Ναι μωρέ, τους νικήσατε...! Ηττήθηκαν στο Γράμμο και στο Βίτσι, με τους ανελέητους βομβαρδισμούς Άγγλων κι Αμερικανών. Μόνοι κι αβοήθητοι, θύματα των σκοπιμοτήτων της εποχής και των πολιτικών παιγνιδιών των εγάλων... Ανίκητοι και πανίσχυροι, κυρίαρχοι στην Αθήνα, παρέδωσαν τα όπλα τους κλαίγοντας, με τις υποσχέσεις για μία κοινοβουλευτική δημοκρατία, να περάσουν στην επόμενη μέρα... Και πέρασαν στον εφιάλτη, που κράτησε δεκαετίες. Με φυλακές κι εξορίες. Στημένα δικαστήρια, απάνθρωπα βασανιστήρια, μελλοθάνατοι κι εκτελεσμένοι. Κυνηγητό κι εκτοπισμοί, παρακολουθήσεις, εξευτελισμοί, φάκελλοι, χαφιεδισμοί, στρατοδικεία... Δεκαετίες στο περιθώριο της ιστορίας, ως "μιάσματα και μη υγιώς σκεπτόμενοι"... Δεκαετίες, που δεν χάρηκαν τη ζωή και την οικογένειά. Τον έρωτα, την αγκαλιά του παιδιού τους όσοι το κατάφεραν. Τις χαρές ενός απλού ανθρώπου, το χαμόγελο, ένα ποτήρι κρασί, μία καριέρα, κάποια λεφτά... Έναν ακίνδυνο περίπατο, στα μέρη που αγαπούσαν... Για δεκαετίες, έζησαν με το συμβόλαιο μίσους, εκδικητικότητας και φρίκης... Κρέμασαν τα κεφάλια τους σε δένδρα και φανάρια... Πέτρινα χρόνια, επειδή αρνήθηκαν μία ταπεινωτική υπογραφή... Δεκαετίες μόνοι κι έρημοι, με εθνικό κορμό τους διώκτες τους. Εθνικό κορμό, που με την... κουτάλα και το βούρδουλα στα χέρια, δημιουργούσε την Ελλάδα των μεταπολεμικών χρόνων. Την Ελλάδα της υποτέλειας, της αρπαχτής, των διακρίσεων, των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων... Το 1982, ο Ανδρέας Παπανδρέου, αναγνώρισε την Ενωμένη Εθνική Αντίσταση, στον αγώνα απέναντι στους κατακτητές... Οι αρχηγοί, Βαφειάδης και Τσακαλώτος, έδωσαν τα χέρια κι αγκαλιάστηκαν... Μήνυμα για τις επόμενες γενιές. Ομόνοιας, συμφιλίωσης, δημιουργίας... Σήμερα, νεκροί οι περισσότεροι των πρωταγωνιστών. Άλλοι ξεχασμένοι σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με το όνειρο στον "καταψύκτη της ιστορίας"... Μένει η δική τους ιστορία, η γραμμένη με αίμα... Όμως για πρώτη φορά μετά το 1974, Ελληνική κυβέρνηση, συμμετέχει στις γιορτές του μίσους. Στο Γράμμο και στο Βίτσι... Ναι μωρέ, τους νικήσατε! Μα πόσο αίμα ακόμη; Με το Γράμμο και το Βίτσι θα περάσουμε στο μέλλον; Με τα "φαντάσματα του παρελθόντος", με τα βαμπίρ της ιστορίας θα κτίσουμε το αύριο; Kostas Varelis |
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου