Διάλογος για το σκοπιανό, με χειμαρρώδη ομιλήτρια... Του Κ. Γ. Καζανάκη

Διάλογος με αφορμή βίντεο μιας συμπολίτισσας,
της Maria Vàkas Giner,
η οποία βγήκε λάβρη στο διαδίκτυο,
για να παρουσιάσει τις γνωστές εθνικιστικές θέσεις
για το σκοπιανό:

Κωνσταντίνος Καζανάκης
Είναι προφανές ότι η χειμαρρώδης ομιλήτρια
ούτε το σύμφωνο έχει διαβάσει,
ούτε την ιστορία του ζητήματος γνωρίζει,
ενώ, επιπλέον, αγνοεί το Διεθνές δίκαιο!
Αυτή τη στιγμή μια Μακεδονία σκέτα υπάρχει,
και αυτή είναι η ελληνική!
Παρόλ' αυτά, μιλάει για... Νότια Μακεδονία!
Η ίδια, που φαντάζομαι θα μιλάει για Βόρειο Ήπειρο,
σε λίγο θα μας μιλάει για... Νότιο Ήπειρο!
τόσο... πατριώτισσα!

A. K. Καταλαβες τωρα φιλε νου τωρα γιατι δε πρεπει να ξαναψηφισεις τσιπρα? Για αυτην ακριβως την αντιμετωπιση που εχεις απεναντι σε μια τυπισσα η οποια οπως λες ειναι μερικως ασχετη με το θεμα.Αν ξαναβγει ο τσιπρας λοιπον πρωθυπουργος δε θα της απαντησεις απλα απο εδω.αν την πετυχεις στον δρομο μπορει και να την σαπισεις η το αντιστροφο.το καταλαβες η ακομα οχι?
Maria Vàkas Giner A. K. Μη του δίνεις ιδέες και κινδυνεύσει η σωματική μου ακεραιότητα 😶
Ε. Μ. Καζανακης..στημενο ειναι...κανει μπαμ...

Κωνσταντίνος Καζανάκης
A. K. καθόλου δεν κατάλαβα, και οφείλεις αποδείξεις!

Κωνσταντίνος Καζανάκης
Maria Vàkas Giner γιατί παρακαλώ;

Κωνσταντίνος Καζανάκης
Ε. Μ. πούούού βρήκες το στημένο και γιατί;

Κωνσταντίνος Καζανάκης
Επί της ουσίας αυτών που έγραψα θα τοποθετηθεί κανείς;

Κωνσταντίνος Καζανάκης
@Maria Vàkas Giner
το εύκολο είναι να βγεις στο διαδίκτυο
και να λες ό,τι σου κατέβει.
Το δύσκολο να συμμετέχεις σε διάλογο.
Θα έπρεπε, όμως, να γνωρίζεις
ότι ο διάλογος είναι το καμίνι
όπου δοκιμάζονται όλες οι απόψεις.
Κι απ' ό,τι φαίνεται,
τον αποφεύγεις όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Κι αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχεις επιχειρήματα.
Γιατί αν είχες, θα έσπευδες να μου απαντήσεις.
Αυτή η ελαφρότητα διακατέχει, δυστυχώς,
πολλούς συμπολίτες, στους οποίους κυριαρχεί,
στην καλύτερη των περιπτώσεων, το συναίσθημα.
Ούτε, βέβαια, σας προβληματίζει το γεγονός
ότι συμπλέετε με τους νεοναζί!
Με βάση το συναίσθημα
(που είναι η πρώτη ύλη του εθνικισμού),
«θελήσαμε» να φτάσουμε ως την Κόκκινη Μηλιά,
με αποτέλεσμα να ξεριζωθούμε
μετά από τριάντα αιώνες
από τα ιερά χώματα της Ιωνίας.
Κι αντί να «βάλουμε» μυαλό,
«θελήσαμε» την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Αποτέλεσμα; χάσαμε και τη μισή Κύπρο!
Και τότε γίνονταν συλλαλητήρια -με νεκρούς μάλιστα!-,
και όποιος δεν ήθελε την Ένωση ήταν... προδότης!
Δυστυχώς, όμως, μετά από δύο εθνικές τραγωδίες,
φαίνεται να μην «έχουμε» βάλει μυαλό:
αν δεν λυθεί, τελικά, το σκοπιανό,
το κρατίδιο είτε θα προσδεθεί στο άρμα της Τουρκίας
-οπότε θα κλείσει το μουσουλμανικό τόξο
(Τουρκία-Σκόπια-Αλβανία), εις βάρος μας-
είτε τα Σκόπια θα πάνε προς Ρωσία μεριά,
οπότε οι Αμερικανο-νατοϊκοί
θα προκαλέσουν ένα εμφύλιο πόλεμο α λα Γιουγκοσλαβία,
με συνέπεια το γειτονικό μας κρατίδιο να διαλυθεί,
να διαμελισθεί και να προσαρτηθεί
σε Σερβία-Αλβανία-Βουλγαρία!
Στην «καλύτερη» περίπτωση,
το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας σκέτο
θα εφαρμοστεί παγκοσμίως,
και θα μείνουμε μόνοι μας να λέμε
«(Πρώην Γιουγκοσλαβική) Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ήδη 140 χώρες -μεταξύ αυτών η Αγγλία, η Ρωσία και η Κίνα-
έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια
ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, σκέτο!
Διαλέγουμε, λοιπόν, και παίρνουμε!
Και τι... πουλήσαμε τελικά;
το όνομα της Μακεδονίας;
μα άλλο Μακεδονία, άλλο Βόρεια Μακεδονία,
που κλείνει κάθε αλυτρωτισμό
με βάση (και) το υπογραφέν σύμφωνο.
Η σκέτη Μακεδονία είναι μία και μοναδική,
και είναι η δική μας!
Όσο για τα υπόλοιπα:
η μακεδονική γλώσσα έχει κατοχυρωθεί ήδη
ως μία από τις γλώσσες του ΟΗΕ,
ενώ οι Μακεδόνες μας μιλούν Ελληνικά!
Η εθνότητα; ας μου το βρει κάποιος στο υπογραφέν σύμφωνο.
Και επειδή η εθνότητα έχει να κάνει με κοινή Ιστορία,
κουλτούρα και πολιτισμό:
και να θέλαμε δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε,
αφού στο κρατίδιο ζουν... όλες οι φυλές του κόσμου!
ίσα-ίσα, που στο σύμφωνο ξεκαθαρίζεται το ζήτημα αυτό
ρητώς και κατηγορηματικώς!
Και είναι εντελώς άλλο πράγμα η ιθαγένεια,
η οποία είναι η νομική σχέση μεταξύ κράτους-πολίτη,
και περιλαμβάνεται στα δικαιώματα αυτοδιάθεσης κάθε κράτους.
Το γεγονός, τέλος, ότι υποχρεώσαμε ένα κράτος
να πάρει το όνομα που εμείς εγκρίνουμε,
είναι μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως,
και τεράστια επιτυχία μας!
Φαντάσου: βαφτίζει ο γείτονάς σου το παιδί του,
και του δίνει το όνομα που εσύ εγκρίνεις!
Για ξανασκέψου τα όλ' αυτά σοβαρά, και τα ξαναλέμε...