Μπορεί να συνεργαστεί ένα Σοσιαλιστής με ένα Καπιταλίστα;

Αυτοί που εξακόντιζαν την κατηγορία του αντικομμουνιστή ήταν οι του ΚΚΕ που, όπως απεδείχθη, ήταν οι μεγαλύτεροι... αντικομμουνιστές! Την ίδια ώρα που μας έλεγαν ότι η Σοβιετική Ένωση έχει φύγει από τον Σοσιαλισμό και βάδιζε προς τον Κομμουνισμό, οι εκεί 《Κομμουνιστές》 είχαν  κάνει ό,τι χρειάζονταν για να κατεβεί η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, και να ανεβεί μια σαν τσίρκου, που δεν ήταν άλλη από την τρίχρωμη σημαία του Καπιταλισμού! Τι χρειαζόταν ο Υπαρκτός για να γίνει αληθινός Σοσιαλισμός; μα Δημοκρατία και πλουραλισμό! Δεν προσετέθησαν δυστυχώς, ούτε το ένα ούτε το άλλο από αυτά τα ων ουκ άνευ  χαρακτηριστικά ποτέ! Έτσι,  ο εκάστοτε Γ.Γ. του ΚΚΣΕ, π.χ., κυβερνούσε (με τι εκλογές;), μέχρι να τον πάρουν οι... τέσσερις, ενώ στις ΗΠΑ του αιμοβόρου Καπιταλισμού, ο Πρόεδρος δεν μπορεί να εκλεγεί περισσότερες από δύο φορές, όσο 《καλός》και αν είναι! Ο αιμοδιψής, δηλαδή, Καπιταλισμός, είχε πολύ περισσότερη Δημοκρατία από τον ουμανιστικό, υποτίθεται, 《Κομμουνισμό》, προς τον οποίο πλησίαζε η Σ.Ε.! Επίσης: ο αξέχαστος Αλέκος Παναγούλης, είχε επισκεφθεί τη Σ.Ε., για να δει πως είναι τα πράγματα εκεί. Ζήτησε να συναντηθεί με τον Γ.Γ. της Κομσομόλ, της Κομμουνιστικής νεολαίας δηλονότι. Ήλθε στη συνάντηση ένας άνθρωπος... εβδομήντα, περίπου, ετών! Άρα: το συγκεκριμένο σύστημα είχε σαπίσει μέσω της επικρατήσεως μιας άρχουσας τάξης, της Νομενκλατούρας, η οποία αντί να οδηγήσει την απέραντη, αυτή, χώρα, στην πρόοδο και στον εκσυγχρονισμό ως όφειλε, την οδήγησε στην οπισθοδρόμιση και στη διάλυση: όταν τα παιδιά στον Καπιταλισμό έπαιζαν στα δυο τους δάκτυλα τα computers, στη Σ.Ε. υπολογιστές υπήρχαν μόνο σε... κρατικές υπηρεσίες! Επιπλέον: η Σ.Ε. εξελίχθηκε, φυσικά, σε μια αυταρχική (εισβολή σε Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία), και ιμπεριαλιστική δύναμη (εισβολή στο πολύπαθο Αφγανιστάν). Παρ' όλ' αυτά, ο Υπαρκτός ήταν ασύγκριτα καλύτερος από τον ελεεινό και τρισάθλιο Καπιταλισμό, που μας καταστρέφει καθημερινά, και,  μαζί μ' εμάς, και το περιβάλλον! Ο ωραίος πλανήτης μας κινδυνεύει με πλήρη καταστροφή, είτε εξ αιτίας πολέμων (μόνο Παγκόσμιος πόλεμος που δεν έχει συμβεί μετά την πτώση του Υπαρκτού), είτε λόγω της συστηματικής καταστροφής του περιβάλλοντος, στο οποίο επιδίδεται με λυσσώδη μανία ( και μεγάλη... επιτυχία!), ο Καπιταλισμός: οι ΗΠΑ απεχώρησαν από το club των χωρών που λαμβάνουν μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, στη δε εκκολαπτόμενη νέα (κίτρινη) υπερδύναμη με την... κόκκινη σημαία, οι πόλεις ασφυκτιούν από το χημικό νέφος, όπως στην Αθήνα του... '80, για τέτοια... πρόοδο μιλάμε! Επίσης: ένας Τρίτος Π.Π. δεν είναι απίθανο να συμβεί: ο Βορειοκορεάτης τρολάρει, ως αχυράνθρωπος του Κινέζου κσι του Ρώσου, τον Αμερικάνο, κι εκείνος τσιμπάει κανονικά! Καταλήγω: πώς, λοιπόν, ένας που πιστεύει στον πραγματικό (μαρξιστικό) Σοσιαλισμό, θα μπορέσει να σχεδιάσει, τι, μαζί με ένα Καπιταλίστα;

Ανυφαντάκης Γιάννης
Μετά τον πόλεμο, παγκοσμίως  υπήρξαν φιλοσοφικά, οικονομικά πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα, που στηρίχτηκαν όχι πάνω σε απόψεις και θέσεις, αλλά πάνω σε αντιθέσεις. Ιδού μερικά: Αντιϊμπεριαλισμός,  αντιναζισμός, αντιφασισμός, αντικομουνισμός, αντιαμερικανισμός, αντιγερμανισμός, αντιευρωπαϊσμός, αντιμιλιταρισμός, αντιρατσισμός, κ.ά.
Υπήρξαν όμως και κάποια άλλα, στα οποία δεν επικράτησε το αντίστοιχο ουσιαστικό, αλλά εκφράστηκαν με το επίθετο, όπως αντιβασιλικός, αντιμονοπωλιακός, αντιδημοκρατικός, αντιδυτικός, αντικαπιταλιστικός, αντικυβερνητικός, αντιπολεμικός, κ.ά.
Στην Ελλάδα, όσα από αυτά έχουν "προοδευτικό" (κατά το δοκούν) περιεχόμενο έχουν και μία καλή εξέλιξη που τα συνοδεύει. Σε αντίθεση με τα "αντιδραστικά", τα οποία είναι κατακριτέα και έχουν σχεδόν εξοβελιστεί από τη συνείδηση του λαού.
Έτσι απαγορεύεται να δηλώσεις αντικομουνιστής, ενώ είναι τίτλος τιμής να σε  χαρακτηρίζουν αντιιμπεριαλιστή, αντικαπιταλιστή ή αντιφασίστα.
Όσοι ζήσαμε τη μεταπολίτευση γνωρίζουμε πολύ καλά τί κίνδυνο διέτρεχε όποιος ερχόταν σε αντίθεση με την αριστερή «κρατούσα» άποψη. Ο χαρακτηρισμός "αντικομουνιστής" απευθυνόταν αδιακρίτως σε ρηγάδες, δεξιούς, πασόκους, μαοϊκούς και κάθε λογής κεντρώους, κοινοβουλευτικούς και εν γένει φιλελεύθερους.
Ας επικεντρωθούμε επιτέλους στο σήμερα. Θα ξεπεράσουμε τους διαχωρισμούς και θα σχεδιάσουμε το μέλλον; Έχω τη βεβαιότητα ότι μπορούμε. Αρκεί να το θελήσουμε.