Τα στάδια της εξαφανίσεως ενός σκανδάλου Των George Pleios & Κ. Γ. Καζανάκη

 

George Pleios

Όταν μια υπόθεση απειλεί

τους υψηλούς ορόφους της πολιτικής

(επιμένω και της εκκλησίας)

συνήθως πρώτη προσπάθεια αντιμετώπισης

είναι να μη βγει η υπόθεση στο φως.

 

Αν δεν πετύχει, επόμενη προσπάθεια

είναι να περιοριστεί η ζημιά

(να αποκαλυφθεί

μικρή έκταση του προβλήματος).

 

Αν δεν πιάσει κι αυτό

τότε ξεκινά η υποβάθμιση

(ότι είναι υπερβολές, ήταν τυχαίο,

ήταν μεμονωμένο περιστατικό,

συκοφαντίες κοκ).

 

Αν και κι αυτά τα μέτρα

αποδειχθούν αναποτελεσματικά,

το επόμενο βήμα είναι

να αρχίσουν απειλές,

υποσχέσεις και τα συναφή.

 

Αν ούτε αυτό δεν καταφέρει

να σταματήσει τις αποκαλύψεις,

το τελευταίο βήμα

πριν πάει το ζήτημα στα θεσμικά όργανα,

είναι να το σπρώξουν

να γίνει θέμα της κλειδαρότρυπας,

του κουτσουμπολιού, του θεάματος.

Η τάση να γίνει θέαμα είναι η πιο ικανή

να σκοτώσει την υπόθεση.

 

Αν δεν πιάσει κι αυτό

τότε θα γίνει προσπάθεια

να διευθετηθεί το ζήτημα

στα θεσμικά όργανα της πολιτείας.

 

Στο μεταξύ οι ένοχοι ελπίζουν

οι καταγγέλοντες να έχουν φοβηθεί,

να έχουν κουραστεί,

να έχουν υποχωρήσει στις πιέσεις.

 

 Κωδικοποιημένα:

Οι μέθοδοι της αντίδρασης

και τα στάδια εξαφανίσεως

ή/και κουκουλώματος

ενός σκανδάλου.

(Κάθε επόμενο στάδιο ενεργοποιείται

όταν το προηγούμενο αποτύχει): 

 

Πρώτο στάδιο:

Να μη βγει η υπόθεση στο φως. 

 

Δεύτερο στάδιο:

Περιορισμός της ζημιάς.

Το πρόβλημα παρουσιάζεται

ως μικρό και ασήμαντο.

 

Τρίτο στάδιο:

Η υποβάθμιση:

Μιλούν για υπερβολές, για τυχαίο

και μεμονωμένο περιστατικό,

ψέματα, συκοφαντίες,

μικροπολιτική κ.ο.κ. 

 

Τέταρτο στάδιο:

Το παρουσιάζουν ως θέμα

κλειδαρότρυπας,

κουτσομπολιού,

και θεάματος. 

 

Πέμπτο στάδιο:

Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν,

οπότε αλλάζουν αναλόγως

και οι μέθοδοι:

υποσχέσεις, «αντιπαροχές»

και εξαγορά συνειδήσεων,

για απόσυρση των κατηγοριών,

σιωπή και τα συναφή.

 

Έκτο στάδιο:

Τα πράγματα, τώρα,

έχουν αγριέψει πολύ,

άρα και οι μέθοδοι:

Ξεκινούν

οι παντός είδους απειλές,

και η προσφυγή στη Δικαιοσύνη

-αν υπάρχει κάποιο «παράθυρο»,

(παραγραφή λ.χ.). 

 

Έβδομο στάδιο:

«Διευθέτηση» του ζητήματος

στα θεσμικά όργανα της πολιτείας

(Δικαιοσύνη), μέσω «καταλλήλων»

εισαγγελέων, δικαστών

κ.α. λειτουργών της. 

 

Είναι πολλά τα στάδια,

(και) για να προκαλέσουν

στους καταγγέλοντες

τον φόβο, την απογοήτευση

και την κούραση,

ώστε να υποχωρήσουν απέναντι

στις κάθε είδους πιέσεις,

εξαγορές κλπ,

και να εγκαταλείψουν.

 

Επίσης:

Μόλις διαπιστώσουν

ότι τα πράγματα

έχουν μετατραπεί

σε χιονοστιβάδα

που θα τους πλακώσει,

διακόπτουν κάθε σχέση

με τον κατηγορούμενο,

κι από 'κεί που είχαν

άριστες σχέσεις μαζί του

τον απομονώνουν,

αρνούμενοι ότι τον εγνώριζαν καν(!),

και αρχίζουν να τον κατηγορούν

αυτοί οι ίδιοι

που ως την τελευταία στιγμή

τον υπερασπίζονταν με πάθος!

 

(Βασίζεται σε σχετικό σχόλιο

του George Pleios.)