Για τους δύο στρατιωτικούς μας. Μια συνομιλία.

Τι συμβαίνει με τα τους στρατιωτικούς μας;
είναι ήρωες, ή ένοχοι;
Μια ενδιαφέρουσα, ελπίζω, συνομιλία.
Ν.Κ.: Έχω μια απορία. Κι αν ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία για πρόκληση θερμού επεισοδίου; επίσης. Φαντάρος δεν πήγα αλλά εξ όσων γνωρίζω η διαδικασία του στρατού είναι συγκεκριμένη. Ο αδελφός μου στρατιώτης σε άδεια τράκαρε, νοσηλευόμενος σε στρατιωτικό νοσοκομείο πέρασε στρατοδικείο. Ήταν λέει, αυτή η... γραφειοκρατική τάξη.. Ετούτοι οι δύο δηλαδή από που κι ως που ήρωες; από που κι ως που τιμές; διότι παρακολουθούσαν μετανάστες ; διότι αυτό ομολόγησαν ότι έκαναν. Και κεινες τις μέρες στα ναρκοπέδια του Έβρου σκοτώθηκαν άνθρωποι. Διακινούμενοι. Αν θέλετε μπορείτε να με διαγράψετε. Αλλά 167 μέρες από τους δύο, κινδύνεψε και η χώρα και η Κυβέρνηση.
12:26 π.μ.
Κωνσταντίνος Καζανάκης:
Αγαπητή Ν.Κ στη ζωή δεν είναι όλα ακριβώς˙
σχεδόν ποτέ θα 'λεγα!
Κι ας μην τα βλέπεις όλα ιδανικά, άψογα και τέλεια.
Ούτε και οι υπερβολές βοηθούν.
Οι δύο στρατιωτικοί μας έκαναν το καθήκον τους.
Αν, τώρα, ξέφυγαν πέντε μέτρα, αυτά συμβαίνουν.
Τους τιμούμε επειδή κράτησαν υψηλά ηθικό και φρόνημα,
και δεν καταδέχτηκαν να παρακαλέσουν κανένα!
Απαγόρευσαν, ακόμη, στις μητέρες τους
να απευθυνθούν στη... Σουλτάνα, και να την ικετεύσουν.
Αντί, λοιπόν, να τους επιβραβεύσουμε,
θα τους περάσουμε... στρατοδικείο;
Κι από την άλλη,
δεν θα πούμε τίποτα για τις ευθύνες της γείτονος; έλεος!
👎1
9:40 π.μ.
Ν.Κ.: Πρωτίστως ευθύνες έχουν οι δύο. Για την περιπέτεια που έβαλαν την χώρα. Τι είπαν τι δεν είπαν προφανώς δεν θα πιστέψω τα ρεπορτάζ του ΑΝΤ1 και του ΣΚΑΪ. Ότι ξιφουλκούν εναντίον τους οι Χ.Α. για μένα σημαίνει ότι τους χάλασαν την δουλειά της αποσταθεροποίησης που είχαν στήσει.
Κωνσταντίνος Καζανάκης:
Καλημέρα Ν.Κ.
Επειδή έχω υπηρετήσει στα σύνορα με την Τουρκία:
τα σύνορα δεν είναι... τυρί να το κόψουμε ακριβώς!
ούτε υπάρχουν συρματοπλέγματα, κώνοι κλπ ενδεικτικά!
ένα βήμα προς τα εκεί, και είσαι στα τούρκικα!
(μιλώ για το μικρό χερσαίο κομμάτι,
το μεγάλο είναι, ως γνωστόν, υδάτινο˙ ο Έβρος.)
Πρακτικά γνωρίζουν οι συνοριοφύλακές μας τα όρια!
Φαντάσου ότι μετά, μπήκε ένας Τούρκος
με το... εκσκαπτικό του μηχάνημα(!),
το οποίο κατεσχέθη και δικαστήριό μας διέταξε τη δήμευσή του!
έχασε, δηλαδή, ο άνθρωπος
το (πανάκριβο) εργαλείο της δουλειάς του,
και μάλλον και την ίδια τη δουλειά του!
τι λες, χαζός ήτανε;
Ακολούθησαν τέσσερις Τούρκοι
(δημοσιογράφοι κατά δήλωσή τους),
με την δικαιολογία ότι έψαχναν για την Τουρκάλα δασκάλα
που χάθηκε με τα τρία παιδιά της.
Και έλα μου που όλοι αυτοί μπήκαν άνοιξη και καλοκαίρι,
εποχές κατά τις οποίες τα πράγματα είναι περισσότερο ευκρινή,
ενώ οι δικοί μας μέσα στα χιόνια!
Δεν είναι, λοιπόν, τα πράγματα όπως τα φαντάζεσαι,
για να αποδίδεις -εμμέσως, πλην, όμως, σαφώς-
πρόθεση ή/και απροσεξία, ανοησία, βλακεία
και άλλα παρόμοια στους στρατιωτικούς μας.
Και μου κάνει εντύπωση που επιμένεις
να μην αποδίδεις καμία ευθύνη στη γείτονα:
έχουν σημειωθεί πολλά παρόμοια περιστατικά στο παρελθόν,
χωρίς συνέχεια.
Μάλιστα, δε, εμείς τους είχαμε παραδώσει στο παρελθόν,
εν δόξη & τιμή, πιλότο τους
που παραβίασε τον εθνικό εναέριο χώρο μας(!)
(και όχι για μερικά μέτρα), και τον οποίο φροντίσαμε
-πολύ σωστά- να διασώσουμε.
Άσε που είμαστε και... σύμμαχοι με την Τουρκία,
χάμαι θωρώ και λέω το, που έλεγε και η μακαρίτισσα η μάνα μου.
Τα υπόλοιπα στα οποία αναφέρεσαι περί... εθνικής περιπέτειας,
είναι πάρα πολύ υπερβολικά,
για να μην πω -και μη προς κακοφανισμόν σου- φαιδρά.
Άσε που οι αξιωματικοί μας δεν έκαναν... τσάρκα,
αλλά έψαχναν για πρόσφυγες, για να τους προστατεύσουν,
κατ' ουσίαν, από το να πνιγούν στον ποταμό,
από τα να παγώσουν στο χιόνι,
να μπουν σε κανένα ναρκοπέδιο και να γίνουν κομματάκια,
να παγώσουν κλπ παρόμοια˙
δεν έκαναν, λοιπόν, ούτε... την πλάκα τους, ούτε κανένα... έγκλημα!
Στο δια ταύτα: να τιμωρήσουμε τους στρατιωτικούς μας
για ένα εξ αμελείας σφάλμα τους
(το οποίο θα μπορούσε
-δεδομένων των ακραίων καιρικών συνθηκών-
να συμβεί στον οποιονδήποτε),
και για τις άμεμπτες και σωτήριες
για τους πρόσφυγες προθέσεις και ενέργειές τους
(και άρα για το υψηλό τους ήθος),
να τους προσβάλλουμε για το θάρρος,
την εθνική τους υπερηφάνεια,
το ηθικό και το στρατιωτικό τους φρόνημα
και την αποδεδειγμένα αλύγιστη στάση τους,
όταν ήταν μέσα στο στόμα του λύκου
(με άγνωστο το πότε θα τέλειωνε η περιπέτειά τους),
και να απαλλάξουμε την Τουρκία πάσης ευθύνης
και να της αποδώσουμε... εύσημα;
τι θα πρότεινες; εδώ σε θέλω!
Και τέλος πάντων, σκέψου αν αυτά τα παλληκάρια μας
ήταν αδέλφια σου, τα ίδια θα έλεγες; ε;