Βενεζουέλα. Του Dimitris Tsirkas.

Ο λόγος που η Δύση στρέφεται κατά του καθεστώτος Μαδούρο δεν είναι ούτε η δημοκρατία, ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε η δυστυχία του λαού της Βενεζουέλας. Αν η Δύση καιγόταν τόσο πολύ για όλα αυτά θα βλέπαμε αντίστοιχο ενδιαφέρον και για άλλες χώρες. Για τη Σαουδική Αραβία για παράδειγμα, ένα κράτος οικογενειακή επιχείρηση των Σαούδ που το πιο δημοφιλές σπορ είναι οι δημόσιοι αποκεφαλισμοί, ενώ τελευταία εξασκείται και στη δολοφονία και τον τεμαχισμό δημοσιογράφων σε ξένες χώρες. Ή για την Υεμένη όπου ο βρώμικος πόλεμος που διεξάγει η Σαουδική Αραβία με τα όπλα που της πουλά η Δύση έχει οδηγήσει τον μισό πληθυσμό της χώρας στα πρόθυρα του λιμού, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς τον χρόνο από την πείνα και τις ασθένειες.

Όχι λοιπόν, οι λόγοι που η Δύση καίγεται για τη Βενεζουέλα είναι άλλοι. Είναι επειδή η συγκεκριμένη χώρα διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, στα οποία οι δυτικές πολυεθνικές πασχίζουν να βάλουν χέρι. Είναι γιατί τις δύο προηγούμενες δεκαετίες η Βενεζουέλα βρέθηκε στην πρωτοπορία ενός προοδευτικού κινήματος στη Λατινική Αμερική που διεκδίκησε να αποσπάσει την Ήπειρο από τον απόλυτο έλεγχο διεφθαρμένων, κλεπτοκρατικών ελίτ που, σε συνεργασία με τη Δύση, λυμαίνονταν όλον τον πλούτο, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της φυτοζωούσε.
Όσοι έχουν ασχοληθεί στοιχειωδώς με τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής γνωρίζουν ότι το μεγάλο κύμα των προοδευτικών κυβερνήσεων τα προηγούμενα χρόνια ξεκίνησε από τη Βενεζουέλα. Πρώτος ήταν ο Τσάβες, μετά ο Λούλα, ο Κίρχνερ, ο Μοράλες, ο Κορέα, ο Μουχίκα και άλλοι. Και η Βενεζουέλα στήριξε έμπρακτα όλες αυτές τις προσπάθειες, υλικά και πολιτικά. Γι αυτό και μπήκε από την πρώτη στιγμή στο στόχαστρο των ΗΠΑ που δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να οργανώνουν την πραξικοπηματική ανατροπή της μπολιβαριανής κυβέρνησης. Ακριβώς για να τσακίσουν κάθε απόπειρα εναλλακτικής στην παντοκρατορία τους.
Ο Τσάβες όμως, είναι από χρόνια νεκρός και οι αριστερές κυβερνήσεις έχουν ηττηθεί ή ανατραπεί η μία μετά την άλλη, σε όλη σχεδόν τη Λ. Αμερική. Σκληρά Δεξιές έως πρωτοφασιστικές δυνάμεις (Μπολοσνάρο) ανέρχονται στην εξουσία. Απομένει η Βενεζουέλα για να ολοκληρωθεί η μεταμοντέρνα αντεπανάσταση σε ολόκληρη την Ήπειρο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το καθεστώς του Μαδούρο τα έχει κάνει θάλασσα, αυτό όμως ουδόλως νομιμοποιεί τη Δύση να απαιτεί να επιβάλει τον άνθρωπό της στην εξουσία. Ο λαός της Βενεζουέλας είναι ο μόνος υπεύθυνος για να επιλύσει το αδιέξοδο της χώρας του.
Η αγωνία των δυτικών κυβερνήσεων και ελίτ για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βενεζουέλα είναι τόσο ειλικρινής, όσο τα δάκρυα του γύπα πάνω από το πτώμα του θηράματός του. Η τύχη που επιφυλάσσουν στον λαό της Βενεζουέλας είναι παρόμοια με εκείνη που βύθισαν τους λαούς της Λιβύης, του Ιράκ, της Συρίας, του Αφγανιστάν και αμέτρητων άλλων χωρών στις οποίες «εξήγαγαν» δημοκρατία και ανθρωπισμό.
Του Dimitris Tsirkas.