ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ
Ελληνική Βουλή 2014. Ο Σαμαράς λέει στον Τσίπρα: «Είσαι το ατύχημα που δεν θα συμβεί ποτέ». Λίγους μήνες αργότερα (Γενάρης 2015) ο ελληνικός λαός διαψεύδει τον πρώτο και δικαιώνει τον δεύτερο. Μεγάλη κατραπακιά για τον Σαμαρά. Δεν μπορεί να τη χωνέψει και δεν καταδέχεται να υποδεχτεί τον Αλέξη στου Μαξίμου για να παραδώσει. Αστική ευγένεια βλέπετε! Η ήττα αυτή αν και ιστορική, δεν είναι ικανή να απογοητεύσει το ελληνικό φιλελέδικο στρατόπεδο Πιστεύοντας πως θα κρατήσει λίγο, μεθοδεύουν την αντίδρασή τους.
Η κυβέρνηση του Τσίπρα αντέχει. Φτάνει μέχρι τον Ιούλιο και κάνει δημοψήφισμα. Οι φιλελέδες κάθε λογής αντεπιτίθεται, για να εισπράξουν τη δεύτερη μεγαλύτερη κατραπακιά. Το 62% του ελληνικού λαού βάζει τέρμα στις ορέξεις τους. Το φιλελέδικο στρατόπεδο κατατροπώνεται και εμφανίζει τα πρώτα σημάδια ανησυχίας. Αυτό όμως που κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Έλληνες φιλελέδες, δεν μπόρεσε να το επαναλάβει με τους νεοφιλελεύθερους στην Ευρώπη. Αυτοί ήταν πανίσχυροι ενώ η δύναμη του ελληνικού λαού πενιχρή. Έτσι αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Οι περισσότεροι από μας επιδοκιμάσαμε την επιλογή. Υπήρξαν όμως κι εκείνοι που δεν την κατάλαβαν. Τότε ξαναεμφανίστηκαν οι φιλελέδες. Εδώ είμαστε είπαν του Τσίπρα. Με 222 ψήφους εγκρίθηκε το τρίτο μνημόνιο. Για να σωθεί η χώρα είπαν. Μπούρδες! Η χώρα μπορούσε να σωθεί κι αλλιώς. Το ψήφισαν γιατί το ήθελαν, γιατί ήταν νεοφιλελεύθερης κοπής, άρα δικό τους. Δεν ήθελαν όμως εκλογές. Ο Τσίπρας απέρριψε τη συμβουλή τους. Ζήτησε την έγκριση του ελληνικού λαού και την πήρε. Αυτή ήταν η τρίτη κατραπακιά.
Φαινόμενα απογοήτευσης ζώνουν το φιλελέδικο στρατόπεδο. Βγάζουν αρχηγό τον Μητσοτάκη, ελπίζοντας πως ο εκπρόσωπος ενός χαλκέντερου τζακιού, θα καταφέρει να νικήσει την αριστερά. Τρία χρόνια τώρα ο Μητσοτάκης καταφέρνει μεν τη συσπείρωση των δικών του οπαδών (μόνο αυτών), ξαναθυμίζει όμως στους έλληνες τις πιο μαύρες στιγμές μιας παράταξης, που έχει συνδέσει το όνομά της με εθνικές τραγωδίες στο όνομα του «πατριωτισμού». Καλύπτει όταν δεν υποθάλπει την ακροδεξιά, αποδυναμώνει εκείνους που κατάφεραν να αποτινάξουν από τη δεξιά τη ρετσινιά της «επάρατης» και την απομακρύνει από μεγάλο τμήμα των πολιτών που πιστεύουν στο φιλελευθερισμό αλλά απεχθάνονται την ακροδεξιά.. Η συμφωνία με τους δανειστές που «έσωσε τη χώρα» κατά τα λεγόμενά όλου του στρατοπέδου, βαφτίστηκε από τον Κυριάκο «τρίτο αχρείαστο μνημόνιο» που κατέστρεψε τη χώρα. Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει την οφθαλμοφανέστατη ανακολουθία. Στην πραγματικότητα τρέμει την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ και την αποφασιστικότητα του Τσίπρα να αποκαταστήσουν από τούδε και στο εξής σταδιακά τις απώλειες των εργαζομένων. Δίνει τα ρέστα του για να ρίξει την κυβέρνηση επειδή ο ίδιος αποστρέφεται αυτή την προοπτική, τόσο γιατί αυτή θα είναι η τελειωτική κατραπακιά για τον ίδιο και τον φιλελεδισμό, όσο και γιατί θέλει να επεκτείνει κι άλλο τις απώλειες των εργαζομένων, που τις πιστεύει, τις οραματίζεται, προκειμένου να υπηρετήσει ξανά τον παρασιτισμό του πιο αντιδραστικού τμήματος της ελληνικής ελίτ. Σκοντάφτει όμως στη μνήμη των ελλήνων, στην πραγματική φιλελεύθερη αντίληψη πολλών, αλλά και στην εμπειρία των δικών του φίλων στην Ευρώπη, και πέφτει, τον σηκώνουν προσωρινά τα γνωστά κανάλια, για να ξαναπέσει λίγο πιο κάτω.
Η απελπισία είναι πλέον ορατή στο φιλελέδικο στρατόπεδο. Ο απελπισμένος γίνεται ως γνωστόν επικίνδυνος. Μόνο που τώρα η δημοκρατία είναι ισχυρή, οι ακροδεξιοί αποκαλύπτονται, οι πραγματικοί δημοκράτες φιλελεύθεροι απορρίπτουν την μητσοτάκεια αφήγηση, η κυβέρνηση είναι άτρωτη και ο Τσίπρας ηγέτης ευρωπαϊκού προφίλ. Ανακοίνωσε ήδη την ακύρωση της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου. Θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. Όλα όσα μπορούν να γίνουν. Και μπορούν να γίνουν πολλά.
Ελληνική Βουλή 2014. Ο Σαμαράς λέει στον Τσίπρα: «Είσαι το ατύχημα που δεν θα συμβεί ποτέ». Λίγους μήνες αργότερα (Γενάρης 2015) ο ελληνικός λαός διαψεύδει τον πρώτο και δικαιώνει τον δεύτερο. Μεγάλη κατραπακιά για τον Σαμαρά. Δεν μπορεί να τη χωνέψει και δεν καταδέχεται να υποδεχτεί τον Αλέξη στου Μαξίμου για να παραδώσει. Αστική ευγένεια βλέπετε! Η ήττα αυτή αν και ιστορική, δεν είναι ικανή να απογοητεύσει το ελληνικό φιλελέδικο στρατόπεδο Πιστεύοντας πως θα κρατήσει λίγο, μεθοδεύουν την αντίδρασή τους.
Η κυβέρνηση του Τσίπρα αντέχει. Φτάνει μέχρι τον Ιούλιο και κάνει δημοψήφισμα. Οι φιλελέδες κάθε λογής αντεπιτίθεται, για να εισπράξουν τη δεύτερη μεγαλύτερη κατραπακιά. Το 62% του ελληνικού λαού βάζει τέρμα στις ορέξεις τους. Το φιλελέδικο στρατόπεδο κατατροπώνεται και εμφανίζει τα πρώτα σημάδια ανησυχίας. Αυτό όμως που κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Έλληνες φιλελέδες, δεν μπόρεσε να το επαναλάβει με τους νεοφιλελεύθερους στην Ευρώπη. Αυτοί ήταν πανίσχυροι ενώ η δύναμη του ελληνικού λαού πενιχρή. Έτσι αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Οι περισσότεροι από μας επιδοκιμάσαμε την επιλογή. Υπήρξαν όμως κι εκείνοι που δεν την κατάλαβαν. Τότε ξαναεμφανίστηκαν οι φιλελέδες. Εδώ είμαστε είπαν του Τσίπρα. Με 222 ψήφους εγκρίθηκε το τρίτο μνημόνιο. Για να σωθεί η χώρα είπαν. Μπούρδες! Η χώρα μπορούσε να σωθεί κι αλλιώς. Το ψήφισαν γιατί το ήθελαν, γιατί ήταν νεοφιλελεύθερης κοπής, άρα δικό τους. Δεν ήθελαν όμως εκλογές. Ο Τσίπρας απέρριψε τη συμβουλή τους. Ζήτησε την έγκριση του ελληνικού λαού και την πήρε. Αυτή ήταν η τρίτη κατραπακιά.
Φαινόμενα απογοήτευσης ζώνουν το φιλελέδικο στρατόπεδο. Βγάζουν αρχηγό τον Μητσοτάκη, ελπίζοντας πως ο εκπρόσωπος ενός χαλκέντερου τζακιού, θα καταφέρει να νικήσει την αριστερά. Τρία χρόνια τώρα ο Μητσοτάκης καταφέρνει μεν τη συσπείρωση των δικών του οπαδών (μόνο αυτών), ξαναθυμίζει όμως στους έλληνες τις πιο μαύρες στιγμές μιας παράταξης, που έχει συνδέσει το όνομά της με εθνικές τραγωδίες στο όνομα του «πατριωτισμού». Καλύπτει όταν δεν υποθάλπει την ακροδεξιά, αποδυναμώνει εκείνους που κατάφεραν να αποτινάξουν από τη δεξιά τη ρετσινιά της «επάρατης» και την απομακρύνει από μεγάλο τμήμα των πολιτών που πιστεύουν στο φιλελευθερισμό αλλά απεχθάνονται την ακροδεξιά.. Η συμφωνία με τους δανειστές που «έσωσε τη χώρα» κατά τα λεγόμενά όλου του στρατοπέδου, βαφτίστηκε από τον Κυριάκο «τρίτο αχρείαστο μνημόνιο» που κατέστρεψε τη χώρα. Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει την οφθαλμοφανέστατη ανακολουθία. Στην πραγματικότητα τρέμει την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ και την αποφασιστικότητα του Τσίπρα να αποκαταστήσουν από τούδε και στο εξής σταδιακά τις απώλειες των εργαζομένων. Δίνει τα ρέστα του για να ρίξει την κυβέρνηση επειδή ο ίδιος αποστρέφεται αυτή την προοπτική, τόσο γιατί αυτή θα είναι η τελειωτική κατραπακιά για τον ίδιο και τον φιλελεδισμό, όσο και γιατί θέλει να επεκτείνει κι άλλο τις απώλειες των εργαζομένων, που τις πιστεύει, τις οραματίζεται, προκειμένου να υπηρετήσει ξανά τον παρασιτισμό του πιο αντιδραστικού τμήματος της ελληνικής ελίτ. Σκοντάφτει όμως στη μνήμη των ελλήνων, στην πραγματική φιλελεύθερη αντίληψη πολλών, αλλά και στην εμπειρία των δικών του φίλων στην Ευρώπη, και πέφτει, τον σηκώνουν προσωρινά τα γνωστά κανάλια, για να ξαναπέσει λίγο πιο κάτω.
Η απελπισία είναι πλέον ορατή στο φιλελέδικο στρατόπεδο. Ο απελπισμένος γίνεται ως γνωστόν επικίνδυνος. Μόνο που τώρα η δημοκρατία είναι ισχυρή, οι ακροδεξιοί αποκαλύπτονται, οι πραγματικοί δημοκράτες φιλελεύθεροι απορρίπτουν την μητσοτάκεια αφήγηση, η κυβέρνηση είναι άτρωτη και ο Τσίπρας ηγέτης ευρωπαϊκού προφίλ. Ανακοίνωσε ήδη την ακύρωση της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου. Θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. Όλα όσα μπορούν να γίνουν. Και μπορούν να γίνουν πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου