Μα νομίζεις ότι όλοι σκέφτονται όπως εσύ κι εγώ; αλίμονο! ο Καπιταλισμός κρατάει επίτηδες το μορφωτικό επίπεδο χαμηλά από τη μιά, ενώ από την άλλη φροντίζει να βρίσκει απασχολήσεις ελεύθερου χρόνου: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, trash tv κλπ. Μετά τις επαναστάσεις του 20ου αι., οι κεφαλαιοκράτες το ξανασκέφτηκαν το πράγμα: αφ' ενός εκσυγχρόνισαν τα όπλα τους, αφ' ετέρου φρόντισαν να παραχωρήσουν μιά μικρή ιδιοκτησία σε όλους, μέσω δανείων, ώστε να τους απασχολούν: Η εξαθλίωση απεδείχθη ότι οδηγεί σε επαναστάσεις και εξεγέρσεις. Κάπως έτσι ο καθένας δουλεύει μια ζωή για να αποκτήσει ένα σπιτάκι, ένα αυτοκινητάκι, ένα χωραφάκι, κάτι τέλος πάντων, ώστε ο καπιταλιστικός τρόπος σκέψης να εισχωρήσει στο αίμα του. Θα έχεις, δα, μάθει για αδέλφια που σκοτώνονται για μιά σπιθαμή γης. Έτσι επιτυγχάνουν και κάτι πολύ σπουδαίο: την απομόνωση του καθενός στον εαυτό του, κόντρα στο μαρξιστικό "Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε". Το μεγάλο, όμως, όπλο της μαύρης προπαγάνδας, του αποπροσανατολισμού, της διαστρέβλωσης, των ψεμάτων, του λασπώματος και των fake news είναι ο Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, με αιχμή του δόρατος την τηλεόραση: όπως είπε ο Έκο, τα τανκς δεν χρειάζονται τώρα πιά, αφού υπάρχει η τηλεόραση! Ούτε και οι δικτατορίες είναι απαραίτητες, από τη στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα της οικονομικής "εισβολής" και του νομισματικού ελέγχου, όπως συνέβη (και) με την πατρίδα μας. Αν, δε -και παρ' ελπίδα- όλα αυτά δεν αποδώσουν, τότε επιστρατεύονται τα στρατιωτικά μέσα: η τελευταία νίκη του κινήματος ήταν στο Βιετνάμ. Έκτοτε ο Καπιταλισμός νικά παντού, έχοντας αιματοκυλίσει όλον τον κόσμο, σχεδόν, με τοπικούς πολέμους, ενώ ένας πυρηνικός πόλεμος δεν φαίνεται απίθανος. Το έτερον: η καταστροφή του περιβάλλοντος. Οι Η.Π.Α. δεν συμμετέχουν, πλέον, στις χώρες που προστατεύουν το περιβάλλον, η δε Κίνα το καταστρέφει συστηματικά: στις πόλεις της υπάρχει φωτοχημικό νέφος, όπως στην Αθήνα πριν αρκετά χρόνια! Κάπως έτσι βαδίζουμε προς το τέλος της Ιστορίας: ο ωραίος μας γαλάζιος πλανήτης θα σβήσει είτε με πολέμους, είτε με την καταστροφή του περιβάλλοντος, είτε με συνδυασμό και των δύο κακών. Πολύ φοβούμαι ότι ο Σοσιαλισμός (που είναι η λύση), δεν θα προλάβει, δυστυχώς...
Και κάτι ακόμη: θα μου πεις, αφού η Αριστερά είναι εδώ, στραβός είναι ο κόσμος; όσο και να του κάνουν πλύση εγκεφάλου, όταν ο άλλος 'δεί άδεια την τσέπη του από εκείνα που του έδωσε η Αριστερά, τι θα κάνει, δεν θα επιστρέψει; Έχω παράδειγμα από εργαζόμενο στη δουλειά μου. Ενώ εμφανιζόταν πλήρως απογοητευμένος από την κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τώρα που έχασε το κοινωνικό επίδομα που έπαιρνε, ξαναγυρίζει! το ζήτημα είναι γιατί απογοητεύτηκε. Ίσως φταίμε κι εμείς που 'πάνω στον ενθουσιασμό μας βάλαμε πολύ υψηλά συνθήματα. Χωρίς, όμως, αυτά, δεν πετυχαίνεις αυτό που θέλεις: πρέπει να στοχεύεις στο 200% για να πιάσεις το 100%. Έτσι, άλλωστε, δεν ήμασταν πάντοτε οι Έλληνες; διαφορετικά δεν θα υπήρχαμε σήμερα, αφού πάντα ήμασταν λίγοι αριθμητικά. Από τον Κυναίγειρο που κρατούσε στον Μαραθώνα το πλοίο των Μήδων με το ένα χέρι να μη φύγει. Του το έκοψαν. Έπιασε με το άλλο. Το ίδιο. Μέχρι και με τα δόντια προσπάθησε, ώσπου οι Πέρσες του έκοψαν το κεφάλι! Το ίδιο και ο Λεωνίδας: όταν τον πληροφόρησαν πως οι Μήδοι ήταν τόσοι πολλοί που με τα βέλη τους θα έκρυβαν τον ήλιο, απάντησε ότι, ωραία, θα πολεμήσουμε, τότε, υπό σκιάν! Ο Κολοκοτρώνης, πάλι, στον περίφημο λόγο του στην Πνύκα είπε ότι: "Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση". Μέχρι τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όπου ο Μουσολίνι διέθετε οκτώ εκατομμύρια καλά ακονισμένες λόγχες (καλά, δηλαδή, εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους στρατιώτες), και εμείς δεν ήμασταν ούτε επτάμισυ εκατομμύρια μαζί με τα μωρά! φαντάσου ότι είχαν μέχρι τεθωρακισμένα (τανκς), της εποχής, που εμείς δεν ξέραμε τι είναι! κι όμως πήγαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας με το χαμόγελο στα χείλη και νικήσαμε! Ο υποστράτηγος Χαρ. Κατσιμήτρος γνωρίζοντας από την Ιστορία τι έκανε ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια, παγίδευσε τους Ιταλούς στα στενά του Καλπακίου, τους πετσόκοψε, και πήρε και τα τεθωρακισμένα τους, παρασύροντάς τους σε ένα βαλτότοπο, όπως Θεμιστοκλής στον Μαραθώνα που παρέσυρε το ιππικό των Περσών σε κάτι έλη! Επανέρχομαι: πολλοί πίστεψαν, μ' αυτά, ότι η Αριστερά κρατούσε το μαγικό ραβδάκι, και θα τα έφτιαχνε όλα με τη μία! Υπάρχει, βέβαια, δήλωση του Τσίπρα για το ακριβώς αντίθετο: ΔΕΝ κρατάμε κανένα μαγικό ραβδάκι, δήλωση που έχει θαφτεί. Η αντίδραση προβάλλει το θα σκίσω τα μνημόνια, θα παίξουμε τα ταμπούρλα και θα χορεύουν οι αγορές κλπ κλπ. Άλλοι, πάλι, πίστεψαν ότι θα τους έσβηνε η Αριστερά όλα τα χρέη, και παρά πολλοί ότι το δημοψήφισμα ήταν εντολή για την έξοδό μας από την Ε.Ε., -που μόνο αυτό που δεν ήταν! Από κοντά και η μαύρη προπαγάνδα της αντίδρασης παρουσίασε το τρίτο μνημόνιο ως προδοσία της Αριστεράς, αν και η Δεξιά το ψήφισε!
Εν κατακλείδι: η Αριστερά έχει να αντιπαλέψει το γεγονός ότι μοιάζει με έναν άγγελο που πήγε από την παράδεισο στην κόλαση, για να την κάνει... παράδεισο! Και κάτι άλλο: στην Αριστερά τεράστιο ρόλο διαδραματίζει ο ηγέτης, ενώ στη Δεξιά τέτοιο θέμα δεν υπάρχει: μέχρι και το ζαβό παρουσιάζουν ως τεράστιο, βάσει της θεωρίας του... γαϊδάρου, η οποία λέγει ότι αν σου παρουσιάζουν αυτό το συμπαθητικό τετράποδο κάθε 'μέρα κι όλη 'μέρα από την τηλεόραση (να την πάλι η TV!),... γάιδαρο θα ψηφίσεις! Ο καλός, όμως, Θεός της Ελλάδας, δεν μας ξεχνά ευτυχώς: μετά τον Γέρο της Δημοκρατίας, μας έστειλε τον Ανδρέα και, τώρα, απάνω που τον είχαμε ανάγκη περισσότερο και από αυτούς τους δύο, ένα τεράστιο αστέρι της πολιτικής, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είναι μακράν ο καλύτερος από τους δύο πρώτους, και είμαι σίγουρος ότι θα αφήσει εποχή. Έχω παρακολουθήσει όλους, σχεδόν, τους μεγάλους πολιτικούς μας από τη μεταπολίτευση και μετά. Όταν ήμουν φοιτητής πήγαινα στη Βουλή ημέρα Σάββατο (τότε γίνονταν -όταν γίνονταν-, ομιλίες των αρχηγών), και είχα ακούσει: Λεωνίδα Κύρκο, Γεώργιο Μαύρο, Κωνσταντίνο Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Γεώργιο Μαγκάκη, Χαρίλαο Φλωράκη. Τον Ηλιού μόνο δεν πρόλαβα. Ε, λοιπόν, η πολιτική σκέψη του Τσίπρα απέχει παρασάγκας από τη σκέψη όλων αυτών! Στα προτερήματά του η απίστευτη ευστροφία, η ετοιμολογία, και ναι!, το καταπληκρικό χιούμορ του, το οποίο δεν το είχαν, ούτε αυτό, οι προαναφερθέντες. Αμ το απαράμμιλλο ήθος του, πού το βάζεις; Να τον έχει καλά ο Θεός που μας τον έστειλε, γιατί είμαι σίγουρος πως θα ξανακυβερνήσει. Γιατί -και όπως δείχνει η Ιστορία-, ο λαός θυμάται την Αριστερά στα δύσκολα, για να τον ξελασπώσει. Κι άμα το πετύχει, μετά πολλοί (αγνώμονες, αχάριστοι, αμνήμονες και ανόητοι), βάζουν πλώρη για να γίνουν... καπιταλίστες και Ωνάσηδες, για να φάνε τα μούτρα τους! Αλλά είπαμε: χαμηλό το επίπεδο που φροντίζει ο Καπιταλισμός να υπάρχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου