Χαϊκού

 

Η στεφανωτή

αρώματα εκχέει

ιαματικά

 

Στο πρόσωπό σου

η ακμή σού ανθίζει

μπουμπούκια νιότης

 

Ένα χαϊκού από τον πατέρα σου,

αφιερωμένο στην ομορφιά σου.

Προεφηβεία

το στάδιο της ζωής

το πιο φωτεινό

 

Μένεις η ίδια

όσο ο καιρός περνά˙

εγώ γερνάω

 

Βουκαμβίλια

στο φως μέσα του ήλιου

αναφλέγεται

Ήλιου αχτίδα

φως του γυάλινου λύχνου

ιλαρότατο

 Φαινόμενα

Βρέχει στην αυλή·

κάποιος θα μάς θυμάται

ή μάς σκέφτεται.

Έξω χιονίζει·

κάποιος θα μάς σκέφτεται

ή μάς θυμάται.

Χρυσανθεμάκι 
όψιμο, της μοίρας του
αντιστέκεται

Χρυσανθεμάκια
κατακίτρινο βάφουν 
το φθινόπωρο

Χρυσανθεμάκια
μπουμπούκια ελάχιστα
ανοίξτε πάλι! 

Η γέννηση φως·
τον θάνατο σκεπάζει
νεκρό σκοτάδι