Τι ωραία που είναι η αγάπη μου
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδερφού της τα φιλιά
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία .....
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδερφού της τα φιλιά
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία .....
Το Μονόγραμμα (απόσπασμα)
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς;
Είμ’εγώ που φωνάζω κι ειμ’ εγώ που κλαίω. Μ’ ακούς
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ ακούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς;
Είμ’εγώ που φωνάζω κι ειμ’ εγώ που κλαίω. Μ’ ακούς
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ ακούς
"Βοσκαρουδάκι αμούστακο"
Να βρέχει να κουφοβροντά να ρίχνει κουκοσάλι
και ξεπαπούτσωτη να `ρθεις στην εδική μου αγκάλη
Να ανοίξω το ρασούλι μου να σε σφιχταγκαλιάσω
την αναπνιά σου να γροικώ τη μέση σου να πιάσω
«Θά μεταλάβω μέ νερό θαλασσινό
στάλα τή στάλα συναγμένο ἀπ' τό κορμί σου» : Καββαδίας
και ξεπαπούτσωτη να `ρθεις στην εδική μου αγκάλη
Να ανοίξω το ρασούλι μου να σε σφιχταγκαλιάσω
την αναπνιά σου να γροικώ τη μέση σου να πιάσω
«Θά μεταλάβω μέ νερό θαλασσινό
στάλα τή στάλα συναγμένο ἀπ' τό κορμί σου» : Καββαδίας
Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή
μου Γιά σένα εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου..Β Κορνάρος Ερωτόκριτος
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου έχω
ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα
Ναζίμ Χικμέτ
Μονάκριβή μου ἐσὺ στὸν κόσμο
μοῦ λὲς στὸ τελευταῖο σου γράμμα:
«πάει νὰ σπάσει τὸ κεφάλι μου, σβήνει ἡ καρδιά μου...
Ἂν σὲ κρεμάσουν, ἂν σὲ χάσω θὰ πεθάνω»...
.....
Γυναίκα μου
Μέλισσά μου μὲ τὴ χρυσὴ καρδιὰ
Μέλισσά μου μὲ τὰ μάτια πιὸ γλυκὰ ἀπ᾿ τὸ μέλι ......
μοῦ λὲς στὸ τελευταῖο σου γράμμα:
«πάει νὰ σπάσει τὸ κεφάλι μου, σβήνει ἡ καρδιά μου...
Ἂν σὲ κρεμάσουν, ἂν σὲ χάσω θὰ πεθάνω»...
.....
Γυναίκα μου
Μέλισσά μου μὲ τὴ χρυσὴ καρδιὰ
Μέλισσά μου μὲ τὰ μάτια πιὸ γλυκὰ ἀπ᾿ τὸ μέλι ......
Π. Νερούντα
αρνήσου με το ψωμί, τον αγέρα,
το φως, την άνοιξη,
μα ποτέ το γέλιο σου
γιατί θα πεθάνω.
Πάρε μου το ψωμί, αν θες,
πάρε μου τον αγέρα, μα
μη μου παίρνεις το γέλιο σου.
το φως, την άνοιξη,
μα ποτέ το γέλιο σου
γιατί θα πεθάνω.
Πάρε μου το ψωμί, αν θες,
πάρε μου τον αγέρα, μα
μη μου παίρνεις το γέλιο σου.
οφου και πόσο ήτονε να ξεγιβεντιστούμε
σα τα ψαράκια του γιαλού στο δίκτυ να πιαστούμε
σαν θέλω εγώ δε θες εσύ , σα θές εσυ δε θέλω
σαν θες να θέλω οντε θες , θέλε και συ οντε θέλω
σαν σε ρωτήξει η μάνα σου ηντα κανες στο δώμα
πες της πως το κοπάνιζες , μη στάζει το χειμώνα
αμέτε με να γκρεμιστώ από τσ' αμυγδαλιές της
για δε μπορώ να τσι γροικώ τσι διαολοδουλιες της
δε θέλω απ την αγάπη σου , άμε στο μαύρο άμε
μηδε απ τις πατανίες σου , καλλια να θέτω χάμαι
ανάσκελα με θάψετε να φαίνεται η κοιλιά μου
για να περνά να τη θωρεί η αγαπητικιά μου
της χήρας το ψιλό νερό , κάνει στο χώμα λάκο
σκοτώνει τα μικρόβια και προπαντός τον δάκο
ήθελα ψήλος ναμουνα στο φάλι τση απάνω
όπου δε φτάνει να ξηστει ν αράσω να δαγκάνω!
σα τα ψαράκια του γιαλού στο δίκτυ να πιαστούμε
σαν θέλω εγώ δε θες εσύ , σα θές εσυ δε θέλω
σαν θες να θέλω οντε θες , θέλε και συ οντε θέλω
σαν σε ρωτήξει η μάνα σου ηντα κανες στο δώμα
πες της πως το κοπάνιζες , μη στάζει το χειμώνα
αμέτε με να γκρεμιστώ από τσ' αμυγδαλιές της
για δε μπορώ να τσι γροικώ τσι διαολοδουλιες της
δε θέλω απ την αγάπη σου , άμε στο μαύρο άμε
μηδε απ τις πατανίες σου , καλλια να θέτω χάμαι
ανάσκελα με θάψετε να φαίνεται η κοιλιά μου
για να περνά να τη θωρεί η αγαπητικιά μου
της χήρας το ψιλό νερό , κάνει στο χώμα λάκο
σκοτώνει τα μικρόβια και προπαντός τον δάκο
ήθελα ψήλος ναμουνα στο φάλι τση απάνω
όπου δε φτάνει να ξηστει ν αράσω να δαγκάνω!
παλιές διασωθέντες
Μαντιναδες..Αντιρομαντικές!!
Πέντε χρόνια σ' αγαπούσα
και δεν έβγαζα μιλιά
και το χώμα δεν πατούσα
μην τρομάξουν τα πουλιά.....
Μάνος Ελευθερίου
και δεν έβγαζα μιλιά
και το χώμα δεν πατούσα
μην τρομάξουν τα πουλιά.....
Μάνος Ελευθερίου
Ποτέ δε θα μπω σ’ άλλο σώμα
Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά
Ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα
στο πριν, στο ποτέ στο μετά
Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά
Ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα
στο πριν, στο ποτέ στο μετά
"Μαρία Πολυδούρη ,"Η Χαμηλή φωνή "
Ανθολογία του Μανώλη Αναγνωστάκη
"Μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν
μέ τήν ψυχή στό βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα τό ὑπέρτατο
τῆς ὕπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν.
μέ τήν ψυχή στό βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα τό ὑπέρτατο
τῆς ὕπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν.
αν μ αγαπάς κι ειν όνειρο ποτέ να μη
ξυπνήσω...
"Σονέτο του γλυκού παραπόνου"
"Λόρκα"
" Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο. "
"Λόρκα"
" Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο. "
"τρεχει το νερο πανω στο σωμα σου,
τρεχω το κατοπι του κι εγω,
δωσε μου αγορι μου το στομα σου,
στο βαθυ φιλι σου να πνιγω"
τρεχω το κατοπι του κι εγω,
δωσε μου αγορι μου το στομα σου,
στο βαθυ φιλι σου να πνιγω"
( Τρανουδάκης)
"...που με το νου μου μόνο λίγο σ’ άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες..."
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες..."
'' Άξιζε να υπάρξουμε
για να συναντηθούμε.''
για να συναντηθούμε.''
( Γ. Ρίτσος )
και ένα κρητικό δίστιχο
'' Να' σουν στον κάμπο λεμονιά κι εγώ στα όρη χιόνι,
να λιώνω να ποτίζονται οι δροσεροί σου κλώνοι'' .
Κορδέλλας Γιώργος
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν’ αγαπήσω
κι ίσως ν’ αγαπηθώ
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
να μ’ αντιμετωπίσω
τη μοίρα μου να ορίσω
να μεταμορφωθώ
Μόνος μου πως να πορευτώ
και που να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τη μάχη να κερδίσω
να μην εγκαταλείψω
να μην παγιδευτώ
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τον ήλιο ν’ αντικρίσω
να μην ξαναγυρίσω
σε τόπο σκοτεινό
Μόνος μου πως να πορευτώ
και που να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν’ αγαπήσω
κι ίσως ν’ αγαπηθώ
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
να μ’ αντιμετωπίσω
τη μοίρα μου να ορίσω
να μεταμορφωθώ
Μόνος μου πως να πορευτώ
και που να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τη μάχη να κερδίσω
να μην εγκαταλείψω
να μην παγιδευτώ
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τον ήλιο ν’ αντικρίσω
να μην ξαναγυρίσω
σε τόπο σκοτεινό
Μόνος μου πως να πορευτώ
και που να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω
"...Σε κουβαλάω απάνω μου
με κλονισμένη υγεία
περνάμε κόσμο και ντουνιά.
Μου λένε οι γύρω παγωνιά
τους λέω η Παναγιά..."
με κλονισμένη υγεία
περνάμε κόσμο και ντουνιά.
Μου λένε οι γύρω παγωνιά
τους λέω η Παναγιά..."
Όλες του κόσμου οι Κυριακές λάμπουν στο
πρόσωπό σου!
''Σὲ μιὰ γυναῖκα
Θυμᾶσαι τὶς νύχτες; Γιὰ νὰ σὲ κάνω νὰ γελάσεις περπατοῦσα πάνω
……στὸ γυαλὶ τῆς λάμπας.
«Πῶς γίνεται αὐτό;» ρώταγες. Μὰ ἦταν τόσο ἁπλὸ
ἀφοῦ μ᾿ ἀγαποῦσες''
Θυμᾶσαι τὶς νύχτες; Γιὰ νὰ σὲ κάνω νὰ γελάσεις περπατοῦσα πάνω
……στὸ γυαλὶ τῆς λάμπας.
«Πῶς γίνεται αὐτό;» ρώταγες. Μὰ ἦταν τόσο ἁπλὸ
ἀφοῦ μ᾿ ἀγαποῦσες''
Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.
Ποίηση: Federico Garcia Lorca.
Λούζεται η αγάπη μου
στο Γουαδαλκιβίρ,
και τ’ άνθη παίρνουν ευωδιά
απ’ το γλυκό κορμί της ...
Ποιητική απόδοση: Λευτέρης Παπαδόπουλος.
στο Γουαδαλκιβίρ,
και τ’ άνθη παίρνουν ευωδιά
απ’ το γλυκό κορμί της ...
Ποιητική απόδοση: Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Μουσική: Χρήστος Λεοντής.
Αναπόληση
Θα καταργήσω τον ουρανό, θα καταργήσω τη γη
και θ’ αφήσω μόνο ένα ουζερί
για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό
κι εσύ να περνάς απ’ έξω.
Θ. Γκορπας
Θα καταργήσω τον ουρανό, θα καταργήσω τη γη
και θ’ αφήσω μόνο ένα ουζερί
για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό
κι εσύ να περνάς απ’ έξω.
Θ. Γκορπας
Χωρίς Αναγνωστάκη γίνεται,?
Ψυχή της αγάπης μου αλήτισσα
Λεπίδι του πόθου μου αδυσώπητο
Νικήτρα μονάχη της σκέψης μου.
Ψυχή της αγάπης μου αλήτισσα
Λεπίδι του πόθου μου αδυσώπητο
Νικήτρα μονάχη της σκέψης μου.
Δεν ξέρω πόσο σ'αγαπώ
μέτρο δεν έχει αγάπη
που είναι απ' τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν την πιάνει μάτι.
Ήταν μια σπίθα στην αρχή
και μιας βροχής ψιχαλα
Κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
Και πέλαγος η στάλα
μέτρο δεν έχει αγάπη
που είναι απ' τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν την πιάνει μάτι.
Ήταν μια σπίθα στην αρχή
και μιας βροχής ψιχαλα
Κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
Και πέλαγος η στάλα
Να 'μουν -ε- πέτρα στην κορφή κι αυτή
'ποπάνω χιόνι
κι ως βγει ο ήλιος την αυγή απάνω μου να λιώνει
κι ως βγει ο ήλιος την αυγή απάνω μου να λιώνει
κραταιά ως θάνατος αγάπη...
" Όλο το χρόνο σ αγαπώ άσπρη μου περιστέρα
και άσε τς άλλους να αγαπούν το χρόνο μιαν ημέρα"
...σ' αγαπώ γιατί είσαι συ,
κι αγαπώ κι όλο τον κόσμο,
γιατί ζεις και συ μαζί ..
Επειδή σ’ αγαπώ...
η ζωή συνεχίζεται
Μεσ’ στα μάτια μου κοίτα...
ο αιώνας φωτίζεται
Επειδή σ’ αγαπώ...
δεν υπάρχει πια θάνατος
Στις μεγάλες σου νύχτες...
ξημερώνεις αθάνατος
η ζωή συνεχίζεται
Μεσ’ στα μάτια μου κοίτα...
ο αιώνας φωτίζεται
Επειδή σ’ αγαπώ...
δεν υπάρχει πια θάνατος
Στις μεγάλες σου νύχτες...
ξημερώνεις αθάνατος
Δεν τραγουδω παρα γιατι μ αγαπησες ..
https://www.youtube.com/watch?v=pp_fBn_7O7o&fbclid=IwAR38gcqEnhRMdl8b9gZVoHxiE0ybILJvPYqxD_T9ljakae5REPVOTRzMGdo
Μ . Πολυδουρη.
Όμορφη πόλη
φωνές μουσικές
απέραντοι
δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος
χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και
γιαπιά πελάγη απλωμένα
Θα γίνεις
δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα
φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις
δικιά μου
Θα γίνεις
δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα
φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις
δικιά μου
Η νύχτα
έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα
έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν
της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
Η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες..
Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ότι θες.....
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω,
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω,
απόψε να μεθύσω ..
Τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ
μονάχος μου να ζήσω...
μονάχος μου να ζήσω...
(Δημήτρης Μητροπάνος)
Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω...
Τι να τα κανω τ'αστρα αμα λειπεις;
ΡΙΤΣΟΣ
-Μπωντλαίρ, Τα άνθη του κακού
Κάποια νυχτιά πώς θα ‘θελα να έρθω,
Οταν της ηδονής ηχήσει η ώρα,
Στ’ ασύγκριτα του σώματός σου δώρα
Αθόρυβα, σαν το δειλό, ν’ ανέβω,
Το χαρωπό κορμί να τιμωρήσω,
Το στήθος σου να κάνω να πονέσει,
Και ξάφνου, στην ανύποπτή σου μέση,
Βαθιά λαβωματιά να σου ανοίξω,
Τι ζάλη ηδονική, μέθη δική μου!
Και μες σε τούτο το καινούριο στόμα,
Το πιο όμορφο και δροσερό απ’ όλα,
Θα χύσω το φαρμάκι μου, αδερφή μου!
Οταν της ηδονής ηχήσει η ώρα,
Στ’ ασύγκριτα του σώματός σου δώρα
Αθόρυβα, σαν το δειλό, ν’ ανέβω,
Το χαρωπό κορμί να τιμωρήσω,
Το στήθος σου να κάνω να πονέσει,
Και ξάφνου, στην ανύποπτή σου μέση,
Βαθιά λαβωματιά να σου ανοίξω,
Τι ζάλη ηδονική, μέθη δική μου!
Και μες σε τούτο το καινούριο στόμα,
Το πιο όμορφο και δροσερό απ’ όλα,
Θα χύσω το φαρμάκι μου, αδερφή μου!
"Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός"
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός"
Μου φαίνεται, πως η άνοιξη
Σαν κελαηδά με τρέμει
Μην της ζητήσω ένα σκοπό
Να δώσει του έρωτά μου
Σαν κελαηδά με τρέμει
Μην της ζητήσω ένα σκοπό
Να δώσει του έρωτά μου
"Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις"
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου