Ο πάτος στο βαρέλι και η ΛΑ.ΕΝ.

Αγαπητή Ν.Θ., δεν μας λες, μια και εντρυφείς στην Ιστορία: 
οι παππούδες μας είχαν αλλάξει ρότα, όταν ο Μουσολίνι έπινε καφέ στο Σύνταγμα, 
όπως είχε προαναγγείλει, αφού τον είχαν νικήσει; 
Πριν, όμως, δεν μας λες, πώς ισχυρίζεσαι ότι η ΛΑ.ΕΝ. 
δεν προσπάθησε να ανατρέψει την κυβέρνηση του λαού μας, 
αφού δεν ψήφιζε τα νομοσχέδιά της; 
το σύνθημά της 《Στηρίζω, αλλά δεν ψηφίζω》, 
ποια σχέση έχει με τη λογική; 
μήπως την ίδια με το αντίστροφό του της αντίδρασης 《Ψηφίζω, αλλά δεν στηρίζω》; 
Και ποιό όνειρο στέρησε από τους πολίτες η κυβέρνηση; 
Για να δούμε, αν αυτά δεν είναι που ήθελε ο λαός μας, τότε τι είναι που ήθελε: 
1. Μείωση ανεργίας, 
2. Αύξηση καταθέσεων, 
3. Ρήτρα ανάπτυξης, 
4. Φρένο στη μείωση του ΑΕΠ, 
5. Αύξηση των επενδύσεων, 
6. Αύξηση των εξαγωγών, 
7. Μείωση του χρέους, 
8. Αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης,
9. Μείωση των spreads, 
10. Υπερπροσφορά για τα ομόλογά μας, 
11. Ο Τουρισμός στα ύψη, 
12. Αποκατάσταση της αγοράς του αυτοκινήτου, 
και τόσα άλλα θετικά! 
Με όλα αυτά δεν θέλω να πω ότι ζούμε στον παράδεισο. 
Όμως, σαράντα χρόνια ρεμούλας και καταλήστευσης, έχουν κόστος. 
Και ποιος το καταβάλλει; η ελίτ; 
μα αυτή έχει κάνει το κουμάντο της έγκαιρα, βλέπε λίστες. 
Τι μένει; μήπως ο λαός, που έχει κι αυτός την ευθύνη του; 
όταν, π.χ., ψήφιζε εγκληματίες, όταν δήλωνε λιόφυτα μέχρι τη Λιβύη, 
όταν 60.000 έπαιρναν συντάξεις πεθαμένων, 
όταν έμπαινε στη σύνταξη σε δέκα πέντε χρόνια και εφάπαξ 170.000 ευρώ, 
ήταν μια χαρά; 
όλα, όμως, εδώ πληρώνονται, και τώρα ο λαός μας 
έχει βάλει το κεφάλι κάτω και δουλεύει για να αποκαταστήσει τη ζημιά. 
Και ήδη τα πρώτα αποτελέσματα είναι ορατά. 
Τι μένει; ο χρόνος που χρειάζεται να σταθούμε στα πόδια μας, 
και τότε είναι που θα επιβάλλουμε τους όρους μας. 
Με τον παρά μου και την κερά μου, έτσι δεν είναι; 
η Αργεντινή χρειάστηκε είκοσι πέντε, ολόκληρα, χρόνια, 
για να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι! 
Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει να έχουμε 
και μια άξια πατριωτική ηγεσία, 
που δεν θα πετάει στα σύννεφα όπως η ΛΑ.ΕΝ., 
και αυτή την έχουμε, και πρέπει να την προσέχουμε σαν τα μάτια μας, 
και να μη την πολεμούνε χέρι-χέρι με τον Σόιμπλε, τον Κούλη, 
και τα άλλα αποκόμματα της αντίδρασης. 
Γιατί αν την ανατρέψουμε, τότε θα πρέπει να ανοίξουμε ένα λάκκο, 
και να μπούμε μέσα, 
αφού θα έχουμε 《καταφέρει》 να ξαναφέρουμε τους λήσταρχους και τους προδότες 
ξανά στην εξουσία, 
γκε γκε;