Αστυνομική βία Της Μαρίας Δεδούση

"Σαν αναρχικοί συμπεριφέρεστε. Που καίνε τα μαγαζιά έτσι από καπρίτσιο. Από ιδεοληψία. Αυτό που κάνετε είναι χειρότερο. Γιατί μας έχετε δεμένους; Δεν σας αντιστέκεται κανείς".

Δεν ξερει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει ακούγοντας τα λόγια του Δημήτρη Ινδαρέ, την ώρα που τον έχουν ημίγυμνο και δεμένο πισθάγκωνα (δεν μπορεί κανείς ν αμφισβητήσει πλέον τα γεγονότα) στην ταράτσα του σπιτιού του.
Δεν είναι η ίδια η πράξη, αυτά τα είδαμε, τα ξέρουμε.
Είναι το ΣΟΚ.
Του νοικοκυραίου, του νομιμόφρονα, του ανθρώπου της κανονικότητας που απεχθάνεται τις πράξεις των αναρχικών και πιστεύει ακράδαντα στην τάξη, του ανθρώπου που μέχρι πριν από 5 λεπτά πίστευε ότι ο ίδιος δεν θα μπορουσε ποτέ να αποτελέσει στόχο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, βασικά πίστευε ότι δεν υπάρχει αστυνομική βία και αυθαιρεσία, του ανθρώπου που ήταν πεπεισμένος ότι μόνο αν κάνεις "κακές" πράξεις και είσαι παραβατικός θα σου συμβούν τέτοια πράγματα.
Είναι το ΣΟΚ.
Του ανθρώπου της διπλανής πόρτας που μέχρι πριν από πέντε λεπτά πίστευε ότι μόνο όσοι κατεβαίνουν στα Εξάρχεια και πετάνε μολότοφ μπορεί να συρθούν σε κάποια ταράτσα ημίγυμνοι και δεμένοι πισθάγκωνα.
Είναι το ΣΟΚ.
Του ανθρώπου που γαλουχεί τα παιδιά του να πιστεύουν τα ίδια, να αποφεύγουν τις "κακές" συναναστροφές και τις επαναστατικές σκέψεις και πράξεις και πιστεύει ότι έτσι τα προστατεύει, αλλά ξαφνικά τα βλέπει κι αυτά δεμένα πισθάγκωνα να σέρνονται στη ΓΑΔΑ.
"Σε μας δεν θα συνέβαινε ποτέ αυτό. Αν δεν έχεις κάνει κάτι δεν σου συμβαίνουν αυτά"...
Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που νομίζουν ότι φορούν τη νομιμοφροσύνη τους σαν έναν αόρατο μανδύα προστασίας απέναντι στην όποια αυθαιρεσία και εκτροπή της εξουσίας.
Αφού πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στην ώρα τους και τα παιδιά τους δεν περνάνε ούτε εξω από τα Εξάρχεια, νομιζουν ότι είναι απρόσβλητοι στην αυθαιρεσία αυτή.
Δεν είναι και όταν το καταλαβαινουν είναι πράγματι σοκ.
Ο Ινδαρές δεν έχει καταλάβει τι του συνέβη.
Του είναι αδιανόητο.
Δεν υπάρχει στο σύστημα σκέψης του αυτό που συνέβη.
Καταρρίπτει όλο το οικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίζεται η πολιτική και κοινωνική του τοποθέτηση στη ζωή.
Η πιο ακραία πράξη αντίστασης που έκανε ήταν να υπερασπιστεί το Σύνταγμα, μην αφήνοντας κάποιον να περάσει από το σπίτι του χωρίς ένταλμα.
Γιατί, λοιπόν, οι προστάτες του τον βαράνε; Τι απέγινε ο αόρατος μανδύας του;
Δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις η να γελάσεις, ή απλώς να κοιτάς όλους τους Ινδαρέδες γύρω σου και να τους φωνάζεις: "Κοίτα, κανείς δεν είναι ασφαλής όταν η εξουσία γινεται ολοκληρωτική, αυθαίρετη και ανεξέλεγκτη. Ο επόμενος μπορεί να είσαι εσύ".