠΟΙΗΣΗ, 27

        

ΤΟ

Σχεδίασμα εισήγησης

                                            Τι είναι η Ποίηση;

Ποιοι είναι οι Ποιητές;

ΤΟΥ

Κ. Γ. Καζανάκη

 

ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΣΑΡΑΝΤΑ

ΕΚΤΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΑΝΤΙΤΥΠΑ

ΚΑΙ  ΣΕ ΧΑΡΤΙ ΓΡΑΦΗΣ 80 gr/m²

ΣΤΟ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ

ΕΚΤΥΠΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΤΩΝ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΩΝ

ΜΙΚΡΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

 Διά  χειρός

ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2013

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΕΩΣ

ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΣΙΑ

ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

ΕΚΤΥΠΩΣΗ

ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ

ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΘΕΣΗ

( &  ΜΕΣΩ  ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ )

ΚΩΝ/ΝΟΣ  Γ.  ΚΑΖΑΝΑΚΗΣ

Δ. ΒΙΚΕΛΑ 16,  712 01, ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΤΗΛ.  6977 391.695

e-mail: kazanakisk@gmail.com

©  2013 Κ. Γ. ΚΑΖΑΝΑΚΗΣ